Αποτελεί πάθηση; Η οσφυαλγία είναι σύμπτωμα και όχι πάθηση, που χαρακτηρίζει τον πόνο στη μέση.

Αποτελεί το δεύτερο πιο συχνό σύμπτωμα μετά την κεφαλαλγία. Υπολογίζεται ότι 4 στους 5 ανθρώπους θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή της ζωής τους ένα ισχυρό επεισόδιο οσφυαλγίας.

Πως προκαλείται; Ποιες ειναι οι παθήσεις που εκδηλώνονται με οσφυαλγία;

Συνηθέστερο αίτιο είναι ο έμμεσος τραυματισμός από καταπόνηση της μέσης, η οποία προκαλεί διάταση ή ρήξη μυϊκών ινών ή συνδέσμων της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, αλλά και ο οξύς τραυματισμός.

Η δισκοπάθεια (δισκοκήλη) αποτελεί τη συχνότερη αιτία οσφυαλγίας σε ποσοστό 70%.

Άλλες συχνές αιτίες στη σπονδυλική στήλη είναι η εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα, η εκφυλιστική σπονδυλολίσθηση (μετατόπιση σπονδύλου) που προκαλεί αστάθεια στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και η σπονδυλική στένωση (στενός σπονδυλικός σωλήνας).

ΣΠΟΝΔΥΛΙΣΘΗΣΗ

Οι τραυματισμοί, επίσης, μπορεί να προκαλέσουν διάταση ή ρήξη μυϊκών ινών ή συνδέσμων, κατάγματα ή τραυματική σπονδυλόλυση-σπονδυλολίσθηση. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα μπορούν να εκδηλωθούν με ήπια ή έντονη οσφυαλγία.

Λιγότερο συχνά, μία μικροβιακή ή άλλη φλεγμονή (σπονδυλοδισκίτιδα, οστεομυελίτιδα, φυματιώδης σπονδυλίτιδα) ή μία νεοπλασία μπορεί να είναι η αιτία μιας οσφυαλγίας. Συγγενείς ανωμαλίες στους σπονδύλους, όπως η δισχιδής ράχη ή η ιεροποίηση του Ο5 σπονδύλου, οι οποίες "ανακαλύπτονται" σε μία απλή ακτινογραφία, μπορεί να ευθύνονται για πόνο στη μέση.

Σε άλλες περιπτώσεις, ο πόνος στη μέση μπορεί να έχει ως προέλευση τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις, που βρίσκονται αμέσως χαμηλότερα, τη λεκάνη ή τα ισχία, συχνότερα λόγω εκφυλιστικών αλλοιώσεων.

Δεν πρέπει ωστόσο να παραβλέπουμε και πιθανή πάθηση γειτονικών οργάνων ως αιτία του πόνου, ειδικά όταν η κλινική εξέταση δεν δείχνει μυοσκελετική πάθηση. Τέτοιες περιπτώσεις αφορούν παθήσεις των νεφρών (λιθίαση, φλεγμονή, όγκοι), του εντέρου αλλά και των αγγείων (ανεύρυσμα ή απόφραξη αορτής-λαγονίων αρτηριών).

Όταν ο πόνος είναι χρόνιος, επαναλαμβάνεται συχνά και οι εξετάσεις δεν αναδεικνύουν μια σοβαρή αιτία μυοσκελετικής ή άλλης προέλευσης, πρέπει πάντα να μπαίνει στη διαφορική διάγνωση και η ψυχογενής προέλευση του πόνου. Αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά  και σε περιπτώσεις ινομυαλγίας, όπου ο ασθενής παρουσιάζει συγκεκριμένα επώδυνα σημεία κατά την κλινική εξέταση (tender points) ενώ συχνά υπάρχει διαταραχή του ύπνου.

Πώς εμφανίζεται;

Η πόνος στη μέση  μπορεί να εκδηλωθεί ξαφνικά μετά από σήκωμα βάρους, μετακίνηση βάρους (πχ επίπλου) ή μια απότομη κίνηση. Ωστόσο, μερικές φορές μπορεί και η απλή κάμψη της σπονδυλικής στήλης, ο βήχας ή το φτάρνισμα να προκαλέσουν μια δισκοκήλη και την αρχή μιας οσφυαλγίας.  Σε άλλες περιπτώσεις, εμφανίζεται ήπιος πόνος στην αρχή, μετά από παρατεταμένη ορθοστασία ή καθιστική θέση στην ίδια στάση, που επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Συχνά, σε περιπτώσεις δισκοκήλης, πόνος ή μούδιασμα μπορεί να επεκτείνεται και στην εξωτερική ή οπίσθια επιφάνεια του μηρού ή και την έξω επιφάνεια της κνήμης μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών (ισχιαλγία).

Πότε χρειάζεται να γίνουν εξετάσεις και ποιες;

Ένα επεισόδιο οσφυαλγίας που παρατείνεται πέρα των 3-4 ημερών χωρίς κλινική βελτίωση πρέπει να διευρευνάται καταρχήν με απλή ακτινογραφία. Σε περίπτωση που ο πόνος επεκτείνεται στο πόδι (ισχιαλγία), απαιτείται επιπλέον έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία για να αναζητηθεί η αιτία που προκαλεί πίεση σε νευρική ρίζα (πιθανή κήλη με σπονδύλου δίσκου, σπονδυλική στένωση κλπ.). Σπανιότερα, σε περιπτώσεις που από το ιστορικό και την κλινική εξέταση  υποπτευόμαστε μικροβιακή φλεγμονή ή νόσο κολλαγόνου μπορεί να χρειαστούν εργαστηριακές εξετάσεις.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Καταρχήν απαιτείται ανάπαυση και κλινοστατισμός που πλέον θεωρούμε ότι πρέπει να περιορίζεται στις 2-3 πρώτες ημέρες. Αναλόγως με τη βαρύτητα των ενοχλημάτων, η χορήγηση μυοχαλαρωτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων αλλά και η εφαρμογή θερμών επιθεμάτων και θερμαντικών αλοιφών θα βοηθήσει στην ύφεση του πόνου. Η έγερση από το κρεβάτι πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και προτιμότερο με την εφαρμογή ορθοπαιδικής ζώνης οσφύος. Στη συνέχεια, μπορεί να ακολουθήσει φυσιοθεραπεία και σταδιακή ενδυνάμωση των κοιλιακών και ραχιαίων μυών. 

Χειρουργική θεραπεία

Σε περίπτωση που η συντηρητική θεραπεία δεν καταφέρει να αποδόσει και ο ασθενής παρουσιάζει οσφυοϊσχιαλγία η οποία προκαλεί νευρολογικά ελλείμματα στο κάτω άκρο (μυϊκή αδυναμία η οποία συνδυάζεται με μείωση τενόντιων αντανακλαστικών και μειωμένη αισθητικότητα στο πόδι) η αντιμετώπιση είναι χειρουργική.

Η αντιμετώπιση εξαρτάται από την αιτία του προβλήματος και μπορεί να περιλαμβάνει εκτομή του ρηγμένου μεσοσπονδύλιου δίσκου στην περίπτωσης κήλης με μικροεπεμβατική τεχνική (μικροδισκεκτομή)

μέχρι σπονδυλοδεσία σε περιπτώσεις που οι κήλες είναι περισσότερες, υπάρχει σπονδυλική στένωση ή αστάθεια στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (όπως στην σπονδυλολίσθηση).  

Γράφει ο Αντώνιος Παρτσινέβελεος, Ορθοπεδικός- boro.gr

Διεθνής ομάδα επιστημόνων, με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ επικεφαλής, παρουσίασαν τα πιο ισχυρά μέχρι σήμερα τεκμήρια σχετικά με την υποκείμενη αιτία της σχιζοφρένειας.

Διαπιστώθηκε πως συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις (copy number variants - CNVs), οι οποίες διαταράσσουν την ευαίσθητη χημική ισορροπία του εγκεφάλου, αναγκαία για την υγιή ανάπτυξη και λειτουργία του, συνδέονται άμεσα με την εκδήλωση της διαταραχής.

Η σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Neuron είναι η εκτενέστερη που έχει εκπονηθεί μέχρι σήμερα επί του θέματος.

Οι ερευνητές συνέκριναν γενετικά δεδομένα που αφορούσαν σε 11.355 ασθενείς με σχιζοφρένεια και 16.416 άτομα που δεν έπασχαν από τη συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή (ομάδα ελέγχου). Παρατηρήθηκε ότι το DNA παρουσίαζε διαφοροποιήσεις στις δύο υπό μελέτη ομάδες, καθώς τα άτομα με σχιζοφρένεια έφεραν στο γενετικό τους κώδικα CNVs που δεν εντοπίστηκαν στην ομάδα ελέγχου.

Σύμφωνα με δελτίο τύπου σχετικά με τη νέα έρευνα, τα CNVs είναι μεταλλάξεις όπου μεγάλα τμήματα DNA είτε διαγράφονται εντελώς είτε αντιγράφονται. Στα άτομα με σχιζοφρένεια, οι μεταλλάξεις αυτές τείνουν να επηρεάζουν γονίδια που εμπλέκονται σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές λειτουργίες. Ένας υγιής εγκέφαλος λειτουργεί σωστά χάρη στην ακριβέστατη χημική ισορροπία μεταξύ σημάτων που ενεργοποιούν ή παρεμποδίζουν τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων. Ο συνδυασμός μεταλλάξεων που εντοπίστηκε στα άτομα με σχιζοφρένεια ευθύνεται για διατάραξη αυτής της φυσικής ισορροπίας.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι η σχιζοφρένεια έχει κληρονομική βάση, όμως μέχρι σήμερα δεν είχαν εντοπιστεί ακριβείς γενετικοί δείκτες που συμβάλλουν στην εκδήλωσή της. Η νέα μελέτη έρχεται να ρίξει περισσότερο φως στο πεδίο αυτό και θα οδηγήσει πιθανώς σε ακριβέστερες προβλέψεις για τον κίνδυνο που διατρέχει ένα άτομο να εκδηλώσει σχιζοφρένεια στο μέλλον αλλά και σε αποτελεσματικότερες, εξατομικευμένες θεραπευτικές λύσεις.

Παράλληλα, επειδή οι CNVs θεωρείται πως εμπλέκονται και σε άλλες διαταραχές, όπως η ΔΕΠΥ και οι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, οι ερευνητές ευελπιστούν πως τα ευρήματά τους θα βρουν περαιτέρω εφαρμογές, πέραν της θεραπευτικής παρέμβασης για τη σχιζοφρένεια.

onmed.gr

Οι εμβοές στα αυτιά είναι ένα συχνό πρόβλημα που ταλαιπωρεί όχι μόνο τους ηλικιωμένους αλλά ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Τι φταίει; Ποια είναι η θεραπεία και πως γίνεται η διάγνωση;

Τι είναι Εμβοές;

Ένας συνεχόμενος θόρυβος στα αυτιά ή στο κεφάλι, που προακλείται ακόμη και όταν δεν υπάρχει εξωτερικός ήχος ονομάζεται εμβοές.Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι ένα σημάδι μιας υποκείμενης ιατρικής κατάστασης που απαιτεί την προσοχή σας. Περίπου το 10% των ενηλίκων στις ΗΠΑ έχουν βιώσει εμβοές που διαρκούν περισσότερο από πέντε λεπτά.

Τι προκαλεί 

Υπάρχουν πολλές αιτίες για το πρόβλημα αυτό.

Κάποια μόλυνση, ή ωτίτιδα  ή ρήξη τυμπάνου στο αυτί μπορεί να προκαλούν εμβοές.

Επίσης η έκθεση στο θόρυβο όπως η μουσική σε μια συναυλία.

Για τη διάγνωση ο γιατρός θα σας ρωτήσει κατά πόσον οι εμβοές είναι σταθερές,  ή παλλόμενες (όπως ο κτύπος της καρδιάς, που ονομάζεται εμβοές παλμική), ή εάν συνδέεται με την απώλεια ισορροπίας (ίλιγγος).

Παράλληλα θα σας ζητηθεί να κάνετε ένα ακοόγραμμα για τις περιπτώσεις ανεξήγητης εμβοής. 

Ποια  η θεραπεία των εμβοών;

Η θεραπεία για εμβοές εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία που προκαλεί το πρόβλημα.

Οι ειδικοί συνιστούν:

Δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείτε μπατονέτες για να καθαρίζετε το εσωτερικό του αυτιού.

Αν εργάζεστε σε ένα περιβάλλον που είναι θορυβώδη, προστατεύσετε την ακοή σας φορώντας ωτοασπίδες.

Κρατήστε την ένταση σε ένα λογικό επίπεδο. 

Αποφύγετε τη χρήση οινοπνευματωδών ή καφεϊνούχων ποτών.

Μην καπνίζετε αφού η νικοτίνη μπορεί να μειώσει τη ροή του αίματος στις δομές του αυτιού και έτσι να δημιουργούνται οι εμβοές.

http://www.emedicinehealth.com

Το κότσι είναι μια συχνή ανατομική ανωμαλία του μεγάλου δαχτύλου του ποδιού (βλαισός μέγας δάχτυλος).

Το μεγάλο δάκτυλο μεταμορφώνεται και μετατοπίζεται προς τα έξω με αποτέλεσμα να δημιουργείται εξόστωση στην έσω πλευρά της άρθρωσης. Η εξόστωση τρίβεται στο δέρμα των παπουτσιών και δημιουργεί εξελκώσεις.

Συνήθως τα κότσια συνοδεύονται από στροφή του δακτύλου, ενώ συχνά συνυπάρχουν και κάλοι πάνω στο ίδιο το κότσι ή στους άλλους δακτύλους του ποδιού.
Όταν υπάρχει κότσι, το άτομο έχει πόνο και δυσκολία στη βάδιση, ιδιαίτερα με παπούτσια.

Οι λόγοι που δημιουργείται το κότσι είναι πολλοί. Η πιο συνηθισμένη είναι η παρατεταμένη χρήση στενών και ακατάλληλων υποδημάτων. Σύμφωνα με σχετική μελέτη, το 88% των γυναικών φορά στενά παπούτσια και από αυτές το 55% έχει κότσια 9 φορές συχνότερα από ότι οι άνδρες.
Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης η κληρονομικότητα, καθώς έχει διαπιστωθεί βλαισός μέγας δάκτυλος σε πρωτόγονες αφρικανικές φυλές που δε φόρεσαν ποτέ παπούτσια, ενώ συχνά εμφανίζεται και σε μέλη της ίδιας οικογένειας με πρώτου βαθμού συγγένεια.

Αντιμετώπιση

Όταν η παραμόρφωση βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, χρησιμοποιούνται ειδικοί νάρθηκες που φοριούνται τη νύχτα και διορθώνουν τη θέση του δακτύλου.
Σε περίπτωση που η παραμόρφωση δεν διορθώνεται, χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση γίνεται μόνο για ιατρικούς λόγους και όχι για αισθητικούς.
Υπάρχουν πάνω από 120 διαφορετικές τεχνικές στη χειρουργική πρακτική για την επαναφορά του άξονα της άρθρωσης, την απομάκρυνση της εξόστωσης και την ανακούφιση από τον πόνο.

Το χειρουργείο διαρκεί από μισή έως 2 ώρες, ανάλογα με τη βαρύτητα, την προσβολή άλλων δακτύλων και τις αμφοτερόπλευρες επεμβάσεις.
Θεωρείται από τις επεμβάσεις με πολύ μεγάλα ποσοστά επιτυχίας και την επομένη κιόλας από το χειρουργείο επιτρέπονται η στήριξη στα πόδια και η βάδιση, εφόσον είναι προστατευμένα με ειδικά υποδήματα για 4 εβδομάδες στις βαριές παραμορφώσεις.

Η πλήρης αποκατάσταση εξαρτάται από τη βαρύτητα των παραμορφώσεων και μπορεί να φτάσει και τους δύο μήνες.
Η επέμβαση δεν γίνεται με laser, καθώςοι διαδερμικές τεχνικές δεν προσφέρουν οριστικό αποτέλεσμα. Τα κότσια δεν υποτροπιάζουν αν πραγματοποιηθεί σωστά η χειρουργική επέμβαση.

onmed.gr