Γιατροί και νευροεπιστήμονες στις ΗΠΑ αποκατέστησαν για πρώτη φορά την κίνηση των δαχτύλων, των χεριών και των καρπών σε έναν παράλυτο άνθρωπο, χρησιμοποιώντας σήματα από τον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου του. 

Η αποκατάσταση έγινε με τη βοήθεια ενός νέου νευροπροσθετικού συστήματος με την ονομασία NeuroLife. Αυτό βασίζεται αφενός σε ένα «τσιπ» που εμφυτεύεται στον εγκέφαλο του ασθενούς και αφετέρου σε μια συσκευή που φοριέται στο μπράτσο του και επιτρέπει ένα είδος «νευρωνικού μπάι-πας», το οποίο παρακάμπτει τα κατεστραμμένα νεύρα του. 

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν παράλυτοι, επειδή έχει διαταραχθεί - για διάφορες αιτίες - η μετάδοση σημάτων μεταξύ του εγκεφάλου και των μυών τους. Είναι η πρώτη φορά που ένα σύστημα, το οποίο «μεταφράζει» τη νευρωνική δραστηριότητα σε σήματα-εντολές προς μια νευροπροσθετική συσκευή, αποκαθιστά σε πραγματικό χρόνο την κίνηση σε τετραπληγικό. 

Οι τετραπληγικοί έχουν παράλυση, τόσο των άνω όσο και των κάτω άκρων. Στην περίπτωση του 24χρονου άνδρα, αυτή οφειλόταν σε τραυματισμό του άνω τμήματος της σπονδυλικής στήλης του, λόγω καταδυτικού ατυχήματος πριν από έξι χρόνια. 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τσαντ Μπούτον του Ινστιτούτου Ιατρικών Ερευνών Φαϊνστάιν της Νέας Υόρκης και τον νευροχειρουργό Αλί Ρεζάι του Ιατρικού Κέντρου Βέξνερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, χρησιμοποίησαν αλγόριθμους μηχανικής μάθησης για να αποκωδικοποιήσουν μέσω του «τσιπ» τη νευρωνική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Στη συνέχεια, επέτρεψαν στον παράλυτο να κινήσει τα χέρια του μέσω ενός συστήματος νευρομυικής ηλεκτρικής ενεργοποίησης, που δεχόταν εντολές από το «τσιπ». 

Οι επιστήμονες εμφύτευσαν στον εγκέφαλο του ασθενούς το «τσιπάκι», το οποίο «διαβάζει» τις σκέψεις του. Αυτό συνδέεται με ηλεκτρόδια απευθείας με ένα ειδικά διαμορφωμένο μανίκι-συσκευή στο χέρι του, συνδέοντας έτσι άμεσα τον εγκέφαλο με τους μυς των άνω άκρων, παρακάμπτοντας τη σπονδυλική στήλη και δημιουργώντας ένα σύστημα «νευρωνικού μπάι-πας». 

Μετά από σχετική εξάσκηση, ο παράλυτος νέος μπόρεσε να κινήσει μεμονωμένα τα δάχτυλά του, καθώς επίσης τον καρπό και όλο το χέρι του. Ήταν έτσι σε θέση να πιάνει αντικείμενα και να τα αφήνει, ή να κάνει πιο πολύπλοκες κινήσεις, όπως να ανακατεύει με ένα κουταλάκι το περιεχόμενο ενός δοχείου. Μπορεί ακόμη να παίζει και κιθάρα! 

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι η εν λόγω νευροπροσθετική τεχνολογία, με τις κατάλληλες βελτιώσεις στο υλικό της (σύστημα ηλεκτρικής ενεργοποίησης) και στο λογισμικό της (αλγόριθμοι), θα βοηθήσει μελλοντικά τους παράλυτους. Εξέλιξη θα αποτελέσει η ασύρματη σύνδεση μεταξύ του εγκεφαλικού «τσιπ» και του «μανικιού» στο χέρι.

thetoc.gr

Το ότι υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες διεθνώς αποδεκτές που καθοδηγούν γιατρούς και αρρώστους τι πρέπει να πράττουν για να αντιμετωπίσουν τη στεφανιαία νόσο είναι σε όλους γνωστό.

Γράφει ο Δημήτρης Κρεμαστινός

Παρ’ όλα αυτά, το θέμα εξακολουθεί να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα γιατί η στεφανιαία νόσος εξακολουθεί να είναι η πρώτη αιτία καρδιολογικού θανάτου.
Έτσι, το Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας στο πρώτο τεύχος της χρονιάς του περιοδικού του (JACC) δημοσιεύει και σχολιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης SYNTAX.
Η μελέτη SYNTAX είναι μία διεθνής, τυχαιοποιημένη μελέτη που αφορά ασθενείς με πολλαπλές στενώσεις των αρτηριών της καρδιάς (στεφανιαίες αρτηρίες, στέλεχος). Η μελέτη αυτή προσδιόρισε για πρώτη φορά τις αιτίες που χάνονται ανθρώπινες ζωές την πρώτη πενταετία ύστερα από εγχείρηση bypass ή εμφύτευση stent (μπαλονάκι).
Επί συνόλου 1.800 ασθενών, οι 97 έχασαν τη ζωή τους μετά από την εγχείριση bypass και οι 123 ύστερα από την αγγειοπλαστική.
Μετά το bypass οι κύριες αιτίες θανάτου ήταν κατά σειρά η καρδιακή ανεπάρκεια, οι θανατηφόρες αρρυθμίες και ακολουθούσε το έμφραγμα σε χαμηλό ποσοστό (4,1%). Αντίθετα, στους θανάτους ύστερα από εμφύτευση stent πρώτη αιτία ήταν το έμφραγμα με ποσοστό 29,3%, περιλαμβανομένων και των θρομβώσεών του, δηλαδή έξι φορές περισσότερο απ’ ότι με την εγχείρηση bypass. Μάλιστα, η διαφορά στη σχετιζόμενη με το έμφραγμα θνησιμότητα παρατηρήθηκε πρωτίστως στους διαβητικούς και στους ασθενείς με στενώσεις σε τρεις αρτηρίες.
Οι διαφορές αυτές επιβεβαιώνουν καταρχήν ότι αποτελεί σοβαρό ιατρικό λάθος να επιχειρείται για προληπτικούς λόγους εμφύτευση stent, ιδιαίτερα στους διαβητικούς. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η εμφύτευσή του σε αυτούς τους ασθενείς εν ψυχρώ, δηλαδή δίχως να έχουν συμπτώματα, είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη και σχετίζεται με τριπλάσια θνητότητα συγκριτικά με τους μη διαβητικούς.

Επιπλέον, οι διαφορές της νέας μελέτης αποδεικνύουν ότι είναι λάθος να πιστεύει κανείς πως με οποιαδήποτε επέμβαση στον ασυμπτωματικό άρρωστο μπορεί να προλάβει το έμφραγμα ή άλλες σοβαρές επιπλοκές. Ο κόσμος – ειδικοί και μη – πρέπει να καταλάβει ότι ο βαθμός της στένωσης στις αρτηρίες της καρδιάς δεν είναι η κύρια αιτία του εμφράγματος. Η κύρια αιτία είναι οι θρομβώσεις των στεφανιαίων αρτηριών και αυτές είναι που πρέπει να αποτραπούν.
Η νέα μελέτη προέρχεται από το Πανεπιστήμιο Erasmus του Ρότερνταμ στην Ολλανδία και της Mayo Clinic στην Αμερική και επιβεβαιώνει όλες τις μέχρι σήμερα επιμέρους μελέτες που υποστηρίζουν ότι η στεφανιαία νόσος αντιμετωπίζεται με θεραπεία και επέμβαση μόνον όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις που αναλυτικά αναγράφονται στις κατευθυντήριες οδηγίες.
Τώρα, το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας ουδείς γνωρίζει. Δεν υπάρχουν δεδομένα για το πόσες επεμβάσεις γίνονται και ποια είναι η τύχη των αρρώστων σε μια πενταετία ή δεκαετία. Άραγε κάτι δεν πρέπει να πράξει και το ημέτερο υπουργείο Υγείας, τουλάχιστον νομοθετικά;

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία