Ο Νικολάκης δεν ήταν μόνο ο καλύτερος λούστρος με το πιο οργανωμένο κασελάκι , ήταν και ένας μεγάλος καλλιτέχνης εκείνης της όμορφης εποχής των παιδικών μας χρόνων ! Θυμάμαι , όλα τα παιδιά της παλιάς μου γειτονιάς , ξυπνούσαμε πριν την Ανατολή για να θαυμάσουμε τον μαγικό τρόπο του παραδοσιακού χαρταετού που μόνο ο Νικολάκης μπορούσε να δημιουργήσει.

Πάνω σε ξύλινο σκελετό χρησιμοποιούσε , με δημιουργικό τρόπο κόλλες από χαρτί , κορδέλες και διαφορά σχέδια διακοσμητικά , έφτιαχνε τα ζύγια και τις ουρές και εμείς απλά βοηθούσαμε , σύμφωνα με τις οδηγίες του , προκειμένου να έχει τις εκατοντάδες χαρταετούς έτοιμους ,για να τους πάμε στη συνέχεια στην κεντρική πλατεία του νησιού μας για ν’ αγοράσει κάθε παιδί .

Το κέρδος μας , για όλα τα παιδιά της παλιάς μου γειτονιάς ήταν ένας χαρταετός για κάθε παιδί , να τον πετάξουμε όσο ψηλά γίνεται , η ψυχή μας ανάσαινε , νιώθαμε πως ταξιδεύαμε όπως ο χαρταετός , όπως τα πουλιά , όπως η ίδια η φύση που μοσχοβολάει κάθε εποχή στις καρδιές μας.

Εκείνες τις μοναδικές στιγμές , τις άξαφνες , όταν απλώνεται η σιωπή και δεν ακούγεται ανάσα , ως το επόμενο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού με το αθώο βλέμμα του , μας θυμίζουν..!