1. Η είδηση της ημέρας είναι ότι επί τέλους! ‘’ξηλώνονται οι σκαλωσιές και τα κουρέλια’’ που ‘’στόλιζαν’’ ένα όμορφο κτήριο σε μια πολύ κεντρική θέση της πόλης το ‘’ΑΚΤΑΙΟΝ-ALBERGO JELSOMINO’’ για να δείχνουν ότι στην πόλη υπάρχει οικοδομικός οργασμός παραγωγής προ των τοπικών εκλογών του 2014 ή για να δείχνει τα λάθη της προηγούμενης δημοτικής αρχής (ίσως αδικούμε κάποιους αλλά ειλικρινά πιστεύουμε ότι έχουμε και εμείς της νέας δημοτικής αρχής ευθύνες).

Εδώ και ένα χρόνο το κτήριο ταλαιπωρείται από κακές διαδικασίες μελέτης-δημοπράτησης-εκτέλεσης, κακές τεχνικές παρεμβάσεις, κακή διαχείριση εκ μέρους της αναδόχου εταιρείας και εν τέλει από τοπικά πολιτικά λάθη. Σε τεχνικό επίπεδο η αποκάλυψη των σιδηρών οπλισμών των οριζόντιων και κατακόρυφων σεναζ σκυροδέματος και η έκθεση τους στην υγρασία στο παραθαλάσσιο έντονο διαβρωτικό περιβάλλον και στις βροχές του χειμώνα επιβάρυναν την φθορά του οπλισμού τόσο όσο τα προηγούμενα 50 χρόνια (Ευρωπαϊκό Πρότυπο EN 206)! Με την αλλαγή της δημοτικής αρχής θα έπρεπε να έχει κηρυχτεί έργο αιχμής και προτεραιότητας και να αντιμετωπιστεί με διαδικασίες ‘’εκτάκτου ανάγκης λόγω της θέσης και της οικοδομικής του αξίας’’. Τώρα πρέπει να προχωρήσουν οι διαδικασίες νέας μελέτης, αδειοδοτησης και σύνταξη τευχών δημοπράτησης για αξιοποίηση με την μορφή της σύμβασης παραχώρησης.

Όμως οι προδιαγραφες της πρόσκλησης ενδιαφέροντος απαιτεί από τον Δήμο να καθορίσει περιορισμούς στην αξιοποίηση του κτηρίου που αντιστοιχούν στην ιστορία, στην λειτουργία και εμφάνιση της πόλης και τις ελλείψεις σε επίπεδο παραγωγής και προσφοράς υπηρεσιών. Η συγκεκριμένη προκήρυξη με το περιεχόμενο της θα είναι σημαντική γιατί θα επηρεάσει όλες τις επόμενες διαδικασίες αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας που θα γίνουν μέσω συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα. Γι αυτό το ζήτημα των όρων δημοπράτησης καλό θα ήταν να τεθουν σε δημόσια διαβούλευση.

2. Με αφορμή αυτό το δημοτικό έργο και την κατάσταση που επικρατεί σε μια σειρά χρηματοδοτούμενα έργα της περιόδου που έχουν αναστατώσει την ζωή στους οικισμούς και τους δρόμους στους οποίους εκτελούνται, αποδεικνύει ελλείψεις σε επίπεδο δεσμεύσεων στις προδιαγραφες δημοπράτησης. Είναι ευθύνη των κρατικών και κυβερνητικών υπηρεσιών αλλά και των τοπικών υπηρεσιών στο βαθμό που δεν έχουμε διατυπώσει περιορισμούς και αιτήματα που να διασφαλίζουν την κατασκευή των έργων με την ελάχιστη επιβάρυνση της τοπικής κοινωνίας. Όλοι έχουμε πάει σε πόλεις της Ευρώπης. Και εκεί γίνονται έργα. Όμως ο προγραμματισμός τους και μέθοδοι εκτέλεσης τους είναι σαφείς και διαφορετικοί (παρακολουθήσαμε τυχαία έργο αντικατάστασης δικτύου αποχέτευσης στο Δουβλίνο για 4 μέρες όπου στις 11.00 μ.μ έκλεινε η συγκοινωνία μέχρι τις 5.00 πμ και μετά δίνονταν σε χρήση το συγκεκριμένο τμήμα παρέμβασης χωρίς να προκαλείται επιβάρυνση στους χρήστες του δρόμου.

Απλά εδώ δεν υπάρχει ο σεβασμός στον πολίτη και στον επισκέπτη και αυτό επιτρέπει την σημερινή κατάσταση στο Ζηπάρι, στο Τιγκάκι, στην Καρδάμαινα αλλά και στο ‘’ΑΚΤΑΙΟΝ-ALBERGO JELSOMINO’’ ! Ειδικά την περίοδο αιχμής της τουριστικής κίνησης πρέπει να υπάρχει δέσμευση για τα δημόσια έργα σε κρίσιμα και κεντρικά σημεία των οικισμών μέσω των κανονισμών λειτουργίας τους που θα εμπεριέχονται στις δεσμεύσεις και υποχρεώσεις των εργολάβων των τευχών δημοπράτησης
Ναι! Τα πράγματα μπορεί να γίνουν αλλιώς! Αρκεί να το προσπαθήσουμε!
Η ευθύνη της δημοτικής αρχής εν όψει της 5-ετίας και του νέου ΕΣΠΑ είναι προφανής

Νίκος Μυλωνάς

1. Η επέτειος της απελευθέρωσης του τόπου μας και της ένωσης των νησιών μας με την Ελληνική πολιτεία γιορτάζεται μέσα σε δύσκολες οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά περίοδο.

Ξέρουμε ότι η Εθνική και η Λαϊκή κυριαρχία τελούν υπό τον περιορισμό του βάρους του τεράστιου κρατικού χρέους μέσα σε ένα πολύ δύσκολο έως απογοητευτικό διεθνές περιβάλλον. Παρ όλα αυτά υπάρχουν πάντα περιθώρια για αλλαγές που αφορούν την πολιτική σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο και το ερώτημα της μέρας είναι: ποιες πολιτικές σήμερα, στις δεδομένες συνθήκες περιβάλλοντος, υπηρετούν το Εθνικό και Λαϊκό συμφέρον;

2. Από το σπουδαίο βιβλίο ‘’Οι Ανυπότακτοι της Σύμης’’ του Κυριάκου Κακογιάννη (10 χρόνια φέτος από την έκδοση του) αντιγράφουμε:
Στις 8 Μαΐου 1946 υπογράφεται η παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στους Συμμάχους και αρχίζει η Βρετανική περίοδος κατοχής.
Στις 8 Μαΐου 1946 στον ετήσιο γιορτασμό της επετείου παρουσία Άγγλων, Γάλλων, Αμερικανών και Ελλήνων οι Λευτέρης Διακογιάννης και Φανούρης Χατζηστρατης μέλη του Εθνικού Μετώπου Πανδωδεκανησιακης Απελευθέρωσης ΕΜΠΑ κατεβάζουν την Βρετανική και Αμερικανική σημαία μέσα στον μητροπολιτικό ναό και στην θέση τους υψώνουν Ελληνικές σημαίες!

Στην διάσκεψη του Παρισιού 10-2-1947 αποφασίζεται η παραχώρηση της Δωδεκανήσου στη Ελλάδα με παρέμβαση της ΕΣΣΔ και την φράση του Μολότωφ: ‘’και η Ελλάδα είναι νικήτρια του πολέμου’’.

Στις 31 Μαρτίου 1947 οι Βρετανός ταξίαρχος S.A.Parker παραδίδει την κυριαρχία στην Ελληνική Στρατιωτική Αρχή, υποστέλλεται η βρετανική σημαία στο Διοικητήριο της Ρόδου και γίνεται η έπαρση της Ελληνικής μπροστά σε μια μεγαλειώδη Λαϊκή συγκέντρωση που δονειται από την ψαλμωδία του Εθνικού Ύμνου.
Τον Γενάρχη του 1948 δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ο νομός ‘’ περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα από 28 Οκτωβρίου 1947.
Στις 7 Μαρτίου 1947 μέσα στην καρδιά του Εμφυλίου πολέμου οι τότε Βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη φθάνουν στην Ρόδο. Είναι η εποχή που η Ελλάδα περνά από την Βρετανική στην Αμερικανική επιρροή. Το εμφυλιοπολεμικο κράτος εκμεταλλεύεται το γεγονός της βασιλικής επίσκεψης και παραχαράσσοντας την τοπική ιστορία καθιερώνει ως επίσημο εορτασμό της Ένωσης την 7Η Μαρτίου και όχι την 31-Μαρτιου 1947, ημέρα που υποσταλεί η βρετανική σημαία στην Ρόδο. Την ίδια χρονιά, αλλά και τα μετέπειτα χρόνια οι πρωταγωνιστές του ΕΜΠΑ σαπίζουν στις φυλακές και τις εξορίες.

3. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και η δικαίωση των αγωνιστών της απελευθέρωσης της Δωδεκανήσου είναι ‘’ανεκπλήρωτο’’ πολιτικό καθήκον, εν μέρει, που δεν εμποδίζεται πια από τους εξωγενείς και εξωγενείς παράγοντες που την επέβαλαν και πρέπει να γίνει.

Νίκος Μυλωνάς

ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΩ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΟΥ, ΣΤΙΣ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015, ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ & ΩΡΑ 18:00, ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ:

1. Αναμόρφωση προϋπολογισμού Δήμου Κω οικον. έτους 2015. – Τροποποίηση Ο.Π.Δ. Δήμου Κω, (Πίνακας στοχοθεσίας).
2. Λήψη απόφασης για ψήφιση και διάθεση πίστωσης για την υλοποίηση του ετήσιου προγράμματος δράσης προβολής του Δήμου Κω για το 2015.
3. Διόρθωση της υπ’ αριθ. 354/2014 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Κω, ως προς την μετάβαση του εκπροσώπου Δήμου Κω, για τη συμμετοχή του στην έκθεση της Ρωσίας από 18 έως 21/03/2015.
4. Προέγκριση μετάβασης μέλους της Επιτροπής Τουρισμού και Ανάπτυξης Δήμου Κω, στη διεθνή έκθεση τουρισμού της Ρωσίας, που θα διεξαχθεί από 18 έως 21/03/2015 – Εκπροσώπηση Δήμου Κω για τη συμμετοχή του στην ως άνω διεθνή τουριστική έκθεση και κάλυψη των προβλεπόμενων από τον Νόμο δαπανών.
5. Έγκριση Κανονισμού Λειτουργίας Άρδευσης Δήμου Κω, για τις Δημοτικές Κοινότητες Πυλίου & Ασφενδιού και επιβολή τιμολογίων άρδευσης.
6. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου : “Καθαρισμός παραλιών Δήμου Κω για το έτος 2015”, (Α.Μ.: 22/2015).
7. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου: “Ανάπλαση περιοχής Κρητικών μεταξύ των οδών Αντιμάχου, Σωκράτους και Π. Γερμανού (Ο.Τ. 212, α-η)”, (Α.Μ.: 25/2015).
8. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου: “Κατασκευή προστατευτικών κιγκλιδωμάτων στον παραλιακό δρόμο Καμαρίου Δ.Κ. Κεφάλου, (ανασύνταξη μελέτης)”, (Α.Μ.: 31/2015).
9. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου: “Αποκατάσταση Δημοσίων Δικτύων & Κοινοχρήστων Υποδομών στη νήσο Κω. Πλημμύρες σε οδοστρώματα οδού Μεροπίδος (Διευθέτηση χειμάρρων στην Δ.Κ. Καρδάμαινας (κοιτόστρωση στις περιοχές Τσουκαλαριά και Βαλινάκη)”, (Α.Μ.: 36/2015).

10. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου: “Αποκατάσταση Δημοσίων Δικτύων & Κοινοχρήστων Υποδομών στη νήσο Κω. Έργα γεφύρωσης στον περιμετρικό δρόμο (νεκροταφείο) Δημοτικής Κοινότητας Καρδάμαινας, οδός Κανάρη (κάθετος Σωκράτους)”, (Α.Μ.: 37/2015).
11. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου: “Συντήρηση οδού προς Δ.Ε.Η. στο Μαστιχάρι”, (Α.Μ.: 40/2015).
12. Έγκριση μελέτης και λήψη απόφασης για τον τρόπο εκτέλεσης του έργου: “Διαμόρφωση οδού πρόσβασης στο νέο Δημοτικό Σχολείο Καρδάμαινας”, (Α.Μ.: 41/2015).
13. Έγκριση 1ης παράτασης συμβατικής προθεσμίας εκτέλεσης του έργου: “Ολοκληρωμένη Αστική Ανάπλαση πόλης Κω, β’ φάση: Ανάπλαση και Ηλεκτροφωτισμός οικισμού Μαστιχαρίου – Παραλιακό μέτωπο”, (Α.Μ.: 6/2012).
14. Έγκριση 1ης Παράτασης συμβατικής προθεσμίας εκτέλεσης του έργου: “Τοποθέτηση συνθετικού χλοοτάπητα στο γήπεδο ποδοσφαίρου της Δημοτικής Κοινότητας Καρδάμαινας”, (Α.Μ.: 20/2013).
15. Έγκριση 2ης Παράτασης συμβατικής προθεσμίας εκτέλεσης του έργου: “Ολοκληρωμένη Αστική Ανάπλαση στο Δήμο της Κω (Β΄ Φάση) – Ανάπλαση δημοτικού υπαίθριου χώρου στη Δ.Ε. Πυλίου”, (Α.Μ.: 3/2013).
16. Λήψη απόφασης για τον προγραμματισμό προσλήψεων έκτακτου προσωπικού Δήμου Κω έτους 2015.
17. Έγκριση της υπ’ αριθ. 1/2015 απόφασης του Δ/Σ του ΔΗΡΑΣΚ, περί ψήφισης Απολογισμού εσόδων εξόδων οικον. έτους 2014.
18. Έγκριση της υπ’ αριθμ. 14/2015 απόφασης του Δ/Σ του ΔΟΠΑΒΣ Κω, περί ψήφισης Απολογισμού εσόδων – εξόδων του Δ.Ο.Π.Α.Β.Σ. Κω οικον. έτους 2014.
19. Έγκριση της υπ’ αριθμ. 15/09-02-2015 απόφασης του Δ/Σ του ΔΟΠΑΒΣ Κω, περί ψήφισης οικονομικού Απολογισμού της επιχορήγησης που έλαβε ο Οργανισμός από τον Δήμο το έτος 2014, σύμφωνα με το αρθρ. 82 του Ν. 4055/2012.
20. Έγκριση διενέργειας προμηθειών.
21. Λήψη απόφασης για την σύμβαση συγχρηματοδότησης του προγράμματος φιλανθρωπικού έργου του οίκου ευγηρίας “ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ” της Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισύρου για το έτος 2015.
22. Λήψη απόφασης για την παράταση της Προγραμματικής Σύμβασης με τον ΟΑΕΔ.
23. Έγκριση του υπ’ αριθμ. 1/29-01-2015 πρακτικού της Επιτροπής Φορολογικών Διαφορών & Αμφισβητήσεων Δήμου Κω.
24. Λήψη απόφασης για την μίσθωση χώρου στην περιοχή Ζηπαρίου της Δημοτικής Κοινότητας Ασφενδιού, για τις ανάγκες υπηρεσιών του Δήμου Κω.
25. Διόρθωση της υπ’ αριθμ. 28/2015 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Κω, με τη προσθήκη του ορισμού της εταιρείας ορκωτών λογιστών, στο πλαίσιο του έκτακτου διαχειριστικού ελέγχου της ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ & συμπλήρωσης αυτής, ως προς τη διενέργεια τακτικού διαχειριστικού ελέγχου γ’ τετραμήνου 2014.
26. Λήψη απόφασης περί ορισμού μελών για την συγκρότηση της Επιτροπής Καταστροφής Κινητών πραγμάτων του Δήμου Κω.
27. Έγκριση ετήσιων συνδρομών Δήμου Κω.
28. Προέγκριση μετάβασης αιρετών, για εκτός έδρας υπηρεσία.
29. Έγκριση εξόδων κίνησης μετακινημένων, για εκτός έδρας υπηρεσία.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ

Ν.Γ.ΜΥΛΩΝΑΣ

Επιτυχία σημείωσε και φέτος η δενδροφύτευση παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και την μικρή συμμετοχή εθελοντών, φυτέψαμε 400 δένδρα στον επαρχιακό δρόμο Κεφάλου.

Την σημερινή μας δράση τίμησαν με την παρουσία τους και τους ευχαριστούμε θερμά ο Έπαρχος Κω κ. Γ. Χαλκιδιός, ο Νομαρχιακός Σύμβουλος κ. Δ. Χαματζόγου , οι αντιδήμαρχοι κ. Ε. Παπαχρήστου , κ. Δ. Γερασκλής . κ. Α. Κρητικός, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι κ. Σ. Μαραγκός, κ. Μ.Ζερβός, κ. Μ. Ράπανος, και ο κ. Ν. Μυλωνάς, ο Πρόεδρος δημ. διαμ. Καρδάμενας κ. Νίκος Πόγιας, ο κ. Καματερός Γιάννης Πρόεδρος δημ. διαμ. Κεφάλου, τους πράσινους του Δημοτικού Ανθόκηπου, τα Μ.Μ.Ε. και όλους όσους συμμετείχαν στην δενδροφύτευση.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Παρακολουθούμε τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις με αγωνία.

Η χώρα μας και η πολιτική της κατάσταση είναι αντικείμενο μελέτης και ενδιαφέροντος παγκόσμια από την έναρξη της εφαρμογής της Δανειακής Σύμβασης του 2010.
Όμως τα ως χθες κατά πλειοψηφία αρνητικά κείμενα έχουν παραχωρήσει την θέση τους στην θετική κριτική προσέγγιση της πραγματικότητας.
Ψάχνουμε για την αλήθεια πέρα από τις επίσημες ανακοινώσεις στα ‘’άφθονα’’ άρθρα γνώμης και κριτικής που υπάρχουν στον παγκόσμιο ηλεκτρονικό τύπο.

Ενδεικτικό του παγκόσμιου ενδιαφέροντος είναι το κείμενο ‘’The Assassination of Greece-η δολοφονία της Ελλαδας΄΄ του καθηγητή James Petras που σας μεταφέρουμε και που αξίζει να διαβαστεί.
Ο James Petras είναι ιστορικής προσωπικότητας της Αμερικανικής Αριστεράς. Τον γνωρίσαμε στην Ελλάδα ως συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου τα χρόνια 1974-1984 και μέσω του περιοδικού New Left Review. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στον ισότοπο ‘’Thepeoplesvoice.org web’’ στις
21-2-2015 και μεταφέρθηκε στα Ελληνικά από την εφημερίδα ‘’Δρόμος της Αριστεράς’’ το Σάββατο 28-2-2015 με τίτλο: ‘’Η δολοφονία της Ελλάδας- Πώς διαχρονικά διαμορφώθηκε η υποτέλεια της Ελλάδας, ο ρόλος του Ανδρέα Παπανδρέου, τα σημερινά δεδομένα και οι θανάσιμοι κίνδυνοι για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ’’

Στο άρθρο ο James Petras, μεταξύ πολλών άλλων, επισημαίνει:
- Η Ελλάδα έχει γίνει ο κύριος στόχος των οικονομικών ελίτ στην Ευρώπη, επειδή ο ελληνικός λαός κατάφερε να μετατρέψει τη διαμαρτυρία του σε πολιτική δύναμη
- Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με μια πλατφόρμα ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, απόρριψης της λιτότητας και επαναπροσδιορισμού της σχέσης της χώρας με τους πιστωτές της υπέρ της εθνικής ανάκαμψης, έδωσε τον τόνο για μια πιθανή αντιπαράθεση σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο
- «Οικονομικός στραγγαλισμός ή διαρκής υποδούλωση στο χρέος» αυτό είναι το μάθημα που δίνουν οι Βρυξέλλες σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Ενώ φαινομενικά μιλάνε στην Ελλάδα, αυτό το μήνυμα απευθύνεται σε όλα τα κράτη, τα κινήματα αντίστασης και τα συνδικάτα
- Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την επιτήρηση από την Ευρώπη αρκεί να μη διενεργείται από τη μισητή τρόικα. Όμως, οι σημειολογικές αλλαγές δεν αλλάζουν την ουσία ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας
- Οι ελπίδες του ελληνικού λαού για το μέλλον μπορεί να εξελιχθούν σε οργή. Μόνο η μαζική πίεση από τη βάση μπορεί να αναστρέψει την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και τους καταστροφικούς συμβιβασμούς
- Ο στραγγαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας δολοφονίας της Ελλάδας από την Ε.Ε. Αποτελεί μια βάρβαρη απάντηση σε μια ηρωική προσπάθεια ενός λαού που φτωχοποιήθηκε
- Εάν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρήσει στις απαιτήσεις των τραπεζιτών της Ε.Ε. και δεχτεί να συνεχιστεί το πρόγραμμα λιτότητας, η Ελλάδα θα είναι καταδικασμένη σε δεκαετίες ύφεσης, φτώχειας και αποικιακού ζυγού.

Ο Petras ήταν διευθυντής του Κέντρου Μεσογειακών Σπουδών στην Αθήνα και διετέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου (1981-1984). Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαγραφή συνδικαλιστών από το ΠΑΣΟΚ, με απόφαση του πρωθυπουργού, επειδή οργάνωσαν γενική απεργία ενάντια στο «πρόγραμμα σταθερότητας» της τότε κυβέρνησης.
Η άξια του είναι ότι παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις σε σχέση με τις οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές που παρατηρούνται στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό τα τελευταία 35 χρόνια και αποτιμά καταστάσεις που έχουμε βιώσει. Σε αυτές τις εκτιμήσεις και στην τεράστια εμπειρία του από την ανάλυση του παγκόσμιου καπιταλισμού του 20ου αιώνα στηρίζει συμπεράσματα που μας αφορούν γιατί προδιαγράφουν εξελίξεις και επιπτώσεις για την Ελληνική κοινωνία.
Το πλήρες κείμενο παρά το ότι πέρασε μεγάλος (πολιτικός) χρόνος 10 ημερών από την δημοσίευση του και το μέγεθος του, θα σας αποζημιώσει!
Νίκος Μυλωνάς

Του Τζέιμς Πέτρας*
Πως διαχρονικά διαμορφώθηκε η υποτέλεια της Ελλάδας, ο ρόλος του Αντρέα Παπανδρέου, τα σημερινά δεδομένα και οι θανάσιμοι κίνδυνοι για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ
Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη ζωής και θανάτου ενάντια στην ελίτ που διευθύνει τις τράπεζες και τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το διακύβευμα είναι από τη μια οι ζωές των 11 εκατομμυρίων Ελλήνων εργαζόμενων και μικροεπιχειρηματιών και από την άλλη η βιωσιμότητα της Ε.Ε. Εάν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρήσει στις απαιτήσεις των τραπεζιτών της Ε.Ε. και δεχτεί να συνεχιστεί το πρόγραμμα λιτότητας, η Ελλάδα θα είναι καταδικασμένη σε δεκαετίες ύφεσης, φτώχειας και αποικιακού ζυγού. Εάν η Ελλάδα αποφασίσει να αντισταθεί και υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την Ε.Ε. αυτό θα σημαίνει αποποίηση των 270 δισ. ευρώ του χρέους της, πράγμα που μπορεί να επιφέρει την κατάρρευση των διεθνών αγορών και της Ε.Ε.

Η ηγεσία της Ε.Ε. βασίζεται στο ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαταλείψει τις δεσμεύσεις της απέναντι στους Έλληνες ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι συντριπτικά (πάνω από 70%) υπέρ του τέλους της λιτότητας, της παύσης πληρωμών τοκοχρεολυσίων και ενός προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας (FinancialTimes [FT] 7-8/2/15, σ. 3). Το δίλημμα είναι σκληρό και οι επιπτώσεις έχουν παγκόσμια και ιστορική σημασία. Το ζήτημα ξεπερνά την τοπική, προσωρινή, πολιτική συγκυρία και αφορά το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα (FT 2/10/15, σ. 2). Ένα τέτοιο πιστωτικό γεγονός θα επηρεάσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα πολύ πέρα από την Ευρώπη και θα κλονίσει την επενδυτική εμπιστοσύνη στο οικονομικό σύστημα της Δύσης. Πρώτα και κύρια όλες οι δυτικές τράπεζες έχουν άμεσους και έμμεσους δεσμούς με τις ελληνικές τράπεζες (FT 6/2/15, σ. 3). Μια κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών θα επηρεάσει βαθιά όλο το σύστημα σε βαθμό που καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.

Η μόνη λύση θα είναι μαζικές κρατικές παρεμβάσεις. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να κρατικοποιήσει όλο το τραπεζικό σύστημα και το φαινόμενο αυτό σαν ντόμινο θα συμπαρασύρει πρώτα τη Νότια Ευρώπη και μετά θα συνεχιστεί στον ευρωπαϊκό βορρά και στη συνέχεια στην Αγγλία και τη Βόρεια Αμερική (FT2/9/15, σ. 2).

Για να γίνει κατανοητή η προέλευση της κρίσης και οι εναλλακτικές που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα και η Ε.Ε. είναι απαραίτητο να εξετάσουμε σύντομα τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις κατά τα τελευταία 30 χρόνια. Αρχικά θα εξετάσουμε τις σχέσεις Ελλάδας και Ε. Ε. από το 1980 έως το 2000 και μετά θα δούμε την πρόσφατη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και την παρέμβαση της Ε.Ε. Στο τελευταίο μέρος θα ασχοληθούμε με την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την αυξανόμενη υποταγή του στην κυριαρχία της Ε.Ε. και την αδιαλλαξία της, τονίζοντας την ανάγκη για μια ριζική αποδέσμευση από μια σχέση «επικυρίαρχου-υποτελούς».

Η άνοδος της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας
Το 1980 η Ελλάδα έγινε δεκτή στην ΕΟΚ ως προτεκτοράτο της αναδυόμενης γαλλογερμανικής αυτοκρατορίας. Η εκλογική νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με απόλυτη πλειοψηφία, δημιούργησε ελπίδες για ριζοσπαστικές αλλαγές στην εθνική και διεθνή πολιτική της χώρας. Κατά την προεκλογική εκστρατεία ο Παπανδρέου είχε υποσχεθεί ρήξη με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, την ανάκληση της συμφωνίας για τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα και μια εθνική οικονομία βασισμένη στο μοντέλο της «κοινωνικής ιδιοκτησίας» των μέσων παραγωγής. Μετά την εκλογή του, ο Παπανδρέου έσπευσε να διαβεβαιώσει τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον ότι η χώρα θα παραμείνει στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ και ανανέωσε, άμεσα, τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις στρατιωτικές βάσεις.

Ο Παπανδρέου αγνόησε μελέτες που είχαν παραγγελθεί από την ίδια την κυβέρνηση, στις αρχές της δεκαετίας του ’8ο, και αποτιμούσαν τις μακροπρόθεσμες καταστροφικές συνέπειες εξαιτίας της παραμονής της χώρας στην ΕΟΚ (ιδιαίτερα την απώλεια ελέγχου στις εμπορικές συναλλαγές, την κατάρτιση προϋπολογισμών και τις αγορές), επιλέγοντας να θυσιάσει την πολιτική ανεξαρτησία και οικονομική αυτονομία της χώρας για χάρη πόρων, δανείων και πιστώσεων από την ΕΟΚ. Ενώ ο Παπανδρέου μιλούσε από το μπαλκόνι στον λαό για ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, ενίσχυε τους δεσμούς του με τους Ευρωπαίους τραπεζίτες και τους “Ελληνες εφοπλιστές και ολιγάρχες. Η ευρωπαϊκή ελίτ σας Βρυξέλλες και οι “Ελληνες ολιγάρχες στην Αθήνα απέκτησαν, έτσι ασφυκτικό έλεγχο πάνω στο ελληνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Ο Παπανδρέου διατήρησε τις πελατειακές, πολιτικές πρακτικές των προηγούμενων δεξιών κυβερνήσεων – απλά αντικατέστησε τα δεξιά στελέχη με μέλη του ΠΑΣΟΚ.

Η ΕΟΚ παράκαμψε την ψευτο-ριζοσπαστική ρητορική του Παπανδρέου και επικεντρώθηκε στην απόκτηση ελέγχου πάνω στο ελληνικό κράτος, χρηματοδοτώντας ένα διεφθαρμένο κομματικό σύστημα, το οποίο χρησιμοποιούσε πόρους που υποθετικά θα αναβάθμιζαν την ελληνική ανταγωνιστικότητα, για να στήσει στην πραγματικότητα έναν πελατειακό μηχανισμό βασισμένο στην αύξηση της κατανάλωσης.
Η ΕΟΚ γνώριζε καλά ότι αυτή η οικονομική «λαβή» στην οικονομία θα της επέτρεπε, τελικά, να υπαγορεύει την ελληνική πολιτική, κρατώντας τη χώρα σφιχτά μέσα στα όρια της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας.

Παρά τη δημαγωγική ρητορική του Παπανδρέου για τον «τρίτο δρόμο» η Ελλάδα χωνόταν όλο και πιο βαθιά στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Από το 1981 έως το 1985 ο Παπανδρέου ξεφορτώθηκε τη σοσιαλιστική του ρητορική για χάρη των αυξανόμενων δαπανών για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, αύξηση μισθών και συντάξεων και υγειονομική περίθαλψη αναχρηματοδοτώντας, παράλληλα, χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που είχαν ρημάξει οι κλεπτοκράτες : καπιταλιστές.. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ το βιοτικό επίπεδο ανέβαινε, η ελληνική οικονομία παρέμενε εξαρτημένη από τις χρηματοδοτήσεις της Ε. Ε., τους Ευρωπαίους τουρίστες και την κτηματομεσιτική φούσκα.
Ο Παπανδρέου εδραίωσε το ρόλο της Ελλάδας ως προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ, δηλαδή ως πλατφόρμας για τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο και ως αγοράς για τα γερμανικά προϊόντα. Από τον Οκτώβρη του ’81 έως τον Ιούλιο του ’89 ενώ η κατανάλωση στην Ελλάδα αυξήθηκε, η παραγωγικότητα τελμάτωσε. Ο Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του ’85 με κεφάλαια από την Ε.Ε. Εν τω μεταξύ το χρέος της Ελλάδας απογειώθηκε. Οι ηγέτες της Ε.Ε. καταδίκασαν την κακοδιαχείριση των κεφαλαίων από τους κλεπτοκράτες του Παπανδρέου, αλλά όχι και τόσο έντονα. Οι Βρυξέλλες αναγνώριζαν ότι ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ αποτελούσαν την πιο αποτελεσματική δύναμη φίμωσης των ριζοσπαστικών φωνών στην Ελλάδα και διατήρησης της χώρας κάτω από την κηδεμονία της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Μαθήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ: Υποτέλεια και Βραχυπρόθεσμες Μεταρρυθμίσει ς-η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ
Μέσα ή έξω από την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε τα βήματα της δεξιάς παράταξης (Ν.Δ.) υποστηρίζοντας την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Η Ελλάδα συνέχιζε να έχει τη μεγαλύτερη κατά κεφαλή δαπάνη για πολεμικούς εξοπλισμούς από κάθε άλλο μέλος του ΝΑΤΟ. Έτσι, έπαιρνε δάνεια και πιστώσεις για να χρηματοδοτήσει επιφανειακές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και μεγάλης κλίμακας διαφθορά, διογκώνοντας παράλληλα τους κομματικούς μηχανισμούς.

Υπό την ηγεσία του ανοιχτά νεοφιλελεύθερου πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη το 2002, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «μαγείρεψε τα βιβλία», παρουσίασε πλαστά στοιχεία για το κρατικό έλλειμμα με τη βοήθεια των τραπεζιτών της Wall Street και έτσι έγινε μέλος της Ευρωζώνης. Υιοθετώντας το ευρώ ο Σημίτης διεύρυνε την οικονομική υποτέλεια της Ελλάδας στις Βρυξέλλες που ελέγχονταν από το γερμανικό υπουργείο οικονομικών και τις τράπεζες.
Οι ολιγάρχες στην Ελλάδα καλωσόρισαν μία καινούργια γενιά κλεπτοκρατικής ελίτ του ΠΑΣΟΚ, η οποία καταχράστηκε εκατομμύρια από στρατιωτικές προμήθειες, οργάνωσε οικονομικές απάτες και έκανε μαζική φοροδιαφυγή. Παράλληλα, οι Βρυξέλλες επέτρεψαν στην ελληνική μεσαία τάξη να ζήσει τη ψευδαίσθηση του «πλούσιου ευρωπαίου» στο βαθμό που διατηρούσαν τον έλεγχο μέσω των δανείων και του αυξανόμενου χρέους.
Οικονομικά σκάνδαλα ύψους 300 εκατ. ευρώ συνδέονται ακόμα και με το γραφείο του τέως πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου.
Οι πελατειακές σχέσεις στο εσωτερικό της Ελλάδας αντιστοιχούσαν στις πελατειακές σχέσεις μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας.

Ακόμα και πριν από την οικονομική κατάρρευση του 2008, η Ε. Ε. και οι δανειστές υπαγόρευαν τις βασικές παραμέτρους της ελληνικής πολιτικής. Η παγκόσμια κατάρρευση απλά αποκάλυψε τα «πήλινα πόδια» του ελληνικού κράτους και οδήγησε στις ωμές επεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και της Κομισιόν, της διαβόητης «τρόικας». Αυτοί υπαγόρευσαν τις πολιτικές λιτότητας ως προαπαιτούμενο για μια «διάσωση», η οποία κατέστρεψε την οικονομία προκαλώντας τεράστια ύφεση, φτωχοποίησε πάνω από το 40% του πληθυσμού, μείωσε τα εισοδήματα κατά 25% και κατέληξε σε ανεργία της τάξης του 28%.
Η διαρκής κρίση της Ελλάδας: Το τέλος της «ευρωπαϊκής ψευδαίσθησης»

Η ελληνική και η ευρωπαϊκή ελίτ, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος πίστευαν, τουλάχιστον τα τελευταία 5 χρόνια, ότι τα μέτρα λιτότητας (απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.) ήταν ένα δραστικό αλλά προσωρινό φάρμακο που θα οδηγούσε σύντομα σε μείωση του χρέους, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, νέες επενδύσεις και ανάπτυξη. Αυτό τουλάχιστον τους έλεγαν οι πολιτικοί και οι αναλυτές από τις Βρυξέλλες. Στην πραγματικότητα το χρέος αυξήθηκε, η καθοδική πορεία της οικονομίας συνεχίστηκε, η ανεργία πολλαπλασιάστηκε και η ύφεση βάθυνε. Η «λιτότητα» ήταν μια ταξική πολιτική, σχεδιασμένη στις Βρυξέλλες με στόχο να πλουτίσουν οι διεθνείς τραπεζίτες και να λεηλατηθεί το ελληνικό δημόσιο. Το κλειδί για αυτή τη λεηλασία ήταν η απώλεια της ελληνικής κυριαρχίας. Τα δύο μεγάλα κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, συνεργάστηκαν πρόθυμα.
Παρά την ανεργία για τους νέους (16-30 ετών) στο 55%, τη διακοπή ηλεκτροδότησης σε 300.000 νοικοκυριά και τη μαζική μετανάστευση (πάνω από 175.000), η Ε. Ε. (όπως αναμενόταν) αρνήθηκε να δεχτεί ότι η συνταγή της λιτότητας ήταν πλήρης αποτυχία για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Ο λόγος που η Ε.Ε. είναι δογματικά προσκολλημένη σε αυτή την πολιτική της αποτυχίας είναι ότι αυτή η λεηλασία αφενός την συμφέρει και αφετέρου επιβεβαιώνει την ιμπεριαλιστική της υπεροχή.

Επιπλέον, εάν η ελίτ των Βρυξελλών αποδεχόταν την αποτυχία της στην Ελλάδα αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο αναγνώρισης της αποτυχίας και στην υπόλοιπη νότια Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, Ιταλίας και άλλων μελών της Ε.Ε. (Economist 17/1/2015, σ. 53). Οι άρχουσες οικονομικές και επιχειρηματικές ελίτ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ πλούτισαν από την κρίση και την ύφεση επιβάλλοντας περικοπές σε μισθούς και κοινωνικές παροχές . Η αποδοχή της αποτυχίας στην Ελλάδα θα είχε επιπτώσεις σε όλη τη βόρεια Αμερική και Ευρώπη , θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις οικονομικές πολιτικές, τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και την νομιμότητα της εξουσίας τους. Ο λόγος που όλα τα κράτη της Ε.Ε. υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει αυτή τη διεστραμμένη και υφεσιακή πολιτική λιτότητας και να επιβάλλει αντιδραστικές «διαρθρωτικές αλλαγές» είναι επειδή οι ίδιοι ακριβώς έχουν θυσιάσει το βιοτικό επίπεδο των δικών τους λαών κατά τη διάρκεια της κρίσης. (FT 13/02/2015, σ. 2).

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 και συνεχίζεται ακόμα, απαιτεί σκληρές θυσίες από τους λαούς για να διαιωνισθούν τα κέρδη της άρχουσας τάξης και να χρηματοδοτηθούν τα πακέτα στήριξης προς τις ιδιωτικές τράπεζες. Κάθε μεγάλος οικονομικός θεσμός -η ΕΚΤ, η Κομισιόν και το ΔΝΤ- κρατάνε την ίδια γραμμή: Απαγορεύεται κάθε παρέκκλιση. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη είτε να δεχθεί ό,τι υπαγορεύουν οι Βρυξέλλες, είτε να αντιμετωπίσει σοβαρά οικονομικά αντίποινα. «Οικονομικός στραγγαλισμός ή διαρκής υποδούλωση στο χρέος» αυτό είναι το μάθημα που δίνουν οι Βρυξέλλες σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Ενώ φαινομενικά μιλάνε στην Ελλάδα, αυτό το μήνυμα απευθύνεται σε όλα τα κράτη, τα κινήματα αντίστασης και τα συνδικάτα που αμφισβητούν τις ντιρεκτίβες των ολιγαρχιών και των επικυρίαρχών τους.

Όλα τα ΜΜΕ και οι γνωστοί οικονομικοί αναλυτές είναι φερέφωνα της ολιγαρχίας των Βρυξελλών. Το μήνυμα που επαναλαμβάνεται συνεχώς από φιλελεύθερους, συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες στους θυματοποιημένους λαούς, τους εργάτες με μισθούς πείνας και τους μικροεπιχειρηματίες, είναι ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχθούν τα μέτρα λιτότητας που πετσοκόβουν το βιοτικό τους επίπεδο («μεταρρυθμίσεις») αν θέλουν να ελπίζουν σε «οικονομική ανάκαμψη» – η οποία φυσικά δεν έχει έρθει μετά από 5 χρόνια!

Η Ελλάδα έχει γίνει ο κύριος στόχος των οικονομικών ελίτ στην Ευρώπη, επειδή ο ελληνικός λαός κατάφερε να μετατρέψει τη διαμαρτυρία του σε πολιτική δύναμη. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με μία πλατφόρμα ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, απόρριψης της λιτότητας και επαναπροσδιορισμού της σχέσης της χώρας με τους πιστωτές της υπέρ της εθνικής ανάκαμψης, έδωσε τον τόνο για μια πιθανή αντιπαράθεση σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ: Αμφιλεγόμενη κληρονομιά, μαζικοί αγώνες και (πρώην) ριζοσπαστικές υποσχέσεις
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από μία συμμαχία μικρών μαρξιστικών τάσεων σε μαζικό κόμμα εξουσίας οφείλεται κυρίως στην ενσωμάτωση της μικρομεσαίας τάξης των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων και των μικροεπιχειρηματιών. Πολλοί από αυτούς πριν υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να επανέλθουν οι συνθήκες διαβίωσης και η εργασιακή ασφάλεια της «χρυσής» περιόδου 2000-2007.

Αυτοί εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας που ίσως σε κάποια άλλη χώρα θα είχε προκαλέσει επανάσταση . Η ριζοσπαστικοποίησή τους ξεκίνησε με διαδηλώσεις και απεργίες που σκοπό είχαν να πιέσουν τα νεοφιλελεύθερα κόμματα να δώσουν τέλος στην λιτότητα αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Αυτό το τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ριζοσπαστικό επειδή αντιτίθεται στη σημερινή κατάσταση και ταυτόχρονα συντηρητικό αφού νοσταλγεί το παρελθόν δηλαδή τα… ταξίδια σε Λονδίνο και Παρίσι, τις αγορές αυτοκινήτων με πίστωση, την αίσθηση του να είσαι «Ευρωπαίος» και να μιλάς αγγλικά!
Η πολίτική του ΣΥΡΙΖΑ αντικατοπτρίζει αυτό το διχασμένο κομμάτι των ψηφοφόρων του. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε, επίσης, την ψήφο των άνεργων νέων και όσων δεν ήταν ποτέ κομμάτι της καταναλωτικής κοινωνίας και δεν ταυτίζονταν με την Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε ως κυβερνητικό κόμμα μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια κι έτσι οι ψηφοφόροι και η ηγεσία του είναι σε μεγάλο βαθμό ανομοιογενείς. Το πιο ριζοσπαστικό του κομμάτι ιδεολογικά, είναι οι μαρξιστικές ομάδες που αρχικά ενώθηκαν για να σχηματίσουν το κόμμα. Οι άνεργοι νέοι εντάχθηκαν στο κόμμα μετά τις ταραχές που ξέσπασαν το 2οο8, όταν δολοφονήθηκε από την αστυνομία ένας νεαρός στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Το τρίτο κύμα αποτελείται κυρίως από χιλιάδες απολυμένους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους που υπέστησαν μεγάλες περικοπές στις απολαβές τους. Το τέταρτο κύμα αποτελείται από πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ που εγκατέλειψαν το καράβι του ΠΑΣΟΚ που βυθιζόταν.

Η μεγάλη βάση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την αριστερή του πτέρυγα. Η ηγεσία του κόμματος αποτελείται από ακαδημαϊκούς, κάποιοι από αυτούς προέρχονται από το εξωτερικό. Πολλοί έγιναν μέλη του κόμματος πρόσφατα ή δεν είναι καν μέλη. Ελάχιστοι έχουν εμπλακεί στους μαζικούς αγώνες και πολλοί από αυτούς δεν έχουν κανένα δεσμό με τη βάση. Αυτοί είναι και οι πιο πρόθυμοι να υπογράψουν μια συμφωνία που θα ξεπουλάει τους Έλληνες.
Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πλησίαζε στην εκλογική νίκη του 2015 άρχισε να ξεχνάει το αρχικό του πρόγραμμα για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και να υιοθετεί μέτρα που εξυπηρετούν τα ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο Τσίπρας άρχισε να μιλάει για «διαπραγματεύσεις» μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε. η οποία κυριαρχείται από τους Γερμανούς. Ο Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών πρότειναν επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, αποδοχή της υποχρέωσης για αποπληρωμή του χρέους και εφαρμογή του -70% των «μεταρρυθμίσεων»!

Δηλαδή, με την υπογραφή αυτής της συμφωνίας υποχώρησαν! Για λίγο ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τη διπλή θέση της αντίθεσης στη λιτότητα και της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Οι «ρεαλιστικές» του θέσεις απηχούν τις απόψεις των νέων ακαδημαϊκών υπουργών, των πρώην μελών του ΠΑΣΟΚ και της μεσαίας τάξης. Η ριζοσπαστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλούσε τις πιέσεις των άνεργων, των νέων και των φτωχών οι οποίοι θα ήταν οι μεγάλοι χαμένοι εάν υπογραφόταν μια συμφωνία με τους πιστωτές.

Ε.Ε.-ΣΥΡΙΖΑ: Παραχωρήσεις πριν από τη μάχη οδήγησαν στην ήττα
Το «ελληνικό χρέος» δεν είναι καθόλου χρέος του ελληνικού λαού. Οι θεσμικοί πιστωτές και οι ευρωπαϊκές τράπεζες εν γνώσει τους δάνειζαν τους κλεπτοκράτες ολιγάρχες και τραπεζίτες που διοχέτευαν τα περισσότερα χρήματα σε ελβετικούς λογαριασμούς και ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο και το Παρίσι, δηλαδή, δραστηριότητες χωρίς καμία προοπτική να δημιουργήσουν εισόδημα για να ξεπληρωθεί το χρέος. Μ’ άλλα λόγια, το χρέος στο μεγαλύτερο μέρος του είναι παράνομο και επιβλήθηκε καταχρηστικά στον ελληνικό λαό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή των διαπραγματεύσεων δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα του χρέους ούτε μίλησε ξεκάθαρα για τη συγκεκριμένη τάξη που θα έπρεπε να πληρώσει γι’ αυτό.

Επιπλέον, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε τις πολιτικές λιτότητας αποδέχτηκε τους θεσμούς του ευρώ και της Ε.Ε. που τις επιβάλλουν. Από την αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε τη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. Στο όνομα του «ρεαλισμού» η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την αποπληρωμή του χρέους ή ενός ποσοστού του ως τη βάση των διαπραγματεύσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οργανωθεί συγκεντρωτικά κάτω από μια ηγετική ομάδα με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα που παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις. Αυτή η συγκεντρωτική ηγεσία περιορίζει την επιρροή των ριζοσπαστικών μελών. Διευκολύνει, επίσης, τους «συμβιβασμούς» με την ολιγαρχία των Βρυξελλών που είναι αντίθετη με τις προεκλογικές υποσχέσεις και θέλει να οδηγήσει στη διαρκή εξάρτηση της Ελλάδας από τους πιστωτές.
Επιπλέον, ο Τσίπρας έχει εντείνει την κομματική πειθαρχία, μετά την εκλογή του, προσπαθώντας να εξασφαλίσει ότι οι όποιοι αμφιλεγόμενοι συμβιβασμοί δεν θα οδηγήσουν σε δημόσια αντιπαράθεση ή σε εξωκοινοβουλευτική εξέγερση.

Η αυτοκρατορία ενάντια στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα
Η ευρωπαϊκή ελίτ από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε εντολή από το λαό να κυβερνήσει, ακολούθησε την τυπική αυταρχική συμπεριφορά των ιμπεριαλιστών. Απαίτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ: 1) Παράδοση άνευ όρων. 2) Συνέχιση των πολιτικών και των πρακτικών του συνασπισμού των υποτελών ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ. 3) Αναβολή, επ’ αόριστο, όλων των κοινωνιών μεταρρυθμίσεων (αύξηση κατώτατου μισθού και συντάξεων, δαπάνες για υγεία παιδεία και ανεργία. 4) Τυφλή υποταγή στις οικονομικές ντιρεκτίβες της τρόικας (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ). 5) Διατήρηση της υπόσχεσης για πρωτογενή πλεονάσματα 4,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2017.

Σε εφαρμογή αυτής της στρατηγικής στραγγαλισμού της νέας κυβέρνησης , οι Βρυξέλες απείλησαν με άμεση διακοπή πιστώσεων, απαίτηση άμεσης πληρωμής τραπεζικού χρέους, απαγόρευση πρόσβασης σε έκτακτα κονδύλια και άρνηση αποδοχής των ελληνικών τραπεζικών ομολόγων από την ΕΚΤ.
Οι Βρυξέλλες υποχρέωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ να διαπράξει πολιτική αυτοκτονία αποδεχόμενος τις απαιτήσεις τους και ερχόμενος σε ρήξη με τη βάση του. Προδίδοντας την εκλογική του εντολή ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει αντιμέτωπος με οργισμένες μαζικές διαδηλώσεις. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριπτε τις προσταγές των Βρυξελλών και κινητοποιούσε τη βάση του θα μπορούσε να αναζητήσει νέες πηγές χρηματοδότησης, να επιβάλλει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και να προχωρήσει προς μια ριζοσπαστική «οικονομία έκτακτης ανάγκης».
Οι Βρυξέλλες αδιαφόρησαν για τις πρόωρες παραχωρήσεις που πρόσφορε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τις βλέπουν απλά ως βήματα σε μια πορεία πλήρους συνθηκολόγησης και όχι ως προσπάθειες συμβιβασμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη απέσυρε τις απαιτήσεις του για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε να συνεχίσει τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ρήτρα ανάπτυξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε, επίσης, την επιτήρηση από την Ευρώπη αρκεί να μη διενεργείται από τη μισητή τρόικα η αναφορά στην οποία δημιουργεί δηλητηριώδεις συνειρμούς στους περισσότερους Έλληνες. Όμως, οι σημειολογικές αλλαγές δεν αλλάζουν την ουσία ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη συμφωνήσει σε μακροπρόθεσμη διαρθρωτική εξάρτηση για να εξασφαλίσει χρόνο και την απαιτούμενη ευελιξία για να χρηματοδοτήσει τις βραχυπρόθεσμες δημοφιλείς μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί. Το μόνο που ζητάει είναι μια ελάχιστη χρηματοοικονομική ευελιξία υπό την επιτήρηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών –σιγά τους «ριζοσπάστες»!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναστείλει προσωρινά τις ιδιωτικοποιήσεις βασικών υποδομών: λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια και τηλεπικοινωνίες. Όμως δεν τις έχει ακυρώσει ούτε προτίθεται να αναθεωρήσει προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις. Για τις Βρυξέλλες το ξεπούλημα κερδοφόρων στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας είναι βασικό κομμάτι της «μεταρρυθμιστικής» τους ατζέντας.

Oι μετριοπαθείς προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η προσπάθειά του να κινηθεί μέσα στο πλαίσιο της Ε. Ε. όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις υποτέλειας, απορρίφθηκαν από τη Γερμανία και τα 27 της ανδρείκελα.
Όλα τα μεγάλα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την δογματική προσκόλληση της Ε.Ε. σε εξτρεμιστικές, υπέρ-νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που κομμάτι τους είναι και η αποδόμηση της ελληνικής οικονομίας και η μεταφορά των πιο κερδοφόρων τομέων της στα χέρια ιμπεριαλιστών επενδυτών. Ο l Financial Times, η Wall Street Journal, οι New York Times, η Washington Post, η Le Monde κ.α είναι προπαγανδιστικά όργανα των νεοφιλελεύθερων εξτρεμιστών της Ε.Ε. Μπροστά στην αδιαλλαξία των Βρυξελλών από τη μια και την «ιστορική επιλογή» της υποχώρησης ή ριζοσπαστικοποίησης από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δοκίμασε την πειθώ.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αμέτρητες συναντήσεις με υπουργούς της Ε. Ε. Ο πρωθυπουργός A. Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης ταξίδεψαν στο Παρίσι, το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Ρώμη αναζητώντας μια συμβιβαστική συμφωνία. Μάταια. Οι Βρυξέλλες επαναλάμβαναν επίμονα: Το χρέος πρέπει να αποπληρωθεί στο ακέραιο και έγκαιρα. Η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει περικοπές για να έχει 4,5% πλεόνασμα, ούτως ώστε η πληρωμή των πιστωτών, επενδυτών, κερδοσκόπων και κλεπτοκρατών να είναι εξασφαλισμένη.
Η ευρωπαϊκή απόρριψη οποιοσδήποτε οικονομικής ευελιξίας ή αποδοχής ακόμα και του ελάχιστου συμβιβασμού αποτελεί πολιτική απόφαση: σκοπός της είναι η υπονόμευση της αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης ενάντια στη λιτότητα, τόσο στα μάτια των υποστηρικτών του στην Ελλάδα όσο και στα μάτια των πιθανών μιμητών του στην Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ιρλανδία (Economist 17/02/15,σ. 53).

Συμπέρασμα:
Ο στραγγαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας δολοφονίας της Ελλάδας από την Ε.Ε. Αποτελεί μια βάρβαρη απάντηση σε μια ηρωική προσπάθεια ενός λαού που φτωχοποιήθηκε καταδικασμένος να κυβερνιέται από διεφθαρμένους συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες.
Οι αυτοκρατορίες, όμως δεν πείθονται να παραδώσουν τις αποικίες τους με λογικά επιχειρήματα ή μέσω χρεοκοπημένων «μεταρρυθμίσεων». Η στάση των Βρυξελλών απέναντι στην Ελλάδα καθορίζεται από την πολιτική της «επικυριαρχίας ή καταστροφής». Η «διάσωση» είναι ένας ευφημισμός για τη μεταφορά κεφαλαίων από την Ελλάδα πίσω στις ευρωτράπεζες ενώ οι Έλληνες εργαζόμενοι φορτώνονται με όλο και μεγαλύτερο χρέος σε καθεστώς συνεχιζόμενης υποτέλειας. Η «διάσωση» των Βρυξελλών είναι ένα όργανο ελέγχου της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς είτε ονομάζονται τρόικα είτε οτιδήποτε άλλο.

Οι Βρυξέλλες και η Γερμανία δεν θέλουν διαφωνούντες μέσα στην Ε.Ε. Μπορεί να προσφέρουν μερικές ασήμαντες παραχωρήσεις έτσι ώστε να επιτρέψουν στον υπουργό Οικονομικών Βαρουφάκη να μιλήσει για «μερική νίκη» -ένας απατηλός ευφημισμός για την ταπείνωση.
Η συμφωνία «διάσωσης» θα περιγραφεί από τους Τσίπρα και Βαρουφάκη ως «νέα» και «διαφορετική» ή εναλλακτικά ως «στρατηγική» υποχώρηση. Οι Γερμανοί μπορεί να επιτρέψουν στην Ελλάδα χαμηλότερο δημοσιονομικό πλεόνασμα από το 4,5% «του χρόνου» – αλλά κάτι τέτοιο απλά θα μειώσει τα διαθέσιμα κεφάλαια για κίνητρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας και θα αναβάλλει τις αυξήσεις σας συντάξεις, τον κατώτατο μισθό κ.λπ.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και άλλες συντηρητικές μεταρρυθμίσεις δεν θα ακυρωθούν, θα γίνει «επαναδιαπραγμάτευσή» τους. Το κράτος θα διατηρήσει ένα μειοψηφικό πακέτο μετοχών.

Οι πλουτοκράτες θα πληρώσουν κάποιους φόρους παραπάνω, αλλά κανείς δεν θα αγγίξει τα δισ. της φοροδιαφυγής από τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ούτε στους διεφθαρμένους πλουτοκράτες του ΠΑΣΟΚ και της Ν. Δ. θα ασκηθεί δίωξη για τη λεηλασία της χώρας.
Οι συμβιβασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι ο χαρακτηρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ως «σκληροπυρηνικοί ή άκρα Αριστερά» από τα νεοφιλελεύθερα ΜΜΕ δεν έχει καμιά βάση. Οι ελπίδες του ελληνικού λαού για το μέλλον μπορεί να εξελιχθεί σε οργή. Μόνο η μαζική πίεση από την βάση μπορεί να ανατρέψει την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και τους καταστροφικούς συμβιβασμούς του υπουργού οικονομικών Βαρουφάκη. Αφού, δε, αυτός δεν έχει καμιά απήχηση στη βάση του κόμματος, μπορεί εύκολα να αποπεμφθεί από τον Τσίπρα με τη δικαιολογία ότι υπέγραψε έναν συμβιβασμό ο οποίος θυσιάζει ζωτικά συμφέροντα του λαού.

Παρόλα αυτά, εάν η αδιαλλαξία της Ε.Ε. αποκλείσει μια -έστω και οριακά- ευνοϊκή συμφωνία, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ (παρά τη θέλησή τους) μπορεί να αναγκαστούν να βγουν από την αυτοκρατορία του ευρώ και να αποδεχτούν την πρόκληση της διαμόρφωσης μιας νέας πραγματικά ριζοσπαστικής πολιτικής και οικονομίας σε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα. Μια επιτυχημένη έξοδος της Ελλάδας από την αυτοκρατορία Γερμανίας-Βρυξελλών θα οδηγήσει, πιθανότατα, στη διάλυση της Ε.Ε. καθώς και άλλα υποτελή κράτη θα ακολουθήσουν το ελληνικό παράδειγμα αρνούμενα να αναγνωρίσουν κι αυτά τα χρέη τους και τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων. Ολόκληρο το αποκαλούμενο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να κλονισθεί… Η Ελλάδα θα μπορούσε για μια ακόμα φορά να γίνει το «λίκνο της Δημοκρατίας».

Υστερόγραφο
Πριν από 30 χρόνια ήμουν σύμβουλος για 3 χρόνια (1981-1984) του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και συμμετείχα ενεργά στις εξελίξεις. Kι αυτός όπως κι ο Τσίπρας ξεκίνησε με την υπόσχεση ριζικών αλλαγών και κατέληξε υπόδουλος στις Βρυξέλλες και το ΝΑΤΟ, «αγκαλιασμένος» με τους ολιγάρχες και κλεπτοκράτες στο όνομα του «ρεαλιστικού συμβιβασμού» . Ας ελπίσουμε ότι απέναντι σε μια μαζική εξέγερση, ο πρωθυπουργός A. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο. Η Ιστορία δεν χρειάζεται να επαναληφθεί ούτε ως τραγωδία ούτε ως φάρσα.
Η αναφορά μου στο καθεστώς Ανδρέα Παπανδρέου βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες, συνεντεύξεις και παρατηρήσεις και στο άρθρο που έχω γράψει μαζί με τον James Kurth, Mediterranean Paradoxes: The Politics And Social Structure Of Southern Europe(Oxford:BergPress 1993/σσ160-224)
* Ο καθηγητής James Petras ήταν διευθυντής του Κέντρου Μεσογειακών Σπουδών στην Αθήνα (1981-1984) και διετέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου (1981-1984). Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαγραφή συνδικαλιστών από το ΠΑΣΟΚ, με απόφαση του πρωθυπουργού, επειδή οργάνωσαν γενική απεργία ενάντια στο «πρόγραμμα σταθερότητας» της τότε κυβέρνησης».
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» 28/2/2015