Με αφορμή την πιλοτική εφαρμογή του μέτρου στη χώρα μας, η επιστημονική ομάδα, παραθέτει στοιχεία που προκαλούν αίσθηση για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα ελληνικά νοικοκυριά, καθώς προκύπτει πως 6,3 εκατομμύρια Έλληνες είναι φτωχοί ή απειλούνται από τη φτώχεια.
 
Με βάση την έρευνα εισοδημάτων και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών 2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, με βάση το εισόδημα του μεσαίου νοικοκυριού (το 60%).

 

Επιπλέον, 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Η Ελλάδα σύμφωνα με την Eurostat βρίσκεται στην χειρότερη θέση στην ΕΕ-28 όσον αφορά τον κίνδυνο φτώχειας.

 

Στα στοιχεία της έκθεσης, αναφέρεται πως κατά το Β' τρίμηνο του 2014 το ποσοστό ανεργίας στη χώρα ήταν 26,6%, έναντι 27,8% του προηγούμενου τριμήνου και 27,3% του αντίστοιχου τριμήνου του 2013.

 

Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.280.101 ενώ πλήττει πλέον και τους αρχηγούς των νοικοκυριών, δηλαδή εργαζόμενους άνδρες στην παραγωγική ηλικία. Η ανεργία των νέων 15-24 ετών ανήλθε στο 52%, ενώ πολλά νοικοκυριά είναι χωρίς κανέναν εργαζόμενο άλλα και χωρίς πόρους.

 

Παράλληλα υπήρξε δραματική μείωση των αποδοχών, ενώ ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του 2000.

Η έκθεση αναφέρει πως φτώχεια μπορεί να εκτιμηθεί με τη βοήθεια τριών δεικτών.

 

- Ο πρώτος δείκτης αναφέρεται στην σχετική φτώχεια ο οποίος μετρά το ποσοστό του πληθυσμού με εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος.

 

Όταν το διάμεσο εισόδημα αυξάνεται ή μειώνεται τότε και το όριο της φτώχειας αυξάνεται ή μειώνεται αντίστοιχα. Συγκεκριμένα, το 2013 το όριο φτώχειας ήταν 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.

 

- Ο δεύτερος δείκτης αναφέρεται στο σταθερό όριο σχετικής φτώχειας, δηλαδή στο ποσοστό του πληθυσμού που είχε το 2013 εισόδημα χαμηλότερο του 60% του διάμεσου ισοδύναμου εισοδήματος του 2009. Το σταθερό όριο φτώχειας για το 2013 ήταν 665 ευρώ για ένα άτομο και 1.397 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.

 

- Ο τρίτος δείκτης αναφέρεται στο όριο της ακραίας φτώχειας το οποίο μπορεί να καθοριστεί από το κόστος του βασικού καλαθιού αγαθών για ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.

 

Ένα τέτοιο καλάθι για την Αττική (για το έτος 2013), για ένα νοικοκυριό χωρίς έξοδα στεγαστικού δανείου και ενοικίου είναι 233 ευρώ για ένα άτομο και 684 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.

 

Η χώρα μας συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) και προηγείται της Ισπανίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας ενώ κατέχει την τέταρτη χειρότερη θέση ως προς τον δείκτη χάσματος της φτώχειας μετά την Ισπανία, Ρουμανία και Βουλγαρία.

 

Σημειώνεται εξάλλου πως βάσει έρευνας του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη χειρότερη θέση μεταξύ 35 χωρών με βάση τους δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής, χειρότερα ακόμα και από την Τουρκία.

 

Η φτώχεια απειλεί ιδιαίτερα τα παιδιά (παιδική φτώχεια στο 26,5% το 2012), τα μονογονεϊκά νοικοκυριά, τα πολυμελή νοικοκυριά, τους μη οικονομικά ενεργούς και τα άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.

 

Η έκθεση αναφέρει πως γενικότερα η κοινωνική πολιτική στη χώρα μας κρίνεται ανεπαρκής.

 

Το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για όσους βρεθούν σε δεινή θέση, χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικότητα.

 

Αναφέρεται συγκεκριμένα, πως "η ζήτηση για κοινωνική μέριμνα από την πλευρά των πολιτών είναι έντονη, ενώ η προσφορά από το κράτος χαρακτηρίζεται από αποσπασματικότητα και διοικητικές δυσλειτουργίες. Έτσι το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικότητα, ενώ παράλληλα δεν προβλέπεται αναπλήρωση των εισοδηματικών απωλειών από την οικονομική ύφεση στο άμεσο μέλλον".

 

Προστίθεται πως "κοινωνικές ομάδες όπως, οι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι χωρίς ασφάλεια, οι οικογενειάρχες με χαμηλό εισόδημα, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με αναπηρία χρήζουν ειδικής μέριμνας" καθώς "πρόκειται για ομάδες που βιώνουν τη συσσώρευση χρεών, τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, τη μείωση των εισοδημάτων και την αύξηση των φόρων".

 

nooz.gr

 

Το Gazzetta.gr σας παρουσιάζει το top 11 με τις κινήσεις Ελλήνων στο εξωτερικό που άφησαν εποχή!

 

Οι εμφανίσεις του με τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ και το εξαιρετικό Μουντιάλ που έκανε αποτέλεσαν το ιδανικό... διαβατήριο για την μεταγραφή του στην Ρόμα. Η Γιουβέντους και η Άρσεναλ τον... κυνήγησαν όμως οι Ρωμαίοι προσέφεραν το ποσό των 15 εκατ. ευρώ (13 + 2 εκατ. με μπόνους), προκειμένου να τον κάνουν δικό τους και τελικώς τα κατάφεραν.

 

Οι γκολάρες του στις Βρυξέλλες, το εξαιρετικό εξάμηνο που έκανε με τον Ολυμπιακό σε Ελλάδα και Ευρώπη και το ένστικτο του Killer έδωσαν στον Κώστα Μήτρογλου ένα τετραετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές 10 εκατ., αλλά και στον Ολυμπιακό 15 εκατ.!

 

Οι τεράστιες εμφανίσεις του στο Euro 2004 του έδωσε το διαβατήριο για τα γήπεδα της Ευρώπης, με την Πόρτο να δίνει 3 εκατ. ευρώ στον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, ένα χρόνο μετά οι Πορτογάλοι έκαναν... χρυσό deal, μιας και έβαλαν στα ταμεία τους 10 εκατ. ευρώ για να τον παραχωρήσουν στη Ντιναμό Mόσχας. Ο Γιούρκας δεν σταμάτησε εκεί, αφού... ανάγκασε την Ατλέτικο να δώσει στους Ρώσους το καλοκαίρι του 2006 6 εκατ. ευρώ.

 

Ο Sokratis βρίσκεται στην τριάδα της σχετικής λίστας, αφού το καλοκαίρι του 2013 εξαργύρωσε την εντυπωσιακή του πορεία στην Μπουντεσλίγκα με ένα μεγάλο συμβόλαιο. Η Ντόρτμουντ δαπάνησε 9.5 εκατ., ώστε να τον αποκτήσει από τη Βέρντερ και ο Κλοπ δεν διαψεύσθηκε! Βέβαια, ο 25χρονος αμυντικός έχει... προκαλέσει και άλλα μεγάλα deal, αφού η Αεκ τον παραχώρησε στη Τζένοα με 3.8 εκατ., ενώ οι Γενοβέζοι στη Μίλαν με 4.5 εκατ.!

 

Ανάγκασε την Ολλανδία να χορέψει... συρτάκι, τη σεζόν 1997-98 πέτυχε 34 γκολ με τη Φίτεσε, πήρε χρυσό παπούτσι. Ο Άγιαξ το καλοκαίρι του 1999 δαπάνησε 8.5 εκατ. ευρώ και τον έφερε στο Αμστερνταμ.

 

Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο ξεχώρισε από νωρίς. Ήταν ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η Χέρενφεν στην οποία ανθρώθηκε ποδοσφαιρικά. Μπορεί να μην τον... χάρηκε, αλλά κατάφερε να βάλει στα ταμεία της τον Γενάρη του 2006 8.5 εκατ. ευρώ, αφού τόσα δαπάνησε η Σίτι για να τον αποκτήσει. Ο Σαμαράς δεν εγκλιματίστηκε στην Πρέμιερ Λιγκ, ωστόσο η Σέλτικ που έδωσε 2.5 εκατ. αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένη.

 

Η αριστερή πλευρά του Ολυμπιακού πετούσε φωτιές, ο Γεωργάτος έκανε τρελά πράγματα και ο Μοράτι έκανε τα πάντα για να τον αποκτήσει, αφού έδωσε στους Πειραιώτες 2.5 δισ. δρχ., περίπου 7 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, η μετακίνησή του το καλοκαίρι του 1999 προκάλεσε αίσθηση σε όλη την Ευρώπη!

 

Με φόρα από το Euro 2004 o Χαριστέας έκανε εντυπωσιακή σεζόν στη Μπουντεσλίγκα με τη φανέλα της Βέρντερ. Ετσι, τον Γενάρη του 2005 ο Αγιαξ έβγαλε από τα ταμεία του 4.9 εκατ. ευρώ και τον έκανε δικό του.

 

Με το... καλημέρα στη Μπουντεσλίγκα ο Φάνης Γκέκας έκανε αισθητή την παρουσία του. Ως παίκτης της Μπόχουμ πέτυχε  20 γκολ σε 32 αγώνες, αναδείχθηκε 1ος σκόρερ και κατάφερε να σώσει την ομάδα του. Έτσι, το καλοκαίρι του 2007 η Λεβερκούζεν έδωσε 4.7 εκατ. στη Μπόχουμ για να τον κάνει δικό της.

 

Μπορεί η τελευταία του χρονιά στον Ολυμπιακό να μην ήταν ιδανική, να μην έπιασε την ευκαιρία από τα μαλλιά, ωστόσο το ταλέντο του, η τεχνική του κατάρτιση, η οξυδέρκεια του σφράγισαν το διαβατήριο για την Ιταλία και τη Serie. Στο... 90 της καλοκαιρινής περιόδου η Τζένοα έδωσε 4 εκατ. ευρώ στον Ολυμπιακό και τον πήρε στη Γένοβα.

 

Οι εμφανίσεις του με την ΑΕΚ εξαιρετικές, με την Εθνική εντυπωσιακές και η Μπενφίκα το καλοκαίρι του 2006 έκανε την κίνηση της. Οι «Αετοί» προσέφεραν στην ΑΕΚ 3.5 εκατ. ευρώ και τον έβαλαν στο ρόστερ τους.

 

gazzetta.gr

Tην ώρα που οι Έλληνες εξοντώνονται φορολογικά, με φωτογραφική διάταξη που πέρασε από τη Βουλή άλλαξαν νόμο που ίσχυε επί 20 χρόνια και τώρα οι ξένοι ζητούν πίσω τους φόρους που πλήρωσαν

Απίστευτο! Με νόμο-έκτρωμα που έφερε η κυβέρνηση και ψήφισε η Βουλή πριν από τέσσερις μήνες το Ελληνικό Δημόσιο είναι αναγκασμένο πλέον να επιστρέψει -και αναδρομικά- ό,τι φόρους πλήρωναν ως τώρα δικηγορικές εταιρείες του εξωτερικού για τα κέρδη που είχαν όλα τα προηγούμενα χρόνια από τη δραστηριότητά τους στη χώρα μας.

 Στην εποχή της μεγάλης κρίσης, όπου οι πολίτες πλήττονται από τα «τυφλά» μέτρα και τις άδικες θυσίες, και ενώ το ένα μετά το άλλο τα μέτρα του Μνημονίου καταπίπτουν ως αντισυνταγματικά, η κυβέρνηση φρόντισε να περάσει από τη Βουλή μια φωτογραφική διάταξη για να εξυπηρετήσει μια χούφτα αλλοδαπές δικηγορικές εταιρείες, με την οποία τους χαρίζει εκατομμύρια χωρίς μάλιστα να υποχρεώνεται από τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, όπως π.χ. για τους ένστολους και τους δικαστικούς!

Στην 101η από τις 107 σελίδες του νόμου 4254 (ψηφίστηκε στις 30 Μαρτίου 2014), σε μία παράγραφο με ρυθμίσεις για τους φόρους στα αγροτικά προϊόντα και στις γουνοποιητικές επιχειρήσεις (!) περιελήφθη και διάταξη 60 λέξεων, με την οποία άλλαξε αναδρομικά νόμος που ίσχυε 20 χρόνια (Ν.2238/1994) και, μάλιστα, τρεις μήνες αφότου ο συγκεκριμένος νόμος είχε ήδη καταργηθεί από άλλο νόμο (τον νόμο 4172 που ισχύει από 1.1.2014)!
Για ποιον λόγο χρειάστηκε να αλλάξει νόμος που είχε ήδη καταργηθεί; Μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ακυρωθούν άμεσα όλοι οι φόροι που κάποιες δικηγορικές εταιρείες του εξωτερικού είχαν πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια στη χώρα μας -και θα πλήρωναν και φέτος για τα περσινά τους κέρδη- με βάση τον Ν.2238 του 1994.
 
Χαριστική διάταξη

 Αν μη τι άλλο, πρόκειται για τον ορισμό της έννοιας «φωτογραφική διάταξη νόμου».
Στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος Επιχειρήσεων (ν.2238/1994), που καθορίζει γενικές διατάξεις σχετικές με τη φορολόγηση των κερδών τους, κρίθηκε σκόπιμο να προστεθεί μια «ειδική περίπτωση» η οποία δεν είχε προβλεφθεί ποτέ στο παρελθόν. Ετσι, στον νόμο του 1994 (που αποτελεί όμως ήδη παρελθόν) και στο τέλος του άρθρου 10, το οποίο ορίζει, γενικώς, πώς διενεργείται η «φορολόγηση του εισοδήματος των εταιρειών, κοινοπραξιών και κοινωνιών που ασκούν επιχείρηση ή επάγγελμα» στη χώρα μας, περιλαμβάνεται πλέον μία και μοναδική εξαίρεση: οι δικηγορικές εταιρείες του εξωτερικού!

Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το νομοσχέδιο δεν υπάρχει καμία εξήγηση γιατί πρέπει να έρθει τέτοια διάταξη πέραν της φράσης «προκειμένου να μην τίθενται ερμηνευτικά ζητήματα» (σαν να μην αρκούσε να εκδοθεί μια διευκρινιστική εγκύκλιος). Το κυριότερο, όμως, στην Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους δεν υπάρχει καμία αναφορά στο κόστος που θα έχει η διάταξη και πώς αυτό θα καλυφθεί!

 
Η διάταξη που προστέθηκε (ισχύει από 7-4-2014 και αναδρομικά) ορίζει επί λέξει ότι:
 «Οι δικηγορικές εταιρείες, που έχουν συσταθεί και λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα κατά τις διατάξεις του άρθρου 12 του Π.Δ. 152/2000, ως παράρτημα δικηγορικής εταιρείας, που είναι εγκατεστημένη και λειτουργεί νόμιμα σε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για εισοδήματα που έχουν αποκτήσει ή αποκτούν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια ισχύος των διατάξεων του ν.2238/1994, όπως εκάστοτε ισχύουν, φορολογούνται όπως οι αντίστοιχες ελληνικές δικηγορικές εταιρείες».

Σε απλά ελληνικά, ενώ οι εταιρείες αυτές πλήρωναν ή όφειλαν να πληρώνουν ως τώρα τους φόρους τους στην Ελλάδα ως αλλοδαπές, τώρα απαλλάσσονται αναδρομικά και φορολογούνται πλέον με τις γενικές διατάξεις όπως οι ελληνικές, με φόρο στα μερίσματα 26% και 33% για τα κέρδη του 2013 ή όπως ίσχυε κάθε φορά στα 10-15 χρόνια που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.
 
Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά

Μετά την ψήφιση του νόμου κινήθηκαν άμεσα οι περισσότερες απ’ αυτές τις εταιρείες για να ζητήσουν πίσω τα λεφτά που είχαν πληρώσει για τα κέρδη που είχαν τα γραφεία τους στην Αθήνα. Το Δημόσιο θα υποχρεωθεί έτσι, βάσει του νέου νόμου, να τους επιστρέψει έως 20 εκατ. ευρώ - και χωρίς στην περίπτωση αυτή να ζητούνται «ισοδύναμα μέτρα» που θα τα πληρώσει η ίδια ομάδα φορολογουμένων που πέτυχε την ευνοϊκή μεταχείριση, όπως απαιτείται όταν καταρρίπτονται μνημονιακά μέτρα ως αντισυνταγματικά και πρέπει να επιστρέψει χρήματα το Δημόσιο.

Και όλα αυτά, χωρίς τελεσίδικες (ή πρωτόδικες έστω) δικαστικές αποφάσεις που να υποχρεώνουν το Δημόσιο, όπως αναμένει π.χ. για τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών ή τα αναδρομικά των ενστόλων κ.λπ., χωρίς να αναζητούν άλλα ισοδύναμα μέτρα και χωρίς τουλάχιστον ένα επιχείρημα, λόγου χάρη, για «υπέρτατη ανάγκη» ή σκοπό, όπως η διάσωση των ελληνικών τραπεζών.
 
Με... έξωθεν πιέσεις

Το πιο περίεργο όμως είναι πώς και πότε ακριβώς η ελληνική Πολιτεία κατάλαβε ότι έπρεπε να αλλάξει ο τρόπος φορολόγησης αυτών των εταιρειών, που επί χρόνια πλήρωναν τους φόρους τους στη χώρα μας. Στελέχη της πλατείας Συντάγματος μιλούν καθαρά για «εκβιασμό» εκ μέρους των εταιρειών αλλά και των κυβερνήσεων των χωρών τους!

Οπως είχε αποκαλύψει πριν από έναν χρόνο το «ΘΕΜΑ», ενώ οι περισσότερες ξένες δικηγορικές εταιρείες πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους, οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών κατάφεραν να ρίξουν «στο καναβάτσο» έξι δικηγορικά γραφεία του εξωτερικού που το απέφευγαν και εφάρμοζαν «δικό τους νόμο» ώστε να φορολογούνται στη χώρα όπου έχουν έδρα (Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία κ.λπ.).

Σε μια καλά συντονισμένη επιχείρηση τότε, με τη συμμετοχή της Διεύθυνσης Οικονομικών Σχέσεων του υπουργείου Οικονομικών, διαπιστώθηκε πως μισή ντουζίνα ξένες δικηγορικές εταιρείες που αναλαμβάνουν δουλειές στη χώρα μας για τράπεζες, ναυτιλιακές, αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. δεν είχαν αποδώσει τον αναλογούντα φόρο μερισμάτων για τα κέρδη τους στην Ελλάδα, τα οποία, να σημειωθεί, έστελναν στο εξωτερικό.

Παρά το νομικό τους οπλοστάσιο και το καλά αμειβόμενο εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτουν, οι ελληνικές αρχές τις ανάγκασαν να πληρώσουν και αυτές για τα κέρδη που έκρυβαν από τα γραφεία τους στην Ελλάδα. Οι έρευνες έφτασαν μέχρι το Λονδίνο και αφού οι υποθέσεις ελέγχθηκαν, καταλογίστηκαν φόροι 6 εκατ. ευρώ, ενώ δεσμεύτηκαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί των εταιρειών στη χώρα μας.

Ακολούθησε πανδαιμόνιο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και στα τραπεζικά ιδρύματα, καθώς οι εταιρείες προσπαθούσαν να ξεμπλοκάρουν τα λεφτά τους, πιέζοντας την Αθήνα και προσφεύγοντας στη φορολογική διατησία για να αναστείλουν τα μέτρα.

Πρέσβεις σε ρόλο αρχιλογιστή φοροφυγάδων

Στο σημείο εκείνο πλέον (πριν από έναν χρόνο) απειλήθηκε και διπλωματικό επεισόδιο, καθώς ο Αγγλος Πρέσβης στην Αθήνα ζήτησε να έχει συνάντηση με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, θεωρώντας «εξοντωτική και άδικη» τη λήψη των αναγκαστικών μέτρων εις βάρος των ξένων δικηγορικών εταιρειών με έδρα τη χώρα που εκπροσωπεί.

Και οι ίδιες οι εταιρείες όμως, λένε στην Καραγεώργη Σερβίας, «απείλησαν» τις ελληνικές αρχές πως, αν δεν περάσει «το δικό τους», θα φύγουν από την Ελλάδα και θα εγκατασταθούν στην Κωνσταντινούπολη!

Ωστόσο, οι εισαγγελικές αρχές έδειξαν από την πρώτη στιγμή μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση και ζήτησαν να ασκηθούν διώξεις κατά των υπευθύνων των εταιρειών στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα εκείνες να φοβηθούν και να αναδιπλωθούν.

Οταν κατάλαβαν πως δεν θα ξέμπλεκαν εύκολα και, παρότι οι ίδιες συνήθως προσφέρουν νομική στήριξη και συμβουλές σε ξένες πολυεθνικές σχετικά με το πώς να γλιτώνουν φόρους στη χώρα μας, σύρθηκαν τελικά να πληρώσουν αυτά που όφειλαν στο ελληνικό κράτος, παραιτούμενες από τις προσφυγές τους στη διαιτησία, ώστε να λήξει εκεί το θέμα.

Φαίνεται όμως πως οι ξένες κυβερνήσεις, που συχνά κατηγορούν τους Ελληνες για φοροφυγάδες και ζητούν διαρκώς νέες θυσίες από τον λαό, επέμειναν να πιέζουν παρασκηνιακά. Στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών μιλούν για έξωθεν πιέσεις και απειλές για προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

 

Πηγή: protothema.gr

 

 

 

Ετσι, για ακόμη μία φορά επιβεβαιώνεται επιτελικό στέλεχος των διωκτικών αρχών που έδινε καθημερινές μάχες με τη μεγάλη φοροδιαφυγή, αλλά προ ημερών ζήτησε και αποσύρθηκε με σύνταξη, καθώς, όπως έλεγε στο «ΘΕΜΑ», «σχεδόν πάντα όταν γίνεται έλεγχος σε πολυεθνικές, διαπιστώνουμε ότι αποδίδουν ελάχιστους φόρους στη χώρα μας. Το ερώτημα είναι γιατί δεν εισπράττονται επί χρόνια οι φόροι ακόμα και όταν αυτές οι επιχειρήσεις συλλαμβάνονται να φοροδιαφεύγουν».

Έξι φοιτητές του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου της Ερφούρτης βγήκαν προς άγραν στερεοτύπων για την Ελλάδα της κρίσης στα γερμανικά μίντια. Κεντρικό ερώτημα του ερευνητικού τους πρότζεκτ, που διήρκεσε ένα χρόνο και παρουσιάστηκε τον Ιούλιο, ήταν να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό αντανακλάται στους δέκτες η εικόνα της Ελλάδας που μεταφέρουν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Την επιστημονική εποπτεία της έρευνας είχε ο κ. Κάι Χάφεζ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης. Όπως επισήμανε στη DW, από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι «τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης τείνουν συχνά να παρουσιάζουν την Ελλάδα και ιδίως τους Έλληνες με έναν ιδιαίτερα στερεοτυπικό τρόπο. Έγινε λόγος για 'χρεοκοπημένους Έλληνες', για 'τεμπέληδες Έλληνες', 'φοροφυγάδες' που απομυζούν την ΕΕ και άλλα παρόμοια -και αυτό όχι μόνο σε λαϊκά μέσα, όπως η εφημερίδα Bild, αλλά εν μέρει ακόμη και σε σοβαρές εφημερίδες, αν και σε μικρότερο βαθμό».

 

Στο μικροσκόπιο της έρευνας, την οποία στήριξε το πολιτικό ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ στην Αθήνα, βρέθηκαν οι εφημερίδες Bild και Frankfurter Allgemeine Zeitung. Αμφότερες κατέχουν εξέχουσα θέση στο γερμανικό μιντιακό τοπίο, υιοθετούν ωστόσο σαφώς διαφορετικές προσεγγίσεις, κάτι που διαφάνηκε και στο πλαίσιο της έρευνας. Η λαϊκή Bild επιβεβαίωσε την ροπή της προς υπεραπλουστευτικές, συναισθηματικά φορτισμένες και ενίοτε προκλητικές απόψεις. Αντίθετα, η έγκριτη συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης επέδειξε μετριοπαθέστερο πνεύμα, επιχειρώντας πιο ουδέτερες και αποστασιοποιημένες αναλύσεις. Ωστόσο, αν και εμφάνισε το μισό αριθμό στερεοτύπων συγκριτικά με τη Bild στα δημοσιεύματα που εξετάστηκαν, δεν απέφυγε τη συναισθηματικά φορτισμένη φρασεολογία ή και απλοϊκές εξηγήσεις που, για παράδειγμα, αποδίδουν ορισμένα κακώς κείμενα στην Ελλάδα στη συλλογική «παρορμητικότητα» ή την «ξεροκεφαλιά» των Ελλήνων.

Τόσο αρνητικά όσο και θετικά στερεότυπα φάνηκε να υιοθετούν και τα άτομα που απάντησαν τηλεφωνικά σε σειρά ερωτήσεων βάσει ενός οδηγού συνέντευξης. Ακολούθως πραγματοποιήθηκε ποιοτική ανάλυση των απαντήσεων. Όπως δήλωσε στη DW η Άνε Αρμπρεχτ, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «κάναμε κάποιες συνεντεύξεις, στις οποίες -παρότι ήταν λίγες- κάθε συμμετέχων μας ανέφερε στερεότυπα που είχαμε εντοπίσει προηγουμένως σε δημοσιεύματα των εφημερίδων, χωρίς να τον φέρουμε άμεσα αντιμέτωπο με αυτά. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχε ήδη ένας βαθμός ταύτισης».

 

Παρά το γεγονός ότι τα στερεότυπα των ΜΜΕ ανιχνεύθηκαν σε μεγάλο βαθμό και στους ερωτηθέντες, δεν μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι τα γερμανικά μίντια μεταφέρουν στερεότυπα, επισημαίνουν οι συντάκτες της έρευνας, η οποία δεν εστίασε στην προέλευση των στερεοτύπων. Όπως εξηγεί η Άνε Αρμπρεχτ, «υπάρχει ένα πλήθος μεμονωμένων παραγόντων που τροφοδοτούν τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο. Τα ΜΜΕ είναι μόνο ένας από αυτούς. Και αυτά, όμως, 'εμπνεύστηκαν' από κάπου τις αντιλήψεις τους».

Ο κ. Χάφεζ τονίζει, ωστόσο, ότι τα μέσα ενημέρωσης φέρουν σημαντική ευθύνη και καλούνται να ενημερώνουν με «καθαρό και ακριβή τρόπο», καθώς «η Ελλάδα έχει αναμφισβήτητα σοβαρά προβλήματα, τα οποία όμως δεν πρέπει να αποδίδονται οπωσδήποτε στη νοοτροπία των ανθρώπων. Σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για εσφαλμένους οικονομικούς χειρισμούς, όχι για συγκεκριμένη ιδιότητα ή χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Καιρούς κρίσης βίωσαν όλες οι χώρες και όλα τα έθνη -το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα».

Οι 11 συνεντευξιαζόμενοι επιλέχθηκαν με βάση ορισμένα κοινωνικά-δημογραφικά χαρακτηριστικά (ηλικία, φύλο, μορφωτικό επίπεδο, περιοχή) και χωρίστηκαν σε τρεις ηλικιακές κατηγορίες (18-34, 35-49 και 50-65). Μία παράμετρος που λήφθηκε υπόψη ήταν και η επαφή των ερωτηθέντων με Έλληνες. Η Άνε Αρμπεχτ διευκρινίζει ότι «όποιος έχει επαφή με Έλληνες ρέπει προς μία πιο ισορροπημένη, πιο ρεαλιστική άποψη. Καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για μια ομοιογενή μάζα αλλά για ξεχωριστές, ατομικές περιπτώσεις. Έτσι αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί ο κάθε μεμονωμένος Έλληνας να θεωρηθεί υπεύθυνος για την κρίση».

 

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η υιοθέτηση στερεοτυπικών απόψεων δεν έδειξε να επηρεάζεται ούτε από την ηλικία ούτε από το μορφωτικό επίπεδο των ερωτηθέντων. Κοινή τους διαπίστωση ήταν πάντως ότι οι Έλληνες έζησαν τα προηγούμενα χρόνια πάνω από τις δυνατότητές τους. Πάντως, τα ΜΜΕ έδειξαν να προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, επιρρίπτοντας σε κάποιες περιπτώσεις -σε αντίθεση με τους ερωτηθέντες- «πανουργία» και «δόλο» στους Έλληνες.

«Μπορεί κανείς να θεωρήσει δεδομένο ότι η ροπή των σοβαρών μέσων ενημέρωσης στο λαϊκισμό παρατηρείται εντονότερα σε καιρούς κρίσης και τότε είναι που τα μέσα γίνονται ιδιαίτερα επιρρεπή στη χρησιμοποίηση κλισέ και στερεοτυπικών εθνικών εικόνων» επισημαίνει ο κ. Χάφεζ.

πηγή: Deutche Welle