Τα τελευταία χρόνια εκφράζονται συχνά αμφιβολίες για τον «μεταρρυθμιστικό ζήλο» των Ελλήνων. Νέα γερμανική έρευνα καταλήγει ωστόσο στο συμπέρασμα ότι ουραγός στις μεταρρυθμίσεις δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Γερμανία.

Όπως αναφέρει εκτενές ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel, πριν από την κρίση το ταξί ήταν στην Ελλάδα ένα από τα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλματα», με τις σχετικές άδειες να πωλούνται έναντι ακόμη και εξαψήφιου ποσού. Όλα αυτά όμως αποτελούν πλέον παρελθόν καθώς στο μεταξύ έχουν ανοίξει τα τρία τέταρτα των επαγγελμάτων αυτών προς όφελος του ανταγωνισμού.

Τα ταξί είναι ένα από τα παραδείγματα που επικαλείται το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας (IW) στη νέα του έρευνα με αντικείμενο τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στη νότια Ευρώπη.

Το αποτέλεσμα το οποίο δημοσίευσε σήμερα το περιοδικό Wirtschaftsdienst και αναπαράγει το Spiegel, μάλλον προκαλεί έκπληξη: Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία προχώρησαν τα τελευταία χρόνια σε μεγαλύτερη απορρύθμιση των αγορών εργασίας και της παραγωγής τους «από ό,τι οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης», αναφέρει ο συντάκτης της έρευνας Γιούργκεν Μάτες.

Χαλάρωση περικοπών έναντι μεταρρυθμίσεων

Η πολιτική των σκληρών περικοπών ωστόσο, ειδικά στην Ελλάδα, είχε άμεσο αντίκτυπο στην ανάπτυξη, και αυτό σε μια χώρα με ιδιαίτερα λεπτό δίχτυ κοινωνικής προστασίας, όπως σημειώνει το Spiegel. «Στην αρχή όλοι εστίασαν περισσότερο στις περικοπές και λιγότερο στις μεταρρυθμίσεις», λέει και ο Γ. Μάτες. «Θα μπορούσε να συμφωνηθεί μια χαλάρωση των περικοπών ως αντάλλαγμα για τη συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Υπό τον όρο μεταρρυθμίσεις, το IW αντιλαμβάνεται μεγαλύτερες ελευθερίες για επιχειρήσεις. Σε όλες τις χώρες που μπήκαν στο μικροσκόπιο της έρευνας για παράδειγμα, διαπιστώνεται ότι στο μεταξύ προτιμώνται οι επιχειρησιακές αντί των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Επίσης, σε όλες τις χώρες της κρίσης έχει χαλαρώσει το πλαίσιο προστασίας από απολύσεις. Σύμφωνα και με τον ΟΟΣΑ, οι αγορές εργασίας πολλών χωρών της κρίσης είναι σήμερα πιο ευέλικτες από ό,τι στη Γερμανία.

Όπως σημειώνει το Spiegel, η χρονική συγκυρία της δημοσιοποίησης της έκθεσης δεν είναι τυχαία. Στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θέτει εν αμφιβόλω πολλές συμπεφωνημένες μεταρρυθμίσεις και πολλοί αριστεροί σε άλλες χώρες ελπίζουν να σταλεί έτσι ένα μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτά τα συμφραζόμενα ινστιτούτα που πρόσκεινται στους εργοδότες, όπως το IW, προσπαθούν να αναδείξουν τώρα τις επιτυχίες «φιλικών προς τις επιχειρήσεις μεταρρυθμίσεων».

Σύμφωνα με τον Γ. Μάτες, μπορεί στην πράξη να μην είναι χρήσιμη κάθε μεμονωμένη μεταρρύθμιση που γίνεται, σε γενικές γραμμές όμως οι διαρθρωτικές αλλαγές έχουν άμεσο θετικό αντίκτυπο στην οικονομία. Μεταξύ άλλων ο οικονομολόγος παραπέμπει στον αυξημένο αριθμό ίδρυσης επιχειρήσεων. Σύμφωνα με την κατάταξη Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας, όλες οι χώρες της κρίσης παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση. Η Ελλάδα μάλιστα αναρριχήθηκε από την 109 θέση το 2009, στην 61η το 2014.

Η Ελλάδα στα χνάρια Πορτογαλίας και Ισπανίας

Ο ειδικός υπενθυμίζει επίσης ότι την περασμένη χρονιά οι χώρες της κρίσης παρουσίασαν μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης από τον μέσο όρο των χωρών της ευρωζώνης ενώ πτωτικές τάσεις εμφάνισαν και οι δείκτες της ανεργίας. «Τις θετικές εξελίξεις τις οποίες βλέπουμε στην παρούσα φάση σε Πορτογαλία και Ισπανία, θα μπορούσαμε να τις δούμε σύντομα -και σε περίπτωση συνέχισης των μεταρρυθμίσεων- και στην Ελλάδα», λέει ο Μάτες.

Οι υποσχέσεις αυτές όμως, όπως παρατηρεί το Spiegel, δεν συγκινούν και δεν πείθουν πια τους Έλληνες. Και πώς να ενθουσιάσει άλλωστε η χαλάρωση των κανόνων της προστασίας από απολύσεις τους Eλληνες πολίτες, όταν πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν δουλειά ή αναγκάστηκαν να δεχθούν τις μεγαλύτερες μειώσεις μισθών από όλες τις χώρες της κρίσης;

Ο Γιούργκεν Μάτες αντιλαμβάνεται το πρόβλημα, όπως λέει. «Τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις αποδίδουν κατά κανόνα κατά την επόμενη ανάκαμψη», όπως λέει. Εν προκειμένω, η απελευθέρωση του επαγγέλματος των ταξί θα μπορούσε να οδηγήσει κάποια στιγμή στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην Ελλάδα, μόνον όμως όταν οι τράπεζες αρχίσουν να διαθέτουν και πάλι περισσότερα δάνεια και οι πολίτες έχουν περισσότερα στη τσέπη τους για να μετακινούνται με ταξί…

Πηγή: Dw.de

Τα ενισχυμένα μέτρα λιτότητας που ελήφθησαν τον Ιούνιο του 2011 στην Ελλάδα ως απάντηση στην κρίση του δημόσιου χρέους, μεταφράσθηκαν σε μια άνοδο κατά ένα τρίτο των αυτοκτονιών στη χώρα, σύμφωνα με μια μελέτη που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Μια ομάδα ελλήνων και αμερικανών ερευνητών μελέτησε τα μηνιαία στατιστικά στοιχεία για τις δολοφονίες στην Ελλάδα από το 1983 ως το 2012 σε συσχετισμό με τα γεγονότα που συνδέονται με τα προγράμματα λιτότητας από το 2008, ή αντίθετα που αντανακλούν την ευημερία των προηγούμενων ετών (για παράδειγμα την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη το 2002 ή τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004).

"Η ανάλυσή μας δείχνει μια σημαντική άνοδο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα έπειτα από γεγονότα που συνδέονται με τη λιτότητα", διαπιστώνεται στη μελέτη αυτή που δημοσιεύεται στη βρετανική ιατρική επιθεώρηση BMJ Open.

Η ανακοίνωση τον Ιούνιο 2011 από την ελληνική κυβέρνηση ενός δεύτερου πακέτου μέτρων λιτότητας που περιλάμβανε μειώσεις των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων και μείωση των δαπανών για την κοινωνική προστασία, μοιάζει να είχε την ισχυρότερη επίδραση στην καμπύλη των αυτοκτονιών.

Ο αριθμός των αυτοκτονιών (ανδρών και γυναικών) αυξήθηκε κατά μέσο όρο 35,7% "στους μήνες που ακολούθησαν αυτή την ημερομηνία, σε σχέση με τον μέσο όρο των προηγούμενων μηνών", σύμφωνα με τον κύριο συντάκτη της μελέτης, τον καθηγητή Τσαρλς Μπράνας.

Οι ερευνητές επισημαίνουν επίσης την άνοδο του αριθμού των αυτοκτονιών μεταξύ των ανδρών μετά την έναρξη της ελληνικής ύφεσης τον Οκτώβριο του 2008 (+13,1%), καθώς και τον Απρίλιο του 2012 (+29,7%), μετά την αυτοκτονία ενός συνταξιούχου απελπισμένου από τη λιτότητα σε μια πλατεία της Αθήνας. Η αυτοκτονία αυτή είχε συγκλονίσει τη χώρα.

Τον Μάιο και τον Ιούλιο του 2012 ο μηνιαίος αριθμός των αυτοκτονιών έφθασε στο υψηλότερο σημείο που είχε παρατηρηθεί ποτέ τα 30 τελευταία χρόνια, με 62 και 64 αυτοκτονίες αντιστοίχως γι' αυτούς τους δύο μήνες.

Αντίθετα τα χαμηλότερα επίπεδα στους ετήσιους απολογισμούς των αυτοκτονιών ανάγονται στις πιο ευνοϊκές οικονομικά περιόδους: Φεβρουάριος 1983 και Νοέμβριος 1999 (14 αυτοκτονίες).

Καθηγητής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, ο Τσαρλς Μπράνας εκτιμά ότι δεν είναι μόνον οι οικονομικές πολιτικές που επηρεάζουν την καμπύλη των αυτοκτονιών, αλλά επίσης "τα δημόσια μηνύματα" που συνοδεύουν αυτές τις πολιτικές.

Αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις καθώς και τα μέσα ενημέρωσης οφείλουν να έχουν συνείδηση "του εν δυνάμει αρνητικού αντίκτυπου που έχουν στη δημόσια υγεία, ιδιαίτερα στις αυτοκτονίες", αυτά τα μέτρα λιτότητας, υπογραμμίζει ο καθηγητής μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο εν λόγω ειδικός προτείνει να παρουσιάζονται οι πολιτικές λιτότητας στο κοινό με τρόπο "λιγότερο δραματικό" και επίσης να επιλέγονται οι "λιγότερο δραστικές" πολιτικές όταν έχουν την ίδια οικονομική αποτελεσματικότητα.

ΑΜΠΕ