Πεντάλ ευαισθητοποίησης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης από τον Σαλβατόρε Λο Σίκο.
 
Η υφυπουργός Πολιτισμού, Άντζελα Γκερέκου, συναντήθηκε με τον καθηγητή Σαλβατόρε Λο Σίκο, τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε το «London to Athens Bike Tour 2014» με στόχο την ευαισθητοποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Ο ιταλικής καταγωγής καθηγητής ζει και εργάζεται στη Μεγάλη Βρετανία και δηλώνει λάτρης της Ελλάδας. Το ταξίδι του ξεκίνησε συμβολικά από τα σκαλιά του Βρετανικού Μουσείου μέχρι το Μουσείο της Ακρόπολης. Από την 1η Ιουλίου και με 8 ώρες ποδηλασίας ημερησίως ο Λο Σίκο έφτασε στην Αθήνα σε 35 ημέρες.
 
Ο Ιταλός είχε την υποστήριξη η Βρετανική Επιτροπή για την Επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα. «Πιστεύω ότι η επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα αποτελεί ηθική και ιστορική υποχρέωση όλων μας. Μπορούμε να δώσουμε ένα γερό ταρακούνημα στα λιμνασμένα νερά της Ευρώπης», δήλωσε ο Ιταλός Καθηγητής, ο οποίος ως ένδειξη αναγνώρισης παρέλαβε από την υφυπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού το εισιτήριο της επιστροφής του στο Λονδίνο και ένα αναθηματικό ειδώλιο περιστεριού, αντίγραφο των ελληνιστικών χρόνων. Επίσης, συζητήθηκε θερμά η υλοποίηση μίας μεγάλης εκδήλωσης για το επίμαχο θέμα, στο Λονδίνο, με την αμέριστη στήριξη και συμμετοχή της υφυπουργού Πολιτισμού.
 
athensvoice

Φταίνε να γελάνε με την καρδιά τους ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου;
 
Του Κωνσταντίνου Ι. Αγγελόπουλου.
 

Η Τουρκία δεν τηρεί το πλαίσιο των συμφωνηθέντων στην Κοινή Ανακοίνωση Αναστασιάδη-Ερογλου, δεν δέχεται συζήτηση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, αγνοεί αποφάσεις του ΟΗΕ και τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, δεν τηρεί το διεθνές δίκαιο στην υπόθεση των εποίκων και του εποικισμού (σήμερα τρεις στους πέντε κατοίκους του κατεχόμενου Βορρά είναι έποικοι!), δεν θέλει να συζητήσει αποχώρηση στρατευμάτων κατοχής, δεν επιθυμεί λύση που να βρίσκεται στο πλαίσιο του κοινοτικού κεκτημένου (με το δόλιο Λονδίνο να την σιγοντάρει σ’ αυτό) και γενικότερα να ακολουθεί τις διεθνείς πρακτικές των σύγχρονων δημοκρατιών. Κι ‘όμως, παρ' όλα αυτά, παρ' ότι η Αγκυρα ξεκάθαρα δέχεται να συζητά μόνον ό, τι της αρέσει και γράφει στα παλιά της τα παπούτσια και τον ΟΗΕ και την ΕΕ, η Λευκωσία, η Αθήνα και ο περιβόητος «διεθνής παράγων» την …παρακαλούν να δείξει καλή πίστη και να ενισχύσει τη «διαδικασία» του διαλόγου! Δεν τους απασχολεί το γεγονός, ότι με τα παρόντα δεδομένα, η συνέχιση της διαδικασίας γελοιοποιεί την ίδια τη διαδικασία.
 
Προ ημερών ,στην Αθήνα,ο πρωθυπουργός ,ο υπουργός Εξωτερικών ,ο πρόεδρος Αναστασιάδης ,οι αρχηγοί ελληνικών κομμάτων μας χάρισαν άπαντες την…ανησυχία τους για τα σημερινό νέο αδιέξοδο των συνομιλιών .Θυμήθηκαν ότι υφίσταται ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία ,μέλος της ΕΕ, θυμήθηκαν και ότι το Κυπριακό είναι διεθνές θέμα εισβολής-κατοχής και ζήτησαν( ευχήθηκαν) να εγκαταλείψει την «αδιαλλαξία» της η Τουρκία. Απαντες έπραξαν, δηλαδή, το καθήκον τους – Ιούλιος γαρ, 40 χρόνια από την εισβολή του «Αττίλα». Και για τη συνέχεια, βλέπουμε…
Αλλωστε, όπως δήλωσε πρόσφατα στη «Χουριέτ» ο κ. Βενιζέλος με την Τουρκία συζητούμε πλέον «πολιτισμένα».
 
Φταίνε να γελάνε με την καρδιά τους ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου; Οσα σοβαρά προβλήματα εξωτερικής πολιτικής κι’ αν έχουν, σίγουρα με το Κυπριακό μπορούν να διασκεδάζουν.
 
parapolitika.gr

 

Θα έχω να το λέω. Την πιο χορταστική χωριάτικη σαλάτα την έφαγα στο Λονδίνο, στο εστιατόριο «The Life Goddess». O δε μουσακάς του «Ergon», έμπνευσης Δημήτρη Σκαρμούτσου, ήταν ποίημα! Μόνο με εκείνον της μανούλας και του «Καλογερικού» στην Αρχαία Επίδαυρο μπορεί να συγκριθεί. Αλλά και τα σουβλάκια, με την αλάδωτη καλαμποκένια πίτα και την εξαιρετική ποιότητα κρεάτων του «Olive οil & Oregano», δικαιολογούσαν απόλυτα τις ουρές των Λονδρέζων στα ταμεία του ελληνικού ταχυφαγείου. Οσο για το θρεπτικό πρωινό (ξηροί καρποί με αποξηραμένα φρούτα και κρύο πράσινο τσάι ροδάκινο με κομμάτια από ξηρό μανταρίνι) στο «Carpo», αυτό με γέμισε ενέργεια για όλη τη μέρα. Τη λίστα των ελληνικών επιχειρήσεων εστίασης και τροφίμων που έχουν διεκδικήσει τη θέση τους στην εξαιρετικά ανταγωνιστική αγορά της βρετανικής πρωτεύουσας συμπληρώνει η νέα άφιξη του «Opso», όπου το μενού έχουν επιμεληθεί οι βραβευμένοι με αστέρι Michelin σεφ του «Funky Gourmet», η Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και ο Νίκος Ρούσσος.
 
Η μόδα της ελληνικής κουζίνας στο Λονδίνο
Τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρείται μια άνθηση στις ελληνικές επενδύσεις στο χώρο της εστίασης στο Λονδίνο. Ρωτάω τη Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και τον Νίκο Ρούσσο αν θεωρούν ότι η ελληνική κουζίνα έχει γίνει μόδα στη βρετανική μητρόπολη. «Καθώς γίνεται όλο και πιο γνωστή ευρέως, τώρα βρίσκει πρόσφορο έδαφος εξάπλωσης και σε ξένες αγορές». Ο Νίκος Νυφούδης, εκ των ιδιοκτητών του «The Life Goddess», παρατηρεί: «Η ελληνική κουζίνα δεν είναι μόδα στο Λονδίνο. Εμείς προσπαθούμε να την κάνουμε. Μέχρι πρότινος το ελληνικό προϊόν δεν είχε μερίδιο στη λονδρέζικη αγορά. Εμείς αποτολμήσαμε αυτό το άνοιγμα και φαίνεται ότι κάτι έχουμε πετύχει». Οι γεμάτες με κόσμο ελληνικές επιχειρήσεις που επισκέφτηκα κατά το πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο επιβεβαιώνουν τα λόγια τους. Πολύ προσεκτικά οργανωμένα εστιατόρια ή μαγαζιά πώλησης ελληνικών προϊόντων, είτε σε κομβικά σημεία του κεντρικού Λονδίνου είτε σε πολύβουα malls, φιλόξενη ατμόσφαιρα, ευγενικό σέρβις, εξαιρετική ποιότητα προσφερόμενων προϊόντων και πλήθος ανθρώπων κάθε εθνικότητας να χαμογελούν ευχαριστημένοι κάθε φορά που γεύονταν ένα νέο πιάτο.
 
Παρακολουθώντας τους multi culti πελάτες αυτών των επιτυχημένων εγχειρημάτων, συχνά διερωτήθηκα αν ήταν η ελληνική κρίση που οδήγησε τα βήματα των επιχειρηματιών στην αλλοδαπή. Ο Κώστας Κοντόπουλος, ιδιοκτήτης του «Carpo», πιστεύει πως «μέσα στην κρίση βρίσκονται μεγάλες ευκαιρίες. Η απόφαση να επεκταθούμε στο Λονδίνο ήταν μια επιλογή κόντρα στο κύμα. Επιπλέον, ήθελα να δω αν αυτό που είχαμε δημιουργήσει στην Ελλάδα μπορούσε να σταθεί στον κόσμο. Γιατί το Λονδίνο είναι ο κόσμος, είναι μητρόπολη, δεν είναι Αγγλία». Ο Νίκος Νυφούδης παραδέχεται πως «δεν ήρθαμε στο Λονδίνο λόγω κρίσης, αλλά λόγω επιλογής. Η βρετανική πρωτεύουσα μαζί με τη Νέα Υόρκη είναι οι γαστρονομικές πρωτεύουσες του κόσμου».
 
«Στην Αγγλία το κράτος είναι δίπλα σου»
Στην ερώτηση πόσο τους δυσκόλεψε ή  διευκόλυνε ο βρετανικός κρατικός μηχανισμός, όλοι συμφωνούν πως, σε αντίθεση με την ημεδαπή, μόνο διευκολύνσεις έλαβαν σε αυτή την προσπάθειά τους. Ο Κώστας Κοντόπουλος του «Carpo» είναι αφοπλιστικός: «Στα τέλη του 2012, όταν έκανα την έρευνα αγοράς στο Λονδίνο για το ενδεχόμενο επέκτασης της επιχείρησής μας, όλα τα ΜΜΕ του εξωτερικού παρουσίαζαν μια πολύ κακή εικόνα της Ελλάδας. Στις επαφές μου, λοιπόν, με τους βρετανικούς φορείς έπρεπε να αποδείξω ότι δεν είμαι αφερέγγυος, αλλά ένας σοβαρός επαγγελματίας. Οταν αυτό το πρόβλημα ξεπεράστηκε, βλέποντας το πολύ προσεκτικά δομημένο επιχειρησιακό οργανόγραμμά μας, άνοιξαν όλες οι πόρτες. Στο Λονδίνο είναι σαφώς πιο εύκολο να ανοίξεις επιχείρηση απ’ ό,τι στην Αθήνα, αρκεί να τους πείσεις για τον επαγγελματισμό σου. Το κράτος είναι δίπλα σου και όχι απέναντί σου. Είναι αρωγός στην επιχειρηματική προσπάθειά σου και όχι σκόπελος».
 
Στη συνέχεια, ποιο marketing plan ακολούθησαν; Ο Νίκος Νυφούδης παραδέχεται πως «με μηδενικό προϋπολογισμό για marketing κινηθήκαμε αξιοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης, καθώς το “Life Goddess” βρίσκεται σε μιντιακή γειτονιά, είχαμε για πελάτες δημοσιογράφους των “Time Out London”, “Vogue” και “GQ”, στους οποίους άρεσε το φαγητό μας και έγραψαν άρθρα για εμάς». Ομοίως, και ο Κώστας Κοντόπουλος ομολογεί πως δεν είχαν «κανένα απολύτως marketing plan, πλην της γνώσης, της αγάπης και της πίστης στο προϊόν μας, της τιμιότητας και της συνέπειας προς τον πελάτη μας. Ανοίγοντας το “Carpo” στην Πικαντίλι, είχαμε ένα βασικό πλεονέκτημα: το ίδιο το σημείο είναι ένα αβανταδόρικο μέσο προβολής γιατί καθημερινά είναι πέρασμα χιλιάδων ανθρώπων. Εμείς ποντάραμε στην ποιότητα και τη μοναδικότητα του προϊόντος μας και κερδίσαμε σταθερούς πελάτες».
 
Ο Ανδρέας Λαμπρίδης για το «Opso» απευθύνθηκε «στην εταιρεία δημοσίων σχέσεων Gerber PR. Εχουμε οργανώσει τρεις μέρες για δημοσιογράφους και food bloggers που μας επισκέφτηκαν και δοκίμασαν το μενού μας. Επίσης, έχουν ήδη γίνει αναρτήσεις άρθρων για εμάς στο Διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα από ανθρώπους του χώρου της εστίασης που μας ανακάλυψαν μόνοι τους».
 
Αυτές οι επιτυχημένες επιχειρηματικές επενδύσεις με πολλή δουλειά και οργάνωση, όπως τόνισαν όλοι οι συνομιλητές μου, είναι εξαιρετικοί πρεσβευτές όχι μόνο του πολιτισμού της ελληνικής κουζίνας, αλλά και του υγιούς επιχειρείν, προσφέροντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας σε Ελληνες, αφού σχεδόν σε όλες μεγάλο ποσοστό εργαζομένων είναι ελληνικής καταγωγής.
 
«Carpo» Ελληνικό καλωσόρισμα στην Πικαντίλι
Στην οδό Πικαντίλι, έναν από τους πιο ακριβούς και πολυσύχναστους δρόμους της βρετανικής πρωτεύουσας, σχεδόν απέναντι από τους βασιλικούς προμηθευτές «Fortnum & Mason», γράφεται από τον Φεβρουάριο του 2013 η επιχειρηματική επιτυχία του «Carpo» των αδερφών Κοντόπουλου: του Κώστα, του Βασίλη και του Αλέξη. Καθημερινά πλήθη Λονδρέζων και τουριστών αγοράζουν υγιεινά σνακ ξηρών καρπών ή αποξηραμένων φρούτων και πραλίνες. «Σε ένα διαγωνισμό αναγνωστών του “Mayfair Magazine” το “Carpo” ήρθε τρίτο, μετά το “Fortnum & Mason” και το “Ladurée”. Καταφέραμε να διακριθεί ο καρπός δίπλα σε brand names όπως η Σανέλ», λέει ο Κώστας Κοντόπουλος.
 
Ομως, καλά μυρίζω; Ελληνικός καφές; «Ναι, σερβίρουμε ελληνικό καφέ στο μπρίκι. Επίσης, βάλαμε στην αγγλική αγορά το φρέντο και οι ξένοι έχουν ξετρελαθεί! Σερβίρουμε, επίσης, και κρύο τσάι με κομμάτια από αποξηραμένα φρούτα». Δοκίμασα το πράσινο τσάι ροδάκινο με ξηρό μανταρίνι και ήταν υπέροχο! Την όσφρησή μου, στο μεταξύ, έχει κερδίσει η μυρωδιά από τους ξηρούς καρπούς που καβουρδίζονται επιτόπου και την ακοή μου οι προσεκτικά επιλεγμένες μουσικές. «Οταν σχεδιάζαμε το κατάστημα του Λονδίνου, σκεφτήκαμε ότι αυτό που έχουμε ανάγκη είναι ένα “welcome”, ένα χαμόγελο. Δεν θα φύγει ποτέ κάποιος από το κατάστημα αν πρώτα δεν τον κεράσουμε, αν δεν πάρει μια γεύση από αυτόν εδώ το χώρο. Βέβαια, οι Βρετανοί αρχικά ξαφνιάζονταν, αλλά το συνήθισαν και αυτοί», παρατηρεί χαμογελώντας. Κοιτώντας την ουρά που σχηματίζεται μέχρι έξω από το μαγαζί, τον ρωτάω αν σκέφτονται να επεκταθούν περαιτέρω στη βρετανική αγορά. «Αυτό μελετάμε τώρα, αλλά θέλουμε να κάνουμε σταθερά βήματα. Ο προσανατολισμός μας είναι πάντα το κέντρο του Λονδίνου, στο μοντέλο της Πικαντίλι».
 
«Ergon» Φάβα και κατσικάκι με φανατικούς οπαδούς
Στην μποέμ και σικ περιοχή Μέριλμπον έχει ανοίξει από τον Νοέμβριο του 2013 η λονδρέζικη εκδοχή του «Ergon». Μετά τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, τη Σκιάθο, τη Ρόδο, την Αθήνα και τη Λευκάδα, η μαγειρική του Δημήτρη Σκαρμούτσου ήρθε να κατακτήσει και τη βρετανική πρωτεύουσα. Το εστιατόριο των Θωμά και Γιώργου Δούζη υποδέχεται τον επισκέπτη με το μότο του γραμμένο στα Ελληνικά πάνω σε έναν τοίχο: «Το φαγητό είναι νοστιμότερο όταν το μοιράζεσαι». Από κάτω υπάρχει, βεβαίως, και η αγγλική μετάφραση. Το δικό μου φαγητό δεν το μοιράστηκα με κανέναν, παρέμεινε όμως εξαιρετικά νόστιμο.
 
Η Νικόλ Λαπουρίδου και ο Γρηγόρης Κάππας, υπεύθυνοι του εστιατορίου, με υποδέχτηκαν με μια δροσιστική σπιτική λεμονάδα με ιβίσκο. Ακολούθησε η γραβιέρα από τη Νάξο με την κρούστα από χαρουπάλευρο, παπαρουνόσπορο και νιφάδες βρόμης, σερβιρισμένη με γλυκό τριαντάφυλλο και κόκκινα φύλλα παντζαριού. Τι ανορθόδοξα υπέροχος συνδυασμός γεύσεων! Ο δε μουσακάς τους; Αντίστοιχου βεληνεκούς.
 
Ρωτάω τη Νικόλ Λαπουρίδου τι πιάτα προτιμούν συνήθως οι πελάτες τους. «Η φάβα έχει φανατικούς οπαδούς από όλες τις εθνικότητες, όπως και η γραβιέρα που φάγατε. Ομως, το αρνί μας είναι “το καλύτερο αρνάκι στο Λονδίνο”, σύμφωνα με δημοσίευμα της “Evening Standard”». Και έχουν «ψήσει» τους πελάτες τους να μοιράζονται τα φαγητά α λα ελληνικά, σύμφωνα με το μότο τους; «Μα φυσικά. Τους αρέσει πολύ να μαγειρεύουν τις συνταγές μας σπίτι τους, αγοράζοντας από το deli μας τα ελληνικά υλικά που χρησιμοποιήσαμε στην παρασκευή των πιάτων που δοκίμασαν στο εστιατόριό μας». Ολες αυτές οι επιχειρήσεις εστίασης λειτουργούν ως μικρά αυτόνομα «υπουργεία» του καθημερινού ελληνικού πολιτισμού, σκέφτηκα, προχωρώντας στην πολύβουη Μέριλμπον.
 
«The Life Goddess» «Μαμαδίστικη» κουζίνα
Στην περιοχή του Μπλούμσμπερι, κοντά στο Βρετανικό Μουσείο, βρίσκεται ο κομψός χώρος «The Life Goddess» των Νίκου και Γιώργου Νυφούδη και του Ηλία Πουλακιώτη. Οι εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι νεαροί επιχειρηματίες, με εμπειρία στο χώρο της εστίασης, επεκτάθηκαν στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 2013, αναθέτοντας στους Beetroot το σχεδιασμό της εταιρικής ταυτότητάς τους.
 
Με μότο «Αυτό δεν είναι άλλο ένα ελληνικό εστιατόριο» και θέλοντας να διαφοροποιηθούν από το συρμό των γραφικών-κιτς γυράδικων με τους τσολιάδες για κράχτες (ακόμα ευδοκιμεί το είδος, ειδικά στην περιοχή του Bayswater), έστησαν ένα εστιατόριο με έμφαση στην καλή ελληνική πρώτη ύλη. «Εστιάζουμε στην κουζίνα της μαμάς. Ο,τι δεν θα επέλεγε η Ελληνίδα μητέρα να ταΐσει την οικογένειά της δεν θα το προσφέρουμε κι εμείς στους πελάτες μας. Μαγειρεύουμε αποκλειστικά με λακωνικό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και με ελληνικά προϊόντα, αρκετά από τα οποία μπορεί ο πελάτης μας να προμηθευτεί από τα ράφια του deli μας», διευκρινίζει ο Νίκος Νυφούδης.
 
Οντως, το ντελικατέσεν που λειτουργεί μέσα στο εστιατόριο είναι εντυπωσιακά ενημερωμένο. «Εκτός από λιανική, κάνουμε και χονδρική στην Αγγλία. Εχουμε την αντιπροσωπεία προϊόντων, όπως ΕΨΑ, Κυρ-Γιάννης, Σελήνη, καθώς και προϊόντα δικής μας ετικέτας, σε συνεργασία με Ελληνες παραγωγούς. Επίσης, εδώ και δύο μήνες υπάρχει στο Διαδίκτυο το ηλεκτρονικό μας κατάστημα, απ’ όπου πωλούνται μη νωπά ελληνικά προϊόντα σε όλη την Ευρώπη».
 
Καθώς δοκιμάζω την ευφάνταστη, χορταστική «σαλάτα της ελληνικής γης» και το σιγοβρασμένο σε κόκκινο κρασί χταπόδι πάνω σε πουρέ φάβας, γαρνιρισμένο με παντζαρόφυλλα και μαρμελάδα πορτοκάλι, ρωτάω για τα επόμενα σχέδιά τους: «Σε ένα μήνα ανοίγουμε το “The Life Goddess Experimental” στην οδό Κάρναμπι. Μαζί μας θα είναι και ο Τέλης Παπαδόπουλος, κορυφαίος mixologist σε παγκόσμιο επίπεδο, ο οποίος θα φτιάχνει κοκτέιλ μόνο με ελληνικό αλκοόλ».
 
«Olive oil & Oregano» Το καλύτερο σουβλάκι
Στο ανατολικό Λονδίνο, στο δημοφιλές Westfield Mall, στο Στράτφορντ, τον Δεκέμβριο του 2011 άνοιξε το τελευταίο παράρτημά της η αλυσίδα «Olive oil & Oregano» των Δημήτρη Δαμιανίδη, Δημήτρη Κότσα και Δημήτρη Φλωράκη, με καταστήματα σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κύπρο, Γερμανία, Βουλγαρία και σε λίγο καιρό και στην Αυστρία. Οι πιεστικές παραινέσεις Λονδρέζων φίλων -«το καλύτερο σουβλάκι που έχεις φάει ποτέ!»- με έπεισαν να το επισκεφτώ και να πειστώ για του λόγου το αληθές. Δοκίμασα μια ποικιλία κρεάτων (καλαμάκι κοτόπουλο και χοιρινό, γύρο μοσχαρίσιο και σουτζουκάκι), συνοδεία πουρέ πατάτας, ψητών λαχανικών, τζατζικιού, μους φέτας και καλαμποκένιων αλάδωτων πιτών. Τέλειο! Γρήγορο, ποιοτικό φαγητό, με έμφαση στην καλή πρώτη ύλη και στο σωστό μαρινάρισμα, που δεν ταγκίζει στο στόμα.
 
Ο υπεύθυνος του καταστήματος, Σίμος Βέκιος, με πληροφορεί πως «τα περισσότερα υλικά τα φέρνουμε από την Ελλάδα: καλαμάκια κρεάτων, γύρους, πίτες, τζατζίκι, λάδι, τυριά (χαλούμι, φέτα), μυρωδικά (ρίγανη, δεντρολίβανο), ελιές, πολλά από τα οποία πουλάμε και στο deli μας μαζί με άλλα ελληνικά προϊόντα». Από το μενού τι προτιμούν οι Βρετανοί και τι οι υπόλοιποι; «Οταν ακούμε παραγγελία με γύρο χοιρινό και πίτα, ξέρουμε ότι κατά 99% ο πελάτης είναι Ελληνας. Οι Αγγλοι και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, οι οποίοι σε μεγάλο ποσοστό είναι μουσουλμάνοι, προτιμούν το κοτόπουλο. Αλλά δοκιμάζουν και άλλες γεύσεις σιγά-σιγά. Από τις σαλάτες μας, η χωριάτικη με φέτα είναι η αγαπημένη όλων. Είναι το ελληνικό trademark, γνωστό παγκοσμίως». Με άριστες κριτικές και σχόλια πελατών στη γνωστή ταξιδιωτική πλατφόρμα tripadvisor, δεν είναι τυχαίο ότι το «Olive oil & Oregano» τον Σεπτέμβριο θα επεκταθεί και στο τεράστιο Lakeside Mall, επίσης στο Λονδίνο, και έπεται συνέχεια.
 
«Opso» Παρεΐστικο φαγητό
Στη ΜερΙΛΜΠΟΝ επίσης, άνοιξε πριν από ένα μήνα ο 29χρονος Ανδρέας Λαμπρίδης το «Opso», το μενού του οποίου έχουν επιμεληθεί οι βραβευμένοι σεφ με αστέρι Michelin Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και Νίκος Ρούσσος. Ρωτάω τον νεαρό επιχειρηματία για το σκεπτικό της επένδυσής του. «Το “Opso” είναι ένα all-day casual εστιατόριο, που κοιτάζει την ελληνική κουζίνα στα μάτια, αλλά παράλληλα τη φλερτάρει με έναν αέρα λονδρέζικο. Ουσιαστικά, σε αυτόν το χώρο θέλουμε να γνωρίσουμε στους Λονδρέζους την ελληνική κουζίνα μέσα από τη δική μας ματιά. Γι’ αυτό υπάρχουν πολλές αναφορές σε παραδοσιακές ελληνικές συνταγές (όπως το αρνί γιουβέτσι στο φούρνο), που φέρνουν αμέσως αναμνήσεις από ένα κλασικό ελληνικό κυριακάτικο τραπέζι. Τα διάφορα φαγητά μπαίνουν στη μέση, μοιράζονται και φέρνουν την παρέα κοντά. Αυτή, άλλωστε, είναι η βασική ιδέα του “Opso”, social food. Η ελληνική φιλοξενία και γεύση δοσμένη με μια κοσμοπολίτικη διάθεση Λονδίνου».
 
Και ποια είναι η φιλοσοφία του φαγητού κατά τους σεφ; «“Greece inspired, London made” είναι το μότο μας. Το φαγητό μας έχει ελληνικές επιρροές, με έμφαση σε ιδιαίτερα ελληνικά προϊόντα, αλλά με μια κοσμοπολίτικη διάθεση του Λονδίνου. Το 90% του όγκου των προϊόντων που χρησιμοποιούνται κατά την παρασκευή των πιάτων μας έρχεται από την Ελλάδα». Στην ανταγωνιστική αγορά της λονδρέζικης εστίασης, τι νέο έρχεται να κομίσει το «Opso»; τους ρωτάω. «Το “Opso”, που σημαίνει έδεσμα στα αρχαία ελληνικά, θα βοηθήσει, όπως και όλα τα υπόλοιπα εστιατόρια με καλή ελληνική κουζίνα, στη διάδοση της γευστικής μας κουλτούρας γενικότερα». Με τέτοιους εκλεκτούς πρεσβευτές της νέας ελληνικής κουζίνας μόνο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε.
 
kathimerini.gr

 

Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown», υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη, προκειμένου να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου.
 
Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.
 
Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».  
 
Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.
 
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους. Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.
 
Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης.
 
Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού», υποστηρίζεται στο βιβλίο.
 
Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών.
 
Μπορεί κάνεις δικαιολογημένα να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι παιχνίδι παίζεται εδώ;  
 
Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές.
 
Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».
 
Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη», ενώ προσθέτει: «Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε, "δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμη" και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, "δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγία" και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ».
 
Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.
 
Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.
 
«Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος», επισημαίνει.
 
Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ακόμη ότι τα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει ότι το αποτέλεσμα είναι μια εξέλιξη της οικονομίας όπως αυτή με τον Καγκελάριο Μπρούνινγκ. "Τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο απύθμενο".
 
xrimablog.gr

Ο έγκριτος δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου κάνει μια σημαντική αποκάλυψη..

Ότι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος διαφωνούν για την ανακήρυξη της ΑΟΖ στο Αιγαίο. Γι'αυτό δεν τόλμησαν, λόγω της Τουρκίας, να παρουσιάσουν τα πετρέλαια του Αιγαίου, γράφει στο Εθνος.

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου:
Την περασμένη Τρίτη, η ελληνική κυβέρνηση έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ξεπέρασε τις αδικαιολόγητες φοβίες της και παρουσίασε στο Λονδίνο το πρόγραμμα παραχωρήσεων για έρευνα υδρογονανθράκων στον θαλάσσιο χώρο της Δυτικής Ελλάδας και νότια της Κρήτης. Βέβαια, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η Αθήνα άφησε έξω από τους σχεδιασμούς της το Αιγαίο και τις περιοχές που η Τουρκία χαρακτηρίζει «αμφισβητούμενες».
 
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει και το άλμα, αλλά δεν τόλμησε. Ενώ τόνιζε πως στη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ θα εστιαζόταν στη «Θαλάσσια Πολιτική», το τέλος της (προεδρίας), την περασμένη Δευτέρα, ήταν απογοητευτικό, αφού δεν είχε το σθένος να προχωρήσει σε ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Είναι ένα θέμα που δίχασε την κυβέρνηση, αφού ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Εξωτερικών έχουν διαφορετικές απόψεις, και στηρίζονται σε θέσεις συμβούλων που απέχουν... χιλιόμετρα.
 
Ομως είναι εξαιρετικά θετική η απόφαση να καλέσουν στην Αθήνα τον Σόλωνα Κασίνη, τον άνθρωπο που γνωρίζει τον τρόπο ανακήρυξης της ΑΟΖ στην Κύπρο και τις μεθόδους παραχώρησης των οικοπέδων της για έρευνες. Αλλωστε, η εμπειρία του από το νησί είναι εξαιρετικά σημαντική και ο επιστήμονας αυτός γνωρίζει στην πράξη πώς «γίνεται η δουλειά». Ηταν ηγετικό μέλος μίας ομάδας που έφερε σε πέρας τις οδηγίες του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου. Μαζί με τον υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννη Μανιάτη, θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα, εάν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών βαδίσουν με βάση τα δικαιώματα που παραχωρεί στις χώρες το Δίκαιο της Θάλασσας.
 
Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται υπό την καθημερινή απειλή της κατοχικής δύναμης. Χιλιάδες στρατιώτες της Τουρκίας βρίσκονται στο νησί, εκατοντάδες άρματα μάχης στοχεύουν τις ελεύθερες περιοχές, ενώ η αεροπορία της μπορεί να φτάσει στην Κύπρο σε έξι λεπτά. Παρ' όλα αυτά η Λευκωσία προχώρησε στην ανακήρυξη της ΑΟΖ και δεν φοβήθηκε τον Αττίλα. Υπό τα δεδομένα αυτά, η στάση της Αθήνας είναι τουλάχιστον περίεργη. Ας ελπίσουμε ότι θα επιτραπεί στον κ. Κασίνη να υλοποιήσει το επιτυχημένο σχέδιο που εκπόνησε η ομάδα του για την Κύπρο.
 
Πηγή: iefimerida.gr