Μετέτρεψαν το αυτοκίνητό τους σε σπίτι, τον σιδερένιο ουρανό του σε ταβάνι, τα καθίσματά του σε κρεβάτια. Εκεί κοιμάται στριμωγμένο ένα ζευγάρι μαζί με τις δύο κόρες του, ηλικίας 16 και 14 ετών. Εκεί, κυριολεκτικά στον δρόμο, ανάμεσα σε ταμπλό, τιμόνι, χειρόφρενο και πορτμπαγκάζ σφραγίζεται η αποπνικτική καθημερινότητα μιας οικογένειας που το σοκ της πτώχευσης και της έξωσης την υποβίβασε αιφνιδιαστικά στην ανασφαλή κατάσταση του νεοάστεγου. Εκεί, πάνω σε τέσσερις ακινητοποιημένους τροχούς ένα άλλοτε αξιοπρεπές μέσο ελληνικό νοικοκυριό βιώνει την ανέχεια σαν τιμωρία για ένα έγκλημα που ποτέ δεν διέπραξε.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν άστεγοι, δεν μεγάλωσαν στον δρόμο, δεν μετανάστευσαν από εξαθλιωμένες χώρες, δεν επέλεξαν από ιδιοτροπία να ζήσουν χωρίς τα αναγκαία και τα στοιχειώδη σε ένα επιβατικό αυτοκίνητο. Είναι συμπατριώτες μας που πάνω τους προβάλλεται με τον πιο απεχθή τρόπο η εκδήλωση της διάχυτης πενίας. Ανήκουν στη σημαντική μερίδας των δοκιμαζόμενων από την κρίση Ελλήνων που στα πρόσωπά τους καθρεφτίζονται η ματαίωση των προσδοκιών, το άνυδρο μέλλον, ο κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι εκείνο το ηττημένο κομμάτι της κοινωνίας που, όπως υπενθυμίζει αποθαρρυντικά η έκθεση της Βουλής για τη φτώχεια, αντιμετωπίζει πρωτοφανή για καιρό ειρήνης οικονομική καταστροφή και υφίσταται με πρωτόγνωρη βιαιότητα την απειλή της αποσάθρωσής του.

 

Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα ρίχνονται στον Καιάδα της κοινωνικής ζωής σαν τα άχρηστα εξαρτήματα μιας ελαττωματικής μηχανής, μέχρι χθες δεν υπέφεραν καν. Είχαν σπίτι, δουλειά, ευπρέπεια και το υπερήφανο ανάστημα που τους χάριζε η αξιοπρεπής εργασιακή τους κατάσταση και η μαθησιακή πρόοδος των μικρών παιδιών τους. Η Μαρία και ο Νίκος, ένα ζευγάρι από το Ηράκλειο Αττικής, μπορεί να μην έζησαν ποτέ με πολυτέλεια, διέθεταν όμως πάντα τα βασικά, ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι και μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Το σπίτι τους δεν ήταν το μεγαλύτερο του κόσμου, αλλά ήταν ζεστό, φιλόξενο, πλημμυρισμένο από τρυφερότητα και αγάπη και φωτισμένο από τα χαμόγελα των δύο παιδιών τους.

 

Ο πατέρας εργαζόταν σε αρτοβιομηχανία και η μητέρα ως σχολική τροχονόμος, ενώ στο παρελθόν είχε δουλέψει και ως τηλεφωνήτρια σε ραδιοταξί. Τα έφερναν βόλτα με σωστό οικονομικό κουμάντο, δίχως πολυέξοδες υπερβολές. Κατάφεραν το 2010 να αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο 20ετίας, ένα ταλαιπωρημένο Rover, για κάποιες μικρές μετακινήσεις, μια βόλτα με τα παιδιά.

 

Δεν φαντάζονταν τότε ότι απειλούνταν από την απόλυτη υποβάθμιση των υλικών συνθηκών της ζωής τους. Δεν διανοούνταν ότι κινδύνευαν, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, να μεταβούν βίαια από το στάτους του μικρομεσαίου στην κατάσταση του νεόπτωχου. Εβλεπαν μεν τα οικονομικά ζόρια να πυκνώνουν στη γειτονιά, στους φίλους, στους συγγενείς που τους προϊδέαζαν για τα χειρότερα, αλλά έλπιζαν. Νέοι και προκομμένοι ήταν, θα τα ξεπερνούσαν.

protothema.gr

 

Θύματα της κρίσης
Ολα αυτά μέχρι το 2012. Τότε ακριβώς η αρτοβιομηχανία όπου δούλευε ο σύζυγος έκλεισε χτυπημένη από την κρίση κι εκείνος βγήκε στην ανεργία. Εναν χρόνο μετά έχασε τη δουλειά της και η σύζυγός εξαιτίας περικοπών. Ανασκουμπώθηκαν. Το πρώτο διάστημα, έστω στριμωγμένοι, κατάφεραν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους χάρη στην αποζημίωση από τη δουλειά τους. Ο καιρός όμως περνούσε, η ανεργία μεγάλωνε, τα χρήματα λιγόστευαν δραματικά και οι δυσχέρειες αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο. Το αγκομαχητό για να τα βγάλουν πέρα γινόταν αφόρητα πιεστικό. Δεν το έβαλαν κάτω. Δεν υποτάχθηκαν μοιρολατρικά στην ανεργία και την εξαφάνιση του εισοδήματός τους.

 

Προσπάθησαν να βρουν μια χαραμάδα επισφαλούς προσωρινής απασχόληση για να αγοράσουν το ψωμί των παιδιών τους. Μπροστά τους, όμως, έβρισκαν ερμητικά κλειστές τις πόρτες. Χώρια που τα μαξιλάρια των άλλοτε κοινωνικών βοηθημάτων και των προνοιακών δομών είχαν πια ξεπουπουλιαστεί. Περήφανοι καθώς ήταν και οι δύο, δεν θέλησαν να στραφούν στην προσωρινή βοήθεια της συμπονετικής φιλανθρωπίας, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν είναι το αποτελεσματικότερο εργαλείο διαχείρισης -πόσο μάλλον αντιμετώπισης- της φτώχειας. Περιέκοψαν λοιπόν ό,τι μπορούσαν, αλλά η τραυματική διαδρομή επί δυόμισι χρόνια στον Γολγοθά της ανεργίας εξαΰλωνε βήμα-βήμα τον τυπικά ασφαλή πρότερο βίο τους.

Μόλις πριν από τέσσερις μήνες ο εργασιακά μετέωρος πατέρας βρήκε δουλειά σε ένα περίπτερο με μισθό 300 ευρώ τον μήνα, το μόνο εισόδημα που έχει η οικογένεια σήμερα. Πρόκειται για ένα ποσό ασήμαντο, που δεν φτάνει καν για να καλύψει τις βασικές ανάγκες ενός τετραμελούς νοικοκυριού. Ευάλωτοι οικονομικά, έμελλε να καταβυθιστούν ακόμα πιο οδυνηρά στο αδυσώπητο σπιράλ της φτώχειας. Πριν από έναν μήνα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού όπου έμεναν τους έκανε έξωση, καθώς είχαν συσσωρευτεί απλήρωτοι λογαριασμοί μηνών. Οι επιλογές τους ήταν πλέον μετρημένες ώσπου κατέληξαν στον μονόδρομο. Αφού έμειναν προσωρινά σε συγγενικό τους άτομο, στη συνέχεια αποφάσισαν, κουρασμένοι, ζαρωμένοι και κατηφείς, να «μετακομίσουν» σε εκείνο το παλιό αυτοκίνητο που είχαν κάποτε αγοράσει για τις ξένοιαστες εκδρομές που ονειρεύονταν. Και ως αποσυνάγωγοι του κόσμου της εργασίας, στο περιθώριο της συνήθους κοινωνικής ζωής εξαναγκάστηκαν να μετατρέψουν την καμπίνα του σιδερένιου τετράτροχου κουβούκλιου σε νέο τους σπίτι, βιώνοντας πρωτόγνωρα μια επώδυνη υλική και ψυχική εμπειρία.

 

Οι γονείς έστρωσαν σεντόνια, κουβέρτες και μαξιλάρια για να κοιμούνται τα βράδια, κάλυψαν τα παράθυρα με φελιζόλ και πετσέτες, έβαλαν μια γλαστρούλα στο ταμπλό του παρμπρίζ του αυτοκινήτου για να θυμίζει το μπαλκόνι τους, ενώ πήραν μαζί και τον γάτο τους, τον Εντι. Σαν να ’θελαν με μικρές αισθητικές παρεμβάσεις να ξεγελάσουν την ήττα που σημάδευε προσωρινά, όπως θέλουν να πιστεύουν, τη ζωή τους. Οσο όμως και αν προσπάθησαν να διασκεδάσουν την οικονομική τους εξαθλίωση, η πραγματικότητα ξεγυμνωνόταν μέσα από τα δακρυσμένα μάτια των παιδιών τους. «Οταν είπα στις δύο κόρες μου ότι θα πρέπει να μείνουμε στο αυτοκίνητο, έβαλαν τα κλάματα. Δεν περίμενα ποτέ ότι στα 49 μου χρόνια θα φτάσω σε αυτή την κατάσταση. Είχαμε ένα ευπρεπέστατο σπίτι, το μαγειρεμένο φαγητό μας, πληρώναμε φροντιστήρια για τα παιδιά μας και τους προσφέραμε ό,τι μπορούσαμε. Περιμέναμε ότι περνώντας τα χρόνια θα υπάρξουν δυσκολίες, όχι όμως ότι θα βρισκόμασταν στον δρόμο», δηλώνει στο «ΘΕΜΑ» η Μαρία. Οσο για το τι τρώνε, «η σωστή ερώτηση είναι “κάθε πότε τρώμε”. Και η απάντηση είναι “κάθε δύο με τρεις ημέρες”, όταν θα καταφέρει να φέρει φαγητό ο σύζυγός μου ή θα μας δώσει κάποιος γείτονας».

 

Η εικόνα της πενιχρής διαβίωσης μιας τετραμελούς οικογένειας με ανεπαρκή διατροφή και ατελέστατη υγιεινή σε ένα καθηλωμένο αυτοκίνητο δεν μοιάζει με εκείνες τις απόμακρες και καταχωνιασμένες μνήμες της φτωχής Ελλάδας των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Δεν φέρνει καν στις σεκάνς των ασπρόμαυρων ταινιών της εποχής του ’50 που απεικόνιζαν τις ταπεινές αυλές με τις μίζερες χαμοκέλες, τις από κοινού μπουγάδες σε μια σκάφη και το κοινόχρηστο αποχωρητήριο. Είναι παράλογα ξένες, βγαλμένες σαν από το κραχ του ’29 στην Αμερική, γι’ αυτό και πέρα από ντροπιαστικές είναι ακατανόητες σήμερα. Κι όμως, αυτές οι εικόνες υπάρχουν για να επιβεβαιώσουν κυνικά ότι τα θύματα μιας χρεοκοπημένης κοινωνίας δεν είναι μόνο αριθμοί αλλά άνθρωποι.

 

«Είναι επικίνδυνα όταν νυχτώνει»
Το πρώτο βράδυ που πέρασε η οικογένεια στο αυτοκίνητο ήταν και το πιο δύσκολο ψυχολογικά. Ο πατέρας κοιμήθηκε στη θέση του οδηγού, η 16χρονη Φαίη σε εκείνη του συνοδηγού, ενώ η μικρότερη, η Κατερίνα, η οποία πάσχει από κληρονομικό μεταβολικό νόσημα, ξάπλωσε στα πίσω καθίσματα. Η μητέρα πέρασε τη νύχτα ως άγρυπνος φρουρός σε ένα παγκάκι, δίπλα από το αυτοκίνητο. «Ενα βράδυ ήρθαν κάτι νεαροί με μηχανές και άρχισαν να χτυπάνε το αυτοκίνητο και να φωνάζουν. Φοβήθηκαν οι κόρες μου. Είναι επικίνδυνα έξω όταν νυχτώνει». Εκτοτε, όταν ξημερώνει, τα δύο κορίτσια ετοιμάζονται για το σχολείο τους. Η Φαίη πηγαίνει σε Τεχνικό Λύκειο έχοντας όνειρο να γίνει τεχνολόγος τροφίμων και ποτών.

 

Η Κατερίνα είναι μαθήτρια Γυμνασίου και λατρεύει την Ιστορία, το βιβλίο της οποίας διαβάζει συχνά στο κάθισμα του συνοδηγού. Με δυσκολία ενημερώνεται για τις συγκλονιστικές εξελίξεις από την ανασκαφή στην Αμφίπολη, αφού ούτε τηλεόραση έχει, ούτε υπολογιστή, ενώ «ψαρεύει» κάποια πληροφορία από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα περίπτερα. «Διαβάζω τα μαθήματά μου, αλλά είναι δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες. Είναι χάλια. Χθες ξύπνησα στις 4 το πρωί και βγήκα από το αυτοκίνητο για να κάνω παρέα στη μητέρα μου που είχε ξαπλώσει στο παγκάκι», λέει η μικρή Κατερίνα, η οποία αναγκάζεται καθημερινά να περπατήσει 45 λεπτά για να φτάσει στο σχολείο της, αφού δεν έχει χρήματα ούτε για το εισιτήριο του λεωφορείου. Το μόνο που ζητάει αφοπλιστικά είναι «ένα σπίτι και την ησυχία μου για να μπορώ να διαβάσω τα μαθήματά μου», ενόσω οι αντοχές λιγοστεύουν και τα πρώτα κρύα του χειμώνα πλησιάζουν.

Η Toyota Motor Corp ανακοίνωσε ότι θα ανακαλέσει 1,67 εκατομμύρια αυτοκίνητα παγκοσμίως για να επισκευαστούν τρία διαφορετικά προβλήματα στα φρένα.

 

Τα προβλήματα έχουν παρουσιαστεί στο σύστημα πέδησης, περιλαμβανομένου ενός ελαττωματικού κύριου κυλίνδρου του συστήματος, που ενδέχεται να επηρεάζει την απόδοση των φρένων.

 

Η αυτοκινητοβιομηχανία ανακοίνωσε ότι δεν έχει ενημερωθεί για ατυχήματα, θανάτους ή τραυματισμούς εξαιτίας αυτών των προβλημάτων.

 

Οι ανακλήσεις αφορούν ορισμένα οχήματα από τα μοντέλα της Τογιότα Crown, Noah και Auris καθώς και περισσότερα από 12 οχήματα του μοντέλου Lexus.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

 

Για τη νέα χρονιά το κόστος των τελών κυκλοφορίας για τα οχήματα ξεκινάει από τα 22 ευρώ και φτάνει ακόμα και τα 1.320 ευρώ, ανάλογα με τα κυβικά εκατοστά του κινητήρα.

 

Οι τιμές αυτές είναι για όσα αυτοκίνητα κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2010. Για τα ΙΧ που ταξινομήθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την 1η Νοεμβρίου 2010 και μετά, τα τέλη κυκλοφορίας θα υπολογιστούν με βάση τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε γραμμάρια ανά χιλιόμετρο.

 

Ωστόσο, για τον ακριβή υπολογισμό των τελών οι ιδιοκτήτες ΙΧ μπορούν με ένα κλικ να μάθουν τι θα πληρώσουν. Το money-money.gr έχει μία εφαρμογή στην οποία απλώς εισάγετε πληροφορίες για το πότε αποκτήσατε το ΙΧ σας και πόσα κυβικά είναι ο κινητήρας του ή πόσες είναι οι εκπομπές ρύπων (διοξειδίου του άνθρακα) και αμέσως θα λάβετε απάντηση για το ποσό που θα υποχρεωθείτε να καταβάλετε.

 

Υπολογίστε τα τέλη κυκλοφορίας για το δικό σας αυτοκίνητο ΕΔΩ

 

 

Ωστόσο, η μεθοδολογία που θα ακολουθήσει η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) προκειμένου να φορολογήσει τις παροχές σε είδος αναμένεται να δημιουργήσει νέα αναστάτωση στους φορολογούμενους, οι οποίοι θα πρέπει να ζητούν αναλύσεις λογαριασμών από τις επιχειρήσεις που εργάζονται για να αποδείξουν πόσα τηλεφωνήματα για παράδειγμα είναι ιδιωτικά και πόσα πραγματοποιήθηκαν για τη διευκόλυνση του έργου του εργαζόμενου.

 

Σύμφωνα με την απόφαση της ΓΓΔΕ, οι παροχές σε είδος που λαμβάνει ένας εργαζόμενος ή συγγενικό πρόσωπο αυτού συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημά του στην αγοραία αξία τους, εφόσον η συνολική αξία των παροχών σε είδος υπερβαίνει το ποσό των 300 ευρώ ανά έτος. Στις παροχές σε είδος στους εργαζόμενους και στα συγγενικά τους πρόσωπα που υπερβαίνουν τα 300 ευρώ ανά φορολογικό έτος και συνεπώς προσαυξάνουν το φορολογητέο εισόδημα των εργαζομένων περιλαμβάνονται:

 

α) Η αξία των αγαθών, που αντιπροσωπεύουν οι χορηγούμενες «δωροεπιταγές», καθώς και η αξία της αγοράς αγαθών ή παροχής υπηρεσιών, που αντιπροσωπεύουν τα χορηγούμενα «κουπόνια».

 

β) Η αξία των διατακτικών που χορηγούνται δωρεάν για την αγορά αγαθών ή τη λήψη υπηρεσιών από συμβεβλημένα καταστήματα. Εξαιρετικά για τις διατακτικές σίτισης ως παροχή σε είδος λαμβάνεται το ποσό που υπερβαίνει τα 6 ευρώ ανά εργάσιμη ημέρα.

 

γ) Η παροχή της χρήσης εταιρικών πιστωτικών καρτών για δαπάνες που δεν πραγματοποιούνται για το συμφέρον της επιχείρησης αλλά για την κάλυψη προσωπικών, οικογενειακών ή άλλων δαπανών.

 

δ) Το όφελος που προκύπτει για τους εργαζόμενους, διευθυντές, διαχειριστές, μέλη διοίκησης και συνταξιούχους των εταιρειών παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεφωνίας, ύδρευσης, παροχής αερίου, συνδρομητικών υπηρεσιών (π.χ. τηλεόραση) από την παροχή σε αυτούς ορισμένης ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, νερού, φυσικού αερίου και συνδρομητικών καναλιών αντίστοιχα με μειωμένο τιμολόγιο ή άνευ ανταλλάγματος.

 

ε) Οι διάφορες πληρωμές που γίνονται απευθείας από τους εργοδότες σε τρίτους, όπως αυτές που γίνονται προς φροντιστήρια, σχολεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, κατασκηνώσεις κ.λπ. και αφορούν την κάλυψη εξόδων διδάκτρων, βρεφονηπιακών σταθμών, κ.λπ. των ανωτέρω προσώπων, οι απευθείας πληρωμές που αφορούν την κάλυψη εξόδων συμμετοχής των προσώπων αυτών σε ημερίδες, προγράμματα ή σεμινάρια εκπαίδευσης, επιμόρφωσης ή επαγγελματικής κατάρτισης ή την κάλυψη συνδρομών σε περιοδικά και επιμελητήρια, που δεν αφορούν το αντικείμενο της εργασίας τους ή το επίπεδο της θέσης που κατέχουν, οι απευθείας πληρωμές που αφορούν την κάλυψη συνδρομών των προσώπων αυτών (σε γυμναστήρια, λέσχες κ.λπ.), καθώς και αυτές που αφορούν την κάλυψη ιατρικών εξόδων τους (π.χ. check-up).

 

στ) Η παροχή της χρήσης εταιρικών συνδέσεων κινητής τηλεφωνίας κατά το μέρος που υπερβαίνει το κόστος των προγραμμάτων χρήσης.

Παράδειγμα: Επιχείρηση χορήγησε μέσα στο 2014 σε εργαζόμενό της κινητό τηλέφωνο πληρώνοντάς του όλους τους λογαριασμούς, οι οποίοι αθροιστικά για το έτος αυτό ανήλθαν σε 2.000 ευρώ. Το πρόγραμμα χρήσης είναι 100 ευρώ ανά μήνα, ήτοι 1.200 ευρώ ετησίως.

 

Περίπτωση α΄: Από την ανάλυση ανά αριθμό προέκυψε ότι από τη διαφορά των 800 ευρώ (δηλαδή το υπερβάλλον ποσό του προγράμματος χρήσης), 300 ευρώ αφορούν την επιχειρηματική δραστηριότητα του εργοδότη και τα 500 ευρώ αφορούν προσωπικούς σκοπούς του εργαζόμενου. Κατά συνέπεια ως παροχή σε είδος προς τον εργαζόμενο θεωρείται το ποσό των 500 ευρώ.

Περίπτωση β΄: Εφόσον από τον αναλυτικό λογαριασμό δεν προκύπτει ή δεν έγινε ο διαχωρισμός επιχειρηματικής ή προσωπικής χρήσης τότε το σύνολο της διαφοράς (τα 800 ευρώ) θεωρείται ως παροχή σε είδος για τον εργαζόμενο.

 

Σημειώνεται ότι η αξία των παραχωρούμενων εργαλείων εργασίας π.χ. tablets, φορητοί υπολογιστές ακόμα και πέραν του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου δεν προσαυξάνει το φορολογητέο εισόδημα του δικαιούχου.
kathimerini.gr