Διαμεσολάβηση είναι η διαδικασία κατά την οποία δύο ή περισσότερα μέρη επιχειρούν να επιλύσουν μια διαφορά τους με την βοήθεια διαμεσολαβητή. Δηλαδή ενός διαπιστευμένου ιδιώτη επιστήμονα ο οποίος με αμοιβή ανά ώρα απασχόλησης, θα προσπαθήσει να επιλύσει μια διαφορά, πριν αυτή υπαχθεί στην δικαιοσύνη. Η παραπάνω προσφυγή στον διαμεσολαβητή, είναι υποχρεωτική για κάποιες υποθέσεις, όπως ζημιές από αυτοκίνητο, από την ιατρική ευθύνη, διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών διαμερισμάτων, ορόφων και αρκετές άλλες. Χωρίς έγγραφο του διαμεσολαβητή, ακόμη και σε περίπτωση αποτυχίας της προσπάθειας, δεν θα μπορεί ο πολίτης να καταφύγει στα δικαστήρια. Στην παραπάνω διαδικασία προβλέπεται ελάχιστη αμοιβή του διαμεσολαβητή 170 € για τουλάχιστον 2 ώρες εργασίας και στη συνέχεια, σε περίπτωση ευδοκίμησης, η αμοιβή υπολογίζεται 50 € ανά ώρα. Το μέρος στο οποίο ο διαμεσολαβητής θα καταλογίσει ευθύνη για την μη προσέλευση, θα βαρύνεται με την καταβολή ποινής στο δημόσιο, ποσού από 120 έως 300 € και επιπλέον ποινή 0,2% επί του αντικειμένου της διαφοράς, υπέρ του ΤΑΧΔΙΚ (Ταμείου Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτιρίων).

Ο θεσμός της διαμεσολάβησης υπήρχε στο δικαιϊκό μας σύστημα με τον νόμο 3898/2010, χωρίς όμως η διαμεσολάβηση αυτή να είναι υποχρεωτική. Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο, θεσμοθετήθηκε η υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης, σε αντίθεση με την θέση των επιστημονικών φορέων, δηλαδή της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων, της Ενώσεως Διοικητικών Δικαστών και του δικηγορικού σώματος, που θεωρούν την υποχρεωτικότητα του θεσμού ως αντισυνταγματική. Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, ότι επιβάλλεται από τους δανειστές και έχει δεσμευτεί η χώρα μας με τους νόμους των μνημονίων, αναιρείται από τα δικαιοσυγκριτικά δεδομένα στις Ευρωπαϊκές χώρες, που είναι σε βάρος της υποχρεωτικότητας του θεσμού. Η εξαίρεση κάποιας κατηγορίας υποθέσεων την τελευταία στιγμή, αφήνει πολλά ερωτηματικά για τους εγκεφάλους του νομοσχεδίου. Η διαδικασία του κατεπείγοντος που επελέγη από την κυβέρνηση για την ψήφιση αυτού και η αφαίρεση ικανού χρόνου διαβούλευσης με τους δικαιϊκούς θεσμούς, ενισχύουν τις υπόνοιες περί νομοσχεδίου κατ’ εντολή των ισχυρών και σε βάρος των αδυνάτων. Ενισχύουν την άποψη ότι η κυβέρνηση νομοθετεί εν κρυπτώ με διάσπαρτες διατάξεις νόμων στις χιλιάδες σελίδες των πολυνομοσχεδίων, που έχουν σκοπό να περάσουν διατάξεις σε βάρος των φτωχών πολιτών και να κάνουν την δικαιοσύνη προνόμιο όσων έχουν χρήματα.

Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να γνωρίζετε ότι η Ελληνική πολιτεία με συστάδα νόμων έχει θεσπίσει την προσφυγή στην διαμεσολάβηση, με τέτοια επάρκεια που καθίσταται περιττή οποιαδήποτε περαιτέρω ρύθμιση. Υπάρχει ο θεσμός της εκούσιας διαμεσολάβησης με τον ν. 3898/2010, ο θεσμός της δικαστικής μεσολάβησης με τους ν. 4055/2012 και 4139/2013, όπου ο φυσικός δικαστής μπορεί να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή, αν το επιλέξουν τα διάδικα μέρη και τέλος ο θεσμός της προσφυγής στην διαιτησία. Πέραν αυτών, είναι στην κουλτούρα του Έλληνα δικηγόρου η εξάντληση των ορίων του προδικαστικού συμβιβασμού. Να είστε σίγουροι ότι το κάθε δικηγορικό γραφείο γίνεται σε καθημερινή βάση τόπος διαμεσολάβησης. Δεν χρειάζεται η υποχρεωτικότητα αυτής, διότι επιβαρύνει τους πολίτες και κυρίως αυτούς με τα χαμηλότερα εισοδήματα. Αποκλείει τους ασθενέστερους οικονομικά, διότι μην μπορώντας να αντέξουν την κοστοβόρα προσφυγή στην ανεπιτυχή διαμεσολάβηση και στην συνέχεια την αναπόφευκτη προσφυγή στην δικαιοσύνη, θα σύρονται στον συμβιβασμό. Την ίδια στιγμή δεν θα επιλύσει το πρόβλημα της άμεσης απονομής της δικαιοσύνης, διότι αποτελεί ενδιάμεσο υποχρεωτικό στάδιο πριν την προσφυγή στα δικαστήρια.

Ενόψει λοιπόν των ανωτέρω, πρέπει προσωπικά να σας ενημερώσω ότι η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας αποφάσισε ομόφωνα να διατρανώσει την αντίθεσή της στην υποχρεωτική διαμεσολάβηση, όπως εισάγεται στο Πολυνομοσχέδιο. Κρίνει ότι οι εισαγόμενες ρυθμίσεις αντίκεινται στο Σύνταγμα και το δίκαιο της ΕΕ, όπως επεσήμαναν τόσο η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, όσο και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών.

Η επιλογή της Κυβέρνησης δεν συμβάλλει στην επιτάχυνση της δικαιοσύνης, αντιθέτως δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια και επιβαρύνσεις για τους ασθενέστερους οικονομικά πολίτες.

Από την πλευρά μας, σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα. Θα υπερασπιστούμε τους πολίτες και την συνταγματική τάξη, όπως κάνουμε καθημερινά στην μάχιμη δικηγορία. Πρώτα θα πείσουμε την κοινωνία ότι δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για τα στενά συντεχνιακά μας συμφέροντα, αλλά εμείς πρώτοι για την επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης. Εμείς πρώτοι για την βελτίωση των συνθηκών απονομής της. Εμείς πάνω απ’ όλα για την προστασία των αδύνατων στρωμάτων της κοινωνίας. Αναγκαία θα προσβάλουμε και αυτό το νομοθέτημα ως αντισυνταγματικό στα εθνικά και υπερεθνικά δικαστήρια. Εμείς πρώτοι θεωρούμε επιβεβλημένο να συγκληθεί η διοικητική Ολομέλεια του Αρείου πάγου και να γνωμοδοτήσει σχετικά με την συμβατότητα του θεσμού της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης με το ελληνικό Σύνταγμα και το Ενωσιακό Δίκαιο. Είναι ανάγκη να τηρούμε πιστά το Σύνταγμα διότι άλλως μπαίνουμε σε άσχημες ατραπούς. Είμαστε υπέρ της διαμεσολάβησης όταν αυτή είναι ελεύθερη επιλογή των πολιτών και όχι προυπόθεση για την πρόσβαση αυτών στα δικαστήρια. Αντί να δούμε τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική κοινωνία δεν αγκάλιασε την εκούσια διαμεσολάβηση, νομοθετούμε την υποχρεωτική, και μάλιστα σε υποθέσεις όπου τα συμφέροντα των ισχυρών είναι έκδηλα.

Αγαπητοί φίλοι, οι πιέσεις που ασκήθηκαν από το δικηγορικό σώμα, όπως φάνηκε από την ψήφιση του νομοσχεδίου, δεν κατάφεραν να ματαιώσουν την υποχρεωτικότητα του θεσμού. Όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν από την ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλά και την Ένωση Διοικητικών Δικαστών, περί αντισυνταγματικότητας, αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα. Η άποψη της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, για μια ακόμη φορά, δεν εισακούστηκε.

Ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κω και στην βάση της ειλικρινούς σχέσης που το δικηγορικό σώμα πρέπει να έχει με την κοινωνία, οφείλω να εκθέσω την αιτιολογημένη αντίθεση μας στον παραπάνω θεσμό και να καταδείξω το χρονικό του αγώνα μας, άσχετα αν αυτός ήταν αναποτελεσματικός.

Κως 19-1-2018

Μανώλης Χατζηάμαλλος

Την 1-1-2018 μαζί με τους συμβούλους μου αναλάβαμε την διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Κω, σε μια εποχή όπου το δικηγορικό σώμα, αλλά και η Ελληνική κοινωνία συνολικά, βρίσκονται αντιμέτωποι με πρωτοφανείς δοκιμασίες και προκλήσεις.

Το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον κάθε άλλο παρά ευοίωνο είναι. Η οικονομική ασφυξία, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί, η όξυνση της ανεργίας, η μαζική φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, η απώλεια της πρωτογενούς κανονιστικής ισχύος της πολιτείας, η καθ’ υπαγόρευση νομοθέτηση, ο κοινωνικός αυτοματισμός και ο στιγματισμός των ελεύθερων επαγγελματιών και δη των δικηγόρων, συγκροτούν το πλαίσιο στο οποίο και το νέο συμβούλιο καλείται να δραστηριοποιηθεί για να προασπίσει το λειτούργημα.

Την εποχή των μνημονίων το δικηγορικό σώμα ανέπτυξε συλλογική δράση, που αν και άγνωστη στους άλλους κοινωνικούς εταίρους, εντούτοις σημαντική για την αποφασιστικότητα και την ομοψυχία που προάσπισε σημαντικούς τομείς της κοινωνικής πραγματικότητας.

Αντιδράσαμε στις τροποποιήσεις του Κώδικα Πολιτικής δικονομίας που δήθεν στόχευαν στην βελτίωση και επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης. Το δικηγορικό σώμα, δεν προέταξε το επαγγελματικό και συντεχνιακό συμφέρον, αλλά αγωνίστηκε για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης και την δίκαιη εξισορρόπηση των αντιτιθέμενων συμφερόντων, κυρίως κατά το στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης με τους αυτοματοποιημένους πλειστηριασμούς. Στις παραπάνω τροποποιήσεις, που μέχρι σήμερα δεν έφεραν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, δεν μείναμε σε μια στείρα άρνηση. Στηρίξαμε έμπρακτα εναλλακτικές προτάσεις για ένα διαφορετικό δικονομικό οικοδόμημα, που ικανοποιούσε τους στόχους που είχαν τεθεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δυστυχώς για τον τόπο και τον χώρο μας, η επιφύλαξη με την οποία αντιμετωπίσαμε τις τροποποιήσεις, επιβεβαιώνεται σήμερα, αφού ο νέος κώδικας δεν έφερε τις λύσεις για τις οποίες θεσπίστηκε. Τονίσαμε σε κάθε παρέμβασή μας ότι είμαστε αντίθετοι στους fast–track πλειστηριασμούς και στον τρόπο με τον οποίο αφαιρέθηκαν βασικά δικαιώματα άμυνας των οφειλετών στην εκτελεστική διαδικασία.

Αντιδράσαμε στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο πραγματικά επέφερε την χαριστική βολή στο δικηγορικό σώμα. Η στοχοποίηση των δικηγόρων και ευρύτερα των επιστημόνων, είναι πρωτοφανής και μάλιστα κατά παράβαση θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος. Το δικηγορικό σώμα από την πρώτη στιγμή της διαρροής του αρχικού σχεδίου, τον Γενάρη του 2016, αντέδρασε άμεσα. Με δική μας πρωτοβουλία συγκροτήθηκε ενιαίο μέτωπο όλων των επιστημονικών φορέων, προκειμένου να προβληθούν δημόσια οι απόψεις μας. Με ευρύτατη νομιμοποίηση προσφύγαμε στο έσχατο μέσο διαμαρτυρίας, την αποχή από την άσκηση του λειτουργήματός μας. Φυσικά δεν περιοριστήκαμε σε μια στείρα αντιπαράθεση. Με καθημερινή συστηματική δουλειά διαμορφώσαμε ένα εναλλακτικό πλαίσιο πρόσφορων επιλογών για την βιωσιμότητα του συστήματος. Αναπτύξαμε τεκμηριωμένες αναλογιστικές μελέτες για να καταδείξουμε το ατελέσφορο των κυβερνητικών επιλογών, σε σχέση με την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού και την ανταποδοτικότητα εισφορών και παροχών. Προτείναμε εναλλακτικές δυνατότητες που διασφαλίζουν την βιωσιμότητα του συστήματος χωρίς την απροκάλυπτη δήμευση του εισοδήματός μας.

Η προσπάθειά μας αυτή δεν πήγε στο κενό. Οδήγησε στην κυβερνητική αναδίπλωση, με τις μειωμένες εισφορές για τα μικρά εισοδήματα, τις ελαφρύνσεις για τους νέους συναδέλφους, συμψηφισμό των προκαταβαλλομένων εισφορών μέσα από το γραμμάτιο προείσπραξης της δικηγορικής αμοιβής, καθώς επίσης μειωμένες εισφορές σε όσους έχουν συμπληρώσει 40 έτη ασφάλισης. Εννοείται πως οι παραπάνω δράσεις μας, δεν σημαίνουν παραίτηση του δικαιώματος για ένδικη προστασία. Έχουμε ήδη προσφύγει στο ΣτΕ όπου έχει συζητηθεί η υπόθεση και αναμένεται η επ’ αυτής έκδοση αποφάσεως.

Δυστυχώς πέραν των επεμβάσεων στα ασφαλιστικά και φορολογικά ζητήματα, η κυβέρνηση επιχείρησε εν μια νυκτί, να καταργήσει συλλήβδην το δικηγορικό απόρρητο. Στην απόπειρα αυτή αντιδράσαμε επιτυχώς, με αποτέλεσμα να ματαιωθεί η άνω ρύθμιση. Ακολούθως, είναι γνωστές οι παρεμβάσεις του δικηγορικού σώματος σε ζητήματα μείζονος ενδιαφέροντος για την δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου. Εναντιωθήκαμε στην διενέργεια κατ’οίκον έρευνας από τις φορολογικές αρχές. Εναντιωθήκαμε στην δυνατότητα αξιοποίησης παρανόμως αποκτηθέντων αποδεικτικών μέσων. Εναντιωθήκαμε στην παραβίαση της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων. Αγωνιστήκαμε για την κατοχύρωση του δικηγορικού απορρήτου, για την παροχή νομικής βοήθειας σε αυτούς που την έχουν ανάγκη. Αγωνιστήκαμε για την νομική προστασία των αλλοδαπών. Σε κάθε δημόσια διαβούλευση ήμασταν παρόντες, με ολοκληρωμένες προτάσεις, με επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες, με απόψεις που εδράζονταν στην κοινωνική μας συνείδηση, το ανεξάρτητο φρόνημα και το δίκαιο.

Σήμερα λοιπόν είναι σημαντικό να καταδείξουμε το μέγεθος της προσπάθειας και να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματά της, διότι έτσι θα αναγνωρίσουμε το έδαφος επί του οποίου θα πορευτούμε.

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά το δικηγορικό σώμα έχει την ευθύνη να αναδείξει μέσα από την συλλογική του δράση, ότι ενδιαφέρεται για την προάσπιση των αξιών που τάχθηκε να υπηρετεί. Είναι ανάγκη να παρεμβαίνει δυναμικά και να αρθρώνει με σοβαρότητα τεκμηριωμένο λόγο στα ζητήματα που προάγουν την δικαιοσύνη, την δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.

Σήμερα λοιπόν ως νέο Δ.Σ. ας περιοριστούμε στην υπόσχεση ότι θα μείνουμε πιστοί στο δίκαιο και τον ορθό λόγο.

Μανώλης Χατζηάμαλλος

Μετά από τρείς θητείες αφιλοκερδούς, για να συνεννοούμαστε, προσφοράς, με πολύ κόπο, πολλά ταξίδια και προσωπική φθορά, σε εποχές που κρίνονταν σοβαρά θέματα του κλάδου, ο Παναγιώτης Αβρίθης έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και ολοκλήρωσε ένα κύκλο εκπροσωπώντας επάξια τους δικηγόρους της περιοχής.

Ηταν μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος τα τελευταία χρόνια, με όποια ερμηνεία και αν θέλει να δώσει κανείς, συνεπώς δεν έκλεισε το δρόμο σε κανένα, ώστε να δικαιολογείται σήμερα η έκφραση για «άνοιγμα του δρόμου» .

Αν το επιστημονικό ειδικό του του βάρος δεν είναι συγκρίσιμο και αυτό ενοχλεί επίδοξους αρθρογράφους, οπότε θεωρούν ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να εκφράσουν ό,τι αρμόζει στη μετριότητα που ζούμε, να μας το δηλώσουν για να συστηθούμε ξανά.

Ο κ. Χατζηάμαλλος , φίλος καλός, ως διάδοχη κατάσταση, πάρα μα πάρα πολύ κοντά ηλικιακά στον απερχόμενο πρόεδρο, επί χρόνια μέσα στα πράγματα επίσης, αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο με όσες ευθύνες αυτό συνεπάγεται.

Να είναι δυνατός και εξ ίσου επιτυχημένος.

Τόσο απλά.

Ευαγγελία Μπιλλήρη

Πιο συγκεκριμένα ο νυν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κω κ. Παναγιώτης Αβρίθης μετά από 3 συνεχείς επιτυχημένες θητείες στο τιμόνι του συλλόγου αποφάσισε να μην συμμετέχει στις εκλογές, παρότι προωθείται προς ψήφιση τροπολογία που θα άρει το σχετικό κώλυμα που ισχύει.
Υποψήφιος πρόεδρος του Δ.Σ.Κ. θα είναι ο δικηγόρος κ. Μανώλης Χατζηάμαλος ενώ υποψήφιοι σύμβουλοι φέρονται οι κ.κ. Γ. Χατζηνικολάου, Μ. Μπιλλήρης, Δημήτρης Νικολάου – Δρόσος και Μιλτιάδης Σακέλλης.
Σε ό,τι αφορά τις εκλογές στον Δικηγορικό Σύλλογο Ρόδου ο αριθμός των υποψηφίων προέδρων παραμένει, επί του παρόντος στους 7.

Υποψήφιοι θα είναι συγκεκριμένα, εκτός απροόπτου, οι κ.κ. Βασίλης Περίδης, Γ. Μαυρομάτης, Β. Καταβενάκης, Τ. Διάκος, Φ. Κωστόπουλος και Γ. Κουμπιάδης.
Σημειώνεται ότι ο αριθμός των υποψηφίων συμβούλων παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστος αφού οι εγγραφές και διαγραφές ως και οι μετακινήσεις υποψηφίων γύρω από τους υποψήφιους προέδρους είναι καθημερινό σχεδόν φαινόμενο.
Ενδεικτικό της κατάστασης, που έχει διαμορφωθεί, είναι το γεγονός ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που απέχουν από τις εκλογές εξαιτίας του «πολεμικού» κλίματος, που έχει διαμορφωθεί καθώς θεωρούν ότι οι «εχθροπραξίες» θα κορυφωθούν καθώς πλησιάζουν οι εκλογές.

Πηγή:www.dimokratiki.gr