Σήμερα περπατώντας για να πάω στη μηχανή μου και να πιάσω βάρδια, άκουσα μια φωνή... Ένας ηλικιωμένος κύριος, ξεπρόβαλε απ την αυλόπορτα του...

Μου έδωσε το χέρι του και με έσφιξε με όλη του την δύναμη. Με τρεμάμενη φωνή, μου λέει: "Ευχαριστούμε παλικάρι μου και όταν θα γυρίσεις πίσω, να πεις στους πιο πάνω σου, ότι επίσης τους ευχαριστούμε, που μας σκέφτονται"!!!

Κύριε Νίκο το έκανα ήδη. Και σε ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας και σας δίνω τον λόγο μου, για το υπόλοιπο μικρό διάστημα, που μου μένει στο νησί, θα είμαι όπου με χρειαστείτε....

Μιχάλης Κυπραίος