Πολλοί άνθρωποι που ζουν με μια νόσο του πεπτικού συστήματος γνωστή ως Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου (ΣΕΕ) έχουν ανεπάρκεια βιταμίνης D, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση BMJ Open Gastroenterology.

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι μια χρόνια εξουθενωτική και λειτουργική διαταραχή του γαστρεντερικού σωλήνα, η οποία επηρεάζει περίπου το 9-23% των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Το γιατί και το πώς εξελίσσεται η νόσος είναι ένα μικρό ιατρικό μυστήριο, αν και έχει αποδειχτεί ότι διαιτητικοί παράγοντες και το στρες επιδεινώνουν τα συμπτώματα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ένα συνδυασμό από διάρροια ή δυσκοιλιότητα, φούσκωμα, συχνή και εσπευσμένη ανάγκη να πάει το άτομο στην τουαλέτα, λευκή ή κιτρινωπή βλέννα στα κόπρανα και μια αίσθηση ότι ποτέ δεν “αδειάζει” εντελώς το έντερο μετά από την επίσκεψη στην τουαλέτα. Δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.

Επίσης, οι αιτίες και οι επιπτώσεις του συνδρόμου αυτού διαφέρουν από το ένα άτομο στο άλλο, καθιστώντας δύσκολη ακόμα και την αντιμετώπιση/διαχείριση των συμπτωμάτων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Bernard Corfe από την Ερευνητική Ομάδα Μοριακής Γαστρεντερολογίας στο πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, εξέτασαν τη σχέση μεταξύ των επιπέδων της βιταμίνης D και της σοβαρότητας των συμπτωμάτων του ΣΕΕ.

Από τους 51 ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, το 82% διαπιστώθηκε πως είχε ανεπαρκή επίπεδα βιταμίνης D. Επιπλέον, όσο χαμηλότερο ήταν αυτό το ποσοστό σε έναν ασθενή, τόσο μειωμένη ήταν και η αντίληψή του για την ποιότητα της ζωής του, αντιμετωπίζοντας το ΣΕΕ.

Ο δρ Corfe υποστηρίζει ότι τα στοιχεία παρέχουν “μια πιθανή νέα εικόνα για τη νόσο και, κυρίως, ένα νέο τρόπο για να προσπαθήσουμε να το διαχειριστούμε". Και προσθέτει: “Το ΣΕΕ είναι μια ελάχιστα κατανοητή ασθένεια που έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής των πασχόντων. Δεν υπάρχει μια μοναδική γνωστή αιτία, ή μια μοναδική γνωστή θεραπεία. Γιατροί και ασθενείς πρέπει να δουλέψουμε μαζί και να χρησιμοποιήσουμε την μέθοδο “δοκιμής και λάθους” για να διαχειριστούμε την κατάσταση και αυτό μπορεί να διαρκέσει χρόνια χωρίς καμία εγγύηση επιτυχίας”.

Συσχετισμοί έχουν ήδη αποδειχτεί στο παρελθόν μεταξύ της βιταμίνης D και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, της αρτηριακής πίεσης και της καρδιακής και νεφρικής νόσου.

Οι ερευνητές θα επιχειρήσουν πλέον να διευρύνουν την κλινική αυτή δοκιμή και να προσπαθήσουν αν αποδείξουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο έλεγχος για τα επίπεδα της βιταμίνης D στον οργανισμό ενός ατόμου με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς ασθενείς.

http://www.medicalnewstoday.com

Το σύνδρομο Ehlers-Danlos είναι ουσιαστικά μια ομάδα διαταραχών που έχουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως το εύκολο μελάνιασμα, η αυξημένη ευκινησία των αρθρώσεων (χαλαρές αρθρώσεις), η τάση του δέρματος να εκτείνεται εύκολα (υπερ-λεαστικότητα ή χαλαρότητα), καθώς και η γενική αδυναμία των ιστών.

Το σύνδρομο Ehlers-Danlos κληρονομείται από τα γονίδια των γονέων προς τα παιδιά. Κατηγοριοποιείται -ανάλογα με τη μορφή της γενετικής μεταφοράς- σε διαφορετικούς τύπους με πολλά χαρακτηριστικά που διαφέρουν μεταξύ των ασθενών σε κάθε δεδομένο τύπο. Το “εύθραυστο” δέρμα και οι χαλαρές αρθρώσεις είναι συχνά αποτέλεσμα της ανώμαλων γονιδίων που παράγουν μη φυσιολογικές πρωτεΐνες. Αυτές με την σειρά τους οδηγούν σε μια κληρονομική αδυναμία του κολλαγόνου, το οποίο είναι η φυσική πρωτεΐνη που “κολλάει” και συγκρατεί τους ιστούς μας.

Το 2001, ερευνητές ανακάλυψαν μια νέα μορφή του συνδρόμου Ehlers-Danlos, που προκαλείται από μια κληρονομική ανωμαλία σε μια πρωτεΐνη, εκτός του κολλαγόνου, που επίσης συνήθως παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνδεση των κυττάρων με τους ιστούς (συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των τενόντων, των μυών και των αιμοφόρων αγγείων). Ανωμαλίες σε αυτήν την πρωτεΐνη, που ονομάζεται τενασκίνη (tenascin), επίσης οδηγούν σε μια μορφή του συνδρόμου Ehlers-Danlos. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η τενασκίνη διαδραματίζει κάποιον ρόλο στη ρύθμιση της κανονικής κατανομής κολλαγόνου στους συνδετικούς ιστούς του σώματος.

Συμπτώματα του συνδρόμου Ehlers-Danlos

Τα συμπτώματα του συνδρόμου Ehlers-Danlos περιλαμβάνουν:

-Χαλαρό, πολύ ελαστικό δέρμα που εκτείνεται εύκολα και υπερβολικά μακριά από το σώμα.

-Το δέρμα μοιάζει να “σακουλιάζει” εύκολα και να είναι τόσο μαλακό, ώστε μπορεί να σκιστεί εύκολα και να είναι “εύθραυστο”.

-Εύκολο μελάνιασμα χωρίς σημαντικό τραύμα

-Αρθρώσεις που μπορούν να κινηθούν πέρα από το φυσιολογικό/σύνηθες εύρος της κίνησης στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συχνές εξαρθρώσεις.

http://www.medicinenet.com

Είναι σίγουρα παράξενο να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, να μην τον αναγνωρίζεις και πολύ περισσότερο να φτάνεις στο σημείο να τσακώνεσαι μαζί του.

Ο κύριος Β, που διατηρεί την ανωνυμία του, πάσχει από το άτυπο σύνδρομο Capgras, μια ασυνήθιστη εγκεφαλική βλάβη, η οποία τον εμποδίζει να αναγνωρίσει την εικόνα του εαυτού του.

Οι νευρολόγοι και ψυχίατροι του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Τουρ, με επικεφαλής τη δρ. Καπουσίν Ντιάρ-Ντετέφ, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Neurocase», σύμφωνα με το Live Science, χορήγησαν αντιψυχωσικά και ηρεμιστικά φάρμακα στον ασθενή, ο οποίος δήλωσε ότι, μετά από τρεις μήνες θεραπείας, ο «ξένος» στον καθρέφτη είχε εξαφανιστεί.

Σύμφωνα με τους γιατρούς, ο κ.Β έβλεπε στον καθρέφτη έναν «δίδυμό» του με τα ίδια μαλλιά, τον ίδιο σωματότυπο και τα ίδια χαρακτηριστικά προσώπου, ο οποίος φορούσε τα ίδια ρούχα, μόνο που δεν τον αναγνώριζε ως τον εαυτό του.

Ο ασθενής μιλούσε με τον «σωσία» του, μέχρι και φαγητό του είχε φέρει μπροστά από τον καθρέφτη για να φάει. Όμως σταδιακά προβληματιζόταν επειδή μέσα στο μπάνιο του βρισκόταν συνεχώς ένας ξένος και, από ένα σημείο και μετά, άρχισε να εκνευρίζεται και να τσακώνεται μαζί του. Κάποια στιγμή που ο 78χρονος είπε στην κόρη του ότι ο «ξένος» άρχισε να γίνεται πολύ επιθετικός, εκείνη αποφάσισε να τον πάει στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν το πρόβλημα του.

Στο τυπικό σύνδρομο Capgras -που πήρε το όνομα του γάλλου ψυχιάτρου Ζοζέφ Καπγκρά, ο οποίος έκανε την πρώτη διάγνωσή του το 1923- ο ασθενής νομίζει ότι ο/η σύζυγός του, κάποιος άλλος συγγενής ή φίλος του έχει αντικατασταθεί από έναν απατεώνα. Δηλαδή, ένας κακόβουλος ξένος «σωσίας» έχει πάρει τη θέση του συγγενικού ή φιλικού προσώπου.

Στην ατυπική περίπτωση του συνδρόμου του κυρίου Β, η αυταπάτη δεν αφορούσε άλλον άνθρωπο, αλλά τον ίδιο τον εαυτό του. Μόνο δύο άλλες παρόμοιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί στα ιατρικά χρονικά: μίας 68χρονης γυναίκας στη Νέα Ζηλανδία το 1968 και μιας 77χρονης το 1989, οι οποίες επίσης έβλεπαν έναν ξένο στον καθρέφτη.

Δεν είναι σαφές γιατί μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν το τυπικό σύνδρομο Capgras, το οποίο έχει ομοιότητες αλλά και διαφορές με την προσωποαγνωσία, μια σχετική νευρολογική πάθηση, στην οποία οι ασθενείς αδυνατούν να αναγνωρίσουν τα οικεία πρόσωπα. Σύμφωνα με τους γάλλους γιατρούς, η ατυπική μορφή του συνδρόμου Capgras φαίνεται ακόμη πιο πολύπλοκη και πιθανότατα οφείλεται σε διπλή βλάβη στα «κυκλώματα» των νευρώνων του εγκεφάλου.

Πρόκειται γι ένα σύνδρομο ευαισθησίας και πόνουπου προσβάλει την περιοχή του πρόσθιου πέλματος, συνήθως στην φορτιζόμενη επιφάνεια μεταξύ του τρίτου και του τέταρτου δάκτυλου.

«Το σύνδρομο Morton’s προκαλεί την αίσθηση εισδοχής χαλικιού στην κάλτσα κάτω από το δάχτυλο. Συχνότερα εμφανίζεται στις μεσήλικες γυναίκες μεταξύ 3ου-4ου δακτύλου (80%) και μεταξύ 2ου-3ου δακτύλου (20%)» αναφέρειο διαπρεπής Χειρουργός Ορθοπαιδικός- Μικροχειρουργός κ Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης, με αφορμή την πραγματοποίηση του 71ου Συνεδρίου Χειρουργικής Ορθοπεδικής & Τραυματολογίας, στην Αθήνα, 7-10 Οκτωβρίου.
Όπως εξηγεί ο κ Ιγνατιάδης ανατομικά πρόκειται για πάχυνση του πελματιαίου νεύρου (σαν όγκος) που καταλήγει στα δάχτυλα των ποδιών και προκαλεί:

κάψιμο στο μπροστινό πέλμα του ποδιού
μούδιασμα στα δάχτυλα
συναίσθημα εισδοχής χαλικιού κάτω από το δάχτυλο
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Το σύνδρομο Morton’sφαίνεται εμφανίζεται μετά από χρόνιο ερεθισμό, πίεσηή τραυματισμόσε ένα από τα νεύρα που οδηγούν στα δάχτυλα των ποδιών σας.Παράγοντες που φαίνεται να συμβάλλουν είναι:

Ψηλά τακούνια η στενά παπούτσια. Ταψηλά τακούνια έχουν συνδεθεί με την ανάπτυξη του Morton’s, καθώς πολλοί ασθενείς ανακουφίζονται με την μείωση των τακουνιών και τα φαρδιά παπούτσια
Ορισμένα αθλήματα,όπως τρέξιμο, τζόκινγκ ή αναρρίχηση μπορεί να εκθέσει τα πόδια σε επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς
Παραμορφώσεις του άκρου ποδός. Οι άνθρωποι που έχουν κάλους, πτώση μεταταρσίων, σφυροδακτυλία, υψηλή καμάρες ή πλατυποδία, ιδιαίτερα αν πήραν και απότομα βάρος διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν το σύνδρομο.

Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι στο 20% του πληθυσμού των ΗΠΑ υπάρχει γονιδιακή προδιάθεση, υπάρχουν πόδια έτσι κατασκευασμένα που προδιαθέτουν στο σύνδρομο και λέγονται δάκτυλα Morton’s και ένα 70-80% αυτών παρουσιάζουν συχνά-πυκνά ευαισθησία και χρόνιους πόνους ποδός (μεταταρσαλγίες) χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα θα κάνουν νεύρωμα Morton’s.

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Το σύνδρομο Morton’s μπορεί να αντιμετωπιστεί αρχικά συντηρητικά και αν δεν υπάρξει ανακούφιση οριστική λύση δίνει το χειρουργείο.

Συντηρητικά:

Η υποστήριξη με μικρά υπομετατάρσια υποστηρίγματα(μαξιλάρια ποδιών) πάτοι σιλικόνης ή αφρολέξ που τοποθετούνται μέσα στο παπούτσι σας και μπορεί να βοηθήσει να μειώσει την πίεση στο νεύρο. Αυτά μπορούν να αγοραστούν έτοιμα, ή καλύτερα ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει μια παραγγελία κατόπιν πελματογραφήματος, δηλαδή να κατασκευαστεί ένα ξεχωριστά σχεδιασμένο ένθετο παπουτσιών - φορμαρισμένο για να χωρέσει το ακριβές περίγραμμα του ποδιού
Aντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να μειώσουν τη διόγκωση και την ανακούφιση του πόνου
Ανάπαυση-μείωση δραστηριοτήτωνγια μερικές εβδομάδες από το τρέξιμο, το χορό, την αναρρίχηση
Ενέσεις. Μερικοί ασθενείς βοηθούνται προσωρινά από ένεση στεροειδών στην επώδυνη περιοχή.
Εάν οι συντηρητικές θεραπείες δεν έχουν βοηθήσει ή χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη

Χειρουργική επέμβαση: Αποσυμπίεση και αφαίρεση του παθολογικού νεύρου με μικροχειρουργική τεχνική.

Η χειρουργική αφαίρεση του νευρινώματος και του νεύρου επιτυγχάνει ανακούφιση από τον πόνο. Παρά το γεγονός ότι η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως επιτυχής, μπορεί να παραμείνει ελαφρό μόνιμο μούδιασμα στα δάχτυλα των ποδιών, σπανιότερα σε ένα 20-25% των ασθενών παρατηρείται μερική η μεγαλύτερη υποτροπή. Η επέμβαση δε ξεπερνά σε διάρκεια τα 45 λεπτά και γίνεται με μικροχειρουργική τεχνική (Μεγένθυση με λούπες ή μκροσκόπιο x5, μικροεργαλεία-μικροράμματα και εξειδικευμένη ομάδα) με αποτέλεσμα ο χειρουργικός καθαρισμός του νεύρου να επιτυγχάνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Εξειδικευμένο μετεγχειρητικό Πρωτόκολλο μέτρων για πρόληψη υποτροπής: «Μετά το χειρουργείο είναι αναγκαίο για να αποφευχθεί τυχόν υποτροπή ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει ειδική αγωγή και μέτρα προφύλαξης»συμπληρώνει ο κ Ιγνατιάδης και καταλήγει.

« Πρώτον Ο ασθενής πρέπει να φοράει ειδικό υπόδημα με το τακούνι μπροστά(πρόσθια υπερύψωση) για αποφόρτιση του προσθίου ποδός για 2-3 εβδομάδες και

Δεύτερον θα πρέπει να κάνει τοπική διήθηση(με ένεση) στο σημείο της επέμβασης, κατά την πρώτη αλλαγή, με αυτόλογους αυξητικούς παράγοντες αιμοπεταλίων που λαμβάνονται από το πλάσμα του ίδιου του ασθενή με απλή αιμοληψία μόλις 8 ml αίματος και φυγοκέντρηση.

Η διαδικασία διαρκεί 10-20 λεπτά , δεν έχει παρενέργειες και γίνεται στο ιατρείο. Κατά τη θεραπεία με τους παράγοντες που επιταχύνουν την επούλωση δεν επιτρέπεται ταυτόχρονη χρήση αντιβιοτικών, κορτιζόνης και αντιφλεγμονωδών».

www.ignatiadismicrohand.eu, www.microhand-ortho-spine.gr,τηλ. 210 6974280, κιν. 6944251529, e-mail ignatioa@yahoo.com.

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα εκδηλώνεται με ένα μούδιασμα, “μυρμήγκιασμα”, αδυναμία και πόνο στο χέρι σας, λόγω της πίεσης στο μέσο νεύρο που διέρχεται από τον καρπό σας.

Το μεσαίο νεύρο και πολλοί τένοντες περνούν μέσα από το αντιβράχιο σας στο χέρι σας. Και όλα διέρχονται από ένα μικρό πέρασμα στον καρπό σας που ονομάζεται καρπιαίος σωλήνας.

Η πίεση στο μέσο νεύρο μπορεί να προκληθεί από κάποια τοπική διόγκωση (οίδημα) ή οτιδήποτε που θα κάνει τον καρπιαίο σωλήνα μικρότερο.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί, εκτός από τα δάχτυλα, να έχουν πόνο πιο ψηλά στο χέρι τους μέχρι και τον αγκώνα τους.

Τα συμπτώματα (πόνος) πιο συχνά εκδηλώνονται στον αντίχειρα, τον δείκτη, το μεσαίο δάχτυλο και το ήμισυ του παράμεσου.

Εάν έχετε προβλήματα με τα άλλα δάκτυλα σας, αλλά το μικρό σας δάχτυλό είναι μια χαρά, τότε αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι πάσχετε από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ένα διαφορετική νεύρο που δίνει την αίσθηση στο μικρό δάχτυλο.

http://www.webmd.com/