Η διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων είναι υψίστης σημασίας για την ελληνική οικονομία.

Η προωθούμενη ρύθμιση  διαπνέεται από μια αντίληψη εκχώρησης κυρίαρχου ρόλου στις τράπεζες , αφού η δυνατότητα ένταξης του δανειολήπτη σ’ αυτή παρέχεται κατά τη "διακριτική τους ευχέρεια¨.

Η ρύθμιση δεν   διευκρινίζει  το ποιες ακριβώς οφειλές ή τραπεζικά προϊόντα αφορά , δεν συνδέεται με τον Κώδικα Δεοντολογίας των τραπεζών ο οποίος περιέχει ευνοϊκές διατάξεις για τους δανειολήπτες και  δεν διαθέτει πληρότητα στο σκέλος της αποτροπής των δυνατοτήτων ένταξης στη ρύθμιση  των  κατ’ επάγγελμα κακοπληρωτών.

Το κύριο όμως είναι ότι, παράλληλα με τη διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων, αυτό που απαιτείται είναι να υπάρξει ουσιαστική ρευστότητα, η οποία παραμένει ζητούμενο για τις περισσότερες επιχειρήσεις που δανείζονται ακόμη ακριβά και δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη τους.

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση ακυρώνει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί ουσιαστικός κοινοβουλευτικός διάλογος, αφού η ρύθμιση κατατίθεται  με τον απαράδεκτο τρόπο μιας τροπολογίας 22 άρθρων σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης.