Α.Θα τροποποιήσουμε λίγο τον γνωστόστίχο του αγαπημένου μεγάλου Τούρκουπαγκόσμιου κομμουνιστή ποιητή Ναζιμ Χικμέτ:

΄΄…κι ύστερα την κάθε αυγή,
την κάθε αυγή Χριστέ με τα χαράματα,
πάντα η καρδιά μου τουφεκίζεται!’’
Τους συναντούμεκάθε πρωίστην Κανάρη, στο λιμάνι, στο Επαρχείο, στην Β. Γεωργίου να έρχονταιπερπατώντας από το Ψαλίδι με πορεία προς τα πού;το αστυνομικό τμήμα; Το καπταιν Ηλίας; Τους γνωστούς που μένουν σε δωμάτια και μικράξενοδοχεία; Τους συμπατριώτες τους που κοιμούνται στα λιγοστάμικράπάρκα της πολύς μας; Έρχονται από την Ανατολή αλλά ποια είναι η σκέψη τους; Που είναι η ψυχή τους; Που είναι η ελπίδα τους; Που στηρίζεται η αγάπη τους για την ζωή;
Μωρά στην αγκαλιά των γονιών τους.Μικράπαιδιά. Νέα αμούστακα παιδιά.Νέεςκοπέλες με τις χαρακτηριστικές τους ενδυμασίες. Λίγοι μεσήλικες και ακόμη πιο λίγουηλικιωμένοι.
Που πάνε; Που θέλουν να πάνεκρατώντας μια πλαστική τσάντα με τα ελάχιστα των ελαχίστων για να ξεκινήσουν μια νέαζωή σε ένα ξένοπεριβάλλον;
Τι κάνουμεεμείς;
Το μυαλόγυρίζει στις παιδικέςμνήμες με τα καΐκια να μεταφέρουν τους δικούς μας στο ΚΑΝΑΡΗΣ με μια βαλίτσα στο χέρι, μικροκαμωμένοι, οστεώδεις με ροζιασμέναχέρια και ηλιοκαμέναπρόσωπα να σηκώνουν το μαντήλι και να μας χαιρετούνμέχρι που χάνονταν στην απεραντοσύνη του ουρανού και της θάλασσας!

Β.Τι κάνουμεεμείς;
Τι κάνετε ρε; Είσαστε δημοτική αρχή;
Δεν βλέπεται ότι υπάρχει μια ανυπόφορηκατάσταση;
Τι περιμένετε; Να γίνεικανένακακό;
Τα πάρκαέγινανυπαίθριαξενοδοχεία και ουρητήρια!
Θα σας κάνουμεμηνύσειςγιατίκαι δεν κάνετε την δουλειά σας και δεν μας προστατεύετε!Η κατάστασημυρίζει φωτιά, είναι αφόρητη!
Εσείς θα φταίτε για ότι γίνει!
Είστε ανίκανοι και το μόνο που κάνετε είναι να νίπτεται τας χείρας σας όπως ο Πιλάτος πριν την Σταύρωση

Γ.τα κοινωνικά προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζουμε με εξορκισμούς, λεονταρισμούς και μεγάλαλόγια. Πολύ άπλα: χρειαζόμαστεέναχώροοργανωμένηςυποδοχής και προσωρινήςφιλοξενίαςπροσφύγων και γενικάχώροαναμονής των λεγομένωνεκτάκτωνφυσικώνκαταστροφών. Είναι μια βασική υποδομή που κάθε τόπος πρέπει να έχει, ως πρωταρχικό στοιχείο ενός άξιου λόγουσχεδίου για την πολιτική προστασία και την διαχείριση φυσικών και ανθρωπογενώνκαταστροφών.
Σε αυτό το πεδίοδοκιμάζεται η ευφυΐα και ο πραγματισμός της δημοτικήςαρχής, της περιφερειακήςαρχής, της κυβερνητικήςαρχής της χθεσινής και της σημερινής.
Εκ του αποτελέσματος έχουμε αποτύχει. Αυτό πληρώνουμε και αυτό θα πληρώσουμε.
Κοντάστους θεσμικούς παράγοντες δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται και η Λαϊκή κοινωνική μας συνείδηση, που μέχρι στιγμής στέκεταιψύχραιμα,έντιμα, ανθρώπινα.

Νικος Μυλωνάς