Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος αρκεί πρώτα εμείς οι ίδιοι να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας

Λίγες ακόμη ώρες απέμειναν για τον ερχομό και την υποδοχή του νέου έτους. Το 2016 κλείνει αφήνοντας πίσω του μια γλυκόπικρη γεύση σε ολόκληρο τον κόσμο, γεμάτο από γεωπολιτικές, ιστορικές και οικονομικές εξελίξεις και ανατροπές που καμία κοινωνία και κανέναν από εμάς δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορο. Βγαίνω στους δρόμους της Αθήνας. Βλέπω αρκετά σκυθρωπά και αρκετά ανυπόμονα πρόσωπα. Οι γιορτινές μέρες λίγο πριν την έλευση της νέας χρονιάς γίνονται κάθε χρόνο η αφορμή για να ξεφύγουμε όλοι από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας και απ’ ό,τι μας στεναχωρεί ή μας αγχώνει. Κάθε χρόνο, όμως, αυτές οι γιορτινές μέρες και η γέννηση του Ιησού Χριστού έρχονται για να μας προσφέρουν και να μας διδάξουν κάτι το διαφορετικό. Κάποιοι έχουν ήδη ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας για τα εορταστικά τους ψώνια. Στολίδια, ρούχα, πάσης φύσεως δώρα και υλικά αγαθά μάς καλούν να τα καταναλώσουμε μέσα από τις λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων.

Κάποιοι ανταποκρίνονται διότι ακόμα μπορούν, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Με τα δικά της μέτρα και σταθμά, η κάθε οικογένεια προσπαθεί να υπερκαλύψει τις ανάγκες των μελών της.
Τι συμβαίνει, όμως, με αυτούς που πραγματικά δεν μπορούν; Η κοινωνία σφυρίζει αδιάφορη μπροστά στην ανισότητα που μέρα με τη μέρα διογκώνεται και ριζώνει στις ψυχές των μελών της. Ωστόσο, ίσως αυτό το τελευταίο να αποτελεί το στοιχείο που μπορεί πραγματικά να μας λυτρώσει τόσο ως μεμονωμένα άτομα όσο και ως κοινωνικό σύνολο.

Φέτος, εν όψει των προγραμματισμών και των στόχων μας για το νέο έτος, ας θέσουμε έναν και μοναδικό στόχο: να είμαστε ενωμένοι και να δρούμε συλλογικά. Το 2017 έφτασε. Ωστόσο, πέρα από τα ελπιδοφόρα μηνύματα των ηγετών και των μέσων ενημέρωσης, δεν θα πρέπει να αμελούμε το σκεπτικό μας και τις δικές μας δράσεις.

Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος μονάχα αν εμείς οι ίδιοι βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Ο εγωισμός, ο εγωκεντρισμός, η συμφεροντολογία και ο ανταγωνισμός δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία αλλά και στον κόσμο που ζει με την ελπίδα της υπέρβασης της κρίσης του. Πρέπει λοιπόν, να δηλώσουμε έμπρακτα την παρουσία μας δίπλα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μας το ζητούν και που στην πραγματικότητα και εμείς οι ίδιοι το χρειαζόμαστε και το έχουμε ανάγκη.
Κάποια στιγμή οι γιορτές θα λάβουν τέλος και τότε ίσως πολλοί από εμάς να έρθουν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο ερώτημα, το οποίο αντανακλά την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που μαστίζουν σήμερα τον ελληνικό λαό: «Και τώρα τι; Τι επιφυλάσσει για μένα το νέο έτος; Αλλος ένας χρόνος αμφιβολίας και δυσκολιών;».

Φέτος, λοιπόν, ας μην σταθούμε στην επιφάνεια και στη ρηχότητα των στιγμών και ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στην ουσία των πραγμάτων. Προτού τελειώσει αυτός ο χρόνος, αξίζει να πραγματοποιήσουμε μια σύντομη ανασκόπηση όσων μας προβλημάτισαν και μας οδήγησαν σε αυτό που είμαστε σήμερα.

Και φυσικά, αυτό που δεν πρέπει να αμελήσουμε από τη ζωή μας είναι ο έρωτας. Ο έρωτας όχι μόνο με τους διαφορετικούς ανθρώπους αλλά και με την ίδια τη ζωή. Οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις έχουν κάτι το μοναδικό, όπως συνηθίζω να λέω. Φωτίζουν τις ψυχές μας και προσδίδουν ένα διαφορετικό νόημα στην ύπαρξή μας, γεμίζοντάς μας με ελπίδα και αισιοδοξία. Ας αφεθούμε λοιπόν στη μαγεία και στην αγάπη των Χριστουγέννων και ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε αυτή την ουσιαστική αίσθηση και στις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Ας γιορτάσουμε πραγματικά δίπλα σε αυτούς που αγαπάμε, με γνώμονα τη συναίσθηση, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ας αποδεχθούμε τον εαυτό μας γι’ αυτό που είναι χωρίς να αγωνιούμε για την τελειότητα μπροστά σε έναν κόσμο που σήμερα τίθεται υπό κατάρρευση. Υποδεχόμενοι το 2017, ας θέσουμε ως προτεραιότητα την ψυχική μας υγεία με στόχο τη διασφάλιση μιας ενωμένης και υγιούς κοινωνίας.

Από τον δρα Θάνο Ε. Ασκητή
νευρολόγο-ψυχίατρο, πρόεδρο του Ινστιτούτου
Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας