Η αορτή είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη αρτηρία του ανθρωπίνου σώματος.

Ξεκινά από την καρδιά, διασχίζει το θώρακα ως θωρακική αορτή, δίνοντας κλάδους που παρέχουν αίμα στην κεφαλή, τον εγκέφαλο και τα άνω άκρα, διέρχεται το διάφραγμα και πλέον ως κοιλιακή αορτή δίνει κλάδους που διανέμονται στα κοιλιακά σπλάχνα και στους νεφρούς και τελικά χωρίζεται στις λαγόνιες αρτηρίες που συνεχίζουν προς τα κάτω άκρα.

Αν σε κάποιο σημείο της πορείας της η αορτή εμφανίσει διάταση του τοιχώματος της, δηλαδή αρχίσει να “ξεχειλώνει”, και η διάμετρος του αγγείου αυξηθεί κατά 50%, τότε μιλάμε για ανεύρυσμα. Η συχνότερη εντόπιση των ανευρυσματών της αορτής είναι στην κοιλιακή αορτή, κάτω από τις νεφρικές αρτηρίες. Στο σημείο αυτό η μέση διάμετρος της αορτής είναι περίπου 2 εκ. οπότε ανεύρυσμα θεωρείται όταν η διάμετρος ξεπεράσει τα 3 εκ.

Αν και τα ανευρύσματα δεν δίνουν συνήθως συμπτώματα και ανακαλύπτονται  τυχαία σε απεικονιστικό έλεγχο για άλλες αιτίες πχ. υπέρηχο  κοιλίας ή αξονική τομογραφία σπονδυλικής στήλης, η ρήξη ενός ανευρύσματος αποτελεί μία δραματική επιπλοκή με μεγάλη θνητότητα: το 50% των περιπτώσεων δεν προλαβαίνει καν να φτάσει στο νοσοκομείο, από όσους φτάσουν το 50% θα μπορέσει να χειρουργηθεί και από όσους χειρουργηθούν το 50% μόνο θα επιβιώσει.  

Επομένως η έγκαιρη διάγνωση και χειρουργική αντιμετώπιση έχει μεγίστη σημασία. Το όριο διαμέτρου της κοιλιακής αορτής για χειρουργική αντιμετώπιση θεωρείται γενικά τα 5 εκ., διάμετρος πάνω από την οποία, ο κίνδυνος να ραγεί ένα ανεύρυσμα είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο του χειρουργείου.

Η ανοικτή αντιμετώπιση, η αντικατάσταση δηλαδή του ελαττωματικού τμήματος της αορτής με συνθετικό μόσχευμα μέσω τομής στην κοιλιά, αποτέλεσε για πολλά χρόνια το χρυσό χειρουργικό κανόνα. Τα τελευταία χρόνια όμως είναι πλέον δυνατή η αποκατάσταση με ενδαγγειακές τεχνικές, δηλαδή με τοποθέτηση stent.

Η ευκολία της προσπέλασης, η ελάχιστη απώλεια αίματος, το γεγονός ότι κατά κανόνα δεν απαιτείται νοσηλεία σε ΜΕΘ, η ταχύτερη μετεγχειρητική αποκατάσταση και μειωμένη διάρκεια νοσηλείας (σε 3 ημέρες ο ασθενής είναι σπίτι του!)  καθιστά την ενδαγγειακή μέθοδο την πρώτη πλέον επιλογή για την αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής καθώς επίσης την καθιστά εφικτή σε ασθενείς, οι οποίοι λόγω υψηλού εγχειρητικού κινδύνου (σοβαρά καρδιοαναπνευστικά προβλήματα) δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με την ανοικτή μέθοδο.

Προϋπόθεση βέβαια για την επιτυχή αντιμετώπιση αποτελεί ο σωστός προεγχειρητικός σχεδιασμός και η εξατομικευμένη για κάθε ασθενή επιλογή της κατάλληλης μεθόδου.

Καλές οι φθηνές εναλλακτικές λύσεις, δεν εγγυώνται όμως πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Δείτε μερικές DIY συνταγές που μπορεί να αποδειχθούν απογοητευτικά αναποτελεσματικές ή ακόμη και επικίνδυνες.

1. Οδοντόκρεμα ενάντια στην ακμή

Η οδοντόκρεμα θεωρείται από κάποιους καλή λύση ανάγκης για να εξαφανιστούν τα σπυράκια, με τη λογική ότι η μαγειρική σόδα που περιέχει θα ξηράνει το σπυράκι, άρα θα φύγει πιο γρήγορα. Η απλή μαγειρική σόδα που έχετε στο σπίτι ίσως έχει αυτό το αποτέλεσμα, όμως οι άλλες χημικές ουσίες που περιέχει η οδοντόκρεμα ερεθίζουν το δέρμα.

2. Γιαούρτι για τους μύκητες του κόλπου

Το συγκεκριμένο γιατροσόφι βασίζεται στη θεωρία ότι τα «καλά» βακτήρια που περιέχουν ορισμένα γιαούρτια θα εξισορροπήσουν τη μικροχλωρίδα του κόλπου, απαλλάσσοντάς την από ανεπιθύμητους μικροοργανισμούς. Η επίδραση αυτή όμως δεν έχει αποδειχθεί. Μάλιστα, ορισμένα γιαούρτια περιέχουν σημαντική ποσότητα ζάχαρης και η ζάχαρη γύρω από τον κόλπο ή εντός αυτού μπορεί να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

3. Σπιτικό κλύσμα

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, έχουν καταγραφεί τέτοιου είδους περιστατικά. Το κλύσμα μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο ακόμη κι όταν γίνεται από γιατρό, πόσω μάλλον όταν γίνεται αυτοσχέδια. Σε περίπτωση σοβαρής δυσκοιλιότητας, συμβουλευτείτε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας.

4. Μάσκες προσώπου με αβγό

Λέγεται πως το αβγό έχει συσφικτική δράση, οπότε χρησιμοποιείται ευρύτατα για να παρασκευαστούν διάφορες σπιτικές μάσκες προσώπου. Το αβγό δεν έχει αποδειχθεί πως χαρίζει έστω και προσωρινή σύσφιξη στο δέρμα. Η αίσθηση ότι το δέρμα γίνεται πιο σφριγηλό οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι στεγνώνει το ασπράδι επάνω στο πρόσωπο. Εάν μάλιστα το αβγό είναι μολυσμένο με σαλμονέλα και μπει το ασπράδι κατά λάθος στο στόμα, υπάρχει επιπρόσθετος κίνδυνος λοίμωξης.

5. Βούτυρο στο έγκαυμα

Το βούτυρο επάνω στο καμένο δέρμα δεν παρέχει κανένα όφελος. Μετά από ένα έγκαυμα, πρέπει το δέρμα να καθαριστεί επιμελώς και να έρθει σε επαφή με κάποιο ψυχρό καταπραϋντικό παράγοντα, όπως νερό (όχι όμως πάγο). Το βούτυρο είναι πιθανό να επιδεινώσει το τραύμα, επειδή «παγιδεύει» τη θερμότητα στο δέρμα. Επίσης, δεν έχει αντισηπτική ή μακρόχρονη αναλγητική δράση.

6. Βαζελίνη για την κολπική ξηρότητα

Η βαζελίνη έχει χρησιμοποιηθεί ως λιπαντικό για την αντιμετώπιση της κολπικής ξηρότητας. Η τακτική αυτή είναι λανθασμένη, καθώς η βαζελίνη αυξάνει τον κίνδυνο βακτηριακής κολπίτιδας, μιας συχνής κολπικής λοίμωξης που προκαλείται από την απορρύθμιση του pH του κόλπου.

onmed.gr

Η καθημερινή κατανάλωση καφέ (με καφεΐνη) μειώνει την πιθανότητα επανεμφάνισης του καρκίνου του εντέρου μετά από θεραπεία και γενικότερα βελτιώνει τις πιθανότητες θεραπείας του ασθενούς, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική έρευνα. Είναι η πρώτη φορά που μια μελέτη διαπιστώνει κάτι τέτοιο, διευρύνοντας έτσι τον κατάλογο με τα πιθανά οφέλη του καφέ για την υγεία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τσαρλς Φουξ, διευθυντή του Κέντρου Γαστρεντερικού Καρκίνου του Αντικαρκινικού Ινστιτούτου Ντέινα-Φάρμπερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κλινικής ογκολογίας "Journal of Clinical Oncology", μελέτησαν σχεδόν 1.000 καρκινοπαθείς, που είχαν όλοι υποβληθεί σε χειρουργική αφαίρεση όγκου και σε χημειοθεραπεία για καρκίνο εντέρου στο στάδιο τρία.

Όσοι ασθενείς έπιναν τουλάχιστον τέσσερις καφέδες τη μέρα (460 μιλιγκράμ καφεΐνης), είχαν το μεγαλύτερο όφελος, καθώς είχαν κατά μέσο όρο 42% μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν υποτροπή της νόσου, σε σχέση με όσους ασθενείς δεν έπιναν καθόλου καφέ. Επίσης, είχαν 33% μικρότερη πιθανότητα να πεθάνουν από καρκίνο ή οποιαδήποτε άλλη αιτία. Δύο έως τρεις καφέδες τη μέρα είχαν μικρότερο όφελος, ενώ σχεδόν αμελητέο ήταν το όφελος με ένα καφέ ημερησίως ή λιγότερο.

Στην περίπτωση του καρκίνου του εντέρου, οι περισσότερες περιπτώσεις υποτροπής συμβαίνουν μέσα σε μια πενταετία μετά τη θεραπεία και είναι πολύ ασυνήθιστες αργότερα. Στους ασθενείς τρίτου σταδίου, ο καρκίνος έχει φθάσει στους λεμφαδένες κοντά στον αρχικό όγκο, αλλά δεν υπάρχουν άλλες μεταστάσεις. Στους ασθενείς αυτούς, η πιθανότητα επανεμφάνισης της νόσου είναι περίπου 35%.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι προς το παρόν δεν μπορεί να γίνει κάποια σύσταση για καθημερινή κατανάλωση καφέ, εωσότου τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαιωθούν από κάποια άλλη. Η νέα έρευνα έρχεται να προστεθεί πάντως σε άλλες πρόσφατες μελέτες, που δείχνουν ότι ο καφές μπορεί να έχει προστατευτική δράση έναντι αρκετών ειδών καρκίνου, όπως μαστού, μελανώματος, ήπατος και προστάτη.

Ο Φουξ διευκρίνισε ότι η προστατευτική δράση του καφέ δεν αφορά τον «ντεκαφεϊνέ», αν και, όπως είπε, δεν είναι σαφές γιατί η καφεΐνη φαίνεται να δρα προστατευτικά για το έντερο.

Επειδή εξάλλου ο καφές έχει διαπιστωθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2, αυτό βοηθά έμμεσα στην περίπτωση του καρκίνου του εντέρου. Μια πιθανότητα είναι ότι η συχνή κατανάλωση καφεΐνης αυξάνει την ευαισθησία του σώματος στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να χρειάζεται λιγότερη από την εν λόγω ορμόνη. Αυτό, με τη σειρά του, μειώνει τη χρόνια φλεγμονή, η οποία αποτελεί παράγοντα κινδύνου τόσο για διαβήτη όσο και για καρκίνο.

skai.gr