Βρετανοί επιστήμονες εντόπισαν ίχνη οπάλιου σε ένα μετεωρίτη που είχε βρεθεί στην Ανταρκτική.

Επειδή το οπάλιο είναι ένα ένυδρο ορυκτό, που περιέχει πολλά μόρια νερού, η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση ότι οι μετεωρίτες, ήδη από τα πρώτα χρόνια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, είχαν μεταφέρει σε αστεροειδείς νερό σε μορφή πάγου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Χίλαρι Ντάουνς του Κολλεγίου Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σήμερα στο εθνικό συνέδριο της Βασιλικής Εταιρείας Αστρονομίας στο Νότιγχαμ.

Το οπάλιο είναι ένας εντυπωσιακός πολύτιμος λίθος στη Γη, που χρησιμοποιείται σε κοσμήματα. Αποτελείται από πυριτία (διοξείδιο του πυριτίου), το βασικό συστατικό της άμμου, περιέχοντας έως 30% νερό. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί οπάλιο στην επιφάνεια κανενός αστεροειδούς, ενώ είχε βρεθεί μόνο σε ένα μετεωρίτη που έπεσε στη Γη και θεωρείται ότι προήλθε από τον 'Αρη.

Ο μετεωρίτης ΕΕΤ 83309 της Ανταρκτικής πιστεύεται ότι αποτελεί θραύσμα μακρινού αστεροειδούς. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το οπάλιο σχηματίσθηκε στον μητρικό αστεροειδή από την πτώση σε αυτόν άλλων μετεωριτών, οι οποίοι είχαν πάγο πάνω τους.

«Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι οι μετεωρίτες και οι αστεροειδείς μπορούν να μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες νερού σε μορφή πάγου. Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, μπορεί να έφεραν το νερό στη Γη και να βοήθησαν έτσι να αναπτυχθεί η ζωή που σήμερα ανθεί», δήλωσε η Ντάουνς.

Σε μια ιστορική ανακάλυψη προχώρησαν επιστήμονες, μετά από νέα ανάλυση που πραγματοποίησαν σε ένα στιλέτο που είχε εγκλωβιστεί στον τάφο του Τουταγχαμών και διαπίστωσαν πως είχε κατασκευαστεί από σίδηρό από έναν μετεωρίτη.

Το 1925, ο αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ βρήκε δύο στιλέτα, ένα σιδερένιο και ένα με χρυσή λεπίδα, στο περιτύλιγμα του έφηβου βασιλιά, που ήταν μουμιοποιημένος για περισσότερα από 3.300 χρόνια. Η σιδερένια λεπίδα, με την χρυσή λαβή, και τη διακόσμηση με κρίνα και τσακάλια, είχε προβληματίσει τους ερευνητές επί δεκαετίες μετά την ανακάλυψη του Κάρτερ: οισιδηροκατασκευές ήταν σπάνιες στην Αρχαία Αίγυπτο και το μέταλλο του μαχαιριού δεν είχε σκουριάσει.

Ιταλοί και Αιγύπτιοι ερευνητές ανέλυσαν το μέταλλο με ένα φασματογράφο φθορισμού ακτίνων Χ για τον προσδιορισμό της χημικής του σύνθεσης και διαπιστώθηκε υψηλή περιεκτικότητα σε νικέλιο, όπου μαζί με τα επίπεδα του κοβαλτίου, «υποδηλώνει σαφώς μια εξωγήινη προέλευση». Οι ερευνητές συνέκριναν τη σύνθεση με γνωστούς μετεωρίτες σε απόσταση 2.000 χιλιομέτρων γύρω από την ακτή της Ερυθράς Θάλασσας της Αιγύπτου, και βρήκαν παρόμοια επίπεδα σε έναν μετεωρίτη.
Αυτός ο μετεωρίτης, που ονομάζεται Kharga, βρέθηκε 240 χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξάνδρειας, στο λιμάνι της πόλης Mersa Matruh, που στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον 4ο αιώνα π.Χ., ήταν γνωστή ως Amunia.
Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους την Τρίτη στο περιοδικό Meteoritics & Planetary Science.

Αν και οι άνθρωποι είχαν εργαστεί με χαλκό, μπρούτζο και χρυσό από το 4.000 π.Χ., οι σιδηροκατασκευές ήρθαν πολύ αργότερα και ήταν σπάνιες στην Αρχαία Αίγυπτο. Το 2013, εννέα μαυρισμένες χάντρες σιδήρου, που είχαν ανασκαφεί από ένα νεκροταφείο κοντά στο Νείλο στη βόρεια Αίγυπτο, βρέθηκαν να έχουν σφυρηλατηθεί από θραύσματα μετεωριτών, καθώς επίσης και από ένα κράμα νικελίου – σιδήρου. Οι χάντρες είναι πολύ παλαιότερες από ότι ο νεαρός φαραώ, που χρονολογείται στο 3.200 π.Χ.
Στιλέτο στον τάφο του Τουταγχαμών φτιάχτηκε από μετεωρίτη

«Καθώς τα μόνα δύο πολύτιμα αντικείμενα σιδήρου από την Αρχαία Αίγυπτο μέχρι στιγμής που αναλύθηκαν προέρχονται από μετεωρίτες» έγραψε η ομάδα που μελέτησε το στιλέτο, «προτείνουμε πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έδιναν μεγάλη αξία στο σίδηρο των μετεωριτών για την παραγωγή διακοσμητικών ή τελετουργικών αντικειμένων».
Οι ερευνητές στάθηκαν επίσης στην υπόθεση πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι απέδιδαν μεγάλη σημασία σε βράχους που έπεφταν από τον ουρανό. Πρόσθεσαν πως η εύρεση ενός στιλέτο κατασκευασμένου από μετεωρίτη, προσθέτει νέο νόημα στη χρήση του όρου «σίδηρος» στα αρχαία κείμενα και σημείωσαν πως γύρω στον 13ο αιώνα π.Χ. ένας όρος που «κυριολεκτικά μεταφράζεται ως ‘σίδηρος από τον ουρανό’ άρχισε να χρησιμοποιείται για την περιγραφή όλων των τύπων σιδήρου».
«Η εισαγωγή του νέου σύνθετου όρου υποδηλώνει πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν ότι αυτά τα σπάνια κομμάτια σιδήρου έπεσαν από τον ουρανό ήδη από τον 13ο αιώνα π.Χ., ξεπερνώντας τον δυτικό πολιτισμό για περισσότερο από 2 χιλιετίες» γράφουν οι ερευνητές.
 

Πηγή: Guardian

Ομάδα επιστημόνων από το  Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess των ΗΠΑ, με επικεφαλής Ελληνίδα ερευνήτρια, ανακάλυψε ένα ένζυμο που αυξάνεται στο αίμα των ασθενών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο. Το «μπλοκάρισμα» αυτού του ενζύμου μπορεί να μειώσει σημαντικά τα συμπτώματα της νόσου.

Η ανάπτυξη ενός φαρμάκου, που θα αναστέλλει τη δράση του εν λόγω ενζύμου SHP-2, μπορεί να προσφέρει μια νέα θεραπευτική δυνατότητα γι’ αυτή τη χρόνια αυτοάνοση πάθηση, η οποία προκαλεί εκτεταμένη φλεγμονή και βλάβη στα όργανα του σώματος. Ο «λύκος», που είναι ανίατη μέχρι στιγμής, πλήττει κυρίως νέες γυναίκες στα 20 και στα 30 τους. Από «λύκο» υπολογίζεται ότι πάσχουν τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως.

Η ανακάλυψη του ενζύμου-στόχου, που παρουσιάσθηκε στο ιατρικό περιοδικό «The Journal of Clinical Investigation».

Επικεφαλής της ομάδας είναι η  Μαρία Κονταρίδη, επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής στο Harvard Medical School και Διευθύντρια του Ερευνητικού Προγράμματος Βασικής Καρδιολογίας στο καρδιαγγειακό Ινστιτούτο BIDMC. Οι γονείς της μετανάστευσαν από την Ελλάδα στις ΗΠΑ το 1971 και η ίδια σπούδασε με υποτροφίες στα Πανεπιστήμια της Φλόριντα και του Yale, προτού γίνει επίκουρη καθηγήτρια ιατρικής στο Χάρβαρντ.

Στην ομάδα συμμετείχαν επίσης μεταξύ άλλων οι Έλληνες, Γιώργος Τσώκος καθηγητής ανοσολογίας και ο Βασίλης Κυττάρης.

«Το SHP-2 μπορεί να οδηγήσει σε μια υπερπαραγωγή των μορίων κυτοκινών. Σε ασθενείς με λύκο, γνωρίζουμε ότι οι κυτοκίνες προκαλούν φλεγμονή, συμβάλλουν στη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού κυττάρου, και μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη των οργάνων» εξηγεί η Μαρία Κονταρίδη

Η μητέρα της Μ. Κονταρίδη έπασχε από τη νόσο για περισσότερα από 25 χρόνια. Έχει αφιερώσει πάνω από μια δεκαετία στη μελέτη των γενετικών μεταλλάξεων σε μια κατηγορία ενζύμων (πρωτεϊνών), που εμπλέκονται σε σπάνιες εκ γενετής καρδιοπάθειες, όπως το «σύνδρομο Νούναν». Μετά την ανακάλυψη ότι τα παιδιά με αυτό το σύνδρομο, αναπτύσσουν, επίσης, «λύκο», η κα Κονταρίδηανακάλυψε – αρχικά σε πειραματόζωα και μετά σε ανθρώπους – ότι το ένζυμο SHP-2 εμπλέκεται στην εμφάνιση του «λύκου».

Τα πειράματα σε ποντίκια με «λύκο» έδειξαν ότι το «μπλοκάρισμα» του εν λόγω ενζύμου μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της νόσου, εάν όχι και σε θεραπεία.

«Η ζωή των ζώων παρατάθηκε, οι χαρακτηριστικές ουλές στο δέρμα εξαφανίσθηκαν, οι διογκωμένες σπλήνες μειώθηκαν σε μέγεθος και -το πιο αξιοσημείωτο- τα νεφρά επανήλθαν στην κανονική λειτουργία τους» τόνισε η Ελληνίδα ερευνήτρια.

«Η θεραπεία των ασθενών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο εμφανίζει υστέρηση σε σχέση με άλλες παθήσεις και, δυστυχώς, ακόμη περιορίζεται στη χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Ο εντοπισμός νέων «στόχων», όπως το SHP-2, αφήνει υποσχέσεις ότι, η ανάπτυξη ενός μικρού φαρμακευτικού μορίου-αναστολέα θα επιτρέψει την έναρξη κλινικών δοκιμών, σε ασθενείς με λύκο» δήλωσε ο Γιώργος Τσώκος, διευθυντής ρευματολογίας στο ιατρικό κέντρο Beth Israel Deaconess Medical Cente και καθηγητής παθολογίας στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

«Η μακρά 26ετής μάχη της μητέρας μου με τον «λύκο», μου έδωσε κίνητρα και με ενέπνευσε γι’ αυτή την έρευνα. Τα ευρήματά μας και άλλα όπως αυτό, μας δίνουν μεγάλες ελπίδες ότι μια μέρα σύντομα θα υπάρξουν νεότερες και καλύτερες θεραπευτικές επιλογές, διαθέσιμες για τα εκατομμύρια των ασθενών που υποφέρουν από αυτή τη νόσο» δήλωσε η Μ. Κονταρίδη.

ellines.com

Επιστήμονες στις ΗΠΑ «χαρτογράφησαν» για πρώτη φορά τον τρόπο που ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιδρά στις λέξεις και οργανώνει τη γλώσσα. Ο «σημασιολογικός άτλαντας» αποκαλύπτει ποιές περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται από τις λέξεις και τις διαφορετικές σημασίες τους.

Η ανακάλυψη αναμένεται να βοηθήσει στην ανάγνωση των ανθρωπίνων σκέψεων στο μέλλον, π.χ. σε ανθρώπους που δεν μπορούν να μιλήσουν λόγω εγκεφαλικού τραυματισμού ή άλλης πάθησης.

Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει ότι ο εγκέφαλος "αρχειοθετεί" τις λέξεις με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι ένα λεξικό, ομαδοποιώντας τις ανάλογα με τη σημασία τους. Όπως διαπιστώθηκε επίσης, ο «χάρτης» φαίνεται να είναι παρόμοιος στους διαφορετικούς ανθρώπους.

Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, με επικεφαλής τους Τζακ Γκάλαντ και 'Αλεξ Χουθ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature". Οι επτά αγγλόφωνοι εθελοντές που συμμετείχαν, άκουγαν ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα για πάνω από δύο ώρες, ενώ η νευρωνική δραστηριότητα του εγκεφάλου τους παρακολουθείτο συνεχώς με την τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI).
Οι επιστήμονες κατέγραφαν τις παραμικρές αλλαγές στη ροή του αίματος και στην οξυγόνωση του εγκεφάλου στον εγκεφαλικό φλοιό, ανάλογα με τις λέξεις που άκουγαν οι εθελοντές. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός αλγόριθμου ηλεκτρονικού υπολογιστή, δημιουργήθηκε ένας σημασιολογικός «χάρτης», ο οποίος συσχετίζει τις λέξεις και τις σημασίες τους με συγκεκριμένες περιοχές του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου.

Κάθε σημείο του εγκεφάλου συνδέεται με έναν αριθμό σχετιζόμενων λέξεων από πλευράς σημασίας. Από την άλλη, η ίδια λέξη ενεργοποιείται σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, ανάλογα με τη διαφορετική σημασία της κάθε φορά.

Για παράδειγμα, στην αριστερή περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού λίγο πάνω από το αριστερό αυτί ενεργοποιείται η λέξη «θύμα» (στα αγγλικά) και στο ίδιο περίπου σημείο εντοπίζονται οι σχετικές λέξεις «σκοτωμένος», «καταδικασμένος», «δολοφονημένος» κ.α. Στην πάνω δεξιά πλευρά του εγκεφάλου γειτνιάζουν οι «οικογενειακές» λέξεις (σύζυγος, παιδιά, γονείς κ.α.).

«Η ομοιότητα στη σημασιολογική ‘τοπογραφία' του εγκεφάλου διαφορετικών ανθρώπων είναι πράγματι εκπληκτική», δήλωσε ο Χουθ, ο οποίος προτίθεται να μελετήσει περαιτέρω τον «χάρτη» σε μεγαλύτερο αριθμό εθελοντών. Επίσης, πέρα από τις σημασίες των λέξεων, θα επιδιωχθεί να δημιουργηθούν εγκεφαλικοί «άτλαντες» και για άλλες πλευρές της γλώσσας όπως η δομή της, δηλαδή η σύνταξη.

Στο απώτερο μέλλον, θα μπορούσε μάλιστα να φαντασθεί κανείς ότι τέτοιοι «άτλαντες» θα επέτρεπαν να διαβασθεί η σκέψη του καθενός μας και όχι μόνο των ανήμπορων να μιλήσουν. Μια προοπτική που ασφαλώς δεν θα ευχαριστήσει τους πάντες.

Οι ερευνητές έχουν δημιουργήσει ένα διαδραστικό δικτυακό τόπο όπου ο καθένας μπορεί να ψάξει τον αγγλόφωνο «άτλαντα» των λέξεων, στη διεύθυνση http://gallantlab.org/huth2016/.

imerisia.gr

Φως σε ένα σημαντικό γονίδιο που κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη, η δράση της οποίας «ενορχηστρώνει» την ανάπτυξη καρκινωμάτων στο ήπαρ και στο έντερο, έριξαν Έλληνες επιστήμονες του Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών Αλέξανδρος Φλέμινγκ.

Οι ερευνητές δρες Μιχάλης Σαρρής, Παναγιώτης Μούλος, Αντώνης Γιακούντης και 'Αννα Χαρωνίτη, με επικεφαλής τον ερευνητή Α', δρα Ιωάννη Ταλιανίδη, ανακάλυψαν ότι η δράση της πρωτεΐνης Smyd3 συντονίζει και ενισχύει τη διαδικασία ανάπτυξης καρκίνου του ήπατος και του παχέος εντέρου. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό βιολογίας του καρκίνου «Cancer Cell».

Οι ερευνητές του ΕΚΕΒΕ "Αλέξανδρος Φλέμινγκ" αποκάλυψαν ότι η εν λόγω κομβική πρωτεΐνη, η οποία ανήκει σε μία οικογένεια πρωτεϊνών που ονομάζονται μεθυλοτρανσφεράσες, ενισχύει τη γονιδιακή έκφραση του καρκινοειδικού προγράμματος του ήπατος και του παχέος εντέρου.

Η αλλαγή στην έκφραση ή στην ενεργότητα τέτοιων πρωτεϊνών όπως η Smyd3 μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη ενεργοποίηση διαφόρων σηματοδοτικών μονοπατιών στο κύτταρο. Το αποτέλεσμα είναι η απορύθμιση των μεταγραφικών προγραμμάτων στον πυρήνα, με επακόλουθο τον μη ελεγχόμενο κυτταρικό πολλαπλασιασμό και την εμφάνιση καρκίνου.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ποντίκια που τους λείπει το γονίδιο Smyd3, καθώς και ποντίκια που υπερ-εκφράζουν το εν λόγω γονίδιο. Διεξάγοντας βιοχημικά πειράματα, πειράματα ανάλυσης γονιδιακής έκφρασης και πειράματα ιστολογίας και ανοσοϊστοχημείας τόσο στο ήπαρ όσο και στο παχύ έντερο, οι επιστήμονες διαπίστωσαν τον κρίσιμο ρόλο της πρωτεΐνης Smyd3 στην καρκινογένεση. Από την άλλη, η έλλειψη της Smyd3 οδηγεί στην ανάπτυξη σημαντικά μειωμένων καρκίνων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματά τους καθιστούν την πρωτεΐνη Smyd3 έναν κατεξοχήν μελλοντικό στόχο φαρμάκων. Όπως επισημαίνουν, τα αποτελέσματα αυτά ενισχύονται και από δεδομένα ασθενών με ηπατοκαρκίνωμα, που δείχνουν ότι οι ασθενείς με υψηλή έκφραση της συγκεκριμένης πρωτεΐνης έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής από τους ασθενείς με χαμηλή έκφραση της Smyd3.

Όμως, οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι η κλινική εφαρμογή των αποτελεσμάτων της βασικής έρευνάς τους είναι ένας μακρύς δρόμος που απαιτεί χρόνο.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot