Δύο άνθρωποι που δεν βρίσκονταν στον ίδιο χώρο, έπαιξαν ένα παιγνίδι ερωτήσεων-απαντήσεων χωρίς να μιλάνε μεταξύ τους.

Ο ένας έκανε μια ερώτηση και μετά μάντευε την απάντηση που σκεφτόταν ο άλλος. Αυτό κατέστη εφικτό όχι με τηλεπάθεια, αλλά με τη σύνδεση των δύο εγκεφάλων μέσω του... Ιντερνετ.
Το εντυπωσιακό πείραμα έγινε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που πέτυχαν την απευθείας σύνδεση των εγκεφάλων των δύο εθελοντών, μεταδίδοντας μέσω διαδικτύου σήματα από τον έναν στον άλλο. Είναι η πρώτη φορά που δύο άνθρωποι συνδέονται νοητικά εξ αποστάσεως και ο ένας μαντεύει με σχετική ακρίβεια τι έχει ο άλλος στο μυαλό του.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή ψυχολογίας Αντρέα Στόκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", δήλωσαν ότι επρόκειτο «για το πιο πολύπλοκο πείραμα επικοινωνίας ανθρωπίνων εγκεφάλων μέχρι σήμερα».
Πέντε ζεύγη εθελοντών απείχαν μεταξύ τους ενάμισι χιλιόμετρο, καθώς βρίσκονταν σε δύο διαφορετικά εργαστήρια, και έπαιξαν 20 γύρους ενός παιγνιδιού ερωταπαντήσεων. Το ποσοστό επιτυχίας (σωστού μαντέματος) ήταν 72%.

Η ίδια ερευνητική ομάδα ήταν η πρώτη που το 2013 είχε δείξει πειραματικά ότι είναι δυνατή η άμεση επικοινωνία απομακρυσμένων ανθρωπίνων εγκεφάλων μέσω διαδικτύου. Άλλοι επιστήμονες έχουν μέχρι σήμερα συνδέσει εγκεφάλους πειραματόζωων, καθώς επίσης έχουν μεταδώσει σήματα από ανθρώπινο εγκέφαλο σε ζώο μέσω ηλεκτροδίων.

Οι ερευνητές ήδη εξερευνούν τη δυνατότητα πρακτικών εφαρμογών, όπως να μεταφέρουν σήματα από έναν υγιή εγκέφαλο σε έναν που έχει υποστεί βλάβη (π.χ. μετά από εγκεφαλικό ή από τραύμα) ή ακόμη να μεταφέρουν γνώσεις απευθείας από τον εγκέφαλο ενός δασκάλου στον εγκέφαλο ενός παιδιού!

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Θυμάσαι τα μήλα και τα αγαλματάκια ακούνητα; την μακριά γαϊδούρα;

Όταν ήμασταν μικρά το μόνο που μας ένοιαζε ήταν πότε θα πέσει λίγο ο ήλιος να βγούμε έξω, να μαζευτούν όλα τα παιδιά από την γειτονία και να παίξουμε. Αθώα παιδικά χρόνια λατρεμένα τα θυμόμαστε όλοι και λέμε "τι ωραία που ήταν τότε".

Πάμε λοιπόν να τα θυμηθούμε ένα προς ένα:
Κουτσό
Με κιμωλία που είχαμε «κλέψει» από το σχολείο την ώρα που ο δάσκαλος δεν κοιτούσε, ζωγραφίζαμε το πεζοδρόμιο, μέχρι το 10. Και δώσε του κουτσό, μέχρι να εξαντληθούμε στο πέρα- δώθε. Βασικά μέχρι να βαρεθούμε και να πιάσουμε το επόμενο.

Αγαλματάκια ακούνητα
Μέρα η νύχτα; Κι άντε να κρατηθεί η καρδιά σου, μην ξεσπάσεις σε γέλια την ώρα που σε ελέγχει αυτός που τα φυλάει.

Μήλα
Μια μπάλα, μεγάλη παρέα και προσπάθεια να πιάσεις το «μήλο» ή να το αποφύγεις για να μην «καείς». Ονειροπολώ τρίτη δημοτικού!

Κόκκινο φως
Ένα, δύο , τρία, κόκκινο φως. Και ακίνητοι στη θέση μας.

Λάστιχο
Και τα κόλπα παίρνουν φωτιά. Πήδημα, μέσα- έξω, δεξιά - αριστερά, πέρα- δώθε, κι όλο ανέβαινε το λάστιχο και δώσε του πιο ψηλά για να τα καταφέρεις. Αν δεν είχες λάστιχο δεν ήσουν trendy ΤΟΤΕ.

Μπουγέλο
Με τις νερόμπομπες και λούτσα στο σπίτι. Πραγματικά το μπουγέλο εκτός από την παιδική ηλικία αργήσαμε να το αποχωριστούμε, αφού κάθε φορά μετά από τις γραπτές εξετάσεις λυκείου / γυμνασίου έπεφτε και πάλι μπουγέλωμα!

Κρυφτό
«Θα μετρήσω ως το 16 κι όποιος βγει θα τα φυλάξει. 1,2,3,4…16. Φτου και βγαίνω». Άντε να ανακαλύψεις που έχει κρυφτεί όλη η κομπανία, χωρίς να πει ο τελευταίος «φτου ξελεφτερία».

Κυνηγητό
Χωρισμένοι σε ομάδες και τρέξιμο και τούμπες και μελανιές για να πιάσεις τον αντίπαλο και να φτάσεις πρώτος στο σημείο εκκίνησης.

Σχοινάκι
Ποιος θα αντέξει να κάνει περισσότερο; Και χιαστί;

Χούλα - χουπ
Αυτό που σου πήρε από το πανηγύρι ο παππούς σου. Ναι σωστά και μέχρι να καταλάβεις πως πρέπει να κουνιέσαι πήγαινες σαν χαλασμένο καρουσέλ.

Μακριά γαϊδούρα
Σε λίγο πιο μεγάλη ηλικία ήταν και αυτό από τα πιο αγαπημένα, καλά αν τα κατάφερνες να πηδήξεις για να κάτσεις πιο μέσα, αλλά όταν έφτανες στον πρώτο και κόντευες να σπάσεις το κεφάλι σου στον τοίχο… απλά κλάμα!

Αυτά τα χρόνια δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ!