×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 575

Την ερχόμενη Πέμπτη η Ανγκελα Μέρκελ θα υποδεχθεί τους περίπου χίλιους προσκεκλημένους για τα 60ά γενέθλιά της με την ομιλία ενός σχετικά άγνωστου γερμανού ιστορικού, του Γιούργκεν Οστερχάμελ




Η Ανγκελα Μέρκελ γίνεται 60 χρόνων. Αυτά τα γενέθλια δεν θα περάσουν απαρατήρητα. Οπως και στα 50ά της έτσι και τώρα η Μέρκελ θα υποδεχθεί την ερχόμενη Πέμπτη τους περίπου χίλιους προσκεκλημένους της με την ομιλία ενός γερμανού ιστορικού. Αυτή τη φορά δεν προτίμησε κάποιον από τους καθιερωμένους σταρ του κλάδου, αλλά έναν νέο, σχετικά άγνωστο ιστορικό, τον Γιούργκεν Οστερχάμελ, ειδικευμένο στην παγκόσμια ιστορία του 19ου και του 20ού αιώνα.
«Είναι βέβαιο ότι το επιτελείο της Μέρκελ συζήτησε άπειρες φορές με τον Οστερχάμελ το θέμα της ομιλίας» λέει ο ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου Χένφριντ Μίνκλερ. Η παγκοσμιοποίηση που θα είναι το θέμα του πανηγυρικού αποτελεί κεντρική αναφορά της Μέρκελ και της πολιτικής της.
Η Ανγκελα Μέρκελ είναι καγκελάριος της Γερμανίας εδώ και εννέα χρόνια. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχει συνδέσει το όνομά της με ένα συγκεκριμένο πολιτικό έργο, όπως ο προκάτοχός της Γκέρχαρτ Σρέντερ με τη μεταρρυθμιστική Ατζέντα 2010. Ισως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι η Μέρκελ - με εξαίρεση την τετραετία της συγκυβέρνησης με τους Φιλελευθέρους - κυβερνά στο πλαίσιο ενός μεγάλου συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες, κάτι που εμπεριέχει τον «συστημικό εξαναγκασμό σε συναινέσεις». Και οι συμβιβασμοί είναι η μεγάλη τέχνη της Μέρκελ, στη Γερμανία και στην Ευρώπη.

Κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης, η Μέρκελ ταυτίστηκε με το αποκρουστικό πρόσωπο της Γερμανίας. Είναι λάθος, λέει ο Μίνκλερ, «η Μέρκελ είναι ευτύχημα για τη Γερμανία και την Ευρώπη». Στην καγκελάριο και στο στυλ πολιτικής της οφείλεται το γεγονός ότι ενώ η Γερμανία - χωρίς επιλογή της κυβέρνησής της - παίζει κυρίαρχο ρόλο στον γεωγραφικό, πολιτικό και οικονομικό χάρτη της ηπείρου, δεν έχει συμπτυχθεί ως αντίδραση ένα αντιηγεμονικό - αντιγερμανικό μέτωπο.
Ο γερμανός ιστορικός φέρνει το παράδειγμα της ελληνικής κρίσης. «Στο αποκορύφωμα της κρίσης οι διαδηλωτές και τα μίντια στην Ελλάδα εμφάνιζαν τη Μέρκελ με ναζιστική στολή και χιτλερικό μουστάκι, αλλά αυτές οι συγκρίσεις δεν έπιασαν». Η εξήγηση που δίνει είναι ότι «επιχειρήθηκε να στιγματιστεί η Μέρκελ με κάτι, το οποίο δεν ταίριαζε καθόλου με τον δικό της τρόπο άσκησης πολιτικής». Τα αντιγερμανικά ανακλαστικά που ξύπνησαν δεν έχουν ως «δομικό αίτιο» τη συγκεκριμένη πολιτική της Μέρκελ, αλλά είναι έκφραση των ανισοτήτων που έχουν προκύψει μέσα σε μια μεταλλαγμένη ΕΕ. Αν στη θέση της Μέρκελ τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν ένας πολιτικός όπως ο Σρέντερ, που ακολουθούσε πολιτική πυγμής, θα προξενούσε εντελώς διαφορετικές αντιδράσεις στην Ευρώπη.
 
ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑΤΑ. Η εκτίμηση αυτή έχει σχέση και με τη διάγνωση που κάνει για τη συνολική κατάσταση της Ευρώπης. «Η σημερινή ΕΕ είναι τόσο μεγάλη και τόσο περίπλοκη, που έχει καταστεί ανεπίδεκτη οραμάτων» λέει ο Μίνκλερ. Η επιδίωξη οποιουδήποτε οράματος θα ευνοήσει κάποιες χώρες εις βάρος κάποιων άλλων και θα έχει διαλυτική επίδραση στην ΕΕ, ενώ «οι φυγόκεντρες δυνάμεις είναι ισχυρότερες από τις κεντρομόλες». Η Μέρκελ δεν είναι η κλασική περίπτωση ηγέτη, δεν έχει ίχνος από τη φιλαρέσκεια και τη ματαιοδοξία που χαρακτηρίζουν τέτοιες προσωπικότητες. Η Μέρκελ, λέει ο Μίνκλερ, είναι η «προσωποποίηση των πολιτικών συσχετισμών της εποχής της». Δεν ανήκει στους «πολιτικούς από κούνια», αν κάτι τη διακρίνει, είναι η ικανότητα να ακούει τους συμβούλους της και να διασφαλίζει πλειοψηφίες για αυτό που κρίνει σωστό.
Στην πολιτική αρένα μπήκε στα 35 της χρόνια, σε μεγάλη ηλικία για την καριέρα που ακολούθησε. Δεν είναι οι σπουδές Φυσικής που προσδιόρισαν το πολιτικό προφίλ της. Σημαντικότερη θεωρεί ο Μίνκλερ την κοινωνικοποίησή της στην κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία, σε ένα αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς όπου έμαθε να παρατηρεί και να περιμένει. Η Μέρκελ, λέει, «δεν θα πάρει ποτέ το πρώτο τρένο ούτε το τελευταίο. Αλλά θα μπει στο προτελευταίο τρένο».
Μόνο δύο φορές στην πολιτική της διαδρομή έκανε η Μέρκελ ασυνήθιστες, για την ίδια, δραστικές επιλογές: όταν εκθρόνισε τον Χέλμουτ Κολ δημοσιεύοντας άρθρο στη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» για την ανάγκη νέας αρχής του CDU και όταν έκανε στροφή προς τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας μετά τη Φουκουσίμα. Και τις δύο φορές ακολούθησε τις επιλογές της σχεδόν με θρησκευτική προσήλωση. Μπορεί λοιπόν και αλλιώς, όταν το αποφασίσει.  
 
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΑ ΝΕΑ




Μετά την επιτυχία του «Αν», ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης γράφει,σκηνοθετεί και παίζει σε μια ταινία με θέμα τον έρωτα. Τρεις φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες που στο τέλος όμως αποκτούν κοινό φινάλε. Ηθοποιοί από Συρία, Ευρώπη και Αμερική συμπρωταγωνιστούν με Έλληνες προκειμένου να αφηγηθούν τις ερωτικές ιστορίες που γεννιούνται ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους πολίτες στην Ελλάδα του σήμερα. Κάθε ιστορία κι ένας διαφορετικός τίτλος. Κάθε ιστορία και μια διαφορετική οπτική πάνω στο αιώνιο θέμα του έρωτα.

Τα γυρίσματα του πρώτου μέρους έχουν ήδη ξεκινήσει, το δεύτερο και τρίτο μέρος της θα γυριστούν τέλη Σεπτεμβρίου, ενώ το όνομα δεν έχει ακόμη αποφασιστεί.

Πρωταγωνιστές της πρώτης ιστορίας είναι οι Μηνάς Χατζησάββας, Νίκη Βακάλη και Tawfeek Barhom.
an1
an2
an3
Πηγή: athensvoice.gr

Ο νεαρός Γάλλος ακτιβιστής έτρωγε μόνο πεταμένο φαγητό.

Ενας νεαρός Γάλλος ακτιβιστής διέσχισε τη μισή Ευρώπη με το ποδήλατό του τρώγοντας μόνο φαγητό που εύρισκε πεταμένο στους κάδους σκουπιδιών, σε μια προσπάθεια να καταγγείλει τη σπατάλη τροφίμων στον αναπτυγμένο κόσμο. Ο Μπατίστ Ντιμπανσέ ξεκίνησε από το Παρίσι στις 15 Απριλίου, πέρασε από το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Τσεχία κι έφτασε στον τελικό προορισμό του, τη Βαρσοβία, πριν από λίγες μέρες.
 
«Σκοπός μου είναι να τρώω σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μόνο το φαγητό που πετούν στον σκουπιδοτενεκέ τα ξενοδοχεία, τα σούπερ μάρκετ, τα μανάβικα, για να δείξω πόσο φαγητό πηγαίνει χαμένο», έγραψε στο μπλογκ του με τίτλο La faim du monde (Παγκόσμια Πείνα). Αποφάσισε μάλιστα να κάνει φέτος αυτό το οδοιπορικό επειδή το Ευρωκοινοβούλιο ανακήρυξε το 2014 ως το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της σπατάλης τροφίμων.
 
Όχι πως το έργο του ήταν εύκολο: όπως λέει ο ίδιος, κάθε φορά που έφτανε σε μια καινούργια πόλη, πήγαινε σε φούρνους και σουπερμάρκετ και ζητούσε να του δώσουν φαγητό που προορίζεται για τα σκουπίδια. Ελάχιστοι το έκαναν όμως, αφού τον περνούσαν για άστεγο και τον απομάκρυναν, καμιά φορά και με φωνές και την απειλή βίας.
 
Όπως είπε, η πιο δύσκολη χώρα που επισκέφτηκε ήταν η Τσεχία, αφού επισκέφθηκε καμιά… 50αριά εστιατόρια και αγορές τροφίμων ώσπου να βρει κάποιο που να του δώσει να φάει. Αντιθέτως, οι συμπατριώτες του Γάλλοι ήταν πιο δεκτικοί και κατανοητικοί στο εγχείρημα του και τον συνέδραμαν με ό,τι μπορούσαν.
 
«Πραγματικά δεν πίστευα ότι ήμασταν τόσο σπάταλοι. Ακόμα και όταν κάποιος γνωρίζει τι συμβαίνει, είναι πάντα ένα σοκ το να ανοίγεις ένα σκουπιδοτενεκέ και να βρίσκεις τόσες πολλές πατάτες, τόσα πολλά φρούτα, ή γιαούρτι. Οι κάδοι γεμίζουν με πράγματα που είναι ακόμα αρκετά καλά για να φαγωθούν», έγραψε στο μπλογκ του.
 
Η ιδέα για το οδοιπορικό αυτό του ήρθε ύστερα από ταξίδια που έκανε στην Κολομβία, στη Νοτιανατολική Ασία και στην Ταϊτή, όπου είδε με τα μάτια του εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν μέσα στην απόλυτη φτώχεια και δέσμιοι της καθημερινής τους αγωνίας για να βρουν τροφή.
 
tovima.gr
Ποιο είναι το σχέδιο του Υπουργού Οικονομικών.
 
Την έξοδο από το μνημόνιο και τον …εξωστρακισμό της τρόικας σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών και θεωρεί εφικτό το ενδεχόμενο ακόμη και μέχρι τον Οκτώβριο. Ο Γκίκας Χαρδούβελης και οι συνεργάτες του εμφανίζονται αισιόδοξοι σε μια τέτοια προοπτική, με την προϋπόθεση ότι θα υλοποιηθούν όλες οι δεσμεύσεις που έχει πάρει η χώρα μας.

Το πρώτο εμπόδιο είναι  η υλοποίηση των προαπαιτούμενων και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση και οι οποίες έχουν καθυστερήσει εξαιτίας του ανασχηματισμού και των εκλογών. Ο στόχος είναι να τηρηθεί η δέσμευση ολοκλήρωσης των εκκρεμοτήτων εντός του Ιουλίου και να ολοκληρωθεί επιτυχώς η πρώτη αξιολόγηση των δανειστών.

Παράλληλα η κυβέρνηση προχωρά το σχέδιο για νέα έξοδο στις αγορές με πηγές του υπουργείου να αναφέρουν ότι η προοπτική προς αυτή την κατεύθυνση δεν είναι ουτοπική και τα αποτελέσματα της θα είναι ευχάριστη έκπληξη για την χώρα και συνολικά για την Ευρώπη.

parapolitika.gr
Σκεφτείτε μία χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη και μία από τις μεγαλύτερες διεθνώς, με το μεγαλύτερο ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων ως προς το σύνολο τους, με το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο ως ποσοστό του ΑΕΠ της, με τη χειρότερη οικονομική ύφεση στα τελευταία πέντε χρόνια διεθνώς, με τις μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις στον κόσμο, τόσο σε ως ποσοστό όσο και ονομαστικά, με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας στην ευρωζώνη, με το μεγαλύτερο αριθμό διακοπών ρεύματος ως ποσοστό του πληθυσμού και των επιχειρήσεων στην Ευρώπη και με μία πληθώρα άλλων αρνητικών ρεκόρ.
 
Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν πως το αυτονόητο για την κυβέρνηση αυτής της χώρας θα ήταν να την έχει κηρύξει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να εργάζεται πυρετωδώς για την όσο το δυνατόν ταχύτερη και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων, ή έστω μερικών, από τα παραπάνω προβλήματα. Σίγουρα, θα ήταν παράλογο σε μία χώρα, η οποία είναι αντιμέτωπη με μία τέτοια οικονομική και κοινωνική κατάσταση, η κυβέρνηση της να αναλώνει το χρόνο και τους λιγοστούς πόρους της όχι για να λύσει προβλήματα αλλά για να σχεδιάσει την πώληση της μοναδικής εταιρίας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της με την αιτιολογία ότι αυτό "αποτελεί υποχρέωση της χώρας, απέναντι στην Κομισιόν".
 
Και όμως, στην Ελλάδα της Τρόικας και των συνεργατών της έχει δημιουργηθεί προ πολλού η τάση το αυτονόητο να δίνει τη θέση του στο παράλογο και αυτό με τη σειρά του να βαφτίζεται ως αναπόφευκτο. Έτσι, η κυβέρνηση έχει σταματήσει να ασχολείται με τα μείζονα προβλήματα της χώρας και έχει βάλει στην κορυφή της ιεραρχίας της μια ακόμη πώληση ελληνικής περιουσίας, αυτή τη φορά σκανδαλώδους μεγέθους, μέσω του μοντέλου της «Μικρής ΔΕΗ» "ώστε να πάψει η ΔΕΗ να έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά ηλεκτρισμού και να σταματήσει να μονοπωλεί την εκμετάλλευση των λιγνιτών και των υδάτινων πόρων της χώρας".
 
Με απλά λόγια, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, όπως ακριβώς ισχύει και με την Τρόικα. Όμως, αν και η δεύτερη δικαιολογείται από το ρόλο της να πιέζει για αυτά που θεωρεί ότι εξυπηρετούν το συμφέρον της, η πρώτη υποχρεούται να ιεραρχεί τις προτεραιότητες της και να προτάσσει αυτές που εξυπηρετούν καλύτερα το εθνικό συμφέρον.
 
Και εν προκειμένω το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετείται με το να ξεπουληθούν και μάλιστα έναντι ευτελούς τιμήματος, πόροι της χώρας τεράστιας οικονομικής και εθνικής αξίας αλλά με το να σταματήσει άμεσα η διαδικασία πώλησης της ΔΕΗ και η κάθε συζήτηση για το θέμα αυτό και να αντιμετωπιστούν επειγόντως τα πραγματικά προβλήματα της Ελλάδας.
 
Αυτή η θέση δεν έχει καμία σχέση με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων ορισμένων εκ των συνδικαλιστών της ΔΕΗ με γνωστό και βεβαρημένο παρελθόν. Εδώ το θέμα ξεπερνά τα όποια ένοχα μικροσυμφέροντα καθώς έχει πανεθνικό χαρακτήρα.
 
Ίσως, λοιπόν, είναι καιρός, με ευκαιρία τη ΔΕΗ, να εγκαινιάσουμε μία νέα φάση αποκατάστασης της λογικής σε αυτόν τον τόπο και να δώσουμε μία ευκαιρία στο αυτονόητο να αποκτήσει την έννοια που θα έπρεπε, όντως, να έχει. Ειδάλλως, η κρίση θα διαιωνίζεται όσο η Ελλάδα θα βγαίνει στο σφυρί και σε μερικά χρόνια θα καταλήξουμε ξένοι και φτωχοί στη χώρα μας.

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot