«Α,ρε Λαυρέντη…

Δε θα ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος» (Μ.Αναγνωστάκης «Επιτύμβιον»)

Σχόλιο για την συγκρότηση του νέου Δ.Σ. ΙΣΚΩ

Ελλη Καρανικα, Αναισθησιολογος ΕΣΥ

Έγινε πρόσφατα η συγκρότηση του νέου (;) Δ.Σ. του ΙΣΚΩ.Το ερωτηματικό αφορά το πόσο νέο είναι αφού τα νεοεισερχόμενα άτομα περιορίζονται στις θέσεις του απλού μέλους ενώ τα ίδια παλιά, γνώριμα πρόσωπα παίρνουν τις σημαντικές θέσεις του προεδρείου. Είναι τα ίδια πρόσωπα που μετέχουν αδιάκοπα, ανακυκλώνονται, εναλλάσσονται, ρυθμίζουν και διακανονίζουν την σύνθεση στα τοπικά ιατρικά ΄Όργανα για δεκαετίες. Γνωστό φαινόμενο στα συλλογικά μας Όργανα στον χώρο της υγείας, εντός κι εκτός νοσοκομείου,οι διαπροσωπικές συμφωνίες, οι δεσμευτικές υποσχέσεις, οι ζυμώσεις και οι μυστικές διαβουλεύσεις που προηγούνται κι έπονται σε μια εκλογική αναμέτρηση, όπου είναι προβλέψιμη, αν όχι βέβαιη εκ προοιμίου η σύνθεση, βλέποντας τα πρόσωπα που μετέχουν, η δε διεκδίκηση της προεδρικής θέσης, έχει δρομολογηθεί πριν ακόμη την λήξη του προηγούμενου ΔΣ! Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται.Πριν λίγα μόλις χρόνια, ζητήθηκε και παραχωρήθηκε(!) η χρήση τίτλου νοσοκομειακού ιατρικού οργάνου, ως να επρόκειτο για « δακτυλίδι» που εναλλάσσεται στα μέλη της ίδιας οικογένειας.

Στις φετινές εκλογές του ΙΣΚΩ, έγινε φανερή η διάθεση των ψηφοφόρων γιατρών για ανανέωση του Συλλόγου. Ο πρώτος σε ψήφους συνάδελφος, άτομο χαμηλού προφιλ, εκτός κυνηγιού προβολής και δημοσιότητας,έξω από πολιτικές, κομματικές, ιδιοτελείς επιδιώξεις, πέτυχε να φέρει πάνω από 20-25 ψήφους διαφορά από όλους τους υπόλοιπους, που ακολουθούν, συνεπώς θα ήταν δικαιωματική η έμπρακτη αναγνώριση της πρωτιάς από τους λοιπούς εκλεγμένους. Η μεγάλη διαφορά δεν μπορεί παρά να είναι δηλωτική της επιθυμίας των γιατρών για αλλαγή του ύφους και ήθους του ΙΣΚΩ. Εν τούτοις, η σύγκληση σε σώμα δεν έφερε την ανατροπή στο αναμενόμενο, που θα εξέπληττε ευχάριστα-και όχι μόνο την ιατρική κοινότητα.

Είναι όμως, λυπηρό το γεγονός ότι αν και ο ίδιος δεν έκρυψε ότι αισθάνθηκε « πρώτη φορά τόσο αδικημένος στην ζωή του», δεν τόλμησε (;) να διατυπώσει δημόσια την φημολογούμενη από ημέρες κανονισμένη σύνθεση του Δ.Σ. του ΙΣΚΩ. ‘Οχι πως θα άλλαζε κάτι στην σύνθεση ή στις επόμενες εκλογές, αλλά έστω για την τιμή της διαδικασίας, για λόγους ηθικής ικανοποίησης των συναδέλφων που (τον ) ψήφισαν. Τίποτα θετικό δεν προσφέρει σε μια διαδικασία η σιωπηλή αποδοχή της παραγκώνισης των πρώτων. Αντίθετα, καταφέρνει να ισχυροποιήσει εγκατεστημένες χρόνιες πρακτικές ομαδοποίησης και λομπισμού που δεν οφελούν ένα επιστημονικό, κοινωνικό ΄Οργανο που οφείλει να είναι υποδειγματικού κύρους, διαφάνειας και αξιοκρατίας, πολύ περισσότερο αν ένα τέτοιο ΄Οργανο φέρει το βαρύ όνομα του Ιπποκράτη! Σωστά, νομίζω, σχολίασε η εφημερίδα «Σταθμός» ότι έπρεπε να ανακοινωθούν οι ψήφοι που πήραν οι υποψήφιοι, ώστε να φανεί πραγματικά η «λαϊκή βούληση».Και να απαντηθούν απλά ερωτήματα. Προφανώς η τελική σύνθεση κάθε νέου Δ.Σ. βγαίνει με εσωτερική ψηφοφορία μεταξύ των εκλεγμένων, συνεπώς φέρει το ένδυμα της νομιμότητας.Το Καντιανό ερώτημα όμως παραμένει διαχρονικό: «Το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό». «Σιγά το θέμα», λέμε στο τέλος των συζητήσεων, ίδιως όταν στις μέρες μας κατακλυζόμαστε από τόσο σοβαρά θέματα στην καθημερινή πολιτική σκηνή, εντός και εκτός Ελλάδας! Η ανοχή μας σε φαινόμενα αριβισμού,βολονταρισμού και (μικρο-)παραγοντισμού- πολιτικού, κομματικού, κοινωνικού- έχει χτυπήσει οροφή. «Δεν βλέπουμε γύρω τι γίνεται», ξαναλέμε παραιτημένοι από την διάθεση κριτικής,στηλίτευσης ή και την συμμετοχή στα κοινά. Περιοριζόμαστε στα οικου μας, με την επωδό « τίποτα δεν αλλάζει…». Αρνητική ανατροφοδότηση. Κι η ζωή στην «μικρή μας πόλη» συνεχίζεται μέχρι την επανάληψη ανάλογων πρακτικών, σε άλλο τομέα του κοινωνικού βίου, σε άλλες επιλογές/εκλογές. Κοινωνικο-πολιτικός μιθριδατισμός. Το πολύ πολύ, να εκφραστούμε ευκαιριακά με σκωπτική διάθεση, απέναντι στην αυτοαναφορική εκτίμηση κάποιων ατόμων που επιδιώκουν την κατάληψη πολλών θέσεων στον δημόσιο χώρο, ότι αυτοί μπορούν να ασκούν συγχρόνως και με επιτυχία, πολλά και διαφορετικά καθήκοντα (επαγγελματικά, επιστημονικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικογενειακά κλπ), όσα αντιστοιχούν στους ηγετικούς τίτλους που αποκτούν. ΄Ομως, τελικά, όποιες ενστάσεις ή σχόλια κι αν γίνουν προσωρινά για το θέμα, ξεχνιούνται σε λίγο καιρό ενώ το …τρόπαιο της ποθητής θέσης μένει, με ό,τι αυτή επιφέρει στον/στην κάτοχο. Μένει να αποδεχθεί και η ουσιαστική αξιοποίηση των δυνατοτήτων ενός δυναμικού, σύγχρονου ιατρικού συλλόγου σε δύσκολους καιρούς. Να ευχηθουμε όλα τα Μέλη του ΙΣΚΩ να γίνουν αποδοτικό ‘ Οργανο του Συλλόγου, όχι το αντίστροφο. Οι καιροί ου μενετοί!

Υ.Γ.1 : Θεωρώ ασαφώς διατυπωμένη, αν όχι σαφώς λανθασμένη, την δήλωση της νέας Προέδρου του ΙΣΚΩ, στο ΒτΚ(6.12.22) ότι το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα «κινείται προς την σωστή κατεύθυνση… προσπαθεί από την μια να διαμορφώσει μια νέα εποχή στο ΕΣΥ, …. δημιουργεί ευκαιρίες για τους εργαζόμενους στο ΕΣΥ …»!; Θέλω να πιστεύω ότι εν τη ρύμη του λόγου απέτυχε πιθανον η προσπάθειά της για συνοπτική αντικειμενική προσέγγιση σε επίμαχα άρθρα που αλλάζουν τον γνωστό χάρτη υπηρεσιών υγείας. Αναμένουμε, συνεπώς, τις προτεινόμενες τροπολογίες από το νέο ΔΣ, για ένα νομοσχέδιο που έχει δικαίως προκαλέσει τις αντιδράσεις του συνόλου σχεδόν των εργαζομένων στον χώρο της υγείας και φαίνεται να απειλεί τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ.

Υ.Γ.2. Ο στίχος του τίτλου,από το ποίημα του Αναγνωστάκη «Επιτύμβιον», άσχετος -εκ πρώτης όψεως…

ΚΑΙ ΟΙ ΠΝΙΓΜΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ….

Με αιτία κι αφορμή τον πνιγμό ενός ακόμη συμπολίτη μας

΄Ελλη Καρανίκα, Αναισθησιολόγος

Κάθε χρόνο, τους καλοκαιρινούς μήνες, έχουμε περιστατικά πνιγμού, ιδιαίτερα στις τουριστικές παραθαλάσσιες περιοχές. Δυστυχώς, πολύ συχνά ο θάνατος είναι αναπόφευκτος παρά τις προσπάθειες που πιθανόν ακολουθήσουν από παρευρισκόμενους ή το Προσωπικό του Νοσοκομείου, όταν μεταφερθεί. Κάθε χρόνο στη χώρα μας πνίγονται περίπου 10 παιδιά και έφηβοι. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ κάθε χρόνο στην Ελλάδα πεθαίνουν 400 άνθρωποι, ενώ το 67% αυτών των θανάτων συμβαίνουν τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Ο πνιγμός είναι η δεύτερη αιτία θανάτου για παιδιά κάτω των 14 ετών (:η πρώτη είναι τα τροχαία ατυχήματα) με κύρια αιτία την χαλάρωση της προσοχής των γονιών .

Μία από τις σημαντικότερες αμέλειες των κολυμβητών, όχι μόνο των ηλικιωμένων, είναι το κολύμπι μεταξύ 11:00 πμ και 15:00 μμ, με τους πιο ευάλωτους να θεωρούνται τα παιδιά (0-5 ετων), οι ηλικιωμένοι και όσοι δεν ξέρουν να κολυμπούν ή νομίζουν πως κολυμπούν καλά. Όμως, η ηλικιακή ομάδα με την μεγαλύτερη θνησιμότητα είναι οι άνδρες ηλικίας 20-24 ετών. Εκτός από τον παράγοντα υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων στην κολύμβηση ή υποτίμησης του κινδύνου, συνήθης αιτία πνιγμού είναι η κατανάλωση αλκοόλ και δευτερευόντως το βαρύ γεύμα. Ας θυμηθούμε την πρόσφατη τραγωδία στην Χαλκιδική με τα νεαρά παιδιά από την Β.Μακεδονία. Το παράδοξο είναι ότι τα περισσότερα περιστατικά πνιγμού, συμβαίνουν μόλις 10 μέτρα από την ακτή και σπάνια εντοπίζονται σε απόσταση πάνω από τα 50 μέτρα. Είναι γνωστό ότι οι άτομα με προβλήματα υγείας, ιδιαίτερα καρδιοπαθείς και διαβητικοί οφείλουν να είναι προσεκτικότεροι από κάθε άλλη ομάδα ασθενών.

Καρδιοπαθείς και κολύμπι

Με τις απαραίτητες προφυλάξεις το κολύμπι δεν απαγορεύεται για τους καρδιοπαθείς. Το ήπιο κολύμπι ξεκουράζει την καρδιά, αφού το σώμα που επιπλέει στο νερό είναι απαλλαγμένο από μέρος της βαρύτητας, λόγω της άνωσης. Χρήσιμο όμως είναι ενα check-up κάθε αρρώστου πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές του, δεδομένου ότι ένας στους 1.000 καρδιοπαθείς κινδυνεύει να κάνει ανακοπή σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, όπου η σχέση είναι ένας προς 100.000. Ιδιαίτερη προσοχή σε καρδιοπάθειες που συνοδεύονται από ταχυαρρυθμίες ή βραδυαρρυθμίες. Το πολύ κρύο θαλασσινό νερό, όταν μάλιστα ο κολυμβητής ύστερα από παρατεταμένη ηλιοθεραπεία μπαίνει απότομα μέσα στη θάλασσα, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα καθώς ορισμένα άτομα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο κρύο, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται σπασμοί των αρτηριών, στηθάγχη ή αρρυθμίες. Μέσα στο νερό όμως, ορισμένες σχετικά απλές εκδηλώσεις καρδιακής νόσου όπως μία ζάλη, ένα παροδικό λιποθυμικό επεισόδιο, ένα έμετος ή ακόμη και μία κράμπα μπορεί να έχουν κατάληξη τον πνιγμό. Είναι πιθανότερο να έχουμε ένα παρόμοιο σύμπτωμα αν λαμβάνουμε υποτασικά ή αντιαρρυθμικά φάρμακα ή μπούμε στο νερό φαγωμένοι.

Γενικά ο καρδιοπαθής δεν πρέπει να κολυμπά σε μεγάλο βάθος, πρέπει να αποφεύγει οπωσδήποτε τις καταδύσεις και στην περίπτωση που είναι το νερό ψυχρό να μπαίνει σταδιακά αφήνοντας αρκετά περιθώρια προσαρμογής στον οργανισμό. Είναι καλό να αποφεύγεται το μοναχικό κολύμπι για να υπάρχουν άνθρωποι που θα προστρέξουν σε άμεση βοήθεια αν χρειαστεί. Προφανώς, πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και η ταλαιπωρία από μία δύσκολη πρόσβαση σε δυσπρόσιτη, ερημική παραλία.

Εκτός από τον πνιγμό, πλήθος άλλων ατυχημάτων μπορούν να συμβούν: Μια βουτιά με το κεφάλι σε ρηχά νερά, π.χ., μπορεί να προκαλέσει μόνιμη παράλυση από κάκωση της σπονδυλικής στήλης. Ένα μηχανοκίνητο σκάφος μπορεί να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο αν συγκρουστεί με κάποιο λουόμενο. Και η κολύμβηση σε κρύο νερό μπορεί να προκαλέσει υποθερμία.

Οι βασικοί κανόνες ασφαλείας για την αποφυγή πνιγμών στον γενικό πληθυσμό είναι:

Μπείτε σταδιακά μέσα στο νερό, ώστε να προσαρμοστεί ο οργανισμός σας στο κρύο νερό.
Κολυμπήστε πάντα με παρέα ώστε αν συμβεί κάτι, κάποιος να φέρει έγκαιρα βοήθεια.
Μην απομακρύνεστε από τα ρηχά και κολυμπήστε παράλληλα με την ακτή , όχι κάθετα και κρατείστε δυνάμεις για την επιστροφή. Μην υπερεκτιμάτε τις δυνάμεις σας κάνοντας επίδειξη.
Αφήστε να περάσουν 3-4 ώρες κι από ένα ελαφρύ φαγητό. Αποφύγετε εντελώς το κολύμπι εάν έχετε καταναλώσει αλκοόλ ή ναρκωτικά.
Αν παρασυρθείτε στα βαθιά από κάποιο ρεύμα, διατηρήστε την ψυχραιμία σας, κολυμπήστε παράλληλα με την ακτογραμμή για να απεγκλωβιστείτε και μετά κάθετα για να επιστρέψετε στην ακτή.
Απολύμανση της πετσέτας μετά από κάθε μπάνιο (ζήτημα υγιεινής και Κορονοϊού)
Αποτρέψτε τα παιδιά από επικίνδυνα παιχνίδια στο νερό, όπως η «πατητή», οι αγώνες κολύμβησης κάτω από το νερό κ.λπ. Όταν το παιδί πιει νερό, οι γονείς να επισκεφτούν το νοσοκομείο ή κέντρο Υγείας και να είναι σε παρακολούθηση μέχρι και ένα 24ωρο, ώστε να εξεταστεί η αποτροπή απώτερων επιπλοκών.
Μην βασίζεστε στα φουσκωτά αντικείμενα (π.χ. μπρατσάκια, κουλούρα, στρώματα ) για την ασφάλεια των παιδιών. Αυτά είναι παιχνίδια και όχι σωσίβια.

Θυμηθείτε: Φεύγοντας από την παραλία, πάρτε τις γόπες , τα τενεκεδομπυράκια , τα πλαστικά μπουκάλια, τις ναϋλον σακούλες σας και τα σκουπίδια σας. Είναι θέμα περιβαλλοντικής υγιεινής και πολιτισμού.

Νομοθετικό πλαίσιο

Αλλά πνιγμούς έχουμε κι από την μη τήρηση μέτρων ασφαλείας σε πισίνες και λοιπές εγκαταστάσεις ,ιδίως μακρινά τουριστικά συγκροτηματα, από τα οποία απουσιαζει γιατρος ή ενας αυτοματος εξωτερικος απινιδωτης με εκπαιδευση Προσωπικου στην χρηση του. Ο βασικός νόμος που καθορίζει την ασφάλεια στις πισίνες είναι ένας χουντικός νόμος, παρά κάποιες μετέπειτα τροποποιήσεις (Υγειονομική Διάταξη υπ’ αρ.Γ1/443/1973 (ΦΕΚ 87 Β). Σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που εκμεταλλεύονται παραπάνω από μια κολυμβητικές δεξαμενές προβλέπεται η υποχρέωση ύπαρξης εκπαιδευμένου και πιστοποιημένου προσωπικού, με την ειδικότητα και πτυχίο «Επόπτη Ασφαλείας Κολυμβητικών Δεξαμενών-Ναυαγωσώστη». (αρθρο 21,παρ.2).Από την άλλη, πώς ενοικιάζονται τεράστιες παραλίες από τις αρμόδιες αρχές χωρίς την προϋπόθεση λήψης μέτρων ασφαλείας ανά περιοχή, με ναυαγοσώστη, ενημερωτικές πινακίδες , τήρηση αποστάσεων κλπ; Ελάχιστες εξαιρέσεις δεν αλλάζουν τον κανόνα. Εξάλλου, πολλοί όλοι έχουμε γίνει αυτόπτες μάρτυρεςσε ένα « παρ΄ολίγον ατύχημα» λουομένων από ταχύπλοα ή σέρφιγκ που διασχίζουν αστραπιαία την θάλασσα, σε απόσταση αναπνοής από τους λουόμενους, κι εκτός επιτρεπτών σηματοδοτούμενων ορίων. Σε πολλές τουριστικές περιοχές η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη (στο νησί μας;). Φαίνεται ότι η τουριστική βιομηχανία μας δεν προσαρμόζεται έγκαιρα στις επιταγές των καιρών, εκτός από τομείς που αφορούν την μεγαλύτερη κερδοφορία της – όσο λαϊκίστικο και αν ακούγεται.

Ο ΠΟΥ με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την πρόληψη των πνιγμών καλεί την επίσημη Πολιτεία να διεξάγει καμπάνιες ενημέρωσης για την σωστή συμπεριφορά στη θάλασσα, σε ποτάμια τις λίμνες και στα θαλάσσια σπορ και σε κρατικό επίπεδο να επιβληθούν αυστηρότερες νομοθεσίες για οτιδήποτε σχετίζεται με δραστηριότητες στο νερό.Όλα τα παραπάνω καθιστούν επιβεβλημένες τις δράσεις – στρατηγικές για την πρόληψη των πνιγμών στη χώρα μας. Παρότι οι στατιστικές των πνιγμών ενηλίκων κι ανηλίκων είναι θλιβερές , διαχρονικά, τα συναρμόδια Υπουργεία δεν κατάφεραν να επιβάλουν την πλήρη εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου νομοσχεδίου που να καθορίζει τους κανόνες ασφαλείας ( για τις πισίνες ξεν/χειων, κρουαζερόπλοιων, θαλασσίων παιχνιδιών, παιδότοπων , κατασκηνώσεων κ.α), να επιτηρεί την εφαρμογή τους και να επιβαλει κυρώσεις στους παραβάτες. Η αυτοπροστασία φαίνεται η πιο αποτελεσματική επιλογή. Είναι πολύτιμη η ζωή των παιδιών μας και η δική μας, για να την αφήνουμε στην πιθανότητα τήρησης των (ανεφάρμοστων ) νόμων από κάθε επιχειρηματία ή κρατικό φορέα.

Σημ.:Οι γυναίκες έχουν μικρότερο ποσοστό πνιγμών από τους άνδρες.:συμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ αναλογία αντρών:γυναικών είναι 3:1. Φαίνεται ότι τον πνιγμό των γυναικών και μάλιστα στην στεριά, αναλαμβάνει σχεδόν καθημερινά ο σύζυγος/ σύντροφος ενώ η Κοινωνία και η Πολιτεία συνεχίζουν τα μπάνια του λαού, εκφράζοντας την …οδύνη τους παρακολουθώντας το σήριαλ γυναικοκτονιών!!

“ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΗΛΟ…” ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ;

Το κείμενο αφορα την δυνατότητα των γυναικών για την αυτοδιάθεση του σώματός των

της ΄Ελλης Καρανίκα, Συντονίστρια Διευθύντρια Αναισθησιολογικού τμημ.ΓΝΚΥΚΩ

Πολλή συζήτηση γίνεται αυτόν τον καιρό για την νομοθετική δυνατότητα της γυναίκας, παγκοσμίως, στην αυτοδιάθεση του σώματός της, με αφορμή: 1. τις αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο για την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή και 2. την απαγόρευση αμβλώσεων στις ΗΠΑ

1.Αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο για την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή

Προσωπικά υποκλίνομαι με συγκίνηση και σεβασμό στις επίμονες προσπάθειες ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδί με την βοήθεια που παρέχει σήμερα η ιατρική, παρά την σωματική, ψυχική και οικονομική εξουθενωση που απαιτείται, όχι πάντα με επιτυχία.Ταυτόχρονα, όμως, θωρώ αδικαιολόγητη την συμπλεγματική έως στιγματική κατάσταση που συχνά δημιουργεί η κοινωνική πίεση ενός συντηρητικού, πατριαρχικού περιβάλλοντος στο ζευγάρι που δεν αποκτά παιδιά, ιδιαίτερα στην γυναίκα, λες και η απόφαση δύο προσώπων να μοιραστούν την ζωή τους, αποσκοπεί αποκλειστικά στην τεκνοποίηση.

Στην συζήτηση του νομοσχεδίου, που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία στην Βουλή την περασμένη εβδομάδα (19/7/22),αναπτύχθηκαν πολλά ζητήματα που συνδέονται με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή βάσει των διαφορετικών πολιτικών οπτικών και κοινωνικών προσανατολισμών των κομμάτων. Πολλά τα ηθικοδεοντολογικα προβληματα που προκύπτουν και απατείται θέσπιση δικλείδων ασφαλείας,.Π.χ.: ανωνυμία ή μη δοτ(ρι)ών, πιθανές αιμομιξίες και κληρονομικές νόσοι,το δικαίωμα των παδιών στην ενημέρωση για τον/την βιολογικό γονέα, η αυξηση του ορίου ηλικίας της μητέρας,ο χρόνος καταψυξης απλών ή γονιμοποιημένων ωαρίων, η τύχη των μη χρησιμοποιημένων ωαρίων, ο κινδυνος εμπορευματικοποίησης του γενετικού υλικού, εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη/εμποριο βρεφων, η αμοιβη δωρεάς γεννετικού υλικού κ.α. Ορισμένες από τις τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν τελικά, είναι αυτονόητες σε μια ευνομούμενη δημοκρατικη πολιτεία που σέβεται τις αρχές ισοτητας, της αυτοδιάθεσης και της ατομικής ευθύνης ολων των Πολιτων της. Παρότι δεν συζητήθηκαν επαρκώς κατά την γνώμη μου. Η πιο σημαντική και αναγκαία από καιρό τροποποίηση που αναγνωρίστηκε από όλες τις πλευρές ώστε να αλλάξει το αναχρονιστικό και προσβλητικό πλαίσιο, είναι η εξής:Μέχρι τώρα ήταν απαραίτητη η συναίνεση του συζύγου-συντρόφου της γυναίκας για την καταστροφή καταψυγμένων ωαρίων της,ακόμη κι αν έχει χωρίσει!Καταργείται αυτή η αναχρονιστική διάταξη. Μπορεί η γυναίκα να αποφασίζει για την καταστροφή των ωαρίων της που έχει καταψύξει, χωρίς να χρειάζεται η συναίνεση του συζύγου. Προσοχή: μιλάμε για τα ωάρια ενος ενδοκοιλιακού οργάνου της,της ωοθήκης της, όχι το γονιμοποιημένο ωάριο από το σπερματοζωάριο του συντρόφου της, για το οποιο ορθώς προβλέπεται συναίνεση του!Επισημαίνεται δε ότι δεν ισχύει πουθενά αλλού στην νομοθεσία η προϋπόθεση συναίνεσης του εκάστοτε συντρόφου της γυναίκας στην διαχείριση της ίδιας σε άλλα βιολογικά στοιχεία της π.χ. το αίμα της, τον μυελό των οστών, τον νεφρό της κ.λπ.

Στο νομοσχέδιο, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή συνδέθηκε σχεδόν οριζόντια με το δημογραφικό πρόβλημα στην χώρα μας, ειδικότερα με την υπογεννητικότητα. Μπορεί όμως η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος να λυθεί με νομοθετικές παρεμβάσεις και η υπογεννητικοτητα με μέτρα αριθμητικής αύξησης του πληθυσμου ή επιδοματικης πολιτικης; Δυστυχώς, όχι!Για να έχουν τα ζευγαρια την δυνατότητα τεκνοποίησης και ανατροφής στην καλυτερη βιολογική τους ηλικία χρειαζονται πολυπλευρα μετρα κοινωνικης πολιτικης που θα εξασφαλιζουν σταθερη οικονομική, κοινωνική και ψυχολογική ευεξία.Δεν αντιμετωπίζεται με την παραταση του ορίου μητρότητας, με την ανανεωση του χρονου βαθειας καταψυξης ωαρίων, με την ιδρυση ειδικών κέντρων κλπ. Καλως όμως, επεκτεινονται νομοθετικά οι επιλογες της συγχρονης γυναικας για υποβοηθούμενη αναπαραγωγη -ώστε να αυξηθούν οι δυνατότητες στο ζευγάρι που επιθυμεί να αποκτήσει παιδι- αλλά το δημογραφικό χρειάζεται άλλου επιπεδου κοινωνική πολιτική από τις εκαστοτε κυβερνήσεις.

Το δικαίωμα στην άμβλωση ( και στην αντισύλληψη)

Η συζήτηση για την δυνατότητα της γυναίκας για αυτοδιάθεση του σώματός της επανέρχεται στην διεθνή επικαιρότητα με αφορμή την απόφαση του Ανωτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να ανατρέψει την εγγυημενη εθνικη προστασία του δικαιώματος των γυναικών στην αμβλωση, που αποτελεί μια περιτρανη κατακτηση του γυναικείου κινηματος.Το Ευρωπαϊκο συμβούλιο έχει εγκρίνει ψηφισμα για να συμπεριληφθει η αμβλωση στον Χαρτη Θεμελιωδων Δικαιωματων της Ε.Ε.Οι πιθανες συνεπειες της απαγόρευσης μιας νόμιμης αμβλωσης δεν αφορουν μονο τον κινδυνο που διατρέχει η γυναικα προκειμενου να απαλλαγει απο μια ανεπιθυμητη εγκυμοσύνη, εκτός ασφαλών δομών υπηρεσιων υγειας αλλά και τις τραυματικές επιπτωσεις στην ζωη της ίδιας, του παιδιου ή και της λοιπης οικογενειας απο την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Οι εκτρώσεις είναι νόμιμες στην Ελλάδα εντός των πρώτων 12 εβδομάδων και μπορούν να γίνονται στα δημόσια νοσοκομεία βασει καθορισμένου νομοθετικού πλαισίου. Δεν είναι συντεχνιακό μυστικό ότι οι εκτρώσεις διαχρονικά επέφεραν χρήματα στον κλάδο μας.Με την δημογραφικά καταγραμμένη αύξηση του πληθυσμού στο νησί μας, ιδιαίτερα του γυναικείου πληθυσμού (ημεδαπές και αλλαδαπές) αυξήθηκε κι ο αριθμός των αμβλώσεων.Μέσα στο πρώτο μονο εξάμηνο φέτος, έγιναν 42 μόνο στο νοσοκομείο μας! Παρότι δε πολλές γυναίκες εχουν πάνω απο 2 αμβλώσεις στο ιατρικο ιστορικό τους, δεν γίνεται υπευθυνη καθοδήγηση για την κατάλληλη ανά ηλικία αντισύλληψη. Το θέμα έχει επισημανθεί στην Υπηρεσία μου σε τοπικό-κεντρικό επίπεδο και έχουν κατατεθεί υπομνήματα της γράφουσας, χωρίς απάντηση.

Συνεπώς, η άβλωση είναι μονόδρομος εφόσον δεν υπάρχει πρόληψη της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Επιπλέον, δεν εφαρμόζονται στην χώρα μας φαρμακευτικές εκτρώσεις όπου η γυναίκα εισάγεται σε δημόσια κλινικη αμβλώσεων παίρνει ειδικα χάπια, υπο ιατρική επίβλεψη και περιμενει να αποβαλει χωρίς αιμορραγία ή άλλον σοβαρό κίνδυνο για την ζωή της. Επειδή δε, η σεξουαλική ζωή των νέων αρχίζει από την εφηβεία , αρκετά συχνά αντιμετωπίζουμε στην πιο τρυφερή ηλικία την αναγκαιότητα της άμβλωσης, με ό,τι ψυχολογικά ή και άλλα προβλήματα συνεπάγονται στην ζωή της έφηβης. Ακόμη ,όμως και στο ασφαλές περιβάλλον του χειρουργείου, μια χειρουργικη επέμβαση, όπως η άμβλωση, παρότι σύντομη και ρουτίνας, δεν είναι εντελώς άμοιρη δυνητικών κινδύνων.

Είναι νομίζω υποκριτικό να δηλώνουμε άκριτα και a priori υπέρ των εκτρώσεων απο φόβο μην φανούμε αντιφεμινιστ(ρι)ες, θρησκόληπτοι ή συντηρητικοί!Η αντισύλληψη, ενώ είναι επίτευγμα της επιστήμης και κατακτηση ης γυναικείας χειραφέτησης,έχει μείνει πισω στην χώρα μας και θεωρείται σχεδόν αποκλειστικά γυναικείο ζήτημα.Ελάχιστοι άνδρες θα δέχονταν απολίνωση σπερματικού πόρου/βαζεκτομή ενώ πολύ συχνά οι ίδιοι εξωθούν την γυναίκα τους σε έκτρωση. Η νομοθεσία παρέχει το δικαίωμα άρνησης παροχής των υπηρεσιών τους σε λειτουργούς υγείας για λόγους πεποιθήσεων. Ως γυναίκα γιατρός, η θέση μου είναι σταθερά υπέρ του αναφαίρετου δικαιώματος της γυναίκας σε ασφαλή άμβλωση, αλλά όχι ως …υποκατάστατο των μέσων αντισυλληψης!

Η κύρια ευθύνη, αναλογεί στην Πολιτεία, για την διαχρονική έλλειψη εφαρμοσμένου προγράμματος οικογενειακού προγραμματισμού από δημόσια εξειδικευμένα κέντρα, όπως γίνεται σε συστήματα υγείας του εξωτερικού. Προφανώς, η ιατρική κοινότητα και τα θεσμικά της όργανα έχουν επίσης ευθύνη για την ανύπαρκτη δραστηριότητα στο θέμα. Οταν σε όλους τους τομείς υγείας συνηγορούμε υπέρ της πρόληψης, είναι ανεπίτρεπτη η μη εμπέδωση νοοτροπίας πρόληψης της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, τουλάχιστον όταν αυτή γίνεται κατ΄επανάληψη! Δεν κρύβουμε ότι στο χειρουργείο χαιρόμαστε όταν μια γυναίκα, έστω και την τελευταία στιγμή, επανεκτιμά την απόφασή της και την αλλάζει. Όμως δεν μας επιτρέπεται να ενοχοποιούμε ή να σηκώνουμε επικριτικά τον δάκτυλο για την απόφαση άλλων, αγνοώντας ή αδιαφορώντας για τις συνθήκες λήψης της. Συνεπώς, για να δείξει η Πολιτεία έμπρακτα τον οφειλόμενο σεβασμό της στο δικαίωμα της γυναίκας στην αυτοδιάθεση του σώματός της, οφείλει στην σχετική νομοθεσία να συμπεριλαμβάνονται σύγχρονες μέθοδοι και ασφαλείς ενέργειες για την πρόληψη αλλά και την διακοπή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, όταν η ίδια η γυναίκα την κρίνει ως μονόδρομο. Αναμφίβολα, όμως, ο οικογενειακός προγραμματισμός της σημερινής εργαζόμενης γυναίκας μέσα σε ένα περιβάλλον ανισότητας, διακρίσεων, οικονομικης εξουθενωσης, εργασιακών προβλημάτων, ανεπαρκών κοινωνικών παροχών κλπ, όπως ήδη ειπώθηκε και στο πρώτο παράδειγμα, δεν ρυθμίζεται μόνο με εκσυγχρονισμό των άρθρων που αφορούν την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, την αντισύλληψη ή την άμβλωση.

Σημ.Σε όσες και όσους ενδιαφέρονται για έναν γόνιμο προβληματισμο στο θέμα, θα μου επιτραπεί να συστήσω ανεπιφύλακτα την προσφατη γαλλικη ταινια “Το γεγονός”. Ίσως θα ηταν χρησιμο οι γυναικειες οργανωσεις στην πολη μας ή εστω η ΚΙΛΕΚΩ να προβαλει την ταινια. Αξίζει τον κόπο!

“ΡΙΧΤΟΟΟΟΟΟ, ΗΛΙΑ”!!

( επική ατάκα του Γ.Αρμένη στην συγκλονιστική σκηνή του έργου “Όλα είναι δρόμος”του Π.Βούλγαρη)

Σχολιασμός για δημόσιες δηλώσεις σχετικά με την υποστελέχωση του νοσοκομείου

΄Ελλη Καρανίκα

Συντονίστρια Διευθύντρια Αναισθησιολογικού τμημ.

Επιστρέφοντας απο άδεια, διάβασα στον τοπικό τύπο τις δηλώσεις θεσμικών Οργάνων του νοσοκομείου μας για την συνεχιζόμενη υποστελέχωση και προτεινόμενες λύσεις αντιμετώπισης της θλιβερής κατάστασης. Αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα δήλωσης απο τα ‘Οργανα «παρών» στην δημόσια συζήτηση για το θέμα ,ανάλογα με την στόχευση και την συλλογιστική τους, παρότι δεν προστίθεται κάτι νέο σε κάθε δημόσια δήλωση των ίδιων προσώπων. Ανακυκλώνονται με τον ίδιο λεκτικό τρόπο οι διεκδικήσεις για «τα πάντα όλα εδώ και τώρα» (ως συμπατριώτες του…Ιπποκράτη και δη σε τουριστικό τόπο), τονίζοντας πάλι την ανησυχία για την χρονίζουσα προβληματική κατάσταση, παρότι αυτή είναι βιωματικά γνωστή σε όλους και παρότι η πρόβλεψη κινδύνων από την παράταση της κατάστασης δεν μπορεί να “νίπτει τας χείρας μας για ό,τι ήθελε συμβεί”!Σωστά επισημάνθηκε από τον τύπο η συνευθύνη όλων μας.

Η θέση που διατυπώθηκε για κλείσιμο του νοσοκομείου (!!) δεν μπορεί να θεωρηθεί “έσχατο μέσον πίεσης”. Ακόμη και άριστη δομή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας να διέθετε το νησί για την αντιμετώπιση απλών περιστατικών, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει άλλη δομή δευτεροβάθμιας μονάδας στο νησί, δηλαδή άλλο νοσοκομείο, αναρρωτιέται κάποιος πού θα πάνε οι ασθενείς όταν χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση για να μείνουν ζωντανοί έτσι ώστε τουλάχιστον να ευελπιστούν ότι θα προλάβουν να διακομιστούν σε μεγαλύτερο κέντρο. Αναφέρω ενδεικτικά συνήθη περιστατικά που είναι απειλητικά για την ζωή, χρειάζονται άμεση υποστήριξη για να επιβιώσουν και στις περισσοτερες περιπτώσεις αυτή παρέχεται με καλά αποτελέσματα και σε αυτό το προβληματικό νοσοκομείο μας: ανακοπή, έμφραγμα,αλλεργικό σοκ, βαρειά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, ρήξη ενδοκοιλιακού σπλάγχνου, επείγουσα καισαρική, πρόωρο νεογνό, αιμορραγία, επιβαρυμένο covid κλπ. Προφανώς, οι ασθενείς μας δεν μπορούν να μεταβούν άμεσα σε νοσοκομείο ή ιδιωτική κλινική μιας διπλανής πόλης, σαν να είμασταν στην στεριά, ούτε να πάνε στην γειτονική …χώρα! ‘Αρα το νοσοκομείο (όσο υποστελεχωμένο κι αν είναι) δεν μπορεί να κλείσει ως μέτρο πίεσης για την.. βελτίωσή του! Καμια ζωή δεν μπορεί να είναι το τίμημα για τέτοιο μέσον πίεσης! Το νοσοκομείο δεν είναι σούπερ μάρκετ που πιθανόν πεινάσουμε μια μέρα άμα κλείσει!Ακόμη και μικρή υποστήριξη του βαρέως πάσχοντος είναι καλύτερη απο την παντελή απουσία της, πόσο μάλλον που παρά τις όποιες ελλείψεις δεν είναι πάντα τόσο μικρή!

Ανάλογη θέση άλλου θεσμικού Οργάνου, προκαλεί εύγλωττη απορία:«Πιο λίγοι θα πέθαιναν με κλειστό νοσοκομείο παρά όπως λειτουργεί τώρα»!!(sic).΄Οταν ειδικευμένοι και αγροτικοί γιατροί, νοσηλευτές,διασώστες, λοιποί εργαζόμενοι αλλά και οι συγγενείς των ασθενών., αγωνιούμε ώρες και ώρες πάνω από ασθενείς στα τρέχοντα βαριά αλληλοδιαδεχόμενα περιστατικά (σε ΤΕΠ, χειρουργείο, ακτινολογικό, καρδιολογικό, ΜΤΝ, πτέρυγα covid, καρκινοπαθείς, δύσκολες νοσηλείες(ιδιαίτερα στην ακέφαλη Παθολογική κλινική), ειλικρινά πόσοι πιστεύουν ότι κινδυνεύουν περισσότερο οι ασθενείς με την παρέμβασή μας παρά αν έμεναν σπίτι ή στο ξενοδοχείο τους;;Εμείς δηλαδή επιτείνουμε τον θάνατό τους με τις όποιες υπηρεσίες μας;! Θεωρώ ότι η θέση αυτή είναι βαθιά απαξιωτική, μηδενιστική και προσβλητική για τους Εργαζόμενους στο νοσοκομείο μας.’Ολους αυτούς που παρά τις δύσκολες και προβληματικές συγκυρίες , παρά τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομή, παρά την κούραση και τις παραπάνω ευθύνες που αναγκαστικά αναλαμβάνουν, συνεχίζουν διαχρονικά να κάνουν το καλύτερο δυνατό για να κρατήσουν μια οριακή λειτουργία, ώστε να διεκπεραιώσουν τις καθημερινές ανάγκες, αναγνωρίζοντας τον κοινωνικό τους ρόλο. Κι αυτό χωρίς ανταλλάγματα ή ιδιοτελείς επιδιώξεις.

Σε αυτό το κλίμα των συνεχώς επαναλαμβανομένων ίδιων δηλώσεων, προστίθενται ανά διαστήματα και έκκεντρες βολές διοικούντων που αυτοκαταναλίσκονται ως φωτοβολίδες κρότου, χωρίς την αναγκαία λάμψη στο σκοτάδι του τούνελ όπου βρισκόμαστε. Η σκόπιμη αναφορά σε πάγια κακώς κείμενα στον εργασιακό μας χώρο, με έμμεση πλήν σαφή υποτίμηση αποδιδόμενου κλινικού έργου, δεν συμβάλει στον ακριβοδίκαιο καταμερισμό ευθυνών και μάλιστα όταν η συνοχή όλου του χώρου είναι αναγκαία όσο ποτέ .

Κατα την εκτίμησή μου, ένα μέρος από την επιθετική συμπεριφορά, τον εκνευρισμό και την ένταση- όχι μόνο των πολιτών αλλά και των διαπροσωπικών μας σχέσεων- πιθανόν τροφοδοτείται από την ανώφελη επανάληψη άστοχων δηλώσεων ή την προσπάθεια τροφοδότησης ισχνών προσδοκιών, όταν μάλιστα δεν φάνηκε κάποια μόνιμη λύση μετά τις πρόσφατες πολιτικές υποσχέσεις των αρμοδίων παραγόντων που “μας χάιδεψαν τ΄αυτιά”, όπως έλεγε κι ο Σαββοπουλος.Η απογοήτευση, η διάψευση, ο θυμός, η οργή, η αγανάκτηση εξουθενώνει εργαζόμενους και πολίτες.Σε αυτή την συνεχιζόμενη “ανοξική” ατμόσφαιρα, η ανασφάλεια και ο φόβος της τοπικής κοινωνίας για τυχόν πρόβλημα υγείας που θα απαιτήσει την εσπευσμένη μεταφορά στο νοσοκομείο, παύει με τον καιρό να γίνεται αγωνιστική δύναμη για άσκηση πίεσης στις πολιτικές δυνάμεις και μετατρέπεται σε βουβή οργή που πυροδοτεί βίαιες αντιδράσεις, όχι πάντα δικαιολογημένες και προς τους σωστούς αποδέκτες.Κι αυτο πρέπει να το προλάβουμε ή έστω να το σταματήσουμε΄όσο είναι ακόμη καιρος.

Προσωπικά, θέλω να πιστεύω ότι κάποιες από τις ατυχείς δηλώσεις που (άθελά τους) δημιουργούν επιβλαβή φόρτιση και άσκοπη ανασφάλεια, γίνονται εν τη ρύμη του λόγου δίνοντας άλλη κατεύθυνση στις προθέσεις τους. Γι΄αυτό η προσεκτική δημόσια τοποθέτηση ή έστω η αναδρομική ανασκευή ατυχών θέσεων, δίνει (έστω και) την ψευδαίσθηση ότι οι αρμόδιοι στις θέσεις ευθύνης και στα κέντρα λήψης αποφάσεων μπορούν- και οφείλουν – να αναγνωρίζουν την συμβολή όσων εργαζόμενων προσπαθούν να είναι μέρος της λύσης αντί του προβλήματος. Και είναι αρκετοί αυτοί οι εργαζόμενοι, τόσο στο νοσοκομείο μας όσο και στα άλλα δημόσια νοσοκομεία της χώρας που προσπαθούν στο μέτρο του δυνατού να καλύπτουν τις ανάγκες σε υπηρεσίες υγείας, παρά τις πολλαπλές ελλείψεις σε Προσωπικό και υποδομή !

Προσδοκώντας την “άμεση” λύση -ή έστω μια κάποια εφικτή λύση…

Ελλη Καρανικα, Συντονιστρια Διευθυντρια ΕΣΥ

Στην αναμενομενη συζητηση στο Δημοτικο Συμβουλιο “για την αναληψη πρωτοβουλιων και δρασεων για την αμεση θωρακιση των δημοσιων δομων υγειας του νησιου”, οπως αναφερεται στην εισηγηση του κ.Δημαρχου περιμενουμε να προκυψουν σαφεις προτασεις για την αποτελεσματικη διεκδικηση των αιτηματων της τοπικης κοινωνιας στον τομεα δημοσιων δομων υγειας. Αν η συζητηση αντι να επικεντρωθει στο τι πρεπει να γινει συντονισμενα και αμεσα , επικεντρωθει σε μικροπολιτικες σκοπιμοτητες, προσωπικες αντιπαραθεσεις, λεκτικους εντυπωσιασμους,υπεφιαλες στοχευσεις, επιλογη τροπων μαζικης διαμαρτυριας (:αποκλεισμος λιμανιου, αεροδρομιου κλπ), θα χαθει μια ακομη ευκαιρια ακομη και για την μερικη εκπληρωση του στοχου για βελτιωτικες αλλαγες στην υφισταμενη κατασταση . Αν πολιτικη ειναι η τεχνη του εφικτου, κατα τον Μπισμαρκ, δυσκολα θεωρειται πολιτικη διεκδικηση το αιτημα “εδω και τωρα μονιμες προσληψεις σε ολες οι ειδικοτητες, και προμηθεια τεχνολογικου εξοπλισμου σε ολες τις δημοσιες δομες του νησιου, σημερα”, οσο κι αν μας αρεσει να το επαναλαμβανουμε! Αν παλι μεταφράσουμε τη λέξη «εφικτό» σε ατολμια, υποβάθμιση απαιτήσεων, μειωση προσδοκιών, η πολιτική χάνει τον χαρακτήρα της διεκδικητικής τέχνης και υποβιβάζεται σε τεχνική διαχείρισης δηθεν ρεαλιστικων εκτιμησεωνπροκειμενου να δικαιολογήσουμε την απραξια ή την α;ναποτελεσματικοτητα των επιλογων μας!Εφικτές ή όχι, οι διεκδικησεις εχουν εγγενώς, βραχυπροθεσμο και μακροπροθεσμο οριζοντα υλοποιησης. Αναφερονται ενδεικτικα ορισμενες, προτεραιοποιωντας τις βραχυπροθεσμες στοχευσεις για αυτονοητους λογους :

Ι.Βραχυπροθεσμες εφικτες διεκδικησεις

Αναγνωριση των βασικων ιατρικων ειδικοτητων για την λειτουργια του Νοσοκομειου
Το θεμα των βασικων / απαραιτητων ειδικοτητων ειναι ενα ευαισθητο πεδιο ιατρικων αντιπαραθεσεων. Οι γιατροι ειμαστε ισοι αλλά οι ειδικοτητες διαφερουν. Η επιπτωση της απουσιας π.χ. ενος κυτταρολογου δεν θα στοιχιζει την ζωη, οπως η απουσια ενος χειρουργου! Προφανως, ενας ασθενης θεωρει απαραιτητη την ειδικοτητα που χρειαζεται. Ομως, ενα νοσοκομειο οφειλει να αναγνωριζει εμπρακτα ποσους γιατρους και ποιων ειδικοτητων χρειαζεται για την οριακα ασφαλη λειτουργια του και να εξασφαλιζει τις υπηρεσιες τους με καθε τροπο καθημερινα -χωρις οριζοντιες ισορροπιστικες εξισωσεις που αποδεικνυονται ανωφελες ή και επιζημιες.Όσο για την μονηρη στελεχωση βασικών ειδικοτητων (π.χ. Παθολογος, Παιδιατρος, Ακτινολογος ) εχει τονιστει οτι ειναι επισφαλης και ανεπαρκης στις τρεχουσες αναγκες (π.χ.Νεφρολογου για αναπτυξη της Μ.Τ.Ν)

2.Η μετακινηση γιατρων των βασικων ειδικοτητων απο νοσοκομεια της ιδιας ή και αλλης ΔΥΠΕ, μεχρι την προσληψη μονιμου Προσωπικου.Η μετακινηση για να λειτουργησει αποτελεσματικα, πρεπει να ειναι σε ροη εγκαιρα προγραμματισμενων διαστηματων για τον προβλεπόμενο χρονο υποστελεχωσης.Μια μετακινηση που θα προσφερε πολλαπλη πρακτικη και ποιοτικη υπηρεσια στο νοσοκομειο μας θα μπορουσε να ειναι η μετακινηση πανεπιστημιακων γιατρων (ΕΔΠ) απο την Ιατρικη σχολη του Παν/μιου Θεσσαλιας μετα την υπογραφη του μνημονιου με τον Δημο Κω, ώστε να αποβει χρησιμη όταν την εχουμε αναγκη.Προφανως μπορει η παρουσια τους να αξιοποιηθει με εξειδικευμενες ιατρικες πραξεις αλλά προηγειται η βασικη λειτουργια και επεται η εξειδικευμενη

3.Λογω νησιωτικοτητας μπορει να γινει άμεσα με υπουργικη αποφαση :

α)Προκηρυξη των κενων θεσεων οχι πανελλαδικα, οπως γινεται σημερα αλλά κατα νοσοκομειο

β)Συντόμευση των κρισεων επιλογης γιατρων,με διαδικασίες συνοπτικες μεν διαφανεις δε.

γ)Ενισχυση κι αναδιοργανωση των Επειγοντων (ΤΕΠ )

Το ΓΝΚΥΚΩ δεν εξασφαλιζει τις κατα νομο προϋποθεσεις για να εχει αυτονομο τμημα Επειγοντων. Ομως, λογω της νησιωτικοτητας και υπεραυξησης του πληθυσμου στην τουριστικη περιοδο χρειαζεται σταθερο Προσωπικο, συνεχη παρουσια ειδικευμενων γιατρων (κυριως πρωτοβαθμιας περιθαλψης) με τακτικη ταχυρρυθμη (μετ)εκπαιδευση στην διαχειριση επειγοντων και με εξειδικευμενο νοσηλευτικο Προσωπικο.Το ΤΕΠ ιδιαιτερα στο νοσοκομειο του τουριστικου νησιου μας ειναι η «βιτρινα»του. Η σωστη αρχικη διαχειριση του επειγοντος εκει, οχι μονο σωζει ζωες αλλά γινεται και ο ταχυδρομος της εικονας του νοσοκομειου μας εκτος Κω κι εκτος χωρας.

Μεταφορα του Κ.Υ. του Νοσοκομειου μας στο κτιριο του τ.ΙΚΑ, στο Πλατανι και συνενωση με τις εκει στεγασμενες δομες Πρωτοβαθμιας Φροντιδας Υγειας (ΠΦΥ), την δραστηρια 1η ΤΟΜΥ και το Κ.Υ. ΚΩ. Η ΠΦΥ ειναι επιτακτικη αναγκαιοτητα και βασικη προτεραιοτητα για το νησι για λογους που εχουν αναλυθει.Σε ενα τουριστικο προορισμο αλλά και στην μετα-κοβιτ εποχη γινεται ακομη πιο επιτακτικη .Η συστεγαση του Κ.Υ. (που ειναι δομη ΠΦΥ) με το Νοσοκομειο που αποτελει την μοναδικη δομη Δευτεροβαθμιας Φροντιδας Υγειας στην επαρχια Κω-Νισυρου, αφ΄ενος εμποδιζει την επιτελεση του κυριου ρολου του (προληψη,επανεξεταση χρονιων ασθενων, συνταγογραφηση, κλπ) αφ΄ετερου αφαιρει λειτουργικους χωρους αναπτυξης απο το Νοσοκομειο που ηδη ασφυκτια χωροταξικα. Διαχρονικα, υπηρεσιακοι, πολιτικοι, αυτοδιοικητικοι παραγοντες κ.α., αναγνωριζουν την αναγκαιοτητα της μεταφορας , ομως παραμενει αλλη μια χρονια βαλτωμενη εξαγγελια στην οπποια συμβαλλει και η απροθυμια των γιατρων. Ο Π.Ι.Σ. εχει ηδη αποστειλει στους ιατρικους συλλογους σειρα παρατηρησεων για το σχετικο κυβερνητικο νομοσχεδιο.Περιμενουμε την τελικη μορφη του.

Σχετικα με την ανεπισημη συζητηση για μεταφορα των τακτικων εξωτερικων ιατρειων (Ε.Ι.) του Νοσοκομειου μας στο κτίριο του ΙΚΑ , που πληροφορηθηκαμε μετα την τελευταια επισκεψη της Πολιτικης Ηγεσιας του Υ.Υ., δεν εχουμε ακομη επισημη ενημερωση.Κατα την γνωμη μου, πρεπει να προηγηθει εκτιμηση των δυνατοτητων μας σε Προσωπικο καθως και του παρεχομενου οφελους στην εξυπηρετηση των πολιτων. Εναλλακτικα, θα ηταν πιθανον χρησιμη η πιλοτικη εφαρμογη «Ιατρείου Ειδικου Σκοπου» 1-2 φορες τον μηνα, ενισχυτικα της ΠΦΥ, που θεωρητικα θα παρεχεται εκει ως οργανωμενη δομη. Π.χ. Παιδιατρικο Ε.Ι.: για τον υποχρεωτικο εμβολιασμο παιδιων (οικογενειες με χαμηλο εισοδημα).Ορθοπεδικο Ε.Ι.: Ιατρειο Οστεοπορωσης . Γυναικολογικο Ε.Ι.: συμβουλευτικη για ανωδυνο τοκετο (μαια) 4.Οφθαλμολογικο Ε.Ι.: εξεταση για συνταγογραφηση γυαλιων 6.Χειρουργικο Ε.Ι.: εξεταση για χρονια χειρουργικα προβληματα 7.Καρδιολογικο Ε.Ι.:εγκαιρη αναγνωριση καρδιολογικων προβληματων απειλητικων για την ζωη 8. Ιατρειο Πονου: εξεταση ασθενων με χρονιο πονο καλοηθους αιτιολογιας (π.χ.οσφυ-ισχι-αλγια) κ.α.Εσι αποσυμφορειται το Νοσοκομειο και εξυπηρετειται μεγαλυτερος αριθμος πολιτων. Η εφαρμογη αυτη ομως δεν μπορει να λειτουργησει ως ανεξαρτητη δομη ΠΦΥ ή να την υποκαταστησει .

6.Ενεργοποιηση των Πολιτικών

Οι τοπικοι βουλευτες μας , ιδιατερα οι κυβερνητικοι, οφειλουν να εξαντλησουν τις δυνατοτητες τους προκειμενου να επηρεασουν την Πολιτικη Ηγεσια .Συνηθως, στα αλλεπαλληλα δελτια τυπου για τα προβληματα του νοσοκομειου επαναλαμβανεται ο,τι ηδη βιωνουμε σχετικα με τις ελλειψεις των δημοσιων δομων υγειας ή γνωστοποιουνται οι υψηλες συναντησεις τους, χωρις καποια χειροπιαστη λυση στα προβληματα του νοσοκομειου. Εξαλλου, η συμβολη της Τοπικής Αυτοδιοικησης , α΄και β΄βαθμου, κρινεται επισης βασει των εργων , οχι βασει των προθεσεων της ή των επιθυμιων της.”Είμαστε οι πραξεις μας”, ελεγε ο Ισοκρατης. Στην παρουσα φαση ειναι κυριαρχος ο ρολος της Δημοτικης Αρχης στον συντονισμο αποτελεσματικων ενεργειων.Κοινη επιδιωξη, η συστρατευση δυναμεων με στοχο την συνεχως βελτιουμενη (και μετρησιμη!) ποιοτητα των προσφερομενων υπηρεσιων του νοσοκομειου μας , περα απο μια οριακη επάρκειά των.

7.Ευαισθητοποιηση τοπικων οικονομικων παραγοντων

Στην προσκληση του κ.Δημαρχου αναφερεται οτι “η κατασταση στο νοσοκομειο λειτουργει ως τροχοπεδη της τουριστικης οικονομιας του νησιου”. Ομως , ισχυροι τοπικοι οικονομικοι παραγοντες που δραστηριοποιουνται στον χωρο του τουρισμου, θεσμικοι ή οχι – πλην ελαχιστοτατων εξαιρεσεων-δεν εχουν αντιστοιχη δυναμικη συμβολη στον τομεα βελτιωσης υποδομων του νοσοκομειου ή στην αξιοποιηση των πολιτικων προσβασεων τους σε κεντρα αποφασεων, όπως συμβαινει σε άλλα τουριστικα νησια.”Ειναι υποχρεωση του Κρατους”, λεγεται συχνα-και πιθανον δεν διαφωνουμε.Πολυ συχνα γινομαστε αποδεκτες παραπονων ή και καταγγελιων για τις ανεπαρκειες του συστηματος υγειας ή αδυναμιες μας τοσο από τους ιδιους όσο και απο τουριστες που ερχονται στο νοσοκομειο παραπληροφορημενοι σχετικα με τις παρεχομενες υπηρεσιες ή με την εντυπωση των δικων τους αναπτυγμενων συστηματων υγειας. Παρα τους ευλογους ενδοιασμους για την επιδραση στο τουριστικο προϊον, θα ηταν εντιμο να ενημερωνονται ευσχημα οι τουριστες με σοβαρα προβληματα υγειας, σχετικα με τις τοπικες δυνατοτητες νοσηλειας και τις δυσκολιες διακομιδης, ωστε να μην εχουμε επαναληψη δυσφημιστικων δημοσιευματων ή και νομικες συνεπειες που αυτες πραγματι υπονομευουν τις αναπτυξιακες προσπαθειες του νησιου .

ΙΙ. Μακροπροθεσμες διεκδικησεις

Αλλαγη του Οργανισμου του Νοσοκομειου ωστε να συμπεριλαβει την καλυψη αναγκων που αναδυονται στην συγχρονη ζωη. Π.χ. ευαλωτες ομαδες πληθυσμου, καρκινοπαθεις (θεση Ογκολογου, ενταξη του Ιατρειου Πόνου), ΑΜΕΑ, προσφυγες, διαχειριση επιδημιων, φυσικων καταστροφων κλπ.).Η αδυναμια παροχης συγκεκριμενων υπηρεσιων, χρησιμων μεν ανεφικτων δε στο υπαρχον νοσοκομειο, ειναι ασκοπο να αιτιολογηθουν για πολλοστη φορα( π.χ ΜΕΘ/ ΜΑΦ γενικες , covid κ.α. )
Θεσμοθετηση οικονομικων και άλλων κινητρων για προσελκυση γιατρων- λοιπου Προσωπικου
Ανανεωση του παροχημενου ιατρομηχανολογικου εξοπλισμου του νοσοκομειου μεσω ΕΣΠΑ ή αλλων προγραμματων και ενισχυση με νεας τεχνολογιας
Οργανισμος και λειτουργια του Κ.Υ.Αντιμαχειας στο πλαισο οργανωμενης ΠΦΥ
Εξασφαλιση σταθερης λειτουργιας δυο πληρως στελεχωμενων και εξοπλισμενων ασθενοφορων, για την πολη και το τριγωνο των χωριων
Ενισχυση του συστηματος αεροδιακομιδων-ιδιαιτερα με το Γ.Ν.Ροδου
Επεκταση εφαρμογων της τηλεϊατρικης ,συνδεση με περισσοτερα τριτοβαθμια νοσοκομεια
Εκπονηση περιοδικου προγραμματος επανεκπαιδευσης του ιατρονοσηλευτικου Προσωπικου των νησιωτικων νοσοκομειων με υποχρεωτικη παρακολουθηση
και το σημαντικοτερο:

Νεο Νοσοκομειο σε ορατο οριζοντα υλοποιησης (με Οργανισμο σε εναρμονιση με τις θεσμοθετημενες εθνικες Προδιαγραφες Ποιοτητας κι Ασφαλειας, οχι αυθαιρετα και κατ΄εκτιμηση )

Σε αναμονή των αποφάσεων της συνεδρίασης, ας αισιοδοξούμε- βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα- αναλόγως των αντοχών μας!