Τα παιδιά ήδη έχουν βρεθεί σε βάσεις τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ

Άλλη μια ιστορία φρίκης από τη δράση των τζιχαντιστών στο Ιράκ ήρθε στη δημοσιότητα με τοπικούς αξιωματούχους να καταγγέλλουν ότι απήγαγαν περίπου 500 παιδιά από δύο επαρχίες προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν ως βομβιστές αυτοκτονίας!

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές τα παιδιά έχουν ήδη μεταφερθεί στις βάσεις των τζιχαντιστών στο Ιράκ και τη Συρία.
Οι απαγωγές έγιναν σε διάστημα μιας εβδομάδα από τις πόλεις Αρ Ρούτμπα, Αλ Καίμ, Ανά και Ράουα σύμφωνα με τον Μοχάμεντ Φαρά που μίλησε στο πρακτορείο «Ανατολού».

«Θα τα υποβάλουν σε πλύση εγκεφάλου και θα τα μετατρέψουν σε βομβιστές αυτοκτονίας» δήλωσε δεύτερος Ιρακινός αξιωματούχος στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων.

newsbomb.gr

Ο φωτογραφικός φακός είναι εκεί. Τα φουσκωτά με τους πρόσφυγες από την Συρία και το Αφγανιστάν φτάνουν το ένα μετά το άλλο στα παράλια της Κω. 

Ανδρες, γυναίκες και παιδιά πανηγυρίζουν όταν το πλεούμενο πλησιάζει στην στεριά. Μια γυναίκα σηκώνει το κινητό της και βγάζει selfie. Θέλει να θυμάται αυτή την στιγμή. Ένας άλλος άνθρωπος πέφτει στα γόνατα και προσεύχεται. 

Όλοι τους, ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους που πνίγεται στο αίμα και στην βια. Ο διάσημος φωτογράφος Γιάννης Μπεχράκης σηκώνει την φωτογραφική του μηχανή πάντα με σεβασμό και οι εικόνες κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσα από το πρακτορείο Reuters.

Οι εικόνες που θα δείτε είναι από σήμερα το πρωί σε μια παραλία της Κω.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ REUTERS

«Δώσε μου ό,τι όνομα θες, δεν έχει σημασία, ούτως ή άλλως είμαστε χαμένοι στην ανωνυμία, καταντήσαμε αριθμοί». Το βλέμμα της 23χρονης Γιασμίν ακολουθεί την τετράχρονη κόρη της Νάγια και τον σύζυγό της Νιντάλ.

Μόλις πριν λίγες ώρες το πλοιάριο που τους μετέφερε στην Ελλάδα είχε φτάσει στις ακτές της Κω. Μιλά με έναν λόγο που δεν έχει εξάρσεις, σαν στεγνός θρήνος γεμάτος ερωτηματικά. «Ποιος καταράστηκε την Συρία; Γιατί ο Θεός επιτρέπει αυτή την τραγωδία; Η πατρίδα μου ήταν όμορφη, οι άνθρωποι έντιμοι, δεν ήμασταν πλούσιοι αλλά ήμασταν ευτυχισμένοι. Τώρα κάθε οικογένεια έχει έναν νεκρό, έναν αγνοούμενο. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη φυγή».

Χριστιανή από το Χαλέπι, σπούδαζε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο και η κόρη της ήταν μηνών, όταν ξέσπασε ο πόλεμος. «Ο θάνατος εκεί είναι παντού. Τον αδελφό μου τον σκότωσαν. Ήταν 28 ετών και η γυναίκα του περίμενε το πρώτο τους παιδί. Περπατούσε στον δρόμο και χτυπήθηκε από όλμο. Ο ανιψιός μου γεννήθηκε ορφανός».

Η Γιασμίν άφησε πανεπιστήμιο και σπίτι και πήγε στη Λιβύη όπου ο άντρας της βρήκε μια δουλειά. Αλλά οι μάχες άρχισαν να μαίνονται και εκεί. «Δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε στη Συρία με το μωρό. Το σπίτι μας είχε καταστραφεί κι ένα κατάστημα που είχε ο άντρας μου έγινε στάχτες. Δεν είχαμε πού να γυρίσουμε». Έφυγαν για την Ιορδανία, αλλά η ζωή εκεί για τους πρόσφυγες ήταν πολύ δύσκολη. «Δεν υπήρχαν δουλειές για μας, μας αντιμετώπιζαν με καχυποψία, αρνούνταν ακόμη και σπίτι να μας νοικιάσουν κι όταν άκουγαν στον δρόμο να μιλάμε με συριακή προφορά μας κοιτούσαν εχθρικά». Έφυγαν για την Τουρκία, όπου έμειναν λίγους μήνες προσπαθώντας να βρουν δουλειά για να επιβιώσουν. Μάταια. Αποφάσισαν να περάσουν στην Ευρώπη.

Η πρώτη φορά που επιχείρησαν να περάσουν στην Ελλάδα ήταν τραυματική. «Κινδυνέψαμε να πνιγούμε. Ήμασταν 15 άνθρωποι σε μια πολύ μικρή βάρκα. Μετά από λίγο άρχισε να γεμίζει νερό. Ήμουν τρομοκρατημένη κι έλεγα ‘Θεέ μου ας πεθάνω εγώ, δεν αντέχω να δω το παιδί μου να πνίγεται’. Καλέσαμε βοήθεια και όταν ήρθαν Τούρκοι λιμενικοί εκλιπαρούσα τον άντρα μου ‘δως τους το μωρό να σωθεί’. Εκείνος δεν ήθελε κι έλεγε ‘πώς θα τους εμπιστευτώ το παιδί μας;’ Μας επέστρεψαν στην Τουρκία και λέγαμε πως ποτέ πια δεν θα επιχειρούσαμε θαλάσσιο ταξίδι. Αλλά το ξανακάναμε. Μπορείς να καταλάβεις ποια απόγνωση μπορεί να οδηγήσει μια μάνα να προσπαθήσει ξανά αυτό το ταξίδι με το παιδί της;»

Η Γιασμίν μιλά σαν να αφηγείται κάποιου άλλου την ιστορία και διστάζει πριν συνεχίσει. «Έμεινα έγκυος πριν έναν χρόνο και ζήτησα από έναν γιατρό να διακόψει την κύηση. Ξέρω πώς ακούγεται, αλλά δεν είχα άλλη διέξοδο: όταν φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο, πρέπει να νιώθει ότι το φροντίζεις, του προσφέρεις μια ζωή, ότι μπορεί να σε εμπιστευτεί. Έχω ήδη τη Νάγια και δεν μπορώ να της προσφέρω τίποτα. Στην πατρίδα μου δεν έχουμε ηλεκτρικό, νερό, φαγητό, ούτε δουλειά. Και στην προσφυγιά που ζούμε για περισσότερο από τρία χρόνια, πάλι δεν έχουμε τίποτα. Φεύγεις και δεν παίρνεις τίποτα μαζί σου. Προσπαθείς να χωρέσεις όλη σου τη ζωή σε μια βαλίτσα. Ακόμη κι αυτά χάθηκαν στον πάτο της θάλασσας στην πρώτη μας απόπειρα να έρθουμε στην Ευρώπη».

Όσοι πρόσφυγες φτάνουν στην Ελλάδα, έχουν συνήθως ένα σχέδιο ζωής: άλλοι να ζητήσουν άσυλο εδώ, άλλοι να πάνε σε άλλη χώρα, όλοι όμως αναζητούν καταφύγιο και ασφάλεια. Εκείνη νιώθει χαμένη. «Δεν ξέρω τι να περιμένω ή τι να σχεδιάσω. Δεν ξέρω τι θα απογίνουμε. Ούτε καν αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε. Πριν τέσσερα χρόνια όλοι μας συμπαθούσαν, τώρα κανείς δεν μας θέλει. Γιατί; Το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να γυρίσω μια μέρα στη Συρία. Να βρεθώ στη γειτονιά μου, με την οικογένειά μου και να γνωρίσει η Νάγια την πατρίδα της, τους παππούδες της. Έστω και για μια μέρα. Αλλά όπως ήταν πριν τον πόλεμο».

Ήταν τα τελευταία της λόγια, πριν χαθούν τα ίχνη της. Δεν θέλησε να δώσει κανένα στοιχείο επικοινωνίας, λέγοντας «μόνο να μιλήσω ήθελα».

unhcr.gr

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους κατέλαβαν από τον συριακό στρατό το τελευταίο μεθοριακό φυλάκιο προς το Ιράκ, εδραιώνοντας με αυτό τον τρόπο την παρουσία τους σε μια τεράστια περιοχή της Συρίας και του Ιράκ μετά και την κατάκτηση της Παλμύρας.

Εξάλλου χθες Παρασκευή το ΙΚ ανέλαβε την ευθύνη για πρώτη φορά για μια επίθεση αυτοκτονίας εναντίον ενός σιιτικού τεμένους στη Σαουδική Αραβία.

Σύμφωνα με το σαουδαραβικό υπουργείο Υγείας, από την επίθεση αυτή σκοτώθηκαν 21 άνθρωποι και 81 έχουν τραυματιστεί εκ των οποίων οι 12 είναι σε κρίσιμη κατάσταση.
Μετά την επίθεση αυτή το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέδωσε ανακοίνωση, η οποία αναφέρει ότι το ΙΚ «πρέπει να νικηθεί».

«Το Ισλαμικό Κράτος πρέπει να νικηθεί» και «η μισαλλοδοξία, η βία και το μίσος που επιδεικνύει πρέπει να εξαλειφθούν», αναφέρει η ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι 15 χώρες μέλη του οποίου υπογραμμίζουν ότι η επίθεση στη Σαουδική Αραβία «δεν μας τρομάζει, αλλά ενισχύει την αποφασιστικότητά μας».

Επίσης το Συμβούλιο Ασφαλείας εξέφρασε τη «μεγάλη του ανησυχία» για την τύχη των χιλιάδων κατοίκων που έχουν παραμείνει στην Παλμύρα, αλλά και εκείνων που την έχουν εγκαταλείψει.

Σε ομόφωνη ανακοίνωση των 15 χωρών μελών επισημαίνεται η ανησυχία τους για τις γυναίκες και τα παιδιά της Παλμύρας, «καθώς συνεχιζόμενη πρακτική του ΙΚ είναι να απαγάγει και να εκμεταλλεύεται γυναίκες και παιδιά», αλλά επίσης να τις βιάζει και να τις παντρεύει με τη βία και να στρατολογεί παιδιά στρατιώτες.

Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το ΙΚ ελέγχει πλέον τη μισή Συρία, που σπαράσσεται εδώ και τέσσερα χρόνια από εμφύλιο πόλεμο.

Η τζιχαντιστική οργάνωση κατάφερε την προηγούμενη Κυριακή να καταλάβει την πόλη Ράμαντι, πρωτεύουσα της ιρακινής επαρχίας αλ Άνμπαρ, και την Πέμπτη την Παλμύρα, που βρίσκεται στη συριακή έρημο στα σύνορα με το Ιράκ, προτού προχωρήσει προς τη νότια Συρία για να καταλάβει το μεθοριακό φυλάκιο αλ Τάναφ.

Πλέον κανένα από τα τρία μεθοριακά φυλάκια προς το Ιράκ δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο του συριακού στρατού. Όπως το αλ Τάναφ το ίδιο και το φυλάκιο στο Μπουκάμαλ βρίσκεται στα χέρια του ΙΚ, ενώ το φυλάκιο του Γιαρούμπιε, πιο βόρεια, είναι υπό τον έλεγχο Κούρδων μαχητών.

Με αυτό τον τρόπο το ΙΚ εδραιώνει την παρουσία του σε μια μεγάλη διασυνοριακή περιοχή, γεγονός που του επιτρέπει να επεκτείνει το «χαλιφάτο» του, το οποίο ανακήρυξε τον Ιούνιο του 2014, παρά τις αεροπορικές επιδρομές που διεξάγει εδώ και περισσότερους από εννέα μήνες ο υπό τις ΗΠΑ διεθνής συνασπισμός.

Η προέλαση των τζιχαντιστών στη Συρία και το Ιράκ την τελευταία εβδομάδα έχει προκαλέσει τη μαζική έξοδο δεκάδων χιλιάδων αμάχων. Μόνο στην πόλη Ράμαντι ο ΟΗΕ έκανε λόγο χθες Παρασκευή για τουλάχιστον 55.000 ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους από τα μέσα Μαΐου.

«Το γεγονός ότι το ΙΚ ελέγχει το μισό συριακό έδαφος (περισσότερα από 95.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) σημαίνει ότι το καθεστώς δεν ελέγχει παρά το 22%», καθώς το υπόλοιπο βρίσκεται υπό τον έλεγχο άλλων ομάδων Σύρων εξεγερμένων, δήλωσε ο διευθυντής του Παρατηρητηρίου Ράμι Άμπντελ Ράχμαν.

«Παρόλο που το ΙΚ έχει καταλάβει αραιοκατοικημένες περιοχές, ελέγχει πλέον μια πολύ σημαντική γεωγραφική περιοχή που θα του επιτρέψει να απειλήσει τη βαθιά Συρία, όπως τη Χομς και τη Δαμασκό», δύο προπύργια του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, σύμφωνα με τον ίδιο.

Η Παλμύρα, ένα πραγματικό σταυροδρόμι, βρίσκεται στην επαρχία Χομς η οποία συνορεύει με την ιρακινή επαρχία αλ Άνμπαρ. Εκτός από αυτή την επαρχία, το ΙΚ ελέγχει μεγάλο μέρος των επαρχιών Ντέιρ αλ Ζορ και Ράκα στα βόρεια, ενώ έχει ισχυρή παρουσία στην επαρχία Χάσακε, βορειοανατολικά, και στην επαρχία Χάμα, κεντρικά.

e-typos.com

Δεν υπάρχουν προς το παρόν αναφορές για καταστροφές στον αρχαιολογικό χώρο - Έκκληση από την UNESCO να σταματήσουν οι μάχες

Οι τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος κατέλαβαν την αρχαία πόλη Παλμύρα την έπειτα από μάχες με τις Δυνάμεις Εθνικής Άμυνας της Συρίας, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το Παρατηρητήριο ανέφερε πως η οργάνωση κατέλαβε σχεδόν ολόκληρη την πόλη, αλλά δεν υπάρχουν, μέχρι στιγμής, πληροφορίες για καταστροφές.

Οι δυνάμεις της οργάνωσης ελέγχουν επίσης την αεροπορική βάση της Παλμύρας, τη φυλακή και το αρχηγείο των υπηρεσιών Πληροφοριών.

Περισσότεροι από 100 μαχητές των δυνάμεων του καθεστώτος της Δαμασκού σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της νύκτας σε συγκρούσεις με τους τζιχαντιστές στην πόλη της Παλμύρας και στα περίχωρά της.

Νωρίτερα την Τετάρτη, η UNESCO, που έχει χαρακτηρίσει την Παλμύρα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, έκανε έκκληση να σταματήσουν οι μάχες και ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα να κάνει ό,τι μπορεί για να προστατεύσει τον πληθυσμό αλλά και «να διαφυλάξει τη μοναδική πολιτιστική κληρονομιά» της Συρίας.