αναφορικά με τις εξελίξεις των τελευταίων …ωρών

Α.Οι πολυήμερεςσυζητήσειςστις Βρυξέλλεςαφορούν την κατάσταση στην Ελλάδα ή την κατάσταση στον κόσμο;Καταλαβαίνουμε ότι εκεί θα καθοριστούνοι (υπόλοιπεςμετά από τις εν ισχύ 2 μνημονιακές συμβάσεις)λεπτομέρειες της καθημερινότητας μας τα επόμενα χρόνια. Πιστέψαμε ότι η Λαϊκήεντολή του Δημοψηφίσματος θα βοηθούσε σε μια εκλογίκευση του νέουμνημονίου που θα υπέγραφε η κυβέρνηση. Η ΑΜΕΣΗ ανατροπή από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του ΟΧΙ, τα διαδραματιζόμενα στο eurogroup και European Councils όλη αυτή την βδομάδα που η παγκόσμια κοινότητα μιλά για την Ελλάδα(το 3% της ευρωπαϊκής οικονομίας, 0,03 της παγκόσμιας), πιστοποιούν ότι οι διαστάσεις του Ελληνικού προβλήματος υπερβαίνουν εθνικά πλαίσια και πιστοποιούν μια νέα κατάσταση του παγκόσμιουοικονομικού συστήματος (καπιταλισμού).

Β.Ας κάνουμεμερικές λογικέςσκέψειςγια τις συνθήκες που ζούμε:
1. δεν έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς, αλλά κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τις επιλογές της με τις θέσεις και το πρόγραμμα της αριστεράς ή του ΣΥΡΙΖΑ.

2. Η 5-μηνη προσπάθεια της κυβέρνησης έχει πολλά θετικά και πολλά λάθη. Το βασικό είναι ότι κατάφερε με βάση το ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ, να φέρει το πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας στο τραπέζι των συζητήσεων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Η συζήτηση έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά και γίνεται με παγκόσμια συμμετοχή επιστημόνων, πολιτικών και ΜΜΕ σε κάθε γωνιά της γης.

3. Η κυβέρνηση δεν επεδίωξε την ρήξη, και φαίνεται ότι δύσκολα θα μπορούσε να «σπάσει την τζαμαρία» της Ευρώπης και να φύγει. Ο ρόλος της κοινοβουλευτικής αριστεράς, όπως μας συνήθισε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, είναι να σπρώχνει τα πράγματα μέχρι τα όρια και όχι έξω από τα όρια. Γυρίζει και ικανοποιείται στις μικρές λεγόμενες «κατακτήσεις».

4. Η Ελλάδα βρίσκεται χωρίς συμμάχους σε μια παγκόσμια και ευρωπαϊκή έντονη κινητικότητα με διάφορα χαρακτηριστικά: πολεμικές συγκρούσεις, εμφυλίους, οικονομικός ανταγωνισμός κρατών.

5. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι μια καθαρή νίκη της αριστεράς, αλλά μια σύνθετη υπόθεση, που αντικατοπτρίζει σε ένα μεγάλο βαθμό και την εθνικοπατριωτική άποψη.

6. Η ελληνική κοινωνία παραμένει συντηρητική, δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσα σε λίγους μήνες ή 24ωρα. Στα επίδικαζητήματαπου είναι η χρηματοπιστωτικήπολιτικήκαι η ανάγκηεπιβίωσης, η ελληνική κοινωνία αντιδρά με ΟΧΙ που αδιαμαρτύρηταδέχεται την μετατροπή του σε ΝΑΙ.

7. Η νεολαία, η ελπίδα μας, παρακολουθεί απονευρωμένη, ανοργάνωτη, απομονωμένη μέσα στο κορσέ του αγώνα επιβίωσης και της ανεργίας, ανίκανη να ξεφύγει από την πλήρη οικονομική σύνθλιψη. Δρα τιμωρητικά/εκδικητικά (80% στο ΟΧΙ) και όχι αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δημιουργώντας προϋποθέσεις για το δικό της σήμερα και αύριο. Βασικήέλλειψη η ΑΠΟΥΣΊΑεναλλακτικούιδεολογικού και πολιτικούπρογράμματος για το ξεπέρασμα της κατάστασης.

8. Δυστυχώς, φθάσαμε σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, να λέμε «το μη χείρον, βέλτιστον» ή να μιλάμε για την ρεαλιστική πολιτική. Μας επιβάλλουν να θέτουμε ζητήματα που δεν έχουν οικονομικά χαρακτηριστικά! Όπως γιαπαράδειγμα: εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, περιβαλλοντικά ζητήματα για την αειφορία και τη βιωσιμότητα, ανθρωπιστική βοήθεια, διαχείριση τοπικών υποθέσεων κλπ.. Να φέρουμε τον πολίτη πιο κοντά στα προβλήματα καλλιεργώντας θέματα συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας. Όμως τα ζητήματα Εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορούν να παρακαμφτούν.

9. το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που αναπτύχθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, (αντιπαράθεσης Δύσης και Ανατολής ή καπιταλισμού και σοσιαλισμού κλπ κλπ), κατέρρευσε. Μπήκαν μπροστά οι «μηχανές» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου για να δώσει μια εικόνα ευημερίας στον δυτικό κόσμο – πετυχαίνοντας την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.Δημιούργησε μια πλασματική ευημερία καταναλωτών στον λεγόμενο «αναπτυγμένο κόσμο» ληστεύοντας πρώτα ασύστολα τις υπανάπτυκτες χώρες του Τρίτου Κόσμου, πράγμα που συνεχίζει και σήμερα. Παράλληλα στράφηκε στο τραπεζικό κεφάλαιο με τα χρηματοπιστωτικά του εργαλεία. Το τραπεζικό κεφάλαιο ανέπτυξε τα διάφορα χρηματοοικονομικά προϊόντα καταφέρνοντας να μεγαλώσει το τζίρο και τα περίφημα ΑΕΠ των χωρών σε βαθμό που, σήμερα, τα πράγματα δύσκολα ελέγχονται. Η πραγματική οικονομία είναι ένα μικρό ποσοστό της λεγόμενης οικονομίας του τζίρου του πλαστικού χρήματος των ΡΕΠΟΣ, των ΣΠΡΕΝΤΣ, των FUTURE, των OPTIONS, των FUNDS, των SWAPS, των ομολόγων και των τοξικών ομολόγων, των CDS και των CDO κλπ κλπ Αυτό το σύστημα τελικά έγινε δυνάστης και οδήγησε τους λαούς στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση αυξάνοντας την ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και εντείνοντας την συγκέντρωση και την συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, μακριά από την πραγματική οικονομία της ευημερίας και της βιωσιμότητας.

10. Αυτό το σύστημα κινδυνεύει κάθε στιγμή να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος, αν γίνει κάτι που δεν ελέγχεται ή που κινείται σε «αχαρτογράφητα νερά» όπως λένε. Ο τρόμος που τους διακατέχει φαίνεται κάθε στιγμή. Όλοι οι λεγόμενοι «ηγέτες» ξενυχτάνε, για ποιο πράγμα;; για το 3% της ευρωπαϊκής οικονομίας που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα! Ο Ομπάμα μιλάει με την Μέρκελ και τον Ολάντ, οι υπουργοί Οικονομικών το ίδιο, οι πρόεδροι των τραπεζών, ο υπουργός οικονομικών της Ιαπωνίας να λέει «βρείτε τα» και όλα αυτά με τους μηχανισμούς των τραπεζών να δουλεύουν στο κόκκινο και να κρατάνε τον Τσίπρα με το «καρότο και το μαστίγιο». Την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα είδαμε πώς αντέδρασαν τα χρηματιστήρια όλων των χωρών, από Τόκιο και Πεκίνο μέχρι Νέα Υόρκη κλπ και είπαν ότι χάθηκαν πολλά χρήματα. Κανείς δεν έδωσε συνέχεια σ' αυτό, λες και τίποτα δεν συνέβηκε.

Γ.Ο κόσμοςέχειαλλάξει. Όμως η αλλαγή δεν σημαίνειενσωμάτωση στην λογική των νικητών. Η βιώσιμη ευημερία, η ειρήνη, η κοινωνική αλληλεγγύη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η δίκαιη μοιρασιά του πλούτουείναι ζητούμενα όπως η κατάργηση των διεθνών οργανισμών που καταδυναστεύουν τους λαούς (ΔΝΤ, τον ΠΟΕ, το ΝΑΤΟ) κλπ. Η πολιτική και οι πολίτες πρέπει με κάθε τρόπο να συμβάλουμεστην έξοδο από την κρίση διαμορφώνοντας ένα νέο όραμα βασισμένο στα ιδανικά και τις αξίες της κοινωνίας μας.Το καθήκον στην πατρίδα και η αβεβαιότητα με την δυσκολία της περιόδου επιβάλλει χαμηλούς τόνους, συνεργασία και συμμετοχή.

Νίκος Μυλωνάς