Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο site enikos.gr:

“Η είδηση έρχεται από το Κίεβο και κάνει από χτες το γύρο του κόσμου: «Οι διαδηλωτές έριξαν το άγαλμα του Λένιν»… Οι διαδηλωτές που έριξαν το άγαλμα του Λένιν είναι εκείνοι που διαμαρτύρονται υπέρ της συμφωνίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ, η οποία «πάγωσε». Δυο παρατηρήσεις:

Πρώτον, εκείνο που κάνει εντύπωση δεν είναι ότι το άγαλμα του Λένιν γκρεμίστηκε στην Ουκρανία. Είναι ότι το άγαλμα συνέχιζε να υπάρχει στο Κίεβο, παρά την λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση» και κυρίως παρ’ ότι διανύουμε την τρίτη δεκαετία των ανατροπών που σημειώθηκαν στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Ότι το άγαλμα του Λένιν παρέμενε στη θέση του δείχνει πως όσα συμβολίζει είναι πολύ ανθεκτικά στο χρόνο. Και στις συνειδήσεις αρκετών εκατομμυρίων από εκείνους που τα έζησαν. Και τούτο παρά την κατακλυσμιαία προπαγάνδα περί του «Τέλους της Ιστορίας»…

Δεύτερον, και για να μη χαθεί το ιστορικό και πολιτικό μέτρο, το άγαλμα του Λένιν δεν το έριξαν οι αντίπαλοι της ΕΣΣΔ στην σύγκρουσή τους με τους «φίλους» της ΕΣΣΔ και πολύ περισσότερο με τους «φίλους» του Λένιν. Το έριξαν οι φίλοι της ΕΕ στην σύγκρουσή τους με τους φίλους της σημερινής Ρωσίας. Δηλαδή της καπιταλιστικής Ρωσίας, της Ρωσίας του Πούτιν και των Ρώσων ολιγαρχών. Που, ειρήσθω εν παρόδω, σε μια χώρα όπου μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση το 60% του πληθυσμού της φλερτάρει με τη φτώχεια και με τον κοινωνικό αποκλεισμό, εκείνοι – οι ολιγάρχες – καταλαμβάνουν την πρώτη θέση  στη λίστα των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη…

Στην Ουκρανία, λοιπόν, έχουμε μερίδες της άρχουσας τάξης της χώρας που συγκρούονται μεταξύ τους. Η μια βλέπει τα συμφέροντά της να ταυτίζονται με την ΕΕ. Η άλλη βλέπει να συμφέροντά της να ταυτίζονται με την καπιταλιστική Ρωσία. Σε αυτή τη σύγκρουση λαϊκά στρώματα βγαίνουν στο δρόμο χωρίς δική τους σημαία. Αντιπαρατίθενται αιχμαλωτισμένα κάτω από ξένη σημαία: Ένα μέρος τους σηκώνει τη φιλορωσική σημαία, δηλαδή τη σημαία των Ρώσων ολιγαρχών και των Ουκρανών συνεταίρων τους (και όχι φυσικά τη σημαία του… Λένιν). Το άλλο μέρος του λαού σηκώνει τη φιλοευρωενωσιακή σημαία, δηλαδή τη σημαία της Μέρκελ και των δικών της Ουκρανών συνεταίρων. Είναι πολιτικά καταθλιπτικό ένας λαός να παγιδεύεται και να τυλίγεται γύρω από τις σημαίες των δυναστών του. Αλλά ούτε πολιτικά, ούτε ιστορικά πρόκειται για κάτι πρωτοφανές. Συμβαίνει κι αλλού και συμβαίνει κάτι χιλιάδες χρόνια τώρα (σσ: το γιατί συμβαίνει είναι μεγάλη συζήτηση)…

Όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία μας αφορούν; Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει τίποτα στο «παγκόσμιο χωριό» μας που να μη μας αφορά. Ταυτόχρονα,  δεδομένης της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ, οι ειδήσεις από την Ουκρανία πολλές φορές  φτάνουν σε μας με τη μορφή ενός κύματος «φιλοευρωενωσιακής» προπαγάνδας. Χωρίς να πέφτουμε θύματα της αντίστοιχης «φιλορωσικής» προπαγάνδας (μακριά από εμάς αυτά), σε ό,τι αφορά στην «φιλοευρωνωσιακή» προπαγάνδα που προσπαθεί να «δικαιωθεί» στην Ελλάδα μέσω… Ουκρανίας, για την προπαγάνδα εκείνη που πασχίζει (μέσω… Ουκρανίας!) να τροφοδοτήσει προεκλογικά διλήμματα του τύπου «ΕΕ ή χάος», έχουμε να σημειώσουμε ότι  ισχύει εκείνο ακριβώς που έλεγε ο παλιός Πρόεδρος των ΗΠΑ: «Τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα πράγματα…».

Τα γεγονότα, λοιπόν, σε ό,τι αφορά στη λατρεμένη από τους θιασώτες της «Ευρώπης», συγκροτούν μια πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από το «χάος» των δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων ανέργων και των εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων φτωχών. Αυτό είναι το «χάος» που απλώνεται στην «ΕΕ των λαών» από τον Ατλαντικό και τη Μάγχη μέχρι τη Μεσόγειο και τις βόρειες θάλασσες. Η Ευρώπη του χάους, της καταστροφής, της χρεοκοπίας και της κοινωνικής φρίκης, το «χάος της Ευρώπης» τους έχει μνημόνια (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), έχει μισομνημόνια (Ισπανία, Ιταλία), έχει «δάκρυα και αίμα» (Βρετανία), έχει απηνή λιτότητα (Γαλλία, Ολλανδία), έχει και ληστρικού τύπου καταστροφές χωρών, απροσχημάτιστα γκανγκστερική επιδρομή εναντίον λαών (Κύπρος)

Σε ό,τι αφορά ειδικά στην Ελλάδα (που δεν είναι Ουκρανία, τουτέστιν ο λαός της γνωρίζει τι σημαίνει ΕΕ), μέσα σε αυτή την «Ευρώπη» είναι που βιώνει

- το «χάος» από τις λιποθυμίες των πεινασμένων παιδιών στα σχολεία,
- το «χάος» από τα αλλεπάλληλα χαράτσια και την ανελέητη φοροαρπαγή,
- το «χάος» από τις ουρές των απόκληρων πίσω από τα καζάνια των συσσιτίων,
- το «χάος» των διαλυμένων συστημάτων Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας,
- το «χάος» με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας,
- το «χάος» των αμέτρητων αστέγων,
- το «χάος» των καθ’ εκάστη μνημονίων,
- το «χάος» των «λουκέτων», από μαγαζιά μέχρι καλοριφέρ λόγω έλλειψης πετρελαίου θέρμανσης,
- το «χάος» των εκατομμυρίων ανέργων, των «εκ περιτροπής απασχολήσιμων», των παιδιών που μεταναστεύουν κατά χιλιάδες,
- το «χάος» των μαγκαλιών,
- το «χάος» της διαλυμένης παραγωγικής βάσης της χώρας που φτάνει να εισάγει… σκόρδα από την Αργεντινή,
- το «χάος» του «καλό κουράγιο Έλληνες» των Ολι Ρεν,
- το «χάος» ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα να ζει στη φτώχεια…

Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, συμβαίνουν στην Ελλάδα που είναι κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα της τρόικας, που τα 2/3 της είναι η ΕΕ. Δεν συμβαίνουν σε κάποια άλλη Ελλάδα, κάποιας άλλης «Ένωσης». Δεν μας διαφεύγει ότι πολλοί θεωρούν «τραβηγμένο» ότι για να σταματήσουν όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα της ΕΕ, μάλλον δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να αντικαταστήσουμε στην Ελλάδα τα «αγάλματα» της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Μπαρόζο με αγάλματα του… Λένιν! Ας συμφωνήσουμε, όμως, σε τούτο: Να έρχονται οι θιασώτες του χάους της ΕΕ για να «δικαιώσουν» – μέσω… Ουκρανίας – τη φρίκη  που βιώνει η Ελλάδα, όντας μέλος της ΕΕ, πάει πολύ. Την κοινωνική φρίκη, δηλαδή, που στην Ελλάδα προκαλείται και λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λόγω των φίλων της ΕΕ”.

Σχεδόν κάθε πόλη στην Ευρώπη ζει και αναπνέει γύρω από μια όμορφη πλατεία με εντυπωσιακά κτίρια. Είναι το κέντρο της, εκεί που όπου χτυπά η καρδιά της ιστορίας και του πολιτισμού της. Εμείς επιλέξαμε δέκα από τις πιο όμορφες και σας τις παρουσιάζουμε...

Πλατεία παλιάς πόλης, Πράγα








Η ιστορία της πλατείας με το παραμυθένιο σκηνικό μας πηγαίνει πίσω στο 12ο αιώνα και είναι γεμάτη υπέροχα κτίρια ρομανικής και γοτθικής αρχιτεκτονικής χρωματισμένα με πανέμορφα παστέλ χρώματα και έχουν υπέροχες επιγραφές. Ξεχωρίζουν το άγαλμα του Γιαν Χους, η Εκκλησία της Παναγιάς του Τυν, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και ο Πύργος του Αστρονομικού Ρολογιού, που τώρα αποτελεί μέρος του Δημαρχιακού Μεγάρου. Μπορείτε να δείτε τους Δώδεκα Αποστόλους να εμφανίζονται στο πάνω τμήμα του ρολογιού κάθε ώρα από τις 9 το πρωί ως τις 9 το βράδυ σε ένα θέαμα που προσελκύει πολλούς τουρίστες καθημερινά.

Piazza Novana, Ρώμη

Χτισμένη το 15ο αιώνα στο πρώην Στάδιο του αυτοκράτορα Δομιτιανού, είναι μία από τις διασημότερες και πιο ζωντανές πλατείες της πόλης γεμάτη καφετέριες, εστιατόρια και υπαίθριους μουσικούς, ζωγράφους και performers που διασκεδάζουν τους περαστικούς. Είναι μεγάλη, με ωοειδές σχήμα και δεν έχει αλλάξει και πολύ με την πάροδο του χρόνου. Ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική της με το μεγάλο συντριβάνι Των Τεσσάρων Ποταμών (Fontana dei Quattro Fiumi) του Μπερνίνι να δεσπόζει. Τα δύο άλλα σιντριβάνια στην πλατεία είναι το Fontana di Nettuno (η κρήνη του Ποσειδώνα) στο βόρειο άκρο και η Fontana del Moro (η κρήνη του Μαυριτανού) στο νότιο άκρο.

Plaza de Espana, Σεβίλλη








Η εντυπωσιακή πλατεία στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας βρίσκεται στο πάρκο της Maria Luisa και κατασκευάστηκε το 1929 λόγο της Ισπανο-Αμερικάνικης έκθεσης από το διάσημο αρχιτέκτονα Anibal Gonzalez. Σήμερα στεγάζει κυβερνητικά γραφεία ενώ στο κέντρο της υπάρχει ένα εντυπωσιακό συντριβάνι και περιμετρικά θα βρείτε, περίτεχνα διακοσμημένες γέφυρες και τοιχογραφίες με την ιστορία κάθε επαρχίας της Ισπανίας. Το τεράστιο κτίριο περιμετρικά της πλατείας είναι ίσως το πιο εύκολα αναγνωρίσιμο στη Σεβίλλη και θεωρείται η επιτομή της Μαυριτανικής αναγέννησης.

Rynek Glowny, Κρακοβία

Η μεσαιωνική πλατεία στην Ευρώπη δεσπόζει στην παλιά πόλη της Κρακοβίας στην Πολωνία και είναι γεμάτη κόμψα ιστορικά κτίρια, εντυπωσιακά παλάτια και γοτθικές εκκλησίες. Εδώ χτυπά η καρδιά της πόλης με πολλά εστιατόρια, cafe και εμπορικά καταστήματα ενώ καθ’όλη τη διάρκεια του έτους φιλοξενεί φεστιβάλ, συναυλίες αλλά και τις πολύχρωμες χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές αγορές.

Plaza Mayor, Σαλαμάνκα

Μια από τις ομορφότερες και εντυπωσιακές πλατείες της Ισπανίας, είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της πόλης με έντονη ζωή και κίνηση ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Εδώ δίνουν τα καθιερωμένα ραντεβού τους οι ντόπιοι για καφέ και ψώνια ή απλά για να απολαύσουν τον ήλιο σε αυτή την ολοζώντανη φοιτητούπολη. Η πλατεία του 17ου αιώνα χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν για ταυρομαχίες ενώ σήμερα μαγεύει με την μπαρόκ αρχιτεκτονική της και δίκαια έχει συμπεριληφθεί στην μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο μαζί με την παλιά πόλη της Σαλαμάνκα.

Piazza Del Campo, Σιένα






Είναι το στολίδι της καλά διατηρημένης μεσαιωνικής πόλης. Υπήρξε αγορά του μεσαιωνικού κόσμου από τον 13ο αιώνα και η πεζοδρόμηση ανάγεται στα 1349. Είναι από τις παλαιότερες πλατείες του κόσμου που έχουν διατηρηθεί και για το λόγο αυτό αποτελεί Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Τα κόκκινα πλακάκια δημιουργούν εννέα μεγαλύτερους τριγωνικούς σχηματισμούς (“φέτες”) και συμβόλιζαν τον Κανόνα των Εννέα, κυβερνητικό διαχωρισμό της εξουσίας τον 13ο αιώνα. Περιβάλλεται από ιστορικά παλάτια, όπως το Palazzo Pubblico με το Torre del Mangia. H πλατεία είναι ακόμα διάσημη για τις διάσημες ιπποδρομίες “Palio” που διεξάγονται δύο φορές το χρόνο (Ιούλιο και Αύγουστο) στην πόλη και οι προετοιμασίες πραγματοποιούνται όλο τον υπόλοιπο.

Grand Place, Βρυξέλλες

Αν σταθείς στο κέντρο της πλατείας θα χρειαστείς τουλάχιστον πέντε λεπτά για να κάνεις μια πλήρη περιστροφή. Και αυτό γιατί τα κτίρια δε θα σε αφήνουν να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω τους. Χτισμένα τα περισσότερα το 16ο και 17ο αιώνα, είναι αριστουργήματα της γοτθικής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Η Αρχιδούκισσα Isabella, η κόρη του βασιλιά Φίλιππου II της Ισπανίας έχει γράψει το 1599 κατά την επίσκεψή της στης Βρυξέλλες: «δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου κάτι τόσο όμορφο, όπως την πλατεία της πόλης που το δημαρχείο αγγίζει τον ουρανό». Φεύγοντας από την πλατεία, επιλέξτε ένα μικρό στενό ανάμεσα στα ψηλά και επιβλητικά κτίρια και σίγουρα θα βρείτε κρυμμένο κάποιο καφέ για ζεστή σοκολάτα και Βελγικές βάφλες. Κάθε δύο χρόνια, τον Αύγουστο, η πλατεία αποκτά ένα πολύχρωμο και άκρως εντυπωσιακό χαλί από μπιγκόνιες.

Κόκκινη Πλατεία, Μόσχα






Μπορεί να μην είναι ούτε κόκκινη, ούτε πλατεία με κλασική έννοια. Οτιδήποτε όμως έχετε ακούσει για την μεγαλειώδη Κόκκινη Πλατεία είναι αλήθεια. Η καρδιά ολόκληρης της Ρωσίας δεν θα σας απογοητεύσει ούτε με το μεγαλείο της ούτε με τα αξιοθέατά της: από το Μαυσωλείο του Λένιν, το Κρεμλίνο και τον πολυφωτογραφημένο καθεδρικό του Αγίου Βασιλείου μέχρι το Ιστορικό Μουσείο και το πολυκατάστημα GUM. Όλα τόσο μεγάλα, τόσο σημαντικά. Λένε μάλιστα ότι χρειάζεσαι μια εβδομάδα για να τα επισκεφτείς όλα αυτά. Η Κόκκινη Πλατεία είναι τόσο σημαντική για τους Ρώσους που όλοι τους οι κύριοι δρόμοι ξεκινούν από αυτήν προς όλες τις κατευθύνσεις και μετά γίνονται μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι έξω από την Μόσχα. Γι’αυτό και θεωρείται ως η κεντρική πλατεία όλης της Ρωσίας.

Piazza San Marco, Βενετία






Χωρίς αμφιβολία είναι από τις πιο ρομαντικές και πολυφωτογραφημένες πλατείες στον κόσμο. Είναι η πλατεία – σύμβολο της Γαληνοτάτης. Ο Ναπολέων την είχε αποκαλέσει το «δωμάτιο ζωγραφικής της Ευρώπης». Η μόνη πραγματική πλατεία της πόλης και η πρώτη που πλημμυρίζει σε περίπτωση βροχής. Δεν μένει ποτέ μονάχη. Κατακλύζεται από πλήθος κόσμου, αλλά είναι κάθε φορά διαφορετική, πάντα γοητευτική. Πίσω από τη πλατεία βρίσκεται το διάσημο Harry’s Bar, το οποίο επισκεπτόταν συχνά ο Χέμινγουεϊ για να απολαύσει ένα Bellini αλλά και το θρυλικό Caffè Florian, ένα από τα αρχαιότερα και παγκοσμίως γνωστά καφενεία της Ευρώπης. Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου δεσπόζει η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, η οποία απεικονίζει τις σαφείς επιρροές της αυτοκρατορίας από το Βυζάντιο, το Παλάτι των Δόγηδων, το Κωδωνοστάσιο (Campanille), που χτίστηκε εξ” ολοκλήρου μετά την κατάρρευση του το 1902, o Πύργοw του Ρολογιού, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη Σανσοβινιάνα και τους στύλους του Σαν Μάρκο και του Σαν Τεόντορο.

Place Stanislas, Νανσύ






Μπορεί να μην είναι τόσο διάσημη όσο οι άλλες ευρωπαϊκές πλατείες αλλά η κομψή πλατεία της γαλλικής πόλης ψηφίστηκε ως μια από τις πιο όμορφες της Ευρώπης το 2010. Τριγύρω της εντυπωσιακά κτίρια, αψίδες και cafe που αποτελούν το αγαπημένο σημείο συνάντησης για ντόπιους και επισκέπτες. Μετά την εντυπωσιακή της ανακαίνιση το 2005, η πλατεία έχει μετατραπεί σε αρχιτεκτονικό κόσμημα και μια υπαίθρια “έκθεση” καλλιτεχνικών ρευμάτων του 18ου αιώνα.

Πηγή: kosmoskaipolitismos.blogspot.gr

Φωτογραφίες από αρχείο του Kostoday.com

Με δύο μεγάλες εκθέσεις στη Μαδρίτη και το Τολέδο η Ισπανία θα τιμήσει το 2014 τα 400 χρόνια από το θάνατο του Ελ Γκρέκο, του μεγάλου κρητικού ζωγράφου που θεωρείται πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης μολονότι έμεινε παραγνωρισμένος επί τρεις αιώνες.

«Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο σχέδιο», εξήγησε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Γκρέκο, ο Γκρεγκόριο Μαρανιόν, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που θα περιλαμβάνει επίσης συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και εκδόσεις ερευνητικών έργων αφιερωμένων στον ζωγράφο.

Με τις δύο εκθέσεις, στο Μουσείο του Πράδο της Μαδρίτης και στο Τολέδο, την πόλη όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και δημιούργησε ορισμένα από τα γνωστότερα έργα του, «θα βιώσουμε την ανακάλυψη του Γκρέκο εκ νέου, πριν από εκατό χρόνια, και την τεράστια επιρροή που άσκησε», πρόσθεσε.

Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γεννήθηκε στην Κρήτη το 1541 και εγκαταστάθηκε στο Τολέδο αφού προηγουμένως μαθήτευσε δίπλα σε μεγάλους ιταλούς ζωγράφους, όπως ο Τιτσιάνο.

Από το εργαστήρι του στο Τολέδο φιλοτέχνησε αμέτρητα πορτρέτα Ισπανών ευγενών αλλά και σημαντικά θρησκευτικά έργα, όπως αυτά που κοσμούν τον Καθεδρικό της πόλης. Πέθανε στο Τολέδο στις 7 Απριλίου 1614 και μετά το θάνατό του το έργο του αγνοήθηκε.

«Επί τρεις αιώνες ήταν εντελώς άγνωστος, σαν να μην υπήρξε ποτέ», είπε ο Μαρανιόν υπενθυμίζοντας ότι μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα τον ανακάλυψαν και πάλι οι διανοούμενοι της εποχής εκείνης.

«Τον τελευταίο αιώνα παρακολουθήσαμε ένα εντυπωσιακό φαινόμενο», πρόσθεσε, αφού ο Γκρέκο «έγινε ένας από τους μεγάλους ζωγράφους που επηρέασαν τη ζωγραφική του 20ού αιώνα, από τους ιμπρεσιονιστές μέχρι τον Τζάκσον Πόλοκ και τον Πικάσο, όλοι εμπνεύστηκαν από το έργο του».

Η επιρροή του Θεοτοκόπουλου στην τέχνη θα παρουσιαστεί στην έκθεση «Ο Γκρέκο και η μοντέρνα ζωγραφική» που θα φιλοξενηθεί από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 5 Οκτωβρίου στο Πράδο.

Στο ίδιο μουσείο θα εκτεθούν, από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, τα βιβλία της προσωπικής βιβλιοθήκης του ζωγράφου.

Στο Τολέδο, για την έκθεση «Ο Γκρέκο στο Τολέδο», θα συγκεντρωθούν 80 έργα από τα μεγαλύτερα μουσεία όλου του κόσμου καθώς και πολλοί από τους πίνακες που κοσμούν τις εκκλησίες της πόλης.

Πηγή: tanea.gr