Χθες το πρωί η καρδιά του Τάσου μας σταμάτησε για πάντα.

Ο Αναστάσιος Ασλάνης του Κωνσταντίνου και της Διονυσίας, γεννήθηκε στην Κω το έτος 1946. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοίτησε το έτος 1972. Γράφτηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Κω το έτος 1974 με αριθμό μητρώου 31.

Επί 40 χρόνια μάχιμης δικηγορίας, υπηρέτησε τις ανθρώπινες αξίες, πιστώνοντας σε μας τους επόμενους, το μέτρο μιας συνθήκης για την συνύπαρξη των ανθρώπων.

Συνάδελφε Τάσο Ασλάνη, σου εκφράζω για λογαριασμό όλων των συναδέλφων, όλων των νησιών μας, έναν στερνό χαιρετισμό. Το τελευταίο αντίο.

Έχω την εντολή να βρεθώ μπροστά στο φέρετρό σου και να σου πω ότι ο δικηγορικός μας κόσμος θρηνεί. Ο μικρός μας κόσμος, αυτός του Πρωτοδικείου της Κω, όλοι οι άνθρωποι της δικαιοσύνης, θρηνούμε το χαμό σου.

Έχω την εντολή να βρεθώ εδώ μπροστά και να σου εκφράσω τις ευχαριστίες όλων μας. Για τον τρόπο με τον οποίο υπηρέτησες το λειτούργημά μας. Για την ταπεινότητα η οποία χαρακτήριζε την δικηγορία σου. Για τον τρόπο που έβρισκες να μετριάσεις τις διενέξεις, να τις οδηγήσεις στον διάλογο, να τις γεφυρώσεις. Να δώσεις τον χώρο που άρμοζε στο μόνοιασμα των ανθρώπων.

Έχω εντολή να εκφράσω τον θαυμασμό όλων μας στην πολιτεία σου. Για τις απόψεις σου σε όλα τα σοβαρά ζητήματα του τόπου μας, των ανθρώπων, όπου πρυτάνευε η ευγένεια, η ταπεινότητα και η ευφυία σου.

Να εκφράσω τον σεβασμό όλων μας, γιατί στάθηκες παλικαρίσια εκεί όπου το δίκαιο χρειάστηκε την υπεράσπισή σου. Το κράτος δικαίου χρειάστηκε τον συνήγορό του. Οι αρχές και οι αξίες μας χρειάστηκαν νομική βοήθεια.

Σύσσωμο το δικηγορικό σώμα του τόπου μας εντέλει σήμερα εμένα τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Κω, να σου πω ότι μας έκανες περήφανους. Υπηρέτησες με συνέπεια τις αξίες μας, τα ιδανικά μας, τις προσδοκίες μας.

Με εξουσιοδότησε να μεταφέρω στους οικείους σου τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και να δηλώνω σε όλους ότι η μνήμη σου θα είναι παντοτινή. Για όλα όσα έκανες, αλλά και για αυτά που άφησες πίσω σου. Την οικογένειά σου. Την Τέρπω σου. Τα παλικάρια σου. Τον Κώστα σου και τον Γιάννη σου. Τα εγγόνια σου.

Είμαι σίγουρος, όπως και όλοι μας, κ. Τάσο ότι πριν την τελευταία σου ανάσα, κοίταξες πίσω. Κοίταξες μέσα από την τελευταία χαραμάδα της πόρτας, που έκλεινε οριστικά για σένα. Και τότε έκλεισες για πάντα τα μάτια σου απόλυτα ικανοποιημένος. Για την τεράστια παρακαταθήκη σου.

Γιατί είναι τεράστια τα μεγέθη που μας παρέδωσες κ. Τάσο.

Καλό σου ταξίδι.