Παρακολουθώντας το πολιτικό σκηνικό να εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες στο νησί μας, νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ, συντάσσοντας ένα άρθρο σύμφωνα με όσα λέει η συνείδησή μου και μόνο, κυρίως για την ιστορία του χθες, του σήμερα και του πως αυτή διαμορφώνεται.

Στο πολιτικό σκηνικό τους τελευταίους μήνες, είδαμε τακτικές διχασμού, εφαρμοσμένες από δημόσια πρόσωπα με περίτεχνο τρόπο, που με την σειρά τους δηλητηρίαζαν με ρητορική μίσους ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.

Αντιπαραθέσεις που θα έπρεπε να είναι προσωπικές, αντ’ αυτού έγιναν εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης για μια θέση στα διοικητικά του τόπου. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που θα έπρεπε να δούμε να εκφέρεται πολιτικό ήθος, αξιοπρέπεια και σεβασμός στον πολιτικό αντίπαλο, έτσι ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά, και όχι λανθασμένα, για το ποιοι πρέπει να βρεθούν στο τιμόνι της διοίκησης του τόπου.

Παρόλα αυτά, η εκτίμηση από αρκετούς, έγινε σωστά αλλά για λάθος λόγους, με το αποτέλεσμα να δηλώνει ότι ο λαός αναζήτησε να βρει το αντίδοτο.

Είδαμε επίσης να διατυμπανίζουν για κρυμμένα πρόσωπα που εξυπηρετούν συμφέροντα, τα οποία καθόρισαν το αποτέλεσμα. Κάτι το οποίο θα μπορούσε να το δει κανείς και τιμητικά, όταν μιλάμε για το συμφέρον του Κωακού λαού. Και αυτό γιατί, και σύμφωνα με την προεκλογική σανίδα σωτηρίας των βασικότερων διεκδικητών του Δημαρχιακού θώκου, ιστορικές, πολιτικές και μη δυνάμεις του χθες, από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και με διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, που κατά κύριο λόγο ανέδειξαν τον τόπο μας ιστορικά σε μια Ισχυρή κοινωνία, ενώθηκαν για πρώτη φορά και έγιναν «μέτοχοι» στην αλλαγή. Το οποίο μάλλον φανερώνει ότι την πενταετία που μας πέρασε, κάτι δεν πήγε καλά. Η καλύτερα, ότι μάλλον έγιναν «όλα λάθος».

Έχοντας βρεθεί και εγώ άθελα μου, σε πρακτικές πολιτικών σκοπιμοτήτων που εστιάστηκαν εις βάρος μου, μη μπορώντας να αντιπαρατεθώ για το δίκιο μου, πλέον μπορώ να εκφράσω την άποψη μου, σε κάτι που θεωρώ ότι είναι και το σωστό. Γιατί είναι γεγονός ότι το πόσο καλός, ή πόσο κακός είσαι, είναι ένας χαρακτηρισμός αναλογικός με το αξίωμα που φέρεις.

Και είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει έχθρα και μένος στον «κακό» κύριο Κυρίτση, ή έχθρα και μένος στην απερχόμενη Δημοτική Αρχή, παρόλο που κατά πλειοψηφία ανακηρύχθηκε αναποτελεσματική και καταστροφική για την τοπική κοινωνία. Η έχθρα και το μένος όμως υπάρχει, και στοχεύει στην εμπάθεια, στην εκδικητικότητα, στον διχασμό, στον διαχωρισμό της κοινωνίας σε λίγους και εκλεκτούς, και στον εφησυχασμό, εφόσον μιλάμε για ένα πόστο που οφείλεις να τιμήσεις και να παράγεις έργο για να φύγει μπροστά η Κως.

Η κοινωνία δύσκολα τα συγχωρεί και δεύτερη φορά, και αυτό γιατί είναι χαρακτηριστικά που δεν εκφράζουν κανέναν, και στην δεδομένη περίπτωση οι τακτικές αυτές εφαρμόζονται από ένα πόστο όπου εκλεχθείς έχεις βρεθεί για να αντιπροσωπεύσεις και να εκφράσεις μια ολόκληρη κοινωνία. Η επιβεβαίωση αυτού ήρθε από τις κάλπες, αναμένοντας στην τελική απόφαση να επιβεβαιωθεί για ακόμα μια φορά κατά πλειοψηφία.

Και παίρνοντας θέση, για την ιστορία και το παρελθόν το δικό μου – άμεσα ή έμμεσα – και του Κωακού λαού, το οποίο αναφέρεται εκτενώς το τελευταίο διάστημα, δεδομένο είναι ότι σε αυτό υπήρχαν πρόσωπα, που είχαν την τιμή να εκπροσωπήσουν και να υπηρετήσουν τον Κωακό λαό για μεγάλο χρονικό διάστημα, με την εντολή του ίδιου του λαού, και να έχουν εργαστεί, να έχουν εκτιμήσει, να έχουν σεβαστεί, και να έχουν μοχθήσει με συμπόνια και αγάπη δίπλα στον απλό πολίτη, στον εργάτη και στον δημοτικό υπάλληλο που υπηρετεί την κοινωνία, αφήνοντας μια παρακαταθήκη για όλους. Κάτι το οποίο έρχεται σε αντίφαση με την αντίληψη του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, με τα συναισθήματα του φόβου, της προσβολής και του μηδαμινού σεβασμού, μηδαμινής κατανόησης και της μηδαμινής συμπόνιας.

Αυτοί οι άνθρωποι που «κρύβονται» πίσω από το παρελθόν και την ιστορία του τόπου, είναι δεδομένο θα φύγουν και θα ξεχαστούν, όπως όλοι μας. Το σπουδαίο έργο όμως που άφησαν πίσω τους, και μαζί και τα όποια λάθη, θα μείνουν στην ισχυρή και αθάνατη ιστορία του νησιού, την οποία θα συνεχίσουν οι νέοι που έρχονται και κοιτάν μπροστά με γνώμονα το κοινό καλό.

Με εκτίμηση,
Καΐσερλης Αλέξανδρος