Από το 1991 φτάσαμε στο 2024, πιστοί όμως και οι δύο μας στο ραντεβού. Ένα ραντεβού ψυχικής επικοινωνίας, αλλά και προετοιμασίας. Είναι ανάγκη πια, τη ζωή μας να την απελευθερώσουμε από κάθε τι που την αιχμαλωτίζει και δεν την αφήνει να νιώσει πραγματικά την αρχή και το τέλος. Αρχή και τέλος, τόσο κοντά όσο η ανάσα μας , όσο και η σκέψη μας σε όλα εκείνα τα αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν από κοντά μας , αλλά που βρίσκονται και θα βρίσκονται, για πάντα βαθιά μέσα στην ψυχή και στην καρδιά μας. Σήμερα Μάνα, η επικοινωνία μαζί σου είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία και σίγουρα δεν ευθύνεται μόνο η απαράδεκτη πολιτική για όλα αυτά που συμβαίνουν και τρομάζουν τον καθένα μας , ούτε επειδή δεν μπορούμε να αγοράσουμε καινούργιο αυτοκίνητο , αλλά η αποξένωση που κάνει όλους εμάς εδώ κάτω να μην συνειδητοποιούμε τη ζημιά που κάνουμε στην ίδια τη ζωή μας. Άλλαξαν Μάνα πολλά, πάρα πολλά από τότε , τότε που τα πάντα μοσχοβολούσαν και δεν ήταν μόνο το άρωμα των λουλουδιών και οι όμορφες κληματαριές που δροσίζαν τις στιγμές μας , αλλά και η αγάπη που υπήρχε μεταξύ των ανθρώπων, η λαχτάρα της επικοινωνίας , η χαρά της παρέας, η προσμονή και όλα εκείνα που νιώθαμε , με ανιδιοτέλεια .

Μην συγκρίνεις Μάνα τα χρόνια εκείνα με το σήμερα. Όλα είναι διαφορετικά και οι προτεραιότητες των περισσοτέρων έχουν ως μοναδικό στόχο και σκοπό την εξόντωση του άλλου.

Αυτά που γλυκαίνουν την ύπαρξη μας , είναι κάτι μικρές φατσούλες, που οφείλουμε να τις φροντίσουμε και να μας δείξουν ότι το μέλλον το δικό τους θα είναι πιο ανθρώπινο και με πολλή αγάπη, αναφέρομαι Μάνα στα παιδιά της κοινωνίας μας , στα παιδιά όλου του κόσμου. Κάθε μέρα και μια καινούργια μάχη, δεν πτοούμαστε Μάνα, αντέχουμε. Μου το λες πολλές φορές όταν επισκέπτεσαι τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου: Κάντε υπομονή και όλα θα αλλάξουν , όλα θα τα πάμε πάλι από την αρχή και αυτό μου αρέσει Μάνα και σ΄ευχαριστώ , σε όλες τις Μανούλες ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους εμάς εδώ κάτω.

Να ξέρετε όλες εσείς οι Μανούλες , οι Μανούλες που βρίσκεστε εκεί ψηλά, οι Μανούλες που βρίσκονται ανάμεσα μας , ότι, πάντα θα είστε η ματιά μας, η σκέψη μας, η ζωή μας.

Πολλές φορές η σκληρή καθημερινότητα , αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής μας κάνει να μην τα νιώθουμε αυτά τα υπέροχα συναισθήματα , όταν όμως πονάμε είναι αυτή η λέξη που εκφράζουμε, της ΜΑΝΑΣ! Ακόμα και όταν αυτός ο υπέροχος άνθρωπος πει το στερνό αντίο, πάντα κάπου θα υπάρχει και θα φροντίζει, για να μας χαρίζει το άρωμα της, αυτό το άρωμα που έχει την μοναδική και αξεπέραστη ομορφιά. Μια ομορφιά που κυριαρχεί κάθε στιγμή στις σκέψεις μας , στην ψυχή και στην καρδιά μας . Ποτέ λοιπόν, δεν φεύγει από κοντά μας , είναι κοντά μας! Τελειώνοντας Μάνα την κουβέντα μας , να δώσεις πολλά χαιρετίσματα σε όλους εκείνους , στην όμορφη παρέα σας: Στην αγαπημένη σου Πόπη , Στον Γιάννη, Στην Σωτηρία, Στον Στέλιο, Στον Σπύρο, Στον Χρήστο, Στον Αντώνη, Στην Χριστίνα, Στον Άγγελο, Στον Μανώλη, Στον Κώστα , Στην Μαρία, Στην Όλγα, Στον Βαγγέλη, Στον Μιχάλη , Στον Γιώργο, Στον Νίκο, Στην Σοφία , Στον Χάρη, Στην Κατερίνα, Στον Σωτήρη, Στην Ευαγγελία , σε όλα εκείνα τα πρόσωπα που δεν είναι ανάμεσα μας , αλλά βρίσκονται και θα βρίσκονται για πάντα στις σκέψεις μας , στην ψυχή και στην καρδιά μας, δεν σας ξεχνάμε, κι ας λένε μερικοί μίζεροι ότι δεν υπάρχει επικοινωνία με τις ψυχές . Τι ξέρουν αυτοί!! Σε φιλώ ΜΑΝΑ!

Μιχάλης Καντζόγλου