«Θέλουμε το κοινό να δει ότι η κλωνοποίηση δεν είναι κάτι τόσο τρελό, ότι οι επιστήμονες δεν είναι κάτι παράξενοι τύποι, ντυμένοι με παλτά εργαστηρίων, που κρύβονται πίσω από μια σφραγισμένη πόρτα και κάνουν περίεργα πειράματα», δηλώνει στα μέσα ενημέρωσης, ο Κινέζος επιστήμονας και CEO της «Βoyalife Group», Xu Xiaochun.

Ο συγκεκριμένος επιστήμονας, o οποίος σπούδασε στις ΗΠΑ και τον Καναδά, έχει μεταξύ άλλων εργαστεί και για τη φαρμακοβιομηχανία Phizer. Επίσης ηγήθηκε στην ανάπτυξη του πρώτου εργοστασίου κλωνοποίησης στον κόσμο.«Η επιστημονική μας ομάδα είναι έτοιμη να κλωνοποιήσει έναν άνθρωπο» ισχυρίζεται ο ίδιος προς τους δημοσιογράφους.«Ο μοναδικός φόβος που έχω είναι το πώς θα το δεχθεί η κοινωνία παγκοσμίως, αν είναι έτοιμη», προσθέτει.

Η γιγαντιαία εγκατάσταση κλωνοποίησης πρόκειται να ανοίξει μέσα στους επόμενους επτά μήνες και βάσει του σχεδίου στόχος είναι η κλωνοποίηση αρχικά  1.000.000 αγελάδων ετησίως από το 2020. 

Ακόμη, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, στο εργοστάσιο θα κλωνοποιηθούν άλογα και σκυλιά για την αστυνομία.



Μιλώντας για το εγχείρημά του ο Xu Xiaochun δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο: «Δείτε για παράδειγμα το σούπερ μάρκετ. Τα πάντα μέσα σε αυτό είναι λαμπερά, ωραία και ομοιόμορφα. Τώρα με το εργοστάσιο κλωνοποίησής μπορούμε να το πετύχουμε αυτό και με τα ζώα».


Πίσω από το εργοστάσιο κλωνοποίησης βρίσκεται η ομάδα «Boyalife», η οποία συνεργάζεται με την Sooam Biotech Research Foundation, μια εταιρεία από τη Νότια Κορέα.


Η εν λόγω εταιρεία, όπως αναφέρουν τα διεθνή μέσα, έχει ήδη αναπτύξει την κλωνοποίηση Μαμούθ, αλλά και κατοικίδιων ζώων. Μάλιστα όπως αναφέρεται, το τελευταίο είναι αρκετά προσοδοφόρο, καθώς μερικοί είναι πρόθυμοι να πληρώσουν έως και 100.000 ευρώ για να αποκτήσουν έναν κλώνο του κατοικιδίου τους που πέθανε.

Κλωνοποίηση ανθρώπων με τη συνεργασία πολλών επιστημόνων 

Η επιστημονική ομάδα του Xiaochun σε συνεργασία με την Sooam και την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών εργάζεται και για την ανάπτυξη κλωνοποίησης πρωτευόντων. 

Όπως σημειώνει ο επιστήμονας : «Αυτό σημαίνει ένα βήμα παραπέρα για την κλωνοποίηση ανθρώπων. Έχουμε τη τεχνολογία. Αν αυτό επιτραπεί, δεν νομίζω πως μπορεί κάποιος να το κάνει καλύτερα από εμάς. Το έργο μας βέβαια παρεμποδίζεται από ηθικά ζητήματα. Οι άνθρωποι θα αλλάξουν απόψεις και θα αφήσουν να προχωρήσουν οι έρευνες. Θέλουμε το κοινό να δει ότι η κλωνοποίηση δεν είναι κάτι τόσο τρελό».

Νωρίτερα φέτος, ο Xiaochun  δήλωσε στη νοτιοκορεατική εφημερίδα Dong-A Ilbo ότι η εταιρεία του θα δραστηριοποιούνταν στην Κίνα «επειδή ο νοτιοκορεατικός νόμος περί Βιοηθικής απαγορεύει τη χρήση ανθρώπινων ωαρίων».«Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε εγκαταστάσεις στην Κίνα για την περίπτωση που περάσουμε στη φάση της εφαρμογής της τεχνολογίας στον ανθρώπινο οργανισμό» είχε πει τότε.

Διευθυντής της Sooam είναι ο διαβόητος γενετιστής Χουάνγκ Γου-σουκ, ο οποίος ισχυρίστηκε το 2004 ότι κατάφερε για πρώτη φορά να κλωνοποιήσει ανθρώπινα έμβρυα. Σύντομα όμως αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για απάτη και ο Χουάνγκ καταδικάστηκε για παραβίαση της νομοθεσίας βιοηθικής και υπεξαίρεση ερευνητικών κονδυλίων. Επέστρεψε όμως στην επικαιρότητα το 2005 όταν παρουσίασε τον πρώτο κλωνοποιημένο σκύλο.


Φαγητά από κλωνοποιημένα ζώα στα πιάτα πας 

Η Ευρωπαϊκή Ασφάλεια Τροφίμων (EFSA) έχει κρίνει ήδη από το 2008 ότι τα προϊόντα από κλωνοποιημένα ζώα είναι ασφαλή για τον άνθρωπο, καθώς δεν έχουν καμία διαφορά από τα συμβατικά όσον αφορά τη σύσταση. Το ίδιο έχει αποφανθεί και η αμερικανική Yπηρεσία και Φαρμάκων (FDA).


Στην Ευρώπη δεν υπάρχει επίσημη απαγόρευση για τα τρόφιμα από κλωνοποιημένα ζώα, και η Κομισιόν έχει διευκρινίσει ότι τα τρόφιμα που προέρχονται από απόγονους κλώνων μπορούν να πωλούνται χωρίς προέγκριση, καθώς δεν υπάρχουν ενδείξεις επικινδυνότητας. Αυτό έχει ήδη συμβεί στη Βρετανία.

Παρόλα αυτά, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρότεινε τον Σεπτέμβριο την πλήρη απαγόρευση των τροφίμων από κλώνους. Οι εισηγητές της πρότασης επικαλούνται κυρίως ανησυχίες για τα ίδια τα ζώα, δεδομένου ότι το ποσοστό θνησιμότητας των κλώνων είναι πολύ μεγάλο.

zougla.gr

Ιδίως όταν οι εντολές που τους δίνουν οι χειριστές τους ενδέχεται να προκαλέσουν κακό ή τους αποσπούν από την εκτέλεση του έργου τους.  

Όμως κάτω από ποιές συνθήκες και με ποιούς τρόπους επιτρέπεται σε ένα ρομπότ να αντιμιλά στον άνθρωπο;    

Οι ερευνητές Gordon Briggs και Matthias Scheutz του τμήματος αλληλεπίδρασης ανθρώπων και μηχανών του Πανεπιστημίου του Tufts, χρησιμοποιώντας το ανθρωπόμορφο ρομπότ Nao, προσπαθούν να διδάξουν ηθική και τρόπους στα ρομπότ και να τους εμφυσήσουν την αίσθηση του πότε και του πώς θα πρέπει να αρνηθούν τις ανθρώπινες εντολές, χρησιμοποιώντας έναν περίπλοκο αλγόριθμο.  

Το "χαριτωμένο" αποτέλεσμα παραπέμπει μεν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι και μια πρόγευση από το κοντινό (για κάποιους "ζοφερο") απτό μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης, που ήδη τίθεται σε εφαρμογή σε εφευρέσεις όπως τα αυτο-οδηγούμενα οχήματα, όπου οι μηχανές ίσως θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις ζωής και θανάτου.

Πηγή: www.lifo.gr

Η ανθρώπινη διαίσθηση γενικά θεωρείται κάτι το οποίο οι μηχανές δεν θα μπορούσαν ποτέ να αντιγράψουν, ωστόσο αυτό ίσως τελικά να μην ισχύει:

Ερευνητές του MIT σκοπεύουν να βγάλουν το ανθρώπινο στοιχείο από την ανάλυση big data μέσω ενός νέου συστήματος το οποίο όχι μόνο αναζητεί μοτίβα σε άγνωστα δεδομένα με σκοπό την πρόγνωση, αλλά σχεδιάζει μόνο του και το επιθυμητό σετ χαρακτηριστικών για την απαιτούμενη διαδικασία.

Για σκοπούς δοκιμών του πρώτου πρωτοτύπου, έγιναν τρεις διαγωνισμοί data science, στους οποίους είχε να ανταγωνιστεί ανθρώπινες ομάδες, με κοινό σκοπό την εύρεση μοτίβων πρόβλεψης σε άγνωστα σετ δεδομένων.

Από τις 906 ομάδες που συμμετείχαν συνολικά, το Dara Science Machine κατάφερε να σημειώσει καλύτερες επιδόσεις από τις 615.

Στους δύο εκ των τριών διαγωνισμών, οι προβλέψεις είχαν ακρίβεια της τάξης του 94% και του 96%, ενώ στην τρίτη «μόλις» 87%.

Ωστόσο, δεν μπορεί να παραλειφθεί το ότι οι άνθρωποι συμμετέχοντες δούλευαν πάνω στους αλγορίθμους πρόγνωσής τους για μήνες, ενώ το Data Science Machine χρειάστηκε μεταξύ 2 και 12 ωρών για την αντίστοιχη εργασία.

Κατά τον Μαξ Κάντερ, στη δουλειά του οποίου έχει βασιστεί το σύστημα, το Data Science Machine αποτελεί «βοήθεια» προς την ανθρώπινη νοημοσύνη/ αναλυτική δυνατότητα.

«Υπάρχουν τόσα πολλά δεδομένα προς ανάλυση εκεί έξω, και αυτή τη στιγμή απλά “κάθονται”, χωρίς να αξιοποιούνται.

Οπότε ίσως να μπορούμε να σκεφτούμε μια λύση που, τουλάχιστον, θα μας βοηθήσει να αρχίσουμε πάνω στο αντικείμενο, τουλάχιστον να αρχίσουμε να κινούμαστε».

Το σύστημα χρησιμοποιεί μια σειρά από «κόλπα» για να εξομοιώσει την ανθρώπινη διαίσθηση όσον αφορά στον εντοπισμό μοτίβων, όπως την αξιοποίηση της δομής των βάσεων δεδομένων που αναλύει για τη δημιουργία νέων συγκριτικών δεδομένων, κάτι που ακολουθείται από μια σειρά διαφορετικών υπολογισμών προκειμένου να βρεθούν συσχετισμοί.

Επίσης, ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε συγκεκριμένα δεδομένα (όπως ένας μήνας, ένα όνομα ενός brand ή κάτι ανάλογο), προκειμένου να μελετώνται οι σχέσεις μεταξύ των κατηγοριών τους και των νέων συγκριτικών δεδομένων.

ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr

Αυτό δεν το περίμενες, έτσι;

Πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί ποιος θα είναι αυτός με τον οποίο θα παντρευτείς (τι εννοείς δεν έχεις αναρωτηθεί ποιος θα είναι αυτός με τον οποίο θα παντρευτείς;); Κι αν μπορεί να είναι κάποιος με τον οποίο έχεις ήδη πει "χάρηκα" καποια στιγμή στη ζωή σου ή ένας από τους δεκάδες άγνωστους που περνάνε από δίπλα σου κάθε μέρα και μετά χάνονται για πάντα;

Φαντάσου -λέει- ο έρωτας της ζωής σου να είναι ο τύπος που λές ένα τυπικό "καλημέρα" στη δουλειά καθώς περνάς από μπροστά του, ο τύπος που συναντάς τυχαία, σχεδόν κάθε μέρα, πηγαίνοτας να πάρεις καφέ ή ο υπάλληλος από τον οποίο αγοράζεις εισιτήρια για τα ΜΜΜ. Σύμφωνα με το cosmpolitan.gr πόσες είναι οι πιθανότητες; Και σύμφωνα με τον Didier Rappaport, ιδρυτή του Happn -ενός νέου dating app στην Αμερική που σε βοηθάει να γνωρίσεις ανθρώπους που πιθανώς πετυχαίνεις κάθε μέρα στο δρόμο (ναι κάτι σαν ένα ακόμα πιο εξειδικευμένο Tinder)-, πολλές. Πάρα πολλές. Είναι ασύλληπτο πόσες μυριάδες πιθανές γνωριμίες και ζωές χάνουμε όταν είμαστε συνεχώς σκυμμένοι πάνω από τις οθόνες μας ή θαμμένοι κάτω από τον όγκο των καθημερινών υποχρεώσεων αφήνοντας τη ζωή να μας συμβαίνει.

Όσο πεζό κι αν ακούγεται, το να βρεις τον "Ένα" είναι θέμα πιθανοτήτων. Το να βρεις κάποιο -ας το ονομάσουμε- τίμιο παιδί για σχέση συμβαίνει όσο συχνά πλησιάζει ο Νιμπίρου τη γη. Υπάρχει λόγος λοιπόν που αποκαλούμε τον ιδανικό "ο Ένας". Δείχνει απλώς πόσο σπάνιο είναι να βρεις την αυθεντική και βαθιά αληθινή αγάπη.

Τώρα σκέψου πόσοι άνθρωποι περνάνε από δίπλα σου κάθε μέρα. Ο αριθμός είναι τεράστιος και ξεπερνάει κατά πολύ τους ανρθώπους με τους οποίους έχεις βγει ή έχεις δει ερωτικά στη μέχρι τώρα ζωή σου.
Αν έχεις βγει με 10-15 ανθρώπους, αλλά καθημερινά περνάς δίπλα από δεκάδες άλλους, ποιο γκρουπ πιστεύεις ότι είναι πιο πιθανό

Ενισχύοντας το παραπάνω παράδειγμα, έρευνες έχουν αποδείξει ότι είμαστε ψυχολογικά προγραμματισμένοι να ερωτευόμαστε τους ανθρώπους που βλέπουμε πιο συχνά. Είναι η επίδραση της έκθεσης και είναι ο λόγος που μερικές φορές άνθρωποι που δουλεύουν στον ίδιο χώρο ερωτεύονται (παρόλο που αυτή η απόφαση δεν φημίζεται για την λαμπρότητα και τα αισιόδοξα αποτελέσματα της).

Για να το πούμε και σε αυστηρή επιστημονική γλώσσα, όσο πιο συχνά βλέπεις έναν άνθρωπο, τόσο πιο ζαχαρένιος σου φαίνεται.
Παράδειγμα: Ρίχνεις ματιές σε έναν τύπο που πετυχαίνεις κάθε μέρα στο μέτρο και σου αρέσει, αλλά κάθε φορά που συνειδητοποιήσεις ότι σε κοιτάει στρέφεις το βλέμμα σου αλλού; Ε, δεν χρειάζεσαι εμάς για να σου πούμε ότι η ατμόσφαιρα στο βαγόνι δεν είναι ηλεκτρισμένη μόνο από εσένα, αλλά και από εκείνον.

Κάτι που σίγουρα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε είναι ότι ένα πανίσχυρο κριτήριο για να ερωτευτούμε κάποιον είναι πόσο μοιάζουμε μαζί του. Και δεν εννοούμε ομοιότητες περί κοινών προτιμήσων και στόχων (που αναμφίβολα κι αυτά έχουν σημασία), αλλά να μοιάζουμε εξωτερικά. Μπορείς να το αποκαλέσεις ένα παραμορφωμένο είδος ναρκισσισμού (το να μας έλκει κάποιος που έχει πανομοιότυπα χαρακτηριστικά με εμάς δεν είναι και υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης-το αντίθετο μάλιστα), αλλά οι ερευνητές θα προτιμούσαν τον όρο Επίδρασης της Ομοιότητας και, ναι, όπως κατάλαβες στέλνει την θεωρία πέρι έλξης των ετερόνυμων στην αποθήκη με τα άχρηστα.

Κοντολογίς, όσο περισσότερο μοιάζουμε με κάποιον, τόσο πιο ελκυστικό τον βρίσκουμε και τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία μας να έρθουμε πιο κοντά του. Ποιος είπε ότι είναι απίθανο να γνωρίσεις και να δώσεις μία ευκαιρία στον έρωτα της ζωής σου σήμερα κιόλας;