Η Κως έχοντας οικοδομήσει ένα μονοπαραγωγικό μοντέλο, αποκλειστικής εξάρτησης από τον τουρισμό, φέτος κινδυνεύει να υποστεί μια συντριπτική οικονομική και κατά συνέπεια πρωτίστως κοινωνική καταστροφή.
( Γιατί αλήθεια φθάσαμε εδώ; Κάνεις από αυτούς που κυβέρνησαν και που κυβερνούν δεν θα πει πως τα πράγματα θα μπορούσαν να μην είναι τόσο επικίνδυνα και τόσο αυτοκαταστροφικά!)
Ας δούμε τι συμβαίνει αυτές τις μέρες. Τα μεγάλα ξενοδοχεία του νησιού μας ειδοποιούν τους εργαζόμενους τους ότι δεν θα προσληφθούν από 1ης Μαϊου χωρίς να προσδιορίζουν το πότε θα γίνει η έναρξη λειτουργίας τους και οι προσλήψεις! Σύμφωνα με όσα γράφονται η περίοδος στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται να ξεκινά κάπου στον Ιούνιο, αλλά με χαμηλά ποσοστά πληρότητας, αφού η όλη ευρωπαϊκή κοινωνία απορυθμίστηκε λόγω του ιού της γρίπης και δύσκολα θα ανασυγκροτηθεί σε τέτοιο επίπεδο ώστε η παραγωγική και καταναλωτική να δημιουργήσει το απαιτούμενο τουριστικό ρεύμα.
Ήδη οι tour operators έχουν ενημερώσει τις συνεργαζόμενες επιχειρήσεις ακυρώνοντας την καταβολή προκαταβολών αναγκαίων για την ρευστότητα των επιχειρήσεων.
Οι συνέπειες για εργαζόμενους στα ξενοδοχεία και μικροεπαγγελματίες εστίασης και λοιπών τουριστικών υπηρεσιών από την την κατάσταση που δημιουργείται και την συρρίκνωση της περιόδου είναι δραματικές.
Οδηγούνται σε απροσδιόριστες καταστάσεις ανεργίας, δυσπραγίας και φτώχειας.
Όλη η χώρα μας θα βρεθεί στην δίνη της νέας οικονομικής κρίσης, πράγμα που θα επιτείνει τα τοπικά προβλήματα.
Είναι λογικό να στραφούμε στην αναζήτηση πολιτικών λύσεων σε τοπικό και κυβερνητικό επίπεδο.
Αντικειμενικά αναδεικνύονται πρωταρχικής σημασίας η λειτουργία του κράτους και των θεσμών του: δημόσιος τομέας, Κυβέρνηση, Περιφέρεια, Δήμος. Εμείς πρέπει να αναζητήσουμε ένα τοπικό δημοτικό πρόγραμμα .
Το λεγόμενο μεγάλο αποθεματικό του Δήμου και των επιχειρήσεων του πρέπει να γίνει παράγοντας οικονομικής δράσης και ταυτόχρονα να οργανώσει την Λαϊκή συμμετοχή.
Να μεθοδεύσει την αξιοποίηση της υπάρχουσας κοινωνικής αλληλεγγύης και του εθελοντισμού.
Η αναμονή και η ελπίδα ότι κάτι θα γίνει σαν επιθυμία και θεόσταλτη προσμονή δεν αποδίδει.
Η πρόχειρη και επικοινωνιακή αντιμετώπιση του τύπου «συσκέψεις», «υποσχέσεις», «μεγαλοστομίες» και οι «αυτονόητες πρακτικές» όπως για παράδειγμα η μείωση δημοτικών τελών και ενοικίων είναι τουλάχιστον επικίνδυνες γιατί εφησυχάζουν και στρέφουν αλλού την προσοχή μας.
Η εμπειρία, μας υποδεικνύει ότι σε δύσκολες περιόδους (είμαστε σε πόλεμο λέει η κυβέρνηση , προφανώς καθ’ υπερβολήν!) χρειαζόμαστε πολιτική κατεύθυνση!
Είναι η ώρα που κόμματα και οργανώσεις θα πρέπει να δώσουν κατευθύνσεις! Όμως υπάρχουν σε τοπικό επίπεδο τέτοιες κοινωνικές οργανώσεις;
Στο τραπέζι των σκέψεων μας πρέπει να προταθούν τροποποιήσεις στο παραγωγικό νησιωτικό μοντέλο.
Έχουν κατά καιρούς ειπωθεί πολλά. Χρειαζόμαστε όμως ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο! Από την ζωή και την πράξη θα κριθούν τόσο οι κατεστημένες και καθεστωτικές προτάσεις όσο και οι εναλλακτικές και αντισυμβατικές δυνάμεις.
Η συζήτηση για το » τι κάνουμε, που πάμε» έχει ήδη ξεκινήσει μέσα σε ένα δραματικό πλαίσιο ζωής.
Νίκος Μυλωνάς (Κως)