Συνέντευξη στη Μαίρη Φώτη
Η Ντίνα Παχύλη-Μαχαιρίδη, είναι μια γυναίκα που δεν χρειάζεται συστάσεις. Διευθύντρια της παιδιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου Ρόδου, ευαισθητοποιημένη πολίτης με ενεργό συμμετοχή στα κοινά μέσα από τη «Ροδαυγή» και την «Δωδεκανησιακή Μέλισσα», αγάπησε τη Ρόδο, όπου ήρθε το 1986 και αφιερώθηκε στην θεραπεία των παιδιών που χρειάστηκαν την βοήθειά της.
Δεν υπήρξε ποτέ «η κυρία του κυρίου», αυτόνομη και αυτόφωτη διέγραψε την δική της πορεία, αφιερώνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της στα παιδιά της Ρόδου.
Σε συνέντευξή της στην «δ», μιλά για τις χαρές και τις λύπες της παιδιατρικής, για τα έντονα συναισθήματα που βιώνει όλα αυτά τα χρόνια, μας συστήνει το «τρίτο» της παιδί, εξομολογείται πως, ως πρόσφυγας και η ίδια, ένιωσε την ανάγκη να σταθεί δίπλα στα προσφυγόπουλα, ευχαριστεί την ροδιακή κοινωνία που στέκεται στο πλευρό της «Ροδαυγής» και δηλώνει ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου!
• Πόσα χρόνια ασκείτε το επάγγελμα της παιδιάτρου;
Από το 1983, ξεκίνησα από το Αγλαΐα Κυριακού, στη Ρόδο είμαι από το 1986.
• Μια ζωή ολόκληρη…
Μια ζωή ναι, πέρασε όμως πολύ γρήγορα! Η παιδιατρική, ειδικά όταν γίνεις μητέρα δεν είναι απλώς μια δουλειά. Το 50% είναι η άσκηση του επαγγέλματος και το υπόλοιπο 50% είναι εμπειρία και διαίσθηση. Καταρχήν, πρέπει να μπορείς να προσεγγίσεις την ψυχολογία του παιδιού, κι αυτό, αν είσαι μητέρα, σε βοηθάει και ταυτόχρονα πρέπει να μπορείς να προσεγγίσεις την μητέρα ως μητέρα. Η παιδιατρική δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα, ούτε και μόνο λειτούργημα. Είναι μια διαδικασία διαφορετική από τα άλλα επαγγέλματα, που όμως πάντα σου δίνει χαρά, παρ΄όλη την αγωνία.
• Σε αυτά τα πολλά χρόνια που ασκείτε το επάγγελμα, φαντάζομαι πήρατε πολλές χαρές αλλά και πολλές λύπες.
Πιστεύω ότι είμαι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, όχι σε υλικά αγαθά αλλά σε συναισθήματα… Η παιδιατρική έχει απίστευτες πίκρες, συναντάς δυσκολίες όταν είσαι αναγκασμένος να ενημερώσεις τους γονείς για σοβαρές ασθένειες των παιδιών τους. Οι πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου είναι όταν είμαι υποχρεωμένη να πω στους γονείς ότι το παιδί τους πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια, σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορείς να είσαι αμέτοχος… Υπάρχει πάντα στενοχώρια την οποία προσπαθείς να παραμερίσεις για να δώσεις ελπίδα και δύναμη στους γονείς. Νιώθω όμως ευγνώμων, γι’ αυτό δηλώνω πλούσια, γιατί πήρα και παίρνω πολλή αγάπη από τον κόσμο, που αναγνωρίζει ότι ήμουν πάντα δίπλα τους και δεν υπήρξα απλώς «εκτελεστής» ενός καθήκοντος.
Ομολογώ ότι δεν μπορώ να περπατήσω στον δρόμο χωρίς να συναντήσω γονείς, παιδιά που έρχονται να μου μιλήσουν ευρισκόμενα πλέον στην εφηβεία ή ακόμα και ενήλικες που θεράπευσα ως παιδιά. Μόνιμη έκφρασή μου είναι «ποιος ή ποια είσαι εσύ;». Ο κόσμος δείχνει την ευγνωμοσύνη του και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά…
• Κληθήκατε πολλές φορές να διαχειριστείτε δυσάρεστα περιστατικά;
Το πιο δύσκολο κομμάτι της παιδιατρικής είναι να διαγνώσεις μια κακοήθεια σε ένα παιδί… Εδώ δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε τον έλεγχο αλλά κατά 90% γνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα και το πιο δύσκολο είναι να προσεγγίσουμε τον γονιό, να τον ενημερώσουμε για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσει. Εξίσου δυσάρεστο είναι να πρέπει να ενημερώσουμε τον γονιό ότι το παιδί του πάσχει από χρόνιο νόσημα, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης που δυστυχώς έχει αυξηθεί πάρα πολύ. Είναι σοκ για ένα παιδί που μέχρι χθες ήταν μια χαρά, να είναι υποχρεωμένο να κάνει κάθε μέρα ενέσιμη ινσουλίνη. Υπάρχουν κι άλλα σοβαρά νοσήματα, όπως είναι οι λοιμώξεις, η μηνιγγίτιδα, η νεφρική ανεπάρκεια και άλλες σοβαρές παθήσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών. Στη Ρόδο δεν έχουμε τμήμα νεογνών και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε αεροδιακομιδές με το ΕΚΑΒ με τεράστιες δυσκολίες και με τον χρόνο να είναι εναντίον μας. Δεν εξοικειώνεσαι ποτέ με αυτά τα περιστατικά…
• Η Ρόδος έχει αυξημένα ποσοστά παιδικού καρκίνου;
Από το 2011 μέχρι το 2013 είχαμε 27 παιδιά με κακοήθειες, ήταν κάτι που με τρομοκράτησε. Τότε ζήτησα την βοήθεια της διακεκριμένης ογκολόγου Ελένης Κοσμίδη η οποία ήρθε στη Ρόδο και σε ομιλία της καθησύχασε τους γονείς. Από την εργασία που κάναμε, δεν βρήκαμε σημαντική στατιστική διαφορά σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα, όπου σε πολλές περιοχές υπήρχε εξίσου αυξημένος παιδικός καρκίνος. Τώρα – ευτυχώς- έχουμε μόνο τρία παιδιά με καρκίνο, το τελευταίο διαγνώσθηκε την περασμένη εβδομάδα. Πρόκειται για ένα κοριτσάκι με λευχαιμία, ένα αγοράκι με νευροβλάστωμα και ένα άλλο το οποίο έχει ένα σπάνιο είδος νευροεξαρτώμενου όγκου που είναι πολύ δύσκολος στην θεραπεία του. Θέλω να πιστεύω και εύχομαι ότι θα πάνε καλά, γιατί ο παιδικός καρκίνος θεραπεύεται. Στις τέσσερις λευχαιμίες μόνο η μία δεν ανταποκρίνεται στην θεραπεία αλλά κι αυτή έχουμε την δυνατότητα να την παλέψουμε, κάνοντας μεταμόσχευση μυελού των οστών.
• Κι εδώ έρχεται η «Ροδαυγή»…
Η «Ροδαυγή» είναι το τρίτο μου παιδί! Νιώθω ευγνώμων προς τον κόσμο που μας αγκάλιασε, μας στήριξε και μας έδωσε την δυνατότητα να φέρουμε τα Δωδεκάνησα πρώτα σε προσφορά δείγματος για έλεγχο ιστοσυμβατότητας για την πιθανότητα χρήσης και μεταμόσχευσης μυελού των οστών. Από τα δικά μας δείγματα, έχουν μεταμοσχευθεί αρκετά παιδιά.
• Υπάρχει πάντα μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου στις εκδηλώσεις της «Ροδαυγής».
Ναι, πάντα. Με την ευκαιρία να σας ενημερώσω ότι το πρώτο σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου θα πραγματοποιήσουμε το επόμενο μπαζάρ μας και θέλω δημόσια να ευχαριστήσω τον κόσμο που πάντα είναι κοντά μας όταν τον χρειαζόμαστε.
• Η «Ροδαυγή» πώς ξεκίνησε;
Η «Ροδαυγή» ξεκίνησε στη Ρόδο από την ανάγκη μεταμόσχευσης μυελού των οστών, σε παιδιά με μεσογειακή αναιμία. Ηδη έχουν μεταμοσχευθεί επιτυχώς τρία παιδιά, τα οποία δεν μεταγγίζονται πλέον και ακόμα δύο βρίσκονται στη διαδικασία εύρεσης ιστοσυμβατού δότη. Θέλω να ευχαριστήσω τον καθηγητή κ. Στ. Γραφάκο, διευθυντή μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών στο Νοσοκομείο Παίδων, που είναι πάντα δίπλα μας. Ετσι, λοιπόν, ξεκίνησε η «Ροδαυγή» τον Αύγουστο του 2011 με σκοπό να βοηθήσει και να στηρίξει παιδιά με νοσήματα που χρήζουν μεταμόσχευσης μυελού των οστών.
• Η παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Ρόδου, της οποίας προΐσταστε, ασκεί και σημαντικό κοινωνικό έργο, βοηθώντας ευπαθείς ομάδες, όπως είναι τα προσφυγόπουλα αλλά και τα παιδιά των ΡΟΜΑ.
Η παιδιατρική κλινική ασκεί και ασκούσε πάντα κοινωνική παιδιατρική, διότι – δυστυχώς- δεν ευημερούν όλα τα παιδιά της Ρόδου. Σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο καθώς μιλάμε για παιδιά που έφυγαν από πόλεμο, πέρασαν πολλές κακουχίες για να έρθουν εδώ. Δυστυχώς, βίωσα την τραγική και επώδυνη διαδικασία να παραλάβω ένα παιδί το οποίο ήταν σε κατάσταση πνιγμού και το είδαμε παρά τις προσπάθειές μας να χάνεται, χωρίς να μπορέσουμε να το επαναφέρουμε στη ζωή, στο ναυάγιο του 2015. Είδαμε όμως και παιδιά να γεννιούνται εδώ και το συναίσθημα αυτό ήταν πολύ όμορφο, να βλέπεις ένα παιδί να γεννιέται σε έναν τόπο όπου ήρθαν οι γονείς του για να βρουν ελπίδα, μακριά από τον πόλεμο και τις στάχτες της χώρας τους. Το γεγονός ότι κι εγώ γεννήθηκα στην Ιμβρο απ΄όπου ουσιαστικά μας έδιωξαν από τον τόπο μας, είμαι κι εγώ πρόσφυγας, με ευαισθητοποίησε ακόμα περισσότερο, ένιωσα έντονα συναισθήματα και, όπως πάντα, θεώρησα υποχρέωσή μου να βοηθήσω και να σταθώ δίπλα σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Τα παιδιά των προσφύγων έχουν εξεταστεί όλα και προσπάθησα να τα εμβολιάσω. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρήκα εμβόλια, η πολιτεία δεν μου έδωσε κι αναγκάστηκα να βρω από την Αθήνα. Σε αυτήν την προσπάθεια με βοήθησε και ο Γ. Μαχαιρίδης και βρήκαμε εμβόλια από την περιφερειάρχη Αττικής την κ. Ρ. Δούρου. Εδώ δυστυχώς, ούτε η Περιφέρεια ούτε κανείς άλλος μου έδωσε εμβόλια… Ήταν περίπου 52 παιδιά, τα εμβόλια δεν επαρκούσαν και προτίμησα να εμβολιάσω τα μικρότερα παιδιά, των οποίων η ζωή κινδυνεύει περισσότερο από σοβαρά νοσήματα. Σε όλα αυτά τα παιδιά, έφτιαξα βιβλιάρια και τώρα περιμένω να βρω νέα εμβόλια για όσα παιδιά δεν εμβολιάστηκαν και για όσα θα έρθουν.
Αρκεί να σας πω, ότι ακόμα και από την δομή της Τήλου μας στέλνουν εδώ παιδιά να εμβολιάσουμε. Υπήρξε ένας προβληματισμός από ορισμένους αν θα έπρεπε να κάνουμε εμβόλια στα προσφυγόπουλα και αν δείχνουμε τον ίδιο ζήλο για τα Ροδιτόπουλα… Η κοινωνική παιδιατρική που ασκείται στο νοσοκομείο της Ρόδου πρωτίστως εμβολιάζει και θεραπεύει τα Ροδιτόπουλα. Κάνοντας εμβόλια και στα προσφυγόπουλα, δημιουργείται ασπίδα προστασίας και στα δικά μας παιδιά, αποφεύγοντας την μετάδοση διαφόρων νοσημάτων.
Αυτό που επίσης με στενοχώρησε, ήταν ότι τα προσφυγόπουλα κάθονταν όλη μέρα χωρίς να κάνουν τίποτα. Ετσι όταν οι Μαμάδες της Ρόδου συγκέντρωσαν χρήματα για να μας φτιάξουν την παιδική χαρά της παιδιατρικής κλινικής, μαζί με τα χρήματα από τον κουμπαρά του μικρού Αγγελου Γκιώνη ο οποίος χάθηκε από κακοήθεια, και που οι γονείς τα δώρισαν στην μνήμη του, πήρα την άδεια από το Νοσοκομείο να μεταφέρω την παλιά παιδική χαρά στο χώρο που φιλοξενούνται οι πρόσφυγες έτσι ώστε τα παιδιά αυτά να έχουν μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς-αν μπορούν να έχουν.
Παράλληλα, με την κ. Σκούρτου την οποία ευχαριστώ θερμά όπως και τα παιδιά του Πανεπιστημίου, προσπαθήσαμε τα παιδιά αυτά να έχουν μια δημιουργική απασχόληση σε αυτόν τον χώρο και να περνούν κάποιες ώρες ευχάριστα. Δυστυχώς όμως πάντα έρχονται καινούρια παιδιά και πάντα υπάρχουν ανάγκες, γι αυτό και παρακαλώ όλο τον κόσμο, όποιος θέλει να βοηθήσει, να με βοηθήσει με εμβόλια ώστε να ολοκληρώσω τον εμβολιασμό.
• Κλείνοντας την συνέντευξη, κάνοντας έναν απολογισμό όλων αυτών των ετών, τι θυμάστε πιο έντονα;
Είναι τόσα πολλά… Τη χαρά που νοιώθεις όταν ένα παιδί που χανόταν, που για κάποια στιγμή πίστεψες ότι δεν θα μπορούσες να βοηθήσεις, έρχεται και να σου δίνει μια μεγάλη αγκαλιά. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Η αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα που το δίνεις και διπλασιάζεται, αυτό μου έλεγε ο υπέροχος πατέρας που είχα και που μου έμαθε τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει αλληλεγγύη, τι σημαίνει προσφορά και πόσο πιο πλούσιος γίνεσαι όταν δίνεις και όχι όταν παίρνεις…
Οι παιδίατροι προειδοποιούν: Όχι οθόνες στα παιδιά έως 18 μηνών
Οκτώβριος 24, 2016Καθώς τα σύγχρονα παιδιά μεγαλώνουν πια «βουτηγμένα» - θέλοντας και μη- σε ένα περιβάλλον με ηλεκτρονικά «γκάτζετ» και οθόνες, ενώ οι γονείς συχνά δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής εξέδωσε νέες επίσημες συστάσεις. Είναι ένα είδος «μπούσουλα» για να καθοδηγήσει τους μπαμπάδες και τις μαμάδες σχετικά με το αν και πόσο πρέπει να αφήνουν τα μικρά παιδιά τους να παίζουν με μια συσκευή ή να παρακολουθούν μια οθόνη.
Οι δύο βασικές συμβουλές είναι: καμία οθόνη για τα παιδάκια έως 18 μηνών, ενώ όχι πάνω από μια ώρα οθόνη για τα νήπια δύο έως πέντε ετών. Ακόμη, οι γονείς επουδενί δεν πρέπει να μπαίνουν στον πειρασμό να δίνουν ηλεκτρονικές συσκευές στα παιδιά τους για να τα καθησυχάζουν, όταν αυτά κλαίνε ή επιζητούν επίμονα την προσοχή των γονιών τους. Το «κόλπο» αυτό επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως σε αεροπλάνα ή σε επισκέψεις σε γιατρούς.
Οι νέες συστάσεις, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "Pediatrics" της Ακαδημίας, με υπεύθυνη την αναπληρώτρια καθηγήτρια παιδιατρικής Μέγκαν Μορένο και τον ελληνικής καταγωγής Δημήτρη Χρηστάκη του Πανεπιστημίου και του Νοσοκομείου Παίδων του Σιάτλ, επισημαίνουν την ανάγκη η χρήση ηλεκτρονικών συσκευών να εξισορροπείται με σωματική άσκηση, επαρκή ύπνο και αρκετό χρόνο με όλη μαζί την οικογένεια για φαγητό ή παιγνίδια (χωρίς οθόνες!).
Ακόμη, το σωστό είναι να μη γίνεται χρήση οθονών στην κρεβατοκάμαρα του παιδιού, ούτε την ώρα του φαγητού. Ένας βασικός κανόνας πρέπει να είναι, επίσης, καμία χρήση οθόνης μία ώρα πριν τον ύπνο.
Όταν τα νήπια χρησιμοποιούν κάποια συσκευή, το ιδανικό θα είναι να πρόκειται για κάποιο τηλεοπτικό ή άλλο πρόγραμμα που μπορούν να παρακολουθήσουν ή για κάποιο ηλεκτρονικό παιγνίδι που μπορούν τα παιδιά να παίξουν μαζί με τους γονείς τους. Ιδίως τα παιδάκια έως δύο ετών δεν μπορούν να μάθουν πολλά από μια ηλεκτρονική συσκευή (ηλεκτρονικό παιδικό βιβλίο, παιδικό βιντεοπαιγνίδι κ.α.), χωρίς τη βοήθεια ενός μεγάλου.
«Είναι σαν το αυτοκίνητο. Δεν του δίνεις απλώς τα κλειδιά και λες στο παιδί «εντάξει, οδήγα το». Κάθεσαι δίπλα του τα πρώτα χρόνια που οδηγεί» τόνισε η Μορένο. Και αν το παιδί παίζει με μια εφαρμογή (app) στην ταμπλέτα ή στο κινητό, ο γονιός θα πρέπει να την έχει «τσεκάρει» πρώτα.
Αλλά και στα μεγαλύτερα παιδιά, άνω των πέντε ετών, καθώς και στους εφήβους, πρέπει να τίθενται όρια, όσον αφορά τον χρόνο που περνάνε μπροστά σε μια οθόνη, μικρή ή μεγάλη.
Η συχνή χρήση οθονών παρεμβαίνει στην ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου, στον επαρκή ύπνο, στο «χτίσιμο» υγιών διαπροσωπικών σχέσεων κ.α.
Μεγάλη σημασία, κατά τους Αμερικανούς παιδίατρους, έχει το τι κάνει ένα παιδί μπροστά σε μια οθόνη. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πρόβλημα αν μιλάει στο Skype με τη γιαγιά του ή αν χρησιμοποιεί το Facebook, όταν νιώθει απομόνωση από τους συμμαθητές του, επειδή είναι παχύσαρκος ή ομοφυλόφιλος.
«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι καλά ή κακά. Αυτό που πραγματικά μετράει, είναι τι κάνει το παιδί με αυτά και πώς τα χρησιμοποιεί» δήλωσε η Μορένο.
Επίσης, η Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει στους γονείς να περιορίσουν και οι ίδιοι την υπερβολική χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών (κινητών, υπολογιστών κ.α.) στο σπίτι, αλλά και όταν βρίσκονται μαζί με τα παιδιά τους (π.χ. στη διάρκεια μιας βόλτας), επειδή αυτή η ελλιπής επικοινωνία γονιού-παιδιού βάζει τα θεμέλια για μελλοντική αποξένωση και συγκρούσεις μεταξύ τους.
Κρήτη: Πλησίασαν το μωρό και τους κόπηκαν τα γόνατα - Πανικός σε διαμέρισμα του Ηρακλείου!
Οκτώβριος 24, 2016Eσπευσμένα μεταφέρθηκε το πρωί, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ένα αγοράκι μόλις 18 μηνών, το οποίο σύμφωνα με τις πληροφορίες, κατάπιε ένα παιδικό παιχνίδι. Οι γονείς του έντρομοι κάλεσαν το ΕΚΑΒ, το οποίο έσπευσε στην περιοχή Γιόφυρο με ασθενοφόρο και κινητή μονάδα με γιατρό. Το βρέφος παρουσίασε βαριά αναπνευστική δυσχέρεια και μερική απόφραξη αεραγωγού και κρίθηκε επιβεβλημένη η μεταφορά του στο νοσοκομείο. Μαζί του από την πρώτη στιγμή οι γονείς του, που περιμένουν ενημέρωση από τους γιατρούς...
Τραγωδία με μικρό προσφυγόπουλοΜια πραγματική τραγωδία σημειώθηκε την Κυριακή (23.10.2016) στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στη Μυρσίνη. Παιδάκι 18 μηνών, υπό αδιευκρίνιστες ακόμη συνθήκες, έπεσε σε πισίνα που είχε γεμίσει νερό μετά την έντονη βροχόπτωση και πνίγηκε. Σύμφωνα με πληροφορίες, η έγκυος μητέρα του δεν γνωρίζει πως το παιδί της είναι νεκρό!
Είναι άγνωστο ακόμα υπό ποιες συνθήκες το παιδάκι έπεσε στην πισίνα. Φως στα αίτια της τραγωδίας αναμένεται να ρίξει το πόρισμα της νεκροψίας – νεκροτομής. Θα δείξει αν ο θάνατος του 18μηνου παιδιού οφείλεται σε πνιγμό ή σε χτύπημα από την πτώση. Μόλις εθελοντές που βρίσκονταν στο χώρο του κέντρου φιλοξενίας το είδαν, προσπάθησαν να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το παιδί μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Γαστούνης αλλά εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν το θάνατό του.
Η μητέρα του βρέφους, η οποία είναι ετοιμόγεννη, μεταφέρθηκε, για προληπτικούς λόγους στο νοσοκομείο. Μαρτυρίες αναφέρουν πως η γυναίκα δεν γνωρίζει ότι το παιδί της είναι νεκρό. Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο δήμαρχος Ανδραβίδας - Κυλλήνης, Ναμπίλ - Ιωσήφ Μοράντ, κατά πάσα πιθανότητα το παιδί ξέφυγε της προσοχής των γονιών του. Το άτυχο παιδάκι και οι γονείς του είχαν έρθει στην Ελλάδα από τη Συρία μαζί με άλλα μέλη της ίδιας οικογένειας και εγκαταστάθηκαν στο κέντρο της Μυρσίνης, από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί. Το τραγικό περιστατικό κατέδειξε την απουσία μόνιμου γιατρού από το κέντρο φιλοξενίας στη Μυρσίνη, κάτι για το οποίο διαμαρτυρήθηκαν οι πρόσφυγες που μένουν εκεί.
Πηγή: ekriti.gr
Άγριος ξυλοδαρμός μητέρας μπροστά στα μάτια του παιδιού της - ΒΙΝΤΕΟ
Οκτώβριος 23, 2016Θύμα άγριου ξυλοδαρμού έπεσε μία γυναίκα από άγνωστο άνδρα εντός ασανσέρ στην Κίνα.
Όλα ξεκίνησαν όταν η γυναίκα, η οποία ήταν μαζί με το ανήλικο παιδί της, ζήτησε από τον άνδρα να σβήσει το αναμμένο του τσιγάρο. Υπήρξε έντονη λογομαχία με τον άνδρα εν συνεχεία να της επιτίθεται.
Τη χτυπά μανιασμένα στο πρόσωπο με τη γυναίκα να προσπαθεί να αντιδράσει. Όταν σταματάει μετά από λίγο, η γυναίκα τον χτυπά με την τσάντα της το οποίο τον εξαγριώνει και της ξαναεπιτίθεται.
Ο άνδρας βγήκε γρήγορα από το ασανσέρ όταν αυτό έφτασε στο έδαφος και η γυναίκα προσπάθησε να τον κυνηγήσει, ξεχνώντας τον γιο της μέσα στον ανελκυστήρα.
Δείτε το βίντεο από το cctv:
Έκαιγαν με τσιγάρα τα παιδιά τους και τα άφηναν έξω γυμνά - Στη φυλακή το ανδρόγυνο για τη βάναυση κακοποίηση
Οκτώβριος 22, 2016Στις φυλακές οδηγήθηκαν ο 36χρονος και η 37χρονη σύζυγός του, που καταδικάστηκαν από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης σε κάθειρξη 14 ετών ο καθένας, επειδή κακοποιούσαν βάναυσα τα ανήλικα παιδιά τους.
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε τον Ιούνιο του 2014, σε χωριό έξω από την Κατερίνη, όπου ζούσε η οικογένεια. Ένα χρόνο αργότερα, το ανδρόγυνο κάθισε στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, το οποίο τους τιμώρησε με κάθειρξη 15 ετών, έκαστο αλλά κατά της απόφασης είχε ασκηθεί έφεση από εισαγγελέα, με συνέπεια η δίκη να επαναληφθεί από μηδενική βάση, αυτή τη φορά από ΜΟΕ.
Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αυτής της ασύλληπτης υπόθεσης κακοποίησης περιγράφονται στο παραπεμπτικό βούλευμα, σύμφωνα με το οποίο οι κατηγορούμενοι γονείς έστελναν τα ηλικίας 9 και 8 ετών, τότε, παιδιά τους (αγοράκι και κοριτσάκι) να κλέψουν κι όταν αυτά επέστρεφαν με άδεια τα χέρια στο σπίτι, τα βασάνιζαν.
Κατά το κατηγορητήριο, τα έδεναν πισθάγκωνα και τα χτυπούσαν ανελέητα, άλλοτε με πλάστη κι άλλοτε με βέργα, τα έστελναν τη νύχτα γυμνά να κοιμηθούν έξω, έκαιγαν τα χέρια τους με τσιγάρο ή μεταλλική βέργα σόμπας κ.ά., ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έτρωγαν επιδεικτικά μπροστά στα ανήλικα, αφήνοντάς τα νηστικά. Οι δάσκαλοι των παιδιών -που σήμερα ζουν σε ανάδοχες οικογένειες- είχαν διαπιστώσει σημάδια κακοποίησης και υποσιτισμού, οπότε άρχισε να ερευνάται η υπόθεση.
"Καταπέλτης" για τους κατηγορούμενους αποτελέσαν οι ιατρικές γνωματεύσεις, όπου αναφέρεται ότι τα δύο αδελφάκια έφεραν εκδορές, μώλωπες, κατάγματα και εγκαύματα. Απολογούμενοι, ο Έλληνας πατέρας και η Ρουμάνα μητέρα, αρνήθηκαν τα περί κακοποίησης, λέγοντας ότι κάποιες φορές τα χτυπούσαν με βέργα για να τα συνετίσουν, επειδή έκλεβαν και ήταν άτακτα.
Το δικαστήριο τούς έκρινε ένοχους για τις πράξεις τους χωρίς να τους αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό, ενώ αποφάσισε να μην έχει ανασταλτικό χαρακτήρα η έφεση, με αποτέλεσμα να πάρουν το δρόμο για τις φυλακές.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS