«Το νομοσχέδιο πλήττει το δημόσιο συμφέρον..»

Ανακοίνωση:
Τα κοινωνικά ρήγματα που προκαλεί η πολιτική της κυβέρνησης δεν κλείνουν με ασκήσεις πυγμής, όπως είναι η επιστράτευση που αποφασίστηκε. Η διάλυση των υποδομών της ΔΕΗ και η εκποίηση που επιχειρείται με το νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ» συνιστά επιλογή που πλήττει το δημόσιο συμφέρον και αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της κοινωνίας.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΗ.
 
Ο Εκπρόσωπος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Βουλευτής Επικρατείας Τέρενς Κουίκ, σχολίασε ως εξής το θέμα της ΔΕΗ:
 
«Η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ χωρίς κανένα δισταγμό χαρίζει δημόσια περιουσία, παραχωρεί τις πηγές ενέργειας της χώρας. Πιστεύοντας στις αρχές της άμεσης Δημοκρατίας συμφωνούμε με την διενέργεια δημοψηφίσματος για τη ΔΕΗ.
 
Είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων, αλλά δεν θα συμφωνήσουμε σε ακραίες ενέργειες και μάλιστα σε τουριστική περίοδο και σε περιόδους καύσωνα, που επιπλέον, θα ακυρώσουν τον αγώνα τους».

Ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας Γκίκα Χαρδούβελη και Γιάννη Βρούτση αντίστοιχα συνυπέγραψε, μαζί με άλλους συναδέλφους του, ο Βουλευτής Δωδεκανήσου κ. Βασίλης Α. Υψηλάντης, με θέμα την αύξηση των μηνιαίων δόσεων σε 100, για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Στο κείμενο της ερώτησης, οι βουλευτές αναδεικνύουν τη δραματική αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, από κοινού με την αντίστοιχη αύξηση των κόκκινων δανείων και την έλλειψη ρευστότητας. Παράλληλα, αναδεικνύουν τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί από την εφαρμογή του Νόμου 4152/09.05.2013, που προέβλεπε 48 δόσεις για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Επιπρόσθετα, περιγράφουν αναλυτικά τη διαδικασία εξόφλησης που προβλέπεται από το υφιστάμενο πλαίσιο και τα προβλήματα που δημιουργούνται, αφού μόλις 15.000 επιχειρήσεις έχουν ενταχθεί στη ρύθμιση, όταν πάνω από 250.000 επιχειρήσεις κινδυνεύουν με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών.

Αναλυτικά το κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

«Προς τους κ.κ. Υπουργούς

Οικονομικών

και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας

 

Θέμα: Αύξηση των μηνιαίων δόσεων σε 100 για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

 

Σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα, το ύψος των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο αυξάνει δραματικά και επικίνδυνα, αγγίζοντας στις 31 Μαΐου του 2014 το ποσό των 66,4 δισ. ευρώ. Τα «κόκκινα» δάνεια έφτασαν στο ποσό των 77 δισ. ευρώ ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία φτάνουν στο ποσό των 15,5 δισ. ευρώ.

Το πρωτοφανές υφεσιακό περιβάλλον, στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η έλλειψη ρευστότητας, η υπερβολική φορολόγηση σε συνδυασμό με τις λίγες και «απαγορευτικές» δόσεις για την εξυπηρέτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, αποτελεί «θηλιά στο λαιμό» για τις εναπομείνασες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που αγωνίζονται να αποφύγουν το «λουκέτο». Αποτέλεσμα ένα εκρηκτικό μείγμα κοινωνικής αγανάκτησης και κρατικής αναποτελεσματικότητας αφού και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν και άρα να αποπληρώσουν τα χρέη τους και τα κρατικά ταμεία μένουν άδεια.

Μεγάλο μέρος αυτών των οφειλών σωρεύθηκε και από τους πρώην συνεπείς οφειλέτες, οι οποίοι έγιναν δυστυχώς ασυνεπείς αφού δεν μπόρεσαν να ενταχθούν στην ευνοϊκή ρύθμιση για αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε 48 δόσεις, που πέρασε στο πολυνομοσχέδιο του περασμένου Μαΐου, Ν. 4152/09.05.2013. Θυμίζουμε ότι παρά τις έντονες αντιδράσεις και ενστάσεις πλήθους βουλευτών της συγκυβέρνησης, που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου προς το οικονομικό επιτελείο για τον αποκλεισμό από τις 48 δόσεις των μέχρι τότε συνεπών οφειλετών, οι ενστάσεις δεν εισακούστηκαν με την επίκληση της άρνησης της Τρόικας. Έτσι οι μέχρι τότε – με νύχια και με δόντια – «ρυθμισμένοι» οφειλέτες, μη μπορώντας να ανταποκριθούν στα υπέρογκα δοσολόγια κατέληξαν πολύ σύντομα «κόκκινοι».

Σε ό,τι αφορά δε στη βιωσιμότητα των ρυθμίσεων των επιχειρηματιών/επιτηδευματιών προς τις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία, η ευνοϊκή διάταξη η οποία προβλέπεται στον ίδιο Νόμο (4152/2013), καθίσταται στην πράξη ανενεργός, καθότι ο οφειλέτης στην προσπάθειά του να ενταχθεί σε αυτή, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, διαπιστώνει το εξής παράλογο! Δεν μπορεί να προχωρήσει στη διαδικασία της ρύθμισης εάν η επιχείρησή του δεν είναι κερδοφόρος!

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι με τον τρόπο με τον οποίο εξοφλούνται σήμερα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία (ήτοι 36 δόσεις για παλιές οφειλές και 12 για οφειλές από 1-01-2013) με την προϋπόθεση να είναι πληρωμένες οι δόσεις του 4^ου, 5^ου και 6^ου διμήνου του 2013 και του 1^ου και 2^ου διμήνου του 2014, μπόρεσαν να ενταχθούν στη ρύθμιση μόλις 15.000 οφειλέτες για ποσά περίπου 300 εκατ. ευρώ ενώ υπολογίζεται ότι πάνω από 250.000 επιχειρήσεις με οφειλές στα Ασφαλιστικά Ταμεία κινδυνεύουν με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και με δεσμεύσεις στο σύνολο των τραπεζικών τους λογαριασμών! Το κόστος φυσικά για τα Ασφαλιστικά Ταμεία είναι ανυπολόγιστο! 7,4 δις Ευρώ από απλήρωτες οφειλές σε ΟΑΕΕ και πάνω από το 50% των ασφαλισμένων να μην πληρώνει. Στο δε ΙΚΑ, η πρόβλεψη για την είσπραξη 1,22 δισ. ευρώ εντός του έτους από την εφαρμογή της «Νέας Αρχής» θα αποδειχτεί όνειρο θερινής νυκτός εάν δεν υπάρξουν ρεαλιστικές παρεμβάσεις ελάφρυνσης από τις δυσβάστακτες υποχρεώσεις του παρελθόντος, που καταδικάζουν και όσους μικρομεσαίους προσπαθούν να καλύπτουν τις τρέχουσες οφειλές.

Επειδή το πρόβλημα εξυπηρέτησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι πλέον δραματικό και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδεις καθημερινές τους υποχρεώσεις, πολύ περισσότερα μάλιστα να είναι κερδοφόρες,

Επειδή το Υπουργείο δεν μπορεί να ελπίζει να γεμίσει τα κρατικά ταμεία αν δεν προβλέψει πολλές δόσεις και άρα μικρό δοσολόγιο, και σίγουρα όχι με κατασταλτικά μέτρα και αναγκαστικές εκτελέσεις, οι οποίες βυθίζουν σε αδιέξοδο επιχειρήσεις και επαγγελματίες και οδηγούν σε διάλυση τα Ασφαλιστικά Ταμεία,

Επειδή τα χρέη ιδιωτών, νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο αυξάνονται με ρυθμό γεωμετρικής προόδου, σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα στο πρώτο πεντάμηνο του 2014 ενώ οι συνολικές οφειλές προς Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό των 159 δισ. ευρώ ή στο 87% του ΑΕΠ,

Επειδή σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ, από την αρχή της κρίσης, περίπου 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και περισσότερες από 700.000 θέσεις εργασίας έχουν χαθεί και σίγουρα η ανεργία δεν θα παταχθεί χωρίς τη συμβολή της μικρομεσαίας επιχείρησης,

Επειδή πρέπει να δώσουμε ευκαιρία στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που εξυπηρετούν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους από τον εκτροχιασμό στον οποίο τους οδηγεί η αδυναμία εξυπηρέτησης των παλιών χρεών,

Επειδή το φαινόμενο της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών, που βαίνει δυστυχώς αυξανόμενο, είναι ταφόπλακα στις επιχειρήσεις και οριστική απώλεια εσόδων για το Δημόσιο,

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1. Θα προχωρήσετε επιτέλους και αμέσως σε νέα ρεαλιστική ρύθμιση, που να προβλέπει την αύξηση των μηνιαίων δόσεων τουλάχιστον σε 100, για όλους ανεξαιρέτως τους ληξιπρόθεσμους οφειλέτες του Δημοσίου, ώστε να ανακοπεί η γεωμετρικά αυξανόμενη ανοδική τους πορεία, που καθιστά την εξυπηρέτησή τους ανέφικτη;
2. Θα αναστείλετε τα κατασταλτικά μέτρα έως ότου βρεθεί μια βιώσιμη λύση, αφού δεν οδηγούν σε κανένα αποτέλεσμα;

Σκεφτείτε μία χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη και μία από τις μεγαλύτερες διεθνώς, με το μεγαλύτερο ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων ως προς το σύνολο τους, με το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο ως ποσοστό του ΑΕΠ της, με τη χειρότερη οικονομική ύφεση στα τελευταία πέντε χρόνια διεθνώς, με τις μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις στον κόσμο, τόσο σε ως ποσοστό όσο και ονομαστικά, με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας στην ευρωζώνη, με το μεγαλύτερο αριθμό διακοπών ρεύματος ως ποσοστό του πληθυσμού και των επιχειρήσεων στην Ευρώπη και με μία πληθώρα άλλων αρνητικών ρεκόρ.
 
Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν πως το αυτονόητο για την κυβέρνηση αυτής της χώρας θα ήταν να την έχει κηρύξει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να εργάζεται πυρετωδώς για την όσο το δυνατόν ταχύτερη και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων, ή έστω μερικών, από τα παραπάνω προβλήματα. Σίγουρα, θα ήταν παράλογο σε μία χώρα, η οποία είναι αντιμέτωπη με μία τέτοια οικονομική και κοινωνική κατάσταση, η κυβέρνηση της να αναλώνει το χρόνο και τους λιγοστούς πόρους της όχι για να λύσει προβλήματα αλλά για να σχεδιάσει την πώληση της μοναδικής εταιρίας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της με την αιτιολογία ότι αυτό "αποτελεί υποχρέωση της χώρας, απέναντι στην Κομισιόν".
 
Και όμως, στην Ελλάδα της Τρόικας και των συνεργατών της έχει δημιουργηθεί προ πολλού η τάση το αυτονόητο να δίνει τη θέση του στο παράλογο και αυτό με τη σειρά του να βαφτίζεται ως αναπόφευκτο. Έτσι, η κυβέρνηση έχει σταματήσει να ασχολείται με τα μείζονα προβλήματα της χώρας και έχει βάλει στην κορυφή της ιεραρχίας της μια ακόμη πώληση ελληνικής περιουσίας, αυτή τη φορά σκανδαλώδους μεγέθους, μέσω του μοντέλου της «Μικρής ΔΕΗ» "ώστε να πάψει η ΔΕΗ να έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά ηλεκτρισμού και να σταματήσει να μονοπωλεί την εκμετάλλευση των λιγνιτών και των υδάτινων πόρων της χώρας".
 
Με απλά λόγια, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, όπως ακριβώς ισχύει και με την Τρόικα. Όμως, αν και η δεύτερη δικαιολογείται από το ρόλο της να πιέζει για αυτά που θεωρεί ότι εξυπηρετούν το συμφέρον της, η πρώτη υποχρεούται να ιεραρχεί τις προτεραιότητες της και να προτάσσει αυτές που εξυπηρετούν καλύτερα το εθνικό συμφέρον.
 
Και εν προκειμένω το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετείται με το να ξεπουληθούν και μάλιστα έναντι ευτελούς τιμήματος, πόροι της χώρας τεράστιας οικονομικής και εθνικής αξίας αλλά με το να σταματήσει άμεσα η διαδικασία πώλησης της ΔΕΗ και η κάθε συζήτηση για το θέμα αυτό και να αντιμετωπιστούν επειγόντως τα πραγματικά προβλήματα της Ελλάδας.
 
Αυτή η θέση δεν έχει καμία σχέση με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων ορισμένων εκ των συνδικαλιστών της ΔΕΗ με γνωστό και βεβαρημένο παρελθόν. Εδώ το θέμα ξεπερνά τα όποια ένοχα μικροσυμφέροντα καθώς έχει πανεθνικό χαρακτήρα.
 
Ίσως, λοιπόν, είναι καιρός, με ευκαιρία τη ΔΕΗ, να εγκαινιάσουμε μία νέα φάση αποκατάστασης της λογικής σε αυτόν τον τόπο και να δώσουμε μία ευκαιρία στο αυτονόητο να αποκτήσει την έννοια που θα έπρεπε, όντως, να έχει. Ειδάλλως, η κρίση θα διαιωνίζεται όσο η Ελλάδα θα βγαίνει στο σφυρί και σε μερικά χρόνια θα καταλήξουμε ξένοι και φτωχοί στη χώρα μας.