Επιστήμονες έδειξαν πως είναι δυνατό να υπάρξει θεραπεία της οξείας ηπατίτιδας C μέσα σε χρονικό διάστημα μόνο έξι εβδομάδων, χάρη σε ένα συνδυασμό των φαρμάκων sofosbuvir και ledipasvir.

Η σχετική ανακοίνωση, με επικεφαλής τον καθηγητή Χάινερ Βεντεμάγιερ της Ιατρικής Σχολής του Αννοβέρου, έγινε στο Διεθνές Συνέδριο Ήπατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Μελέτη του Ήπατος, που πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη το Σαββατοκύριακο. Η πιλοτική δοκιμή έγινε σε 20 ασθενείς. Δώδεκα εβδομάδες αφότου είχε ολοκληρωθεί η θεραπεία-εξπρές των έξι εβδομάδων, όλοι οι ασθενείς παρέμεναν χωρίς ηπατίτιδα C.

Η συχνότερη παρενέργεια της θεραπείας βραχείας διαρκείας ήταν το αίσθημα κόπωσης σε ποσοστό 30% των ασθενών. Όσοι μολύνονται με ηπατίτιδα C, συνήθως αναπτύσσουν οξεία ηπατίτιδα, η οποία θεραπεύεται μόνη της στο 10% έως 50% των ατόμων. Η έγκαιρη διάγνωση της νόσου είναι σπάνια και η ασθένεια συχνά περνά απαρατήρητη, εωσότου οι ασθενείς έχουν πλέον σοβαρή ηπατική βλάβη.

Ο συνδυασμός των φαρμάκων sofosbuvir και ledipasvir είναι μια από τις επιλογές για τη θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας. Δεδομένου του υψηλού κόστους της θεραπείας (που κανονικά είναι διάρκειας 12 εβδομάδων) και των σχετικών παρενεργειών, οι Γερμανοί ερευνητές εξέτασαν κατά πόσο ο ίδιος φαρμακευτικός συνδυασμός θα ήταν αποτελεσματικός στην οξεία ηπατίτιδα C σε πολύ συντομότερο χρόνο, πράγμα που φαίνεται πως ισχύει.

Θα ακολουθήσουν δοκιμές σε περισσότερους ασθενείς για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της μικρής πιλοτικής δοκιμής. Η σεξουαλική επαφή και η χρήση μολυσμένης βελόνας είναι βασικοί παράγοντες κινδύνου για την μετάδοση της ηπατίτιδας C.

www.dikaiologitika.gr

Αισιόδοξα μηνύματα για τη θεραπεία του καρκίνου δίνουν οι μελέτες που επικεντρώνονται στην ενίσχυση του ανοσιακού συστήματος.

Επιστήμονες πιστεύουν πως έγινε ότι ήταν να γίνει στη αντιμετώπιση του καρκίνου με την χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία και ότι τώρα ήρθε η ώρα να στραφεί η αντιμετώπιση της νόσου στην ανοσοθεραπεία.

Σήμερα υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά πεδία έρευνας και ανοσοθεραπείας τους καρκίνου. Το ένα αφορά την αφαίρεση και ενίσχυση με ουσίες των λεμφοκυττάρων του ασθενούς και επαναχορήσησή τους στον πάσχοντα, ενώ το δεύτερο πεδίο αφορά την παρέμβαση στα σημεία ελέγχου (check points) της ενεργοποίησης του ανοσιακού συστήματος.

Τα παραπάνω επισημάνθηκαν στη διάρκεια συνέντευξης με αφορμή το Περιφερειακό Ιατρικό Συνέδριο με Διεθνή Συμμετοχή Exploring Novel Medical Frontiers 2016 το οποίο συνδιοργανώνουν 9-10 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη (Grand Hotel Palace) το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής του Ιπποκράτειου ΓΝΘ, η Ελληνική Εταιρεία Ανοσολογίας, το Τμήμα Κλινικής Ανοσολογίας της Β’ Παθολογικής Κλινικής ΑΠΘ και το Εργαστήριο Νευροπληροφορικής του ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας .

“Σήμερα έχουμε δύο πάρα πολύ σημαντικά πεδία έρευνας και θεραπείας, ανοσοθεραπείας συγκεκριμένα , εναντίον του καρκίνου. Το μεγάλο πεδίο έρευνας είναι το adaptive transfer, δηλαδή βγάζουμε τα λεμφοκύτταρα εκτός του σώματος του ασθενή, τα επεξεργαζόμαστε με ουσίες οι οποίες ενισχύουν τη δραστηριότητα τους και τα επαναχορηγούμε στον ίδιο ασθενή από τον οποίο τα πήγαμε και ο οποίος είναι ο πάσχων. Αυτή είναι μία μεθοδολογία και μία τεχνική πάνω στην οποία γίνονται προσπάθειες εδώ και πολλά χρόνια αλλά φαίνεται ότι έχει αρχίσει να αποδίδει και μάλιστα τελευταία υπάρχουν δημοσιεύσεις γύρω από αυτό το θέμα με πολύ αισιόδοξα μηνύματα. Δεν θέλει να πει κανείς ότι έχει λυθεί το θέμα της ανοσοενίσχυσης και της ανοσοθεραπείας του καρκίνου με αυτό τον τρόπο ,όμως σίγουρα έχουν γίνει πολλά βήματα μπροστά. Το άλλο κομμάτι που ασχολείται πάρα πολύ, ακόμη πιο πρόσφατα, η έρευνα του καρκίνου είναι η παρέμβαση στα check points της ενεργοποίησης του ανοσιακού συστήματος ώστε να μπορεί ο γιατρός που ενδιαφέρεται για τον συγκεκριμένο κάθε φορά καρκίνο είτε να αναστέλλει κάποιες ιδιότητες του ανοσιακού συστήματος είτε να ενισχύει άλλες προς όφελος του ασθενή. Διότι ο ίδιος ο καρκίνος στην ανάπτυξή του από ένα σημείο και πέρα αναστέλλει τη δραστηριότητα της άμυνας . Σαν να λέμε απλά την παραλύει , την αδρανοποιεί, την απενεργοποιεί. Οι ερευνητές που ασχολούνται με την ανοσολογία του καρκίνου έχουν να κάνουν με αυτό ,δηλαδή να παρεμβαίνουν και να διορθώνουν τις αιτίες που οδήγησαν στην απενεργοποίηση του ανοσιακού συστήματος” εξήγησε η καθηγήτρια Παθολογίας- Ανοσολογίας στο ΑΠΘ και διευθύντρια της Β΄ Παθολογικής Κλινικής του Ιπποκράτειου, Παναγιώτα Μπούρα.

Οι μελέτες αυτές έχουν γίνει σε δεκάδες ασθενών δίνοντας ολοένα και καλύτερα μηνύματα καθώς βελτιώνονται τα φάρμακα , οι ουσίες παρέμβασης και η ανταπόκριση των πασχόντων.

“ Την ανταπόκριση στον καρκίνο τη μετράμε με διάρκεια επιβίωσης του ασθενή χωρίς νόσο ή με διάρκεια συνολικής επιβίωσής του. Και φαίνεται ότι σε μερικές ομάδες ασθενών έχουν προκύψει στατιστικά σημαντικές διαφοροποιήσεις . Επιμηκύνεται η ζωή αρρώστων που θα κατέληγαν γρηγορότερα και βιώνουν ίσως και μια καλύτερη ποιότητα ζωής” πρόσθεσε η κ. Μπούρα.

Οι θεραπείες αυτές , οι οποίες επί του παρόντος βρίσκονται σε στάδιο μελετών αξιολόγησης, ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά είτε σε συνδυασμό με χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες είτε μόνες τους. Ωστόσο δεν υπάρχει ακόμη πρόβλεψη για το πότε θα αρχίσουν να χρησιμοποιούνται καθώς αυτό εξαρτάται από την επιτυχία που θα έχουν οι προσπάθειες των ερευνητών .

”Μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι χρονοβόρα θέματα .Δεν μπορεί κανείς να βρεθεί από τη μια κατάσταση στην άλλη. Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ ευοίωνα τα μηνύματα αν λάβει κανείς υπόψη ότι η ανοσολογία του καρκίνου είναι ένα γνωστικό αντικείμενο 20-25 χρόνων και σκεφτείτε τι βήματα έχουν γίνει προς τη βελτίωση της ζωής των καρκινοπαθών. Συνολικά, εγώ προσωπικά ως ανοσολόγος, είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη ότι θα πάμε ολοένα και καλύτερα, δεν ξέρω όμως με τι ταχύτητα” πρόσθεσε η κ. Μπούρα.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Η πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη βήτα-1α εντάχθηκε πρόσφατα στη θετική λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων, μετά την έγκρισή της για τη θεραπεία ενηλίκων ασθενών με υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση, την πιο συχνή μορφή της νόσου που αντιπροσωπεύει το 85% των περιπτώσεων.

Χορηγείται υποδορίως μία φορά ανά δύο εβδομάδες, με μια νέα έτοιμη προς χρήση συσκευή αυτοχορήγησης.

Η πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη έχει αποδείξει κλινικά πως συμβάλλει στη σημαντική βελτίωση καίριων παραμέτρων της νόσου, όπως είναι οι υποτροπές, οι βλάβες του κεντρικού νευρικού συστήματος και ο κίνδυνος εξέλιξης της αναπηρίας, ανέφερε, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο καθηγητής Νευρολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της Β’ Νευρολογικής Κλινικής, του Κέντρου Πολλαπλής Σκλήρυνσης, ΑΧΕΠΑ, Νικόλαος Γρηγοριάδης.

«Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα που έχει επιδείξει η πεγκιντερφερόνη βήτα-1α σε συνδυασμό με το λιγότερο συχνό δοσολογικό σχήμα, προσδίδει στον ασθενή ελευθερία και ανεξαρτησία να πραγματοποιεί τις επαγγελματικές και λοιπές δραστηριότητές του», ανέφερε ο καθηγητής Νευρολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών Παναγιώτης Παπαθανασόπουλος, διευθυντής Νευρολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών.

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση νόσος που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό και οπτικά νεύρα και μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία. Εμφανίζεται κυρίως σε νεαρούς ενηλίκους μεταξύ 20-40 ετών και προσβάλλει τις γυναίκες πιο συχνά απ’ ό,τι τους άνδρες.

«Επηρεάζει τους ασθενείς σε μια πολύ δυναμική ηλικία, γι’ αυτό και είναι κρίσιμο να μπορούν να παραμένουν δραστήριοι και να έχουν ποιότητα ζωής σε βάθος χρόνου. Η διαρκής διεύρυνση των θεραπευτικών επιλογών για τους Έλληνες ασθενείς που ξεπερνά πλέον τις 10 θεραπείες, μας φέρνει πιο κοντά στο στόχο της καλύτερης διαχείρισης της πολλαπλής σκλήρυνσης και της εξατομίκευσης της θεραπείας», τόνισε ο διευθυντής του Ιατρικού Τμήματος της Genesis Pharma, νευρολόγος Γιώργος Καραχάλιος.

Τα συμπτώματα της νόσου, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να είναι ήπια, όπως μούδιασμα στα άκρα, ή σοβαρά, όπως παράλυση ή απώλεια της όρασης. Η εξέλιξη, η σοβαρότητα και τα συμπτώματα της πολλαπλής σκλήρυνσης είναι απρόβλεπτα και διαφέρουν σε κάθε ασθενή. Η νόσος επηρεάζει περισσότερους από 2,3 εκατ. ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, με περισσότερους από 600.000 πάσχοντες στην ΕΕ. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πάσχουν από πολλαπλή σκλήρυνση περίπου 12.000 ασθενείς.

Την αξία της έγκαιρης διάγνωσης και έναρξης της θεραπευτικής αγωγής επισήμανε ο κ. Παπαθανασόπουλος, κάνοντας λόγο «για προφυλακτική θεραπεία άπαξ και ξεκινήσει η νόσος», ενώ ο κ. Γρηγοριάδης, τόνισε ότι «η εισαγωγή της θεραπείας πρέπει να γίνεται πριν το σύμπτωμα εδραιωθεί, ώστε να διασφαλιστεί ο καλύτερος έλεγχος της ασθένειας».

Πηγή: ΑΜΠΕ