Τα νήματα που κρατούν δεμένους τους έλληνες με τη χριστιανή πίστη και τα εκκλησιαστικά τελετουργικά...σπάνε σιγά σιγά όπως δείχνει δημοσκόπηση της Κapa Research για το Βήμα της Κυριακής. «Διακομματική» και με υψηλά ποσοστά και στην Αριστερά είναι η πίστη στο μάτι και το ξεμάτιασμα αλλά και στην ύπαρξη εξωγήινων.

Τι δείχνει η έρευνα

Το 81,4% δηλώνουν των ερωτηθέντων δηλώνουν πως αισθάνονται Χριστιανοί ενώ προ δεκαετίας το ποσοστό ήταν στο 96,9%.

Το ποσοστό όσων δηλώνουν άθεοι εκτινάχθηκε στο 14,7% ενώ προ δέκα ετών ήταν μόλις στο 2%.

Την ίδια στιγμή το 55,8% κάνει το σταυρό του όταν περνάει από εκκλησίες .

Το 36,7% δηλώνει πως δεν πάει ποτέ στην εκκλησία αν και στο βράδυ της Ανάστασης πάει το 75,2% και στον επιτάφιο το 66,5%.

Νηστεύει όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα το 42,5% αλλά μεταλαμβάνει μόνο το 20,8%.

Εκτός εκκλησίας το 44 % προσεύχεται ( καθημερινά, ως τουλάχιστον μια φορά το μήνα).

Το μάτι ο Σατανάς και οι εξωγήινοι

Στο Θεό πιστεύει το 74,2% και ανάμεσα σ αυτούς το 63,7% ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ.

Το 43,8% πιστεύει στην ύπαρξη του Σατανά.

«Διακομματική» είναι η πίστη στο μάτι καθώς το 42,4% των ψηφοφόρων της Αριστεράς και το 57% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν στο ξεμάτιασμα.

Το 37,8% πιστεύει στην ύπαρξη εξωγήινων .

thetoc.gr

Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων

Το Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία μας κείται στην προσδοκία της Ανάστασης. Ο Χριστός βρίσκεται στον Άδη, το σώμα Του έχει ταφεί, χωρίς όμως να γνωρίζει την φθορά που γνωρίζουν όλοι οι νεκροί, καθώς παραμένει ενωμένο με την θεότητα, ενώ η ψυχή του Χριστού βρίσκεται στην κόλαση, στο χώρο του θανάτου, όπου κηρύττει την μετάνοια.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο. Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται δια του θανάτου του Χριστού, και όλα κινούνται στην προσδοκία της Ανάστασης, της γνήσιας ελευθερίας.

Σ' έναν από τους πιο όμορφους ύμνους, που ολοκληρώνουν την ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, διαβάζουμε τα εξής θαυμάσια λόγια: «Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών εν τάφω κειμένην, ίνα τους εν τάφοις κειμένους ζωοποιήση. δεύτε σήμερον, τον εξ Ιούδα υπνούντα θεώμενοι, προφητικώς αυτώ εκβοήσωμεν. Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. τις εγερεί σε, βασιλεύ; αλλ' ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους σεαυτόν υπέρ ημών εκουσίως. Κύριε, δόξα σοι». Το ποιητικό αυτό κείμενο αποτυπώνει το απόσπασμα της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στον Ιακώβ. Ο Χριστός κοιμάται σαν το λιοντάρι, έτοιμος να ξυπνήσει, να αναστηθεί, να φέρει στον κόσμο την ελπίδα, τη χαρά της νίκης, την συντριβή του θανάτου, να φέρει στην ιστορία το πιο σπουδαίο μήνυμα, που άλλο ανώτερο δεν υπάρχει: ότι πλέον είμαστε ελεύθεροι και από το θάνατο.

Για τους περισσότερους ανθρώπους ο θάνατος είναι η έσχατη απόδειξη δουλείας. Είμαστε ανίσχυροι απέναντί του. Μπορούμε να τον απομακρύνουμε, αλλά όχι να τον υπερβούμε. Για τους περισσότερους ο θάνατος αποτελεί το βιολογικό και οριστικό τέρμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν υπάρχει λογική απόδειξη επιστροφής από το «επέκεινα», το μετά τον θάνατο, με αποτέλεσμα η θλίψη να είναι ανυπέρβλητη. Απέναντι στον θάνατο ο άνθρωπος ζει με τον φόβο ή εκείνη την ελπίδα ότι το τέλος δεν θα έλθει.

Ο Χριστός έζησε τον θάνατο, όχι ως βιολογικό τέρμα ή ως αναπόδραστη κατάσταση, αλλά ως υπακοή στο θέλημα του Πατέρα Του. Έφτασε την φύση Του, που είχε την αθανασία δεδομένη, καθώς δεν είχε αμαρτία, στο κατώφλι του θανάτου και το πέρασε σωματικά, για να μας δείξει ότι ο θάνατος είναι το τέρμα, μόνο όταν συνοδεύεται από τον χωρισμό από το Θεό. Αυτός που ζει το Θεό με υπακοή στο θέλημά Του, αυτός που αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας, η οποία είναι ο θάνατος, ελευθερώνεται ακόμη και από τα δεσμά του θανάτου, γιατί ακολουθεί τον Χριστό.

«Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει. εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρη», μας λέει ο Κύριος. Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος αποτελεί για μας τους θνητούς την αφορμή, πολύν καρπό να φέρουμε, αν ζούμε με υπακοή στο Θεό. Ο Χριστός μας δίδαξε ότι αυτό είναι κατορθωτό. Αν πεθάνουμε ως προς την αμαρτία, δηλαδή νεκρώσουμε τα πάθη και τις κακίες μας, τότε ουσιαστικά φέρουμε πολύν καρπό, της αγάπης, της αρετής, της πίστης στο Θεό, γιατί αυτό είναι το θέλημά Του για μας. Αν πεθάνει ο εγωισμός μας, με την άσκηση, την προσπάθεια, την ταπείνωση, την θυσία, τότε πολύν καρπό φέρουμε. Τραβάμε την χάρη και το έλεος του Θεού και τότε, ακόμα και ο βιολογικός θάνατος είναι το σημείο εκείνο της ζωής που μας απαλλάσσει από την φθορά και την αμαρτία και μας φέρνει κοντά σ' Αυτόν που πέθανε για μας, τον Χριστό.

Ο Χριστός αναπαύεται στον τάφο σωματικά. Ο Χριστός κηρύττει στον Άδη τη Ζωή. Και θα αναστηθεί ως ο λέων, αυτεξουσίως, και θα τραβήξει μαζί Του όσους τον πίστεψαν, αλλά και όσους τον πιστεύουν, όσους τους αγγίζει το μήνυμα, το πρόσωπο, η κοινωνία μαζί Του. Ελευθερωνόμαστε από το θάνατο, χάρις στον θάνατο του Σωτήρα. Όλα πλέον είναι διαφορετικά. Δεν φοβόμαστε το θάνατο, γιατί θα μας πάει σ' Αυτόν που μας αγαπά και αγαπούμε. Και θα περιμένουμε την Δευτέρα Παρουσία, για να γευτεί και το σώμα μας, αυτή την ανεκλάλητη χαρά. Αυτή την ανεκλάλητη ελευθερία. Αυτή την ανεκλάλητη αιώνια ζωή.

Στο Μεγάλο Σάββατο βρίσκονται τα σώματα των ανθρώπων που έφυγαν από αυτή τη ζωή. Μα όσοι ζούμε την πίστη, όσοι αγαπούμε, όσοι συγχωρούμε, όσοι κοινωνούμε έχουμε μπει ήδη στην ογδόη ημέρα. Την ημέρα της Εκκλησίας. Την Ημέρα της Ανάστασης. Την Κυριακή, την ημέρα του Κυρίου...

Πηγή: agioritikovima

Η λύπη του θανάτου, η χαρά της Ανάστασης, η προσδοκία και η ελπίδα της σωτηρίας, συναισθήματα διάχυτα μεταξύ των πιστών, στην κατανυκτική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί κατά την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών, όλες αυτές τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας.

Η συγκίνηση που κορυφώθηκε στην Ακολουθία των Αγίων Παθών με τη Σταύρωση του Ιησού δίνει τη θέση της στο πένθος, την οδύνη και τη συντριβή για τον θάνατο του Θεανθρώπου.

Ο Υιός του ανθρώπου θα αποκαθηλωθεί από τον σταυρό. «Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός, και εν μνήματι καινώ κατατίθεται, ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών».

Οι καμπάνες όλη την ημέρα χτυπούν πένθιμα και οι πιστοί συμμετέχουν ενεργά στο πένθος. Η λέξη «πένθιμη» βρίσκει τη δικαίωσή της στη Μεγάλη Παρασκευή. «Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν...».

…Κόμπος στον λαιμό. Οι πιστοί το απόγευμα θα κατακλύσουν τις εκκλησίες σε όλη τη χώρα. Οι ψυχές συννεφιασμένες συντρίβονται από τα συγκλονιστικά λόγια και το μοιρολόι της μάνας. «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;». Χαρμολύπη.

ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΤΟΥΣ 200 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΄΄ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝΤΑΙ’’ ΣΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

‘’Βιώνεται μια ανθρωπιστική κρίση εδω στα Δωδεκάνησα που είναι ο μοναδικός τόπος που στερείται ενός κέντρου υποδοχής’’ δήλωσε ο επικεφαλής των ΓΧΣ (Γιατρών Χωρίς Σύνορα) Στάθης Κυρούσης στην ΕΡΤ-OPEN και στην ΕΡΑ Ρόδου πριν από λίγες μέρες..

Τη τραγική κατάσταση της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής στο αίθριο της Αστυνομίας περιέγραψε ο ίδιος ο κ. Κυρούσης και η εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο όμως μόνο τρεις άνθρωποι ( Κική Μακρη, Ιωάννα Ρούφα Α. Παυλίδης έλλειπε ο Γ. Ζερβός )από όλους όσους εξέλεξε αυτή η κοινωνία, πρότειναν ο δήμος να παρέμβει και να δώσει ένα προσωρινό αξιοπρεπές κατάλυμα στους μετανάστες για τις λίγες μέρες που θα μείνουν ( όχι πάνω από πέντε ) στο νησί.

Οι ‘’άλλοι άκρα του τάφου σιωπή’’ με πιο ηχηρή ‘’σιωπή ‘’αυτή του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Νίκου Μυλωνά ,στα ορεινά έδρανα ,που παλαι ποτέ, μη έχοντας εξουσία, υπερασπίζονταν τα δικαιώματα των προσφύγων …και βέβαια αυτή του δημάρχου Γιώργου Κυρίτση που ψελλίζοντας επανέλαβε το μονότονο μότο περί τουριστικού προορισμού και έλλειψης χώρου και χρημάτων….

Οι περισσότεροι ωστόσο από αυτούς τους σύμβουλους!!!! συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του δημάρχου Γ. Κυρίτση που ‘όπως είπε ‘’δε θα επιτρέψει να μετατρέψουν!!!! το νησί σε αποθήκη ψυχών και μόνιμο καταυλισμό ‘’, τους συμβούλους που δεν βρήκαν λέξη να πουν παρά μόνο για την δημόσια υγεία που κινδυνεύει και τις επιπτώσεις στο τουρισμό , αυτές τις μέρες της Μ. Εβδομάδας προσέρχονται ,προσευχόμενοι στις εκκλησιές και στα ξωκλήσια ,ψέλνοντας και συμπάσχοντας στο θείο δράμα όχι όμως στο δράμα του συνανθρώπου τους .Αυτό δεν το δίδαξε ο Χριστός …ο Χριστιανισμός …η θρησκεία τους….
Και αν αυτή δεν είναι η επιτομή της υποκρισίας τι μπορεί να είναι άραγε !!! Γιατί αυτή η δήθεν πίστη στα ιδεώδη του Χριστιανισμού έρχεται σε πλήρη αντίφαση αν δεν το κατάλαβαν με τα έργα και τις ημέρες τους…με το έλλειμμα της ανθρωπιά τους αν δε τολμούν να το συνειδητοποιήσουν

‘’Και όμως πολλοί πολίτες πρόσφεραν είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα ,τρόφιμα και δεν αντιλαμβάνομαι πως συνάδει αυτή η αλληλεγγύη με την άλλη την εικόνα στο δημοτικό συμβούλιο της άρνησης και της αδιαφορίας στον συνάνθρωπο…’’’μας είπε
ο επικεφαλής των ΓΧΣ σε άλλο σημείο της συνέντευξης

Και επειδή ένας δήμαρχος πρέπει να είναι αν όχι ευαίσθητος τουλάχιστον διαβασμένος ας έχει υπόψη του ότι σε αποθήκη ψυχών εξαθλιωμένων και διαλυμένων….μετέτρεψε την Ελλάδα η συνθήκη του Δουβλίνου που την υπέγραψαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες ,αυτούς που υποστήριζε με θέρμη ο κ Κυρίτσης .Στη όχι και μακρινή επίσκεψη του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης κ Αθανασίου δεν ακούσαμε τον κ. Κυρίτση να του θέτει το πρόβλημα …
Αυτή τη συνθήκη υπέγραψαν λοιπόν οι προηγούμενοι ,που στέλνει πίσω τους μετανάστες στη χώρα εισόδου τους
Ας μη ξεχνά επίσης ο φιλεύσπλαχνος και χριστιανός κατά το δοκούν δήμαρχος πως και τα δικά μας παιδιά αναζητούν μια καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες ,το γεγονός ότι διαθέτουν διαβατήριο Σένγκεν δε τους διαφοροποιεί όμως από τους λοιπούς ανθρώπους .

Το γραπτό αυτό δημοσιοποιείται καθώς η ανάγκη για εξεύρεση ενός καταλύματος στη Κω των χιλιάδων κλινών και εκατοντάδων Ξενοδόχων και διαμερισματούχων είναι επιτακτική περισσότερο από ποτέ ( γιατί το πρόβλημα είναι παλιό, άσχετα αν τώρα το συνειδητοποίησε ο κ. Κυρίτσης ( πολλοί θα θυμούνται το ‘’Κωστάκης ‘’με τα πτώματα των παιδιών των προσφύγων να μεταφέρονται στο Λιμάνι το 1990).

Περιμένουμε ακόμα και τη παρέμβαση του έπαρχου Κω Γ.Χαλκιδιού και του Περιφερειάρχη Γ.Χατζημάρκου.. και εδώ εκκωφαντική σιωπή αρκούνται σε συσκέψεις …πόσο άραγε ακόμα χρόνο χρειάζεται ο άνθρωπος να πάψει να είναι άνθρωπος!!!!!!!!!!!
Πόσο πράγματι αισθητή είναι η απουσία ενός Διαμαντή Κουλιανού που ήταν ο μόνος Κώος ξενοδόχος που πρόσφερε τα διαμερίσματα του από τη δεκαετία του 90 ( χωρίς να προσδοκά χρήματα αντίθετα είχε ζημία ) στους μετανάστες και έδωσε τη δυνατότητα στη τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση επί Γιάννη Μαχαιρίδη να αναλάβει το κόστος της προσωρινής φιλοξενίας των προσφύγων …

Περιμένουμε όμως ιδιαίτερα αυτές τις μέρες και τη θέση της εκκλησίας ,της Μητρόπολης ,του Σεβασμιωτάτου Ναθαναήλ γιατί οι πρόσφυγες δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού είναι συνάνθρωποι μας που τώρα αυτή τη στιγμή στο λιμάνι εκεί κάτω ανεμοδέρνονται 200 άνθρωποι και τα παιδιά τους αφού οι τέσσερις σκηνές του στρατού δεν έχουν ούτε στρώματα ούτε κουβέρτες ..
Οι εκπρόσωποι του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης που καταγράφουν από χθες τις συνθήκες ‘’φιλοξενίας ‘’ καλούν όποιους μπορούν να συνεισφέρουν σε κουβέρτες γιατί το κρύο είναι πρωτόγνωρο και τρόφιμα για τα μικρά παιδιά καθώς αυτά που τους παρέχονται δεν επαρκούν.

***Το κείμενο δημοσιεύεται μόνο για να ευαισθητοποιήσει τους συνανθρώπους μας να τους υποψιάσει ώστε μην υπακούν σε κραυγές που αναδύουν αισθήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας και να μη ψάχνουν τον εχθρό στον εξαθλιωμένο πρόσφυγα αλλά σε αυτόν που ‘’Θεός του είναι το κέρδος’’ και επιδίωξη του όχι μια δίκαιη κοινωνία .

Πίτσα Βερβέρογλου για την ΕΡ A–ΡΟΔΟΥ ΚΑΙ ΕΡΤ-OPEN

.