Ο κοκκύτης είναι οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού που χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια παροξυσμικού σπασμωδικού βήχα και καταλήγει σε εισπνευστικό συριγμό και συχνά σε εμετό.

Ο κοκκύτης οφείλεται σε ένα βακτήριο το οποίο προσβάλλει τα επιθηλιακά κύτταρα των βρόγχων και των βρογχιολίων προκαλώντας φλεγμονή και στένωση των αυλών. Μεγάλο κίνδυνο διατρέχουν τα παιδιά που είναι κάτω του έτους. Όταν το παιδί είναι άρρωστο από κοκκύτη οι αναπνοές του είναι επιπόλαιες (δεν είναι ρυθμικές) και βήχει συνέχεια.

Αίτια - Πώς μεταδίδεται ο κοκκύτης

Ο κοκκύτης είναι μια παιδική αρρώστια που πλέον εμφανίζεται σπάνια, με δεδομένο ότι υπάρχει το τριπλό εμβόλιο κατά του κοκκύτη. Οφείλεται στον αιμόφιλο του κοκκύτη (Bordetella pertussis), ο οποίος είναι ένα βακτηρίδιο, που παράγει τοξίνες, οι οποίες θεωρούνται υπεύθυνες για τα συμπτώματα της νόσου

Ο κοκκύτης μεταδίδεται κυρίως με τα σταγονίδια που εκπέμπονται με το βήχα από τους ασθενείς και (πολύ σπάνια) έμμεσα με πρόσφατα μολυσμένα αντικείμενα.

Πώς εκδηλώνεται ο κοκκύτης - Συμπτώματα

Ο κοκκύτης ξεκινάει με καταρροή, συμφόρηση (μπούκωμα), φτέρνισμα και ήπιο βήχα ή πυρετό, που μερικές φορές απουσιάζει τελείως. Μέσα σε 1-2 εβδομάδες ξεκινάει πολύ έντονος βήχας. Τα βρέφη μπορεί να βήχουν βίαια και να έχουν δυσκολία στην αναπνοή τους.

Τα συμπτώματα διαρκούν συνολικά 6 – 8 εβδομάδες και η πάθηση περιλαμβάνει τρία στάδια:

Καταρροϊκό στάδιο

Διαρκεί 1 – 2 εβδομάδες. Παρατηρείται ρινική καταρροή με διαυγές ή βλεννώδες έκκριμα, δακρύρροια, ήπιος βήχας, συρίττουσα αναπνοή (αναπνοή που «σφυρίζει») και χαμηλός πυρετός. Συνήθως, στο στάδιο αυτό τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά των μη ειδικών (συνηθισμένων) λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού, με αποτέλεσμα να διαφεύγει η διάγνωση του κοκκύτη.

Παροξυσμικό στάδιο

Διαρκεί 2 – 4 εβδομάδες ή και περισσότερο. Η σοβαρότητα και συχνότητα των κρίσεων του βήχα αυξάνονται. Χαρακτηριστικά ο ασθενής εμφανίζει επαναλαμβανόμενες κρίσεις βήχα κατά την εκπνοή, οι οποίες ακολουθούνται από αιφνίδια, έντονη και δύσκολη εισπνοή που παράγει εισπνευστικό συριγμό («σφύριγμα»). Οι κρίσεις συνοδεύονται από ερυθρότητα του προσώπου και πετέχειες (μικρές κόκκινες αιμορραγικές κηλίδες κάτω από το δέρμα), διόγκωση των φλεβών και κυάνωση. Οι κρίσεις του βήχα εκλύονται, συνήθως, μετά από χασμουρητό, φτέρνισμα, λήψη τροφής και σωματική προσπάθεια. Η επανάληψη των κρίσεων, οδηγεί σε εξάντληση, την οποία επιδεινώνει η απώλεια βάρους λόγω δυσχερούς σίτισης.

Προσοχή:Η εμφάνιση εμέτου μετά το βήχα αρκεί για να δημιουργήσει την υποψία κοκκύτη.

Στάδιο ανάρρωσης

Διαρκεί 1 – 2 εβδομάδες. Παρατηρείται ελάττωση της βαρύτητας και της συχνότητας των παροξυσμών του βήχα. Στο στάδιο αυτό ο βήχας μπορεί να μεταπέσει σε χρονιότητα και να διαρκέσει μήνες. Άλλοτε πάλι μπορεί να εμφανιστούν υποτροπές βήχα, που οφείλονται σε ευκαιριακές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού.

Κοκκύτης: Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές

Οι επιπλοκές είναι πολλές με την σοβαρότητά τους να είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ηλικία του ασθενούς. Είναι συχνότερες στα βρέφη και τα παιδιά με εξασθενημένο οργανισμό και αφορούν κυρίως το αναπνευστικό και το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Αναπνευστικό σύστημα

Η πνευμονία αποτελεί τη συχνότερη επιπλοκή, στην οποία οφείλεται το 90% των θανάτων από κοκκύτη σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 3 ετών. Η πνευμονία οφείλεται είτε στον ίδιο τον αιμόφιλο του κοκκύτη είτε συχνότερα, σε δευτεροπαθείς επιμολύνσεις με άλλα μικρόβια (π.χ. αιμοφιλο της γριππης, πνευμονιόκοκκο). μπορεί να προκαλέσει μεσοπνευμόνιο ή υποδόριο εμφύσημα ή και πνευμοθώρακα.

Άλλες επιπλοκές της νόσου από το αναπνευστικό σύστημα είναι:

-Η ατελεκτασία που είναι αποτέλεσμα της απόφραξης των βρόγχων από βύσματα παχείας βλέννης.
-Η βρογχεκτασία, η οποία και παραμένει.
-Το μεσοπνευμόνιο, το υποδόριο εμφύσημα και ο πνευμοθώρακας, που είναι αποτέλεσμα ρήξης των κυψελίδων κατά τη διάρκεια του παροξυσμού απόφραξης

Κεντρικό νευρικό σύστημα

Η πιο συνηθισμένη, αλλά και βαρύτερη επιπλοκή είναι η κοκκυτική εγκεφαλοπάθεια, που προσβάλλει κυρίως βρέφη και εκδηλώνεται με σπασμούς, αταξία, εστιακά νευρολογικά ευρήματα και κώμα.

Οφείλεται σε:

-Εγκεφαλική αιμορραγία, από αύξηση της ενδοκράνιας φλεβικής πίεσης κατά τον παροξυσμό του βήχα,
-Εγκεφαλική ανοξία, αποτέλεσμα της άπνοιας του κοκκυτικού βήχα και
-Βλάβη του εγκεφάλου από άμεση δράση της κοκκυτικής τοξίνης

Η κοκκυτική εγκεφαλοπάθεια πρέπει να διαφοροδιαγιγνώσκεται από τους πυρετικούς σπασμούς και τους σπασμούς από μεταβολικές διαταραχές που συνοδεύουν τη νόσο, όπως είναι:

-Η υπογλυκαιμία από τη δράση της κοκκυτικής τοξίνης
-Η τετανία από τη μεταβολική αλκάλωση (συχνοί εμετοί) και
-Η υπονατριαιμία από παράδοξη έκκριση της αντιδιουρητικής ορμόνης.

Αλλη επιπλοκή από το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η ενδοκοιλιακή ή η υπαραχνοειδής αιμορραγία, που είναι αποτέλεσμα ρήξης εγκεφαλικών αγγείων κατά τη διάρκεια του παροξυσμού.

Μετά την αποδρομή της νόσου μπορεί να παραμείνουν μόνιμα νευρολογικά προβλήματα, όπως διαταραχές της ακοής, του λόγου, καθώς και διανοητική καθυστέρηση.

Άλλες επιπλοκές του κοκκύτη είναι:

-Η υπογλυκαιμία που αποτελεί επίσης σοβαρή επιπλοκή της νόσου
-Οι ρινικές επιστάξεις που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του παροξυσμού
-Τα αιματώματα του σκληρού και κάτω από το βολβικό επιπεφυκότα στους οφθαλμούς
-Η ρήξη ή ο τραυματισμός του χαλινού της γλώσσας
-Οι κήλες
-Η πρόπτωση του ορθού
-Οι διαταραχές της θρέψης.

iatropedia.gr

Κάθε πέλμα περιέχει 26 οστά, τα οποία σχηματίζουν δύο τόξα, ή αλλιώς “καμάρες” στο κάτω μέρος. Η διαμήκης “καμάρα” είναι εκείνη που κατανοοούν οι περισσότεροι άνρθρωποι και εκτείνεται από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα και η εγκάρσια “καμάρα” ανοίγεται στο πλάτος του πέλματος.

Τα οστά του τόξου συγκρατούνται με ινώδεις ιστούς, γνωστούς ως συνδέσμους. Οι μυς του ποδιού, μαζί με ένα σκληρό, νευρώδη ιστό γνωστό ως περιτονία πελματιαία, παρέχουν δευτερογενή στήριξη στο πόδι. Υπάρχουν επίσης στρώματα λίπους στο πόδι που βοηθούν στην υποστήριξη, απορρόφηση και κατανομή του σωματικού βάρους. Ο πόνος στην καμάρα του πέλματος μπορεί να συμβεί κάθε φορά που κάτι πάει στραβά με τη λειτουργία ή την αλληλεπίδραση οποιασδήποτε από αυτές τις δομές.

Πόνος στην καμάρα του ποδιού: Άιτια

Οι καμάρες είναι οι βασικές δομές του ποδιού που απορροφούν και “αντανακλούν” δύναμη από το σώμα προς τον έξω κόσμο, όταν στεκόμαστε όρθιοι. Όταν κάτι συμβαίνει σε αυτές τις δομές, υπάρχει πόνος και ίσως τραυματισμός.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες του πόνου στην καμάρα. Απευθείας τραύμα σε εκείνο το σημείο, διάστρεμμα συνδέσμων, μυική τάση, κακή εμβιομηχανική ευθυγράμμιση, κατάγματα κόπωσης, καταπόνηση και φλεγμονώδης αρθρίτιδα είναι μερικές από τις αιτίες αυτές.

Ο τραυματισμός στην πελματιαία περιτονία είναι μια κοινή αιτία του πόνου αψίδα. Η πελματιαία περιτονία είναι ο παχύς, συνδετικός ιστός που υποστηρίζει την αψίδα στο κάτω μέρος του ποδιού. Εκτείνεται την φτέρνα προς τα εμπρός μέχρι τα μετατάρσια οστά των δαχτύλων. Όταν αυτή έχει υποστεί ζημιά, δημιουργείται φλεγμονή και πόνος στην καμάρα του ποδιού.

Επίσης, ένας τραυματισμός με αμβλύ αντικείμενο, όπως όταν κάποιος πατάει μια πέτρα, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε μια μελανιά (θλάση) αλλά και ζημιά στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές του ποδιού. Πολλοί από τους μυς της κνήμης και του ποδιού συνδέονται πάνω ή κοντά στην καμάρα..

Ένα διάστρεμμα της καμάρας συμβαίνει όταν οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους είναι εξαντλημένοι και οι ίνες σχίζονται. Οι μυς του ποδιού μπορεί να είναι σε διαρκή τάση από υπερέκταση, κατάχρηση, υπερφόρτωση, μώλωπες, ή από κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Αρθρίτιδα των αρθρώσεων της καμάρας μπορεί επίσης να προκύψει εάν το πόδι υποβάλλεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ασκούν τάση στην αψίδα.

Ένας παράγοντας που συχνά συμβάλλει σε τραυματισμούς του πέλματος είναι τα πάρα πολύ σκληρά ή πολύ μαλακά παπούτσια, που έχουν κακή ποιότητα απορρόφησης, ή γίνονται πολύ σκληρά μετά από μακριχρόνια χρήση.

Πώς περνάει ο πόνος στην καμάρα του ποδιού

Όταν αρχίσετε να έχετε δυσφορία ή πόνο στην περιοχή, μπορείτε να περιποιηθείτε τον εαυτό σας με ανάπαυση, πάγο, απαλό μασάζ και ανύψωση του πέλματος. Απλά φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν τη δυσφορία και τον πόνο.

Η ξεκούραση θα επιτρέψει στους ιστούς να θεραπευτούν, αφού δεν θα υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις στην πληγείσα περιοχή.

Ο πάγος θα πρέπει να μην εφαρμόζεται στο σημείο για πάνω από 20 λεπτά κάθε φορά. Βάλτε τον πάγο σε μια πλαστική σακούλα ή τυλίξτε τον με μια πετσέτα. Τα επιθέματα πάγου του εμπορίου δεν συνιστώνται, επειδή είναι συνήθως πάρα πολύ κρύα.

Η συμπίεση (μασάζ) και η ανύψωση θα βοηθήσουν στην πρόληψη τυχόν πρηξίματος των προσβεβλημένων ιστών.

Επίσης, υπάρχουν στο εμπόριο ειδικά πλαστικά ή λαστιχένια στηρίγματα που μπαίνουν στο παπούτσι σας και στηρίζουν καλύτερα την καμάρα του ποδιού σας, μειώνοντας τον πόνο και βοηθώντας σας να βαδίζετε πιο άνετα.

Υπάρχουν δύο τύποι απλά φάρμακα που μπορεί να σας βοηθήσουν με τον πόνο και το πρήξιμο στην πληγωμένη καμάρα του ποδιού. Η ακεταμινοφαίνη θα βοηθήσει με τον πόνο και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, θα βοηθήσουν με τον πόνο, αλλά και με την μείωση της φλεγμονής.

Κάθε φάρμακο φυσικά θα πρέπει να λαμβάνεται ΠΑΝΤΑ με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας. Επίσης, ενημερώστε το γιατρό σας αν έχετε ιστορικό έλκους του στομάχου. Εκείνοι που έχουν χρόνιες παθήσεις ή που λαμβάνουν άλλα φάρμακα θα πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους σχετικά με το καταλληλότερο είδος του αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
iatropedia.gr