O θάνατος των μικρομεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων συνεχίζεται απειλώντας τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Και όμως η χώρα αδυνατεί να αξιοποιήσει κονδύλια δισεκατομμυρίων που διαθέτουν γι’ αυτόν τον σκοπό τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία.

Από το 2012 έως και τον Ιούλιο φέτος, περισσότερες από 196.118 επιχειρήσεις έχουν διαγραφεί από τα μητρώα του Γενικού Εμπορικού Μητρώου (ΓΕΜΗ) αποτελώντας πλέον τον μακρύ –και ακόμη ανοιχτό– κατάλογο των θυμάτων της κρίσης αλλά και των ακολουθουμένων οικονομικών πολιτικών.

Το δε θετικό ισοζύγιο εγγραφών-διαγραφών νέων επιχειρήσεων που προκύπτει από τα στοιχεία του ΓΕΜΗ αποτελεί «μαγική εικόνα», αφού τα στοιχεία στρεβλώνουν οι χιλιάδες μετατροπές των λεγόμενων μπλοκ σε Ιδιωτικές Κεφαλαιουχικές Εταιρείες (ΙΚΕ) εξαιτίας των βαρύτατων ασφαλιστικών εισφορών που επιβλήθηκαν στους ελεύθερους επαγγελματίες και άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Προσωπικές, δηλαδή, στην ουσία επιχειρήσεις που δεν έχουν ούτε υπαλλήλους για να τονώσουν την απασχόληση ούτε πραγματοποιούν επενδύσεις που θα μπορούσαν να κινήσουν την οικονομική δραστηριότητα. Είναι απλώς απέλπιδες προσπάθειες εργαζομένων να επιβιώσουν και να μην έχουν την τύχη των δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που έκλεισαν.

Είναι χαρακτηριστικό πως με βάση την προσεκτική επεξεργασία των στοιχείων του ΓΕΜΗ ανά κατηγορία επιχειρήσεων, προκύπτει πως κατά το πρώτο επτάμηνο του 2017 ιδρύθηκαν 4.086 Ιδιωτικές Κεφαλαιουχικές Εταιρείες έναντι μόλις 394 το αντίστοιχο διάστημα του 2016. Η συντριπτική τους πλειονότητα εκτιμάται πως αποτελεί απότοκο του κλεισίματος των βιβλίων ελεύθερων επαγγελματιών που επέλεξαν αυτή τη μορφή επιχειρείν ως μοναδική διέξοδο επιβίωσης έστω και προσωρινής. Ομως, εάν δεν είχαν ιδρυθεί αυτές οι επιχειρήσεις το ισοζύγιο εγγραφών-διαγράφων επιχειρήσεων θα ήταν αρνητικό. Και αυτό διότι κατά το πρώτο επτάμηνο έγιναν 15.734 διαγραφές και 18.434 εγγραφές, εκ των οποίων, όπως προαναφέρθηκε, οι 4.086 είναι ΙΚΕ.

Το ζήτημα της εξαφάνισης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν έχει βέβαια διαφύγει την προσοχή της Τραπέζης της Ελλάδος, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην ενδιάμεση έκθεσή της. Εκεί υπογραμμίζεται πως, αν και το σωρευτικό ισοζύγιο συστάσεων-διαγραφών παραμένει θετικό, καταγράφει καθοδική πορεία από το φθινόπωρο του 2015 και έπειτα. «Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αυξανόμενη συμβολή νομικών μορφών που αφορούν κατά κύριο λόγο επιχειρήσεις μικρού μεγέθους (όπως ΙΚΕ και ατομικές επιχειρήσεις) και αντίστοιχη υποχώρηση της θετικής συμβολής των Α.Ε. (που συνήθως είναι μεγαλύτερου μεγέθους εταιρείες) στο σωρευτικό ισοζύγιο συστάσεων-διαγραφών».

Ο προβληματισμός εντείνεται από το γεγονός ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης της Endeavor Greece, το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων που συστάθηκαν το 2016 εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται σε κλάδους με προσανατολισμό την εγχώρια κατανάλωση –κατά κύριο λόγο αφορούν την εστίαση και τη διασκέδαση– και όχι σε κλάδους μεταποίησης ή υψηλού τεχνολογικού περιεχομένου. Εξαίρεση συνιστά η θετική συμβολή των τουριστικών επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό.

Ομως η αδράνεια της πολιτείας απέναντι σε αυτή την κατάσταση είναι χαρακτηριστική. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στα μέσα Ιουλίου η Ευρωπαία επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική, Κορίνα Κρέτσου, δημόσιες δαπάνες ύψους 2,7 δισ. είναι αφιερωμένες σε επενδυτικές προτεραιότητες για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για την περίοδο 2014-2020, από τις οποίες όμως μόνον το 5,9% έχει δαπανηθεί. Πρόκειται για κονδύλια που εντάσσονται στο πλαίσιο της προγραμματικής περιόδου 2014-2020.

Στα 23,4 δισ. ευρώ έχουν εκτιναχθεί τα «κόκκινα» δάνεια του κλάδου

Στην Ελλάδα κατά το 2012, οπότε και άρχισε να βαθαίνει απότομα η οικονομική κρίση, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αντιπροσώπευαν το 86,5% της απασχόλησης και το 72,8% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων, σύμφωνα με τη Eurostat και την Τράπεζα Της Ελλάδος. Τα αντίστοιχα μερίδια για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις ήταν 58,6% της απασχόλησης και 35,9% της προστιθέμενης αξίας, για τις μικρές και μεσαίες 17,0% και 10,9% της απασχόλησης και 20,1% και 16,8% της προστιθέμενης αξίας αντίστοιχα (οι μεγάλες επιχειρήσεις, με προσωπικό πάνω από 250 άτομα, αντιπροσώπευαν το 13,5% της απασχόλησης και το 27,2% της προστιθέμενης αξίας). Δηλαδή οι μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις κάλυπταν πάνω από τα δύο τρίτα της οικονομικής δραστηριότητας και της απασχόλησης. Εκτοτε όμως έχουν αποψιλωθεί.

Ενας από του λόγους που συνέβη αυτό, όπως γνωρίζει η αγορά, είναι επειδή επλήγησαν δυσανάλογα από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση των εγχώριων τραπεζικών χορηγήσεων. Καθώς βασίζονταν σχεδόν αποκλειστικά στον τραπεζικό δανεισμό για τη χρηματοδότησή τους, όταν αυτή στέρεψε άρχισαν να κλείνουν. Παράλληλα είχαν και έχουν να αντιμετωπίσουν, εκτός από το ύψος της φορολογίας, και ένα ασταθές και πολύπλοκο φορολογικό περιβάλλον, το οποίο αλλάζει διαρκώς –και μάλιστα προς το δυσμενέστερο για την επιχειρηματικότητα– ανάλογα με τις «τρύπες» που εμφανίζονται κάθε φορά στα έσοδα του προϋπολογισμού, υπογραμμίζει το ΕΒΕΑ. Ετσι τα μη εξυπηρετούμενα πιστωτικά ανοίγματα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις διαμορφώνονται στο 59,9% σε σύνολο δανείων 39,2 δισ. Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες, όπου τα «κόκκινα» δάνεια φτάνουν το 67,2%, σε σύνολο δανείων ύψους 25 δισ. ευρώ, ήτοι 23,4 δισεκατομμύρια σύμφωνα με την ΤτΕ.

Δεν είναι, λοιπόν, απορίας άξιον το γιατί όσοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες εξακολουθούν να λειτουργούν εκτιμούν πως αυτό δεν θα μπορέσει να συνεχισθεί για πολύ. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα και από τις απαντήσεις που έδωσαν στην πρώτη ετήσια μεγάλη έρευνα του Παρατηρητηρίου Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος του ΣΕΒ με τίτλο «Ο σφυγμός του επιχειρείν». Οι 6 στις 10 επιχειρήσεις παλεύουν για την επιβίωσή τους ενώ από τις άλλες 4 μόλις οι 2 εμφανίζονται πραγματικά ισχυρές. Ακόμα, παρατηρείται ότι όσο μικρότερο είναι το μέγεθος των επιχειρήσεων, βάσει αριθμού εργαζομένων, τόσο μεγαλύτερες είναι οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Επιπλέον παρατηρούνται διαφορετικές «ταχύτητες» και εντός των κλάδων, ενδεικτικά παραδείγματα η μεταποίηση και ο τουρισμός, όπου οι οργανωμένες επιχειρήσεις δηλώνουν πιο αισιόδοξες για το μέλλον σε σύγκριση με τις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις.

Αλλά αυτές οι τελευταίες είναι πολύ πιο σημαντικές για την Ελλάδα από ό,τι για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι ΜΜΕ αντιπροσώπευαν το 67,1% του εργατικού δυναμικού (έναντι 86,5% στην Ελλάδα) στον μη χρηματοπιστωτικό τομέα και το 57,3% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας (έναντι 72,8%). Σύμφωνα με τη Eurostat, μικρομεσαίες θεωρούνται οι επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 250 εργαζομένους και ταξινομούνται στις ακόλουθες κατηγορίες: πολύ μικρές επιχειρήσεις (λιγότεροι από 10 εργαζόμενοι), μικρές επιχειρήσεις (10-49) και μεσαίες επιχειρήσεις (50-249).

Μόλις 400 «μεγάλοι»

Μόλις 400 επιχειρήσεις στη χώρα μπορούν να χαρακτηριστούν μεσαίες και μεγάλες, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η συντριπτική πλειονότητα απασχολεί λιγότερα από 3 άτομα και πολλές μόνο έναν: τον επίδοξο επιχειρηματία, εκτιμά το ΕΒΕΑ. «Πρόκειται για δομή που δεν μπορεί να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο, εκτός αν πρόκειται για τον τομέα της τεχνολογίας και καινοτομίας».

Ανταγωνιστικότητα

Το Παρατηρητήριο Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος εκτιμά πως οι μεγαλύτερες και εξωστρεφείς επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στην κρίση και καλύτερες προοπτικές ανάκαμψης. Γι’ αυτό, το μικρό μέγεθος της μέσης ελληνικής επιχείρησης αντιμετωπίζεται ως βασική διαρθρωτική αδυναμία, η οποία συνδέεται με την αδυναμία της χώρας να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα.

Χαμένα λεφτά

Η Ε.Ε. παρέχει δύο χρηματοδοτικά εργαλεία για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας: ένα για επενδύσεις συμμετοχών στα κεφάλαια που διαχειρίζεται η ΕΤΕπ και ενισχύεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων και ένα για την προώθηση της επιχειρηματικότητας. Αλλά η στήριξη παρέχεται με επιμερισμένη διαχείριση, με ό,τι σημαίνει αυτό για την αξιοποίησή τους.

Καθημερινή

Τις 15.000 υπερβαίνουν τα «λουκέτα» στις ελληνικές επιχειρήσεις από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου».

Την ίδια ώρα, παραγωγικοί φορείς της χώρας ζητούν από την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στη βελτίωση του ακατάσχετου λογαριασμού, υποστηρίζοντας πως «αποτελεί ζήτημα επιβίωσης για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες».

Μόνο την τρέχουσα εβδομάδα τα «χτυπήματα» ήταν απανωτά για την επιχειρηματική κοινότητα… Μετά τους βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας και το «φονικό» σεισμό στην Κω, πολλές επιχειρήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με σημαντικά έξοδα που δεν είχαν προϋπολογίσει.

Τα στοιχεία

Σε γενικές γραμμές, οι επιχειρήσεις που «κατέβασαν ρολά» το χρονικό διάστημα 1.1.2017-21.7.2017 διαμορφώθηκαν στις 15.252, σύμφωνα με στοιχεία από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ). Η πλειονότητα των «λουκέτων» αφορά σε ατομικές επιχειρήσεις (10.863), ενώ με χιλιομετρική διαφορά ακολουθούν οι Ο.Ε. (1.938), οι ΕΠΕ (748), οι Ε.Ε. (736), οι Α.Ε. (504) κ.ο.κ.

Για να αποφευχθεί η αύξηση των «λουκέτων», καθώς και μια νέα «στρατιά ανέργων», το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΕΑ) ζήτησε από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να γίνουν άμεσα κάποιες βελτιωτικές αλλαγές στο θέμα του ακατάσχετου λογαριασμού. Και συγκεκριμένα, να δοθεί η δυνατότητα κίνησης κεφαλαίων που αφορούν άμεσα λειτουργικά κόστη, απαραίτητα για να συνεχίσει τη δραστηριότητά της μια επιχείρηση.

Σε ανακοίνωση του ΕΕΑ επισημαίνεται πως «τα έσοδα από συναλλαγές που γίνονται μέσω των POS πάνε κατευθείαν στον τραπεζικό λογαριασμό του επαγγελματία. Εάν όμως υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές -κάτι που καλείται να αντιμετωπίσει η πλειονότητα των μικρομεσαίων- τότε αυτά τα χρήματα κατάσχονται αμέσως και στο λογαριασμό μένει ποσό έως 1.000 ευρώ». Με άλλα λόγια, τίθεται σε κίνδυνο η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, αφού δεν είναι εφικτή η πληρωμή ακόμα και των ελάχιστων λειτουργικών εξόδων τους.

«Το τραγικότερο είναι ότι η ίδια η Πολιτεία «σπρώχνει” τους επιχειρηματίες να στραφούν προς τη φοροδιαφυγή, καθώς, όπως είναι αντιληπτό, αρκετοί αναγκάζονται να ρίχνουν πολύ τις τιμές και να μην προχωρούν σε συναλλαγές με POS αλλά με μετρητά, προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποια μικρά κεφάλαια κίνησης για τη συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησής τους. Δηλαδή, ενώ ο στόχος της κυβέρνησης είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, το αποτέλεσμα οδηγεί μοιραία σε γιγάντωσή της», προσθέτει το ΕΕΑ.

Ο απολογισμός

Σημειώνεται πως το κόστος των ζημιών που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια των βανδαλισμών το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, σε 42 επιχειρήσεις της οδού Ερμού, στο κέντρο της Αθήνας, ανέρχεται των 155.000 ευρώ. Αίτημα των παραγωγικών φορέων της χώρας ήταν να εφαρμοστούν οι σχετικοί νόμοι για την καταβολή αποζημιώσεων στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις.

Τέλος, η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) και η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ)) έχοντας εκτιμήσει την απώλεια των ανθρώπινων ζωών, τις συνέπειες των ανυπολόγιστων καταστροφών που έχουν συντελεστεί στην Κω και την ανάγκη να διασωθούν οι τοπικές επιχειρήσεις και αγορές, ζήτησαν από τους συναρμόδιους υπουργούς τη λήψη άμεσων μέτρων για την ανακούφιση νοικοκυριών και επιχειρήσεων που επλήγησαν από τον καταστροφικό σεισμό.

capital.gr

Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές ειδήσεις στη διάρκεια των τελευταίων ετών της κρίσης, είναι εκείνες που αφορούν στο κλείσιμο επιχειρήσεων.

Εκατοντάδες είναι τα παραδείγματα ηχηρών λουκέτων που κλόνισαν την αγορά σε όλους σχεδόν τους κλάδους, από το εμπόριο, τα τρόφιμα, τη μεταποίηση, τη βαριά βιομηχανία, ενώ ακόμη περισσότερα είναι τα λουκέτα που χτύπησαν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και δεν είδαν ποτέ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν και ενώ οι επιχειρηματίες έρχονται φέτος αντιμέτωποι με νέες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, αίσθηση προκαλούν τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και δείχνουν ότι υπάρχει ολοένα εντεινόμενος φόβος για νέο κύμα λουκέτων στην αγορά.

Αυτό καταδεικνύουν τόσο τα επίσημα στοιχεία από τα εμπορικά μητρώα των μεγαλύτερων επιμελητηρίων της χώρας όσο και οι ποιοτικές έρευνες που μετρούν το κλίμα και τις προθέσεις των επιχειρηματιών στην αγορά.

Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία που έγιναν προ ημερών γνωστά από τον Ιανουάριο του 2012 μέχρι και τον Ιούλιο του 2017 στην Αθήνα οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ξεπερνούν κατά 57.060 εκείνες που άνοιξαν (273.007 έναντι 215.947). Ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα στη Θεσσαλονίκη και στον βιοτεχνικό κλάδο όπου σύμφωνα με το βιοτεχνικό επιμελητήριο την τελευταία οκταετία είχαμε 14.180 λουκέτα όταν οι επιχειρήσεις που έκαναν έναρξη ήταν μόλις 5.527. Στη Συμπρωτεύουσα δηλαδή από την έναρξη της κρίσης «εξαφανίστηκαν” 8.653 επιχειρήσεις.

Φέτος η εικόνα έχει αλλάξει πλασματικά αφού εμφανίζεται μεγαλύτερος αριθμός ενάρξεων, που όμως αφορά σε μικρού μεγέθους ΙΚΕ ή ατομικές επιχειρήσεις, που δημιουργήθηκαν κυρίως για φορολογικούς ή ασφαλιστικούς λόγους.

Το μεγαλύτερο «χαστούκι” όμως για την πραγματική εικόνα και τις προσδοκίες που υπάρχουν στην αγορά έδωσε η πρόσφατη έρευνα επιχειρηματικού περιβάλλοντος που διενήργησε ο ΣΕΒ και στην οποία ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 706 επιχειρήσεων έδωσε το πραγματικό στίγμα για την κατάσταση που επικρατεί. Και το στίγμα αυτό μόνο ενθαρρυντικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα του ΣΕΒ έξι στις δέκα επιχειρήσεις (64%) αυτή τη στιγμή δίνει μάχη επιβίωσης προσπαθώντας να αποφύγει το λουκέτο. Εξ αυτών περίπου 4 στις δέκα (38,9%) δηλώνει ότι η πορεία της επιχείρησής του είναι πολύ άσχημη, ενώ η συντιπτική πλειονότητα θεωρεί ότι η βελτίωση θα έρθει από το 2019 και μετά.

Στην κορυφή των «απαισιόδοξων” επιχειρηματιών βρίσκονται οι κλάδοι των κατασκευών και του εμπορίου που συνεχίζουν να πλήττονται έντονα από την κρίση, ενώ ως προς το μέγεθος πιο ευάλωτες αναδεικνύονται οι πολύ μικρές και οι μικρές επιχειρήσεις. Τέλος ως προς τη γεωγραφική διασπορά, Βόρεια Ελλάδα και Κεντρική/ Νότια Ελλάδα αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Δε βλέπουν φως

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι περίπου ένας στους πέντε επιχειρηματίες δε βλέπει φως, αφού εκτιμά ότι η κατάσταση στην αγορά για να βελτιωθεί θα χρειαστούν περισσότερα από 8 χρόνια!

Η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρηματιών βλέπει ότι για να έρθει η βελτίωση θα χρειαστούν πάνω από 2-3 χρόνια έως και 6-8 χρόνια (53,3%).

Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι έξι στις δέκα επιχειρήσεις απαντά ότι βρίσκεται σε φάση επιβίωσης (64%).

Τι ζητούν οι επιχειρήσεις που δίνουν μάχη για να συντηρηθούν στη ζωή;

Υγιή ανταγωνισμό, προσιτό δανεισμό, εργασιακές ρυθμίσεις, αξιοποίηση επενδυτικών εργαλείων, βελτίωση του συστήματος των δημόσιων συμβάσεων, ενίσχυση της διαφάνειας.

Ο αργός θάνατος του επιχειρείν

Το τίμημα που έχει πληρώσει ο επιχειρηματικός κόσμος στο βωμό της 8ετούς κρίσης είναι δυσβάσταχτο. Η καθίζηση της εγχώριας ζήτησης, η χρηματοοικονομική ασφυξία, το υψηλό ενεργειακό κόστος, η υψηλή φορολογία, προστέθηκαν στο διαχρονικά αντιαναπτυξιακό και γραφειοκρατικό επιχειρηματικό περιβάλλον, προκαλώντας μια άνευ προηγουμένου λεηλασία του παραγωγικού ιστού της χώρας. Και βέβαια τα εκατοντάδες ηχηρά επιχειρηματικά λουκέτα και οι στρατιές ανέργων που προκάλεσαν, καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια για έξοδο από το φαύλο κύκλο της κρίσης.

Μεταξύ των επιχειρήσεων που έκλεισαν περιλαμβάνονται βιομηχανίες, αλυσίδες λιανεμπορίου, εταιρείες υπηρεσιών κλπ Softex, Ηλεκτρονική Αθηνών, Contitech – IMΑΣ και ΒΙΣ, Παπασωτηρίου , Ελευθερουδάκης,»Πυρσός», Hellenic Steel, Jetoil χωρίς να περιλαμβάνονται οι πολυεθνικές που αποχώρησαν, οι ελληνικές εταιρείες που άλλαξαν έδρα αναζητώντας ενα πιο φιλικό περιβάλλον στον εξωτερικό αλλά και οι εταιρείες που έκλεισαν παραγωγικές μονάδες και εργοστάσια, περιορίζοντας τη δραστηριότητά τους.

Και βέβαια όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία αλλά και οι εκτιμήσεις των επιχειρηματιών, το βαρέλι παραμένει ακόμη και σήμερα δίχως πάτο…

capital.gr