Ελληνική υπογραφή φέρει η ανακάλυψη πως τα καρκινικά κύτταρα είναι δυνατόν να αναπρογραμματιστούν σε κανονικά υγιή κύτταρα και η οποία ευελπιστεί να αλλάξει τα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου!

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Cell Biology, υπογράφεται από τον ερευνητή Αντώνη Κουρτίδη από τη Βέροια και πραγματοποιήθηκε υπό την εποπτεία του διευθυντή της έδρας Καρκινικής Βιολογίας της Μάγιο στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα Πάνου Αναστασιάδη ο οποίος είναι από τη Θεσσαλονίκη.

Οι ερευνητές της ομάδας του κ. Κουρτίδη κατάφεραν στο εργαστήριο του κ. Αναστασιάδη να μετατρέψουν in vitro ανθρώπινα κύτταρα από επιθετικούς καρκίνους του μαστού, του πνεύμονα και της ουροδόχου κύστης σε κανονικά.

Βρήκαν πως η «κόλλα» με την οποία τα κύτταρα «δένονται» μεταξύ τους ρυθμίζεται από κάποιους «μικροεπεξεργαστές», τα microRNA. Οταν όλα λειτουργούν φυσιολογικά, τα microRNA δίνουν εντολή στα κύτταρα να σταματήσουν την κυτταρική διαίρεση όταν υπάρχουν αρκετά. Αυτό το κάνουν μέσω μιας πρωτεΐνης, της PLKEKHA7, η οποία σπάει τους κυτταρικούς δεσμούς, όμως στον καρκίνο η λειτουργία αυτή παύει.

Η μέθοδος
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι μπορούν να «βάζουν μπρος» τον καρκίνο απομακρύνοντας τα microRNA και αποτρέποντάς τα από το να ξεκινήσουν τη διαδικασία παραγωγής της πρωτεΐνης. Επίσης παρατήρησαν ότι μπορούν να αντιστρέψουν τη διαδικασία αυτή «φρενάροντας» τον καρκίνο.

Για να το πετύχουν αυτό, τα επόμενα βήματα θα περιλαμβάνουν την εξέταση, τους τρόπους που η πρωτεΐνη PLEKHA7 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σταματήσει η διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης και να ξαναγίνουν υγιή τα καρκινικά κύτταρα. Μια τέτοια θεραπεία, η οποία ελπίζουν ότι θα αφορά όλους τους τύπους καρκίνου, θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις σκληρές για τον οργανισμό χημειοθεραπείες, αλλά ακόμη και την εγχείρηση.

Οπως δήλωσε ο Πάνος Αναστασιάδης στο «Εθνος», αν και υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη για να καταλήξει η έρευνα αυτή σε μια θεραπεία για τον καρκίνο, «φαίνεται ότι πραγματικά υπάρχει ένα πρόγραμμα που ελέγχει τον καρκίνο». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ίδιου, μια θεραπεία είναι πιθανό να προκύψει μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να γίνουν περαιτέρω έρευνες σε ζωντανούς οργανισμούς και όχι σε καλλιέργειες κυττάρων.

Σπούδασαν Θεσσαλονίκη
Ο Πάνος Αναστασιάδης και ο Αντώνης Κουρτίδης σπούδασαν και οι δύο στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Αναστασιάδης έφυγε για το διδακτορικό του στις ΗΠΑ πριν από 25 χρόνια με υποτροφία από το ίδρυμα Μποδοσάκη.

Οπως ανέφερε ο διευθυντής του τμήματος Καρκινικής Βιολογίας της Κλινικής Μάγιο: «Ποτέ δεν είχα σκοπό να μείνω στις ΗΠΑ, πάντα ήθελα να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα, κυρίως για τον τρόπο ζωής της». Ο κ. Αναστασιάδης πάντως επισκέπτεται συχνά πυκνά την πατρίδα και έρχεται συχνά για διακοπές στην Ελλάδα με τα παιδιά του, αλλά και όποτε μπορεί μόνος του, καθώς έχει οικογένεια στη χώρα μας.

Πηγή Εθνος

Ενας γονιδιακός διακόπτης που είναι γνωστός στους επιστήμονες από το 2007 και μπορεί να κάνει τα λιποκύτταρα να καταναλώνουν ενέργεια αντί να αποθηκεύουν λίπος, είναι η πιθανή απάντηση στην πρόληψη και -ίσως- τη θεραπεία της παχυσαρκίας.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα ομάδας επιστημόνων του ΜΙΤ και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον Ελληνα καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών και μέλος του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης του ΜΙΤ και του Ινστιτούτου Broad, Μανώλη Κέλλη, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine.

Η παρέμβαση στο γονίδιο FTO δίνει μεγάλες ελπίδες για την αντιμετώπιση του σοβαρού προβλήματος της παχυσαρκίας, από την οποία πάσχουν περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, καθώς και περίπου το ένα τρίτο των πολιτών της Ευρώπης. Το κόστος από την παχυσαρκία υπολογίζεται στις ΗΠΑ στα 200 δισεκατομμύρια, καθώς αυτή οδηγεί σε δυνητικά θανατηφόρες ασθένειες όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος και ο διαβήτης τύπου 2. Τα πρώτα πειράματα που έγιναν σε ποντίκια, αναφέρει η έρευνα, έδειξαν ότι οι παρεμβάσεις στο συγκεκριμένο γονίδιο προκάλεσαν απώλεια βάρους ακόμα και 50%, χωρίς καμία αλλαγή στη διατροφή τους.
«Η παχυσαρκία έχει παραδοσιακά θεωρηθεί ως το αποτέλεσμα της έλλειψης ισορροπίας μεταξύ της ποσότητας της τροφής που τρώμε και του πόσο ασκούμαστε, αλλά η άποψη αυτή αγνοεί τη συμβολή της γενετικής στον μεταβολισμό του κάθε ατόμου» τονίζει ο Μανώλης Κέλλης.

Ολοι οι τύποι λίπους δεν είναι ίδιοι και κάθε άνθρωπος έχει πολλούς και διαφορετικούς στον οργανισμό του. Το λευκό λίπος συσσωρεύεται στην περιοχή γύρω από τη μέση και αποθηκεύει ενέργεια αντί να την καίει. Το καφέ λίπος συσσωρεύεται στον λαιμό και στη σπονδυλική στήλη και κάνει ακριβώς το αντίθετο, ενώ το μπεζ λίπος έχει τις ιδιότητες και των δύο προηγούμενων.

Οι επιστήμονες είχαν καταλάβει εδώ και χρόνια ότι η μετατροπή του λευκού λίπους σε μπεζ οδηγούσε σε μείωση του σωματικού βάρους, αλλά αυτό απαιτούσε έντονη άσκηση, καλή διατροφή και ψυχρό κλίμα. Η έρευνα της ομάδας του καθηγητή Κέλλη δείχνει ότι τα πράγματα μπορούν να είναι πιο απλά, καθώς χρειάζεται απλώς το γύρισμα ενός γενετικού διακόπτη.
Ο διακόπτης
Ο διακόπτης αυτός είναι το γονίδιο FTO, το οποίο ανακαλύφθηκε το 2007 και είναι ένα από τα ελάχιστα που συνδέονται με βεβαιότητα με την παχυσαρκία. Περίπου το 44% των Ευρωπαίων έχουν μια παραλλαγή αυτού του γονιδίου, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας κατά 30%.


Παράλληλα με τα πειράματα σε ποντίκια, οι ερευνητές πήραν δείγματα λιπώδους ιστού από ανθρώπους που ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου και διαπίστωσαν ότι το γονίδιο FTO ενεργοποίησε δύο άλλα γονίδια, τα IRX-3 και IRX-5, τα οποία κάνουν τα κύτταρα να αποθηκεύουν λίπος. Οταν αυτά τα δύο γονίδια απενεργοποιηθούν, τα κύτταρα καίνε ενέργεια.

Η οικογένεια του Μανώλη Καμβυσέλη, όπως είναι το επώνυμό του, έφυγε από την Ελλάδα το 1989 με αρχικό προορισμό τη Γαλλία και στη συνέχεια τις ΗΠΑ. Ο Μανώλης Κέλλης τελείωσε το λύκειο στη Γαλλία, όπου κέρδισε διαγωνισμούς Μαθηματικών και τουρνουά σκακιού. Αμέσως μετά το σχολείο η οικογένεια Καμβυσέλη μετακόμισε στις ΗΠΑ και κατάφερε να μπει στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, αφού και τα τρία παιδιά της, μεταξύ των οποίων και ο Μανώλης, έγιναν δεκτά στο ΜΙΤ με διαφορά λίγων μηνών. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο ΜΙΤ το 1995 και πήρε το διδακτορικό του το 2003 στην Επιστήμη των Υπολογιστών.

Η εργασία του βραβεύτηκε ως η καλύτερη διδακτορική διατριβή εκείνης της χρονιάς, ενώ ακολούθησαν δεκάδες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά έντυπα και σημαντικό ερευνητικό έργο σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, από την τεχνητή νοημοσύνη έως το ανθρώπινο γονιδίωμα. Από το 2011 είναι λέκτορας στο τμήμα Μαθηματικών του ΜΙΤ.

ethnos.gr

Ενα σχεδόν πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος έχει αντιστοιχεί στον πραγματικό εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων, κατάφεραν να δημιουργήσουν για πρώτη φορά στα χρονικά επιστήμονες στις ΗΠΑ.

Ο εγκέφαλος δημιουργήθηκε από ενήλικα ανθρώπινα δερματικά κύτταρα, που αναπρογραμματίσθηκαν για να γίνουν βλαστικά-πολυδύναμα και μετά εξειδικεύθηκαν ξανά σε νευρωνικά-εγκεφαλικά κύτταρα.

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα, το οποίο αναμένεται να βοηθήσει στην μελέτη εγκεφαλικών παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και ο αυτισμός.

Ο εργαστηριακός εγκέφαλος έχει μέγεθος γόμας μολυβιού και περιέχει τόσο τη δομή όσο και το 99% των γονιδίων που υπάρχουν στον πραγματικό αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός ανθρώπινου εμβρύου. Περιλαμβάνει επίσης το νωτιαίο μυελό.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογικής χημείας και φαρμακολογίας Ρενέ Ανάντ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν την εντυπωσιακή ανακοίνωση σε συνέδριο στρατιωτικής ιατρικής που διοργάνωσε το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ στη Φλόριντα, δήλωσαν ότι ο καλλιεργημένος στο εργαστήριο εγκέφαλος θα επιταχύνει τις δοκιμές πειραματικών νευρολογικών φαρμάκων, πριν λάβουν χώρα οι κανονικές κλινικές δοκιμές.

Παρακάμπτονται έτσι ηθικά διλήμματα, αν τα αρχικά πειράματα έπρεπε να γίνουν σε πραγματικούς ανθρώπινους εγκεφάλους, ενώ δεν χρειάζεται πλέον τα πειράματα να περιορισθούν σε εγκεφάλους τρωκτικών.

«Όχι μόνο μοιάζει με τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο, αλλά επίσης τα διάφορα είδη κυττάρων του εκφράζουν σχεδόν όλα τα γονίδια, όπως σε έναν κανονικό εγκέφαλο», δήλωσε ο Ανάντ.

Το βασικό που λείπει από το εργαστηριακό αντίγραφο του εγκεφάλου, είναι ένα αγγειακό σύστημα, καθώς οι επιστήμονες θα χρειάζονταν μια τεχνητή καρδιά για να το πετύχουν αυτό.

Χρειάζονται περίπου 15 εβδομάδες για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο μοντέλο εγκεφάλου ανάλογου με τον εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι θα δοκιμάσουν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ακόμη πιο ώριμους εγκεφάλους, που να αντιστοιχούν σε εγκέφαλο εμβρύου 12, 16 ή και 20 εβδομάδων.

Αλλοι επιστήμονες εμφανίσθηκαν επιφυλακτικοί -με δεδομένο ότι δεν έχει υπάρξει ακόμη σχετική επιστημονική δημοσίευση παρά μόνο ανακοίνωση- και περιμένουν να δουν περισσότερα στοιχεία για να κάνουν αξιολόγηση, αν και ο Ανάντ εμφανίζεται μάλλον κρυψίνους για τις λεπτομέρειες της έρευνάς του.

«Όταν κάποιος κάνει έναν τέτοιο εντυπωσιακό ισχυρισμό, τότε θα πρέπει να επιφυλαχθείς, εωσότου είναι πρόθυμος να αποκαλύψει περισσότερα πράγματα», δήλωσε στη «Γκάρντιαν» ο νευρολόγος Ζαμίλ Καντέρ του νοσοκομείου Τζον Ράντκλιφ της Οξφόρδης.

Από την πλευρά του, ο αμερικανικός στρατός ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη έρευνα, προσδοκώντας ότι μπορεί να βοηθήσει στην μελέτη των εγκεφαλικών τραυμάτων των στρατιωτών, καθώς και της μετατραυματικής διαταραχής τους.

Δύο ανεξάρτητες κινεζικές ερευνητικές ομάδες κατάφεραν -με διαφορετικό τρόπο- να φθάσουν στο ίδιο αποτέλεσμα: να μετατρέψουν κύτταρα του δέρματος σε νευρικά κύτταρα (νευρώνες). Η πρωτοτυπία είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις η μετατροπή επιτεύχθηκε με την προσθήκη λίγων χημικών ουσιών στα δερματικά κύτταρα.
   
Το επίτευγμα ανοίγει νέους δρόμους για τις θεραπείες νευρολογικών ασθενειών με τη χρήση κυττάρων του ασθενούς από το ίδιο το σώμα του. Οι βιολόγοι ευλεπιστούν ότι τέτοιες τεχνικές θα διευκολύνουν την εξατομικευμένη ιατρική στο μέλλον και θα παρέχουν μια αφθονία υγιών κυττάρων προς μεταμόσχευση στον ασθενή.
        
Συνήθως η μετατροπή ενός είδους κυττάρου σε ένα άλλο ή σε βλαστοκύτταρα (ο λεγόμενος άμεσος κυτταρικός αναπρογραμματισμός) γίνεται με την προσθήκη γονιδίων στα αρχικά κύτταρα. Όμως αυτή η μέθοδος έχει εγγενείς δυσκολίες, είναι χρονοβόρα και μπορεί να αποβεί καρκινογόνος. Οι νέες χημικές τεχνικές κυτταρικής μετατροπής είναι ταχύτερες και λιγότερο επεμβατικές.
        
Οι δύο μέθοδοι, από διαφορετικές κινεζικές επιστημονικές ομάδες, παρουσιάσθηκαν στο περιοδικό βιολογίας "Cell Stem Cell", σύμφωνα με το "Science".
   
Η πρώτη τεχνική, με επικεφαλής τον βιοχημικό Γκανκ Πέι του Ινστιτούτου Βιολογικών Επιστημών της Σαγκάης, εισάγει στο αρχικό κύτταρο χημικές ουσίες με πολύ μικρά μόρια, τα οποία «τρυπώνουν» στον κυτταρικό πυρήνα που περιέχει το DNA και αλλάζουν τη δραστηριότητα ενός συγκεκριμένου γονιδίου, με αποτέλεσμα να πυροδοτείται η μετατροπή του κυττάρου-στόχου σε ένα άλλου είδους κύτταρο. Τα δερματικά κύτταρα (ινοβλάστες δέρματος) γίνονται ώριμοι λειτουργικοί νευρώνες σε διάστημα λίγων εβδομάδων, όπως έδειξαν τα πειράματα με καλλιέργειες ανθρωπίνων κυττάρων στο εργαστήριο.
         
Η δεύτερη τεχνική, με επικεφαλής τον κυτταρικό βιολόγο ΧονγκΚούι Ντενγκ του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, που δοκιμάσθηκε σε κύτταρα ποντικιών, είναι παρόμοια, αλλά χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό «κοκτέιλ» χημικών ουσιών.
e-typos.com
Επιστήμονες στις ΗΠΑ δημιούργησαν το πρώτο τεχνητό ριβόσωμα κυττάρου, το οποίο «δουλεύει» σχεδόν όπως το πραγματικό κυτταρικό οργανίδιο, παράγοντας πρωτεΐνες και ένζυμα.

Νέοι δρόμοι

Το σημαντικό αυτό επίτευγμα -που αναμένεται να τελειοποιηθεί στο μέλλον- ανοίγει νέους δρόμους στα πεδία της συνθετικής βιολογίας και της βιομοριακής μηχανικής. Μεταξύ άλλων, αναμένεται να επιτρέψει την παραγωγή νέων φαρμάκων και βιο-υλικών, ενώ θα βοηθήσει τους βιολόγους να κατανοήσουν καλύτερα πώς λειτουργούν αυτά τα ζωτικά συστατικά του κυττάρου.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Ιλινόις και Northwestern στο Σικάγο, με επικεφαλής τον διευθυντή του Κέντρου Βιομοριακών Επιστημών του Κολλεγίου Φαρμακευτικής βιοχημικό Αλεξάντερ Μάνκιν και τον επίκουρο καθηγητή χημικής και βιολογικής μηχανικής Μάικλ Τζούιτ ονόμασαν το πρώτο τεχνητό ριβόσωμα ‘Ribo-T'. 

Το τεχνητό ριβόσωμα, όπως έδειξαν τα πειράματα, κατάφερε να παράγει αρκετές πρωτεϊνες σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα.

Επιπλέον, όπως είπαν οι αμερικανοί επιστήμονες, το Ribo-T θα μπορούσε να «χειραγωγηθεί» κατάλληλα, ώστε να κάνει πράγματα που ένα φυσικό ριβόσωμα δεν μπορεί. 

Για παράδειγμα, το Ribo-T θα ήταν δυνατό να μετατρέψει ένα κύτταρο σε «εργοστάσιο» κατά παραγγελία χημικών και βιολογικών υλικών, παράγοντας π.χ. μοναδικά πολυμερή, βιολογικά και μη.

Κάθε έμβιος οργανισμός οφείλει την ύπαρξή του στα ριβοσώματα, αυτές τις σκληρά εργαζόμενες μοριακές «μηχανές», που συνεχώς «διαβάζουν» τις εντολές του DNA και του RNA, δημιουργώντας πρωτεΐνες από αμινοξέα. 

Με τη βοήθεια του τεχνητού ριβοσώματος, θα ήταν δυνατό να ενσωματωθούν «αφύσικα» αμινοξέα στις πρωτεΐνες και έτσι, μεταξύ άλλων, να παραχθούν φάρμακα (π.χ. αντιβιοτικά) με ασυνήθιστες θεραπευτικές ιδιότητες.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

ΠΗΓΗ: in.gr

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot