Το πραγματικά καλό φαγητό απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό, τέλειο συγχρονισμό και σχολαστική εκτέλεση. Μερικές φορές όμως μπορεί να απαιτεί απλώς να κάνεις μια…. γκάφα. Μερικές από τις πιο λαχταριστές λιχουδιές και «ένοχες απολαύσεις» όπως για παράδειγμα τα πατατάκια είναι το αποτέλεσμα κάποιου ατυχήματος ή κάποιου λάθους από τη μεριά του σεφ για το οποίο βέβαια θα είμαστε αιωνίως ευγνώμονες.  

1. Γρανίτες

Ο Frank W. Epperson σε ηλικία 11 ετών εφηύρε κατά λάθος τη γρανίτα. Ήταν γύρω στο 1905 όταν ο μικρός Frank έβαλε ένα ξυλάκι παγωτού μέσα σε ένα φλιτζάνι γεμάτο με μαγειρική σόδα και νερό και το άφησε στην αυλή του σπιτιού του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Την επόμενη μέρα βρήκε το ξυλάκι με το μείγμα παγωμένο. Στη συνέχεια κατοχύρωσε την πατέντα βαφτίζοντάς το «παγωμένο γλύκισμα ή παγωμένο γλειφιτζούρι».

2. Chocolate chip cookies

Το 1930 η Ruth Wakefield έφτιαξε κατά λάθος τα πρώτα chocolate chip cookies και άλλαξε μια για πάντα τη ζωή των Αμερικανών και όσων λατρεύουν να πίνουν γάλα και να βουτάνε μέσα τα κουλουράκια τους. Η Ruth ήταν ιδιοκτήτρια ενός ξενώνα και μία μέρα φτιάχνοντας κουλουράκια για τους πελάτες της συνειδητοποίησε ότι είχε ξεμείνει από τη σοκολάτα που χρησιμοποιούσε συνήθως. Έτσι έριξε στο μείγμα σπασμένα κομμάτια από μία bitter σοκολάτα της Nestle που είχε στην κουζίνα της υποθέτοντας ότι θα λιώσει και θα ενσωματωθεί στο υπόλοιπο μείγμα. Τα κομματάκια σοκολάτας δεν έλιωσαν ποτέ και έτσι γεννήθηκαν τα chocolate chip cookies.

3. Κρέπες Suzette

Αν και υπάρχουν διάφορες εκδοχές για τη γέννηση των γνωστών crepes suzette η επικρατέστερη ιστορία θέλει ως «πατέρα» της συνταγής το δεκατετράχρονο σερβιτόρο Henri Charpentier στο περίφημο καφέ Monte Carlo. Το 1895 ο νεαρός βοηθός του σεφ ετοίμαζε το επιδόρπιο για τον πρίγκιπα της Ουαλίας και μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο τον έβδομο και τη συντροφιά του όταν κατά λάθος το πιάτο έπιασε φωτιά αναδίδοντας μία φανταστική μείξη αρωμάτων και γεύσεων. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε μία από τις πιο απολαυστικές και ίσως από τις πιο διάσημες συνταγές για κρέπα. Ο ίδιος ο Charpentier στην αυτοβιογραφία του αναφέρεται στο γεγονός ως εξής: «Πρόκειται καθαρά για ένα ατύχημα. Καθώς ετοίμαζα το γλυκό πάνω από μία στόφα το αλκοόλ έπιασε φωτιά. Σκέφτηκα ότι καταστράφηκα εκείνη τη στιγμή, ο πρίγκιπας και η παρέα του περίμεναν το επιδόρπιο. Δεν προλάβαινα να αρχίσω από την αρχή. Τότε ήταν που το δοκίμασα. Ήταν η πιο απολαυστική μελωδία γλυκών γεύσεων που είχα δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου.».

4. Milkshake γρανίτα (Slurpees)

Το 1958 ήταν κομβική χρονιά για τα παγωμένα ροφήματα: Ο Omar Knedlik ιδιοκτήτης ενός καταστήματος Dairy Queen στο Κάνσας δεν είχε αρκετό χώρο στο ψυγείο του καταστήματος για τα αναψυκτικά και έτσι πολύ συχνά όταν έρχονταν οι παραγγελίες των αναψυκτικών τα αποθήκευε στην κατάψυξη και καμιά φορά τα ξεχνούσε για κάποιες μέρες. Παρατήρησε όμως ότι όταν οι πελάτες που δοκίμαζαν τα μισο-παγωμένα αναψυκτικά τα έβρισκαν πολύ ωραία. Αυτό που ξεκίνησε λοιπόν ως ένα λάθος κατέληξε να γίνει ένα απίστευτα δημοφιλές ρόφημα τόσο δημοφιλές που ο Knedik αναγκάστηκε να αγοράσει κι άλλο καταψύκτη για να αντεπεξέλθει στην ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση.

5. Νιφάδες δημητριακών (corn flakes)

Το 1898 τα αδέρφια W.K. Kellogg και ο γιατρός John Harvey Kellogg εργάζονταν σε ένα σανατόριο στο Μίσιγκαν. Προσπαθούσαν να βρουν υγιεινές τροφές για τους ασθενείς όταν άφησαν κατά λάθος βρασμένο στάρι το οποίο μπαγιάτεψε και σκέφτηκαν πως θα μπορούσαν παρ’ όλ’ αυτά να το χρησιμοποιήσουν. Όταν προσπάθησαν να ανοίξουν τη σκληρή ζύμη που είχε δημιουργηθεί έσπασε σε μικρά κομματάκια τα οποία τα δύο αδέρφια έψησαν στο φούρνο. Το αποτέλεσμα ήταν τα γνωστά σε όλους μας δημητριακά. Φυσικά μετά το σιτάρι πέρασαν στο και σε άλλα δημητριακά όπως το καλαμπόκι. Και κάπως έτσι τα corn flakes έγιναν αναπόσπαστο τμήμα του πρωινού μας.

6. Χωνάκια

Το 1904 στην παγκόσμια έκθεση Εμπορίου του Σαντ Λούις ένας παγωτατζής ονόματι Arnold Fornachou πουλούσε τόσο πολύ παγωτό που του τέλειωσαν τα κυπελάκια. Ευτυχώς έσπευσε να τον βοηθήσει ένας παρακείμενος υπαίθριος πωλητής που πουλούσε βάφλες ο οποίος είχε τα φαεινή ιδέα να τυλίξει τις βάφλες σε κωνικό σχήμα και να προσφέρουν εκεί το παγωτό. Το πρώτο παγωτό χωνάκι είχε κάνει την εμφάνισή του.

7. Πατατάκια

Ένας ανικανοποίητος πελάτης και ένας πεισμωμένος σεφ είναι οι πρωταγωνιστές του «ατυχούς» περιστατικού που «γέννησε» τα αγαπημένα μας πατατάκια. Μια μέρα στο εστιατόριο ενός ξενοδοχείου στη Ν. Υόρκη ένας πελάτης παραπονέθηκε ότι οι τηγανιτές του πατάτες ήταν πολύ χοντροκομμένες. Ο σεφ George Crum τηγάνισε μία μερίδα πατάτες πιο λεπτές αυτή τη φορά αλλά και πάλι δεν ικανοποίησε τον πελάτη ο οποίος και πάλι τις έβρισκε πολύ χοντρές. Τη τρίτη παρτίδα πατάτες ο σεφ τις έκοψε όσο πιο λεπτές μπορούσε. Το αποτέλεσμα ενθουσίασε τον απαιτητικό πελάτη και στη συνέχεια τον υπόλοιπο πληθυσμό του πλανήτη ο οποίος καλωσόρισε τα λαχταριστά, τραγανά πατατάκια.

8. Τυρί ροκφόρ

Ο μύθος λέει ότι το τυρί ροκφόρ δημιουργήθηκε χάρις στον…. ερωτύλο χαρακτήρα ενός βοσκού στη Γαλλία. Ο βοσκός είχε κάτσει μια μέρα να κολατσίσει ψωμί με τυρί από πρόβειο γάλα όταν ξαφνικά είδε να περνάει μια όμορφη κοπέλα. Παράτησε το κολατσιό του και έτρεξε πίσω από τη κοπέλα. Όταν επέστρεψε μερικές μέρες αργότερα-άπραγος όπως αναφέρει ο μύθος- κάθισε να συνεχίσει το φαγητό του. Η penicillium roqueforti είχε κάνει τη δουλειά της! Το κατσικίσιο τυρί είχε μετατραπεί στο γνωστό μας ροκφόρ.

Πηγή: athensvoice.gr

Εκτέλεση:
Κόβουμε τα ρόδια στα δύο και τα στύβουμε στο λεμονοστύφτη (κατά προτίμηση σε ηλεκτρικό για να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα). Σουρώνουμε το χυμό. Ρίχνουμε σε μια μικρή κατσαρόλα τη ζάχαρη με το νερό και τα βράζουμε για 1 λεπτό, έως ότου γίνει ένα ελαφρύ σιρόπι. Το αφήνουμε να κρυώσει και έπειτα ρίχνουμε στο σιρόπι το χυμό ροδιού.

Προσθέτουμε τη γρεναδίνη, ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε το μείγμα στο ψυγείο για αρκετές ώρες μέχρι να κρυώσει αρκετά. Επειτα, το βάζουμε στην παγωτομηχανή και ακολουθούμε τις οδηγίες χρήσης της.

Αν δεν διαθέτουμε παγωτομηχανή, το βάζουμε στην κατάψυξη, το αφήνουμε να παγώσει καλά και το σερβίρουμε ξύνοντας την επιφάνειά του με ένα πιρούνι. Θα γίνει ένα μείγμα σαν χιόνι, το οποίο βάζουμε σε ποτήρια. Το σερβίρουμε με κουτάλι ή καλαμάκι.

Υλικά:
700 γρ. χυμός ροδιού (από 3 - 4 μεγάλα ρόδια)
170 γρ. ζάχαρη
170 γρ. νερό
30 γρ. σιρόπι γρεναδίνης (σε σούπερ μάρκετ, στα ράφια ζαχαροπλαστικής ή κάβας)

Μερίδες 8

Πηγή: glykesistories.gr