Μοιάζει τόσο φιλικό προς τον άνθρωπο, που καθόλου δεν σου γεμίζει το μάτι. Τουλάχιστον μέχρι να εντοπίσει το δέντρο από μακριά. Βλέπετε, ο δάκος δεν είναι ένα τυχαίο παράσιτο. Με τα μικρά του φτεράκια, πάει και εναποθέτει τα αυγά του στον καρπό. Οταν αυτός δέσει, τα μικρά του θα νιώθουν μεσα στην ελιά σαν στο σπίτι τους.

Περίπου, δηλαδή, όπως ένιωθαν οι «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» τη Δευτέρα το βράδυ στο «Ακροπόλ». Εορταστικός ο Ευ. Βενιζέλος μπορεί να έλεγε πως οι «58» θα πορευθούν «χωρίς ηγεμονίσκους», αλλά η φυσιογνωμία του στην 3η σειρά του «Ακροπόλ» θύμιζε ανησυχητικά τον τιμώμενο ελαιοπαραγωγό της βραδιάς. Οι «58», βέβαια, δεν φάνηκαν να ταράζονται. Αντιθέτως, μετά την εκδήλωση, τουλάχιστον 30 από αυτούς πήραν ευτυχείς τον δρόμο για την πλατεία της Αγίας Ειρήνης, για να καταλήξουν στο μπαρ που φέρει περήφανα το όνομα «Μπούφος».

Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Στον λαχανόκηπο της Κεντροαριστεράς, μπορούν όλα τα λουλούδια να ανθίσουν. Ακόμη κι αν πρόκειται για μεταφύτευση από τους μπαξέδες του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να τιτιβίζει «ελιά - ελιά, με Μπένι βασιλιά» η Μαρία Ρεπούση στο twitter, μπορεί να κρούει τον ψηφιακό κώδωνα του facebook ο Θ. Μαργαρίτης επειδή ο Ευ. Βενιζέλος «παρουσίασε την κίνηση των 58 ως ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», μπορεί ακόμα και από τη Χαριλάου Τρικούπη να έρχονται κεραυνοί σε φάκελο επειδή τα στελέχη μαθαίνουν «από τους άλλους για το πώς θα κατέβουμε στις ευρωεκλογές», αλλά ο δάκος όταν έρθει η ώρα να αφήσει στο δέντρο τα μικρά, καταστροφικά αυγά του, πάντα βρίσκει τον τρόπο.

Και έτσι, στενή σχέση με την ελιά (και όχι για τους παλιούς, επιδερμικούς λόγους...) απέκτησε ξαφνικά και ο Κ. Σημίτης. Δεν ήταν μόνο η Σώτη Τριανταφύλλου που τον είδε μέσα στα κλαριά και στραβομουτσούνιασε. Ηταν και ο Θ. Πάγκαλος, που έσπευσε να του τινάξει τον κορμό. «Στους 58 έχει συρρεύσει όλο το «σημιταριό», είπε ο παλαιός υπουργός, καταδεικνύοντας τα ζιζάνια που είχαν αρχίσει να πυκνώνουν. Και οι «58», σαν ερασιτέχνες γεωπόνοι, βρέθηκαν να ψεκάζουν στα τυφλά.

Τα πολιτικά εγχειρίδια θα έπρεπε να τους είχαν προετοιμάσει για τον βέλιουρα: το πράσινο, φουντωτό ζιζάνιο πάντα αγαπά να φυτρώνει εκεί που δεν το σπέρνουν. Αλλά στην πραγματική ζωή, τα ζιζάνια δεν είναι εύκολο να τα ξεχωρίσεις. Ο Γ. Φλωρίδης, ας πούμε, ο παλαιός των ημερών του ΠΑΣΟΚ, όταν τον βολιδοσκόπησε για λογαριασμό των «58» ο Ν. Μπίστης, έδειξε μεγάλη διάθεση συνεργασίας. Μόνο που αμέσως μετά βγήκε και δήλωσε πως πάνε να μας πείσουν ότι «το νέο είναι το άθροισμα του παλιού». Ο κ. Μπίστης άρπαξε το ψεκαστήρι, μήπως και προλάβει τον βέλιουρα εν τη γενέσει του, αλλά κατά λάθος ψέκασε τα ευπαθή άνθη του λαχανόκηπου, που λούφαξαν σαν τα νούφαρα τη νύχτα. Η Αννα Διαμαντοπούλου μία ολόκληρη εδομάδα έλεγε πως πρέπει «να γίνουν κόμμα οι 58», αλλά τη Δευτέρα το βράδυ, λίγο έλειψε να βγάλουν amber alert στο «Ακροπόλ», όσο η ώρα περνούσε κι εκείνη δεν εμφανιζόταν στο μποστάνι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, από δίπλα ξεφύτρωσε και η μουχρίτσα.

Ο Α. Λοβέρδος, που δεν τον βολιδοσκόπησε κανείς, βγήκε στα κανάλια να μιλήσει για τους «φορείς του τίποτε» και «εκφραστές του κανενός». Στα παραπολιτικά των εφημερίδων, οι παπανδρεϊκοί συναίνεσαν: εκείνοι δεν είδαν και πολύ κόσμο στην εκδήλωση. «Ποια 3.000 άτομα;», έλεγαν. «Αφού το Ακροπόλ έχει όλες κι όλες 750 θέσεις. Πού κάθησαν οι υπόλοιποι;». Ο Θ. Σκυλακάκης, πάλι, ξεσπάθωσε στο facebook γιατί το «πελάτες, όχι πολίτες» το είπαν πρώτα τα στελέχη της «Δράσης», οπότε δεν έχει δικαίωμα ο Γ. Ψαριανός να κλέψει την πατέντα του ευφυολογήματος. Ο Γ. Μπουτάρης ομοίως δυσανασχέτησε, γιατί «δεν μπορεί να μη συμπεριλάβεις και προσωπικότητες από τον ΣΥΡΙΖΑ» στους «58». Αλλο που ο Π. Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει ούτε οι προσωπικότητες ούτε καν τα... παλτά τους να συμμετάσχουν στο νέο σχήμα: «Πολλοί θα προσπαθήσουν να εμφανιστούν με καινούργια πανωφόρια», είπε στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Και περιέγραψε την επόμενη επίθεση: εκείνη του αναρριχώμενου κισσού. Αλλά αυτό είναι το επόμενο κεφάλαιο στο βοτανολόγι της πολιτικής. Γιατί όπως θα μπορούσε και οποιοσδήποτε γεωπόνος να σας πληροφορήσει, ο Μάιος, που θα γίνουν οι ευρωεκλογές, είναι η εποχή που τα ζιζάνια θεριεύουν.

Της Μαρίλης Μαργωμένου - Πηγή: kathimerini.gr

Όπως δήλωσε η Άννα Διαμαντοπούλου, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ πρέπει να διαλυθούν για να μετεξελιχθεί σε κόμμα η "Κίνηση των 58".

Υποστήριξε παράλληλα ότι οι πολίτες έχουν ανάγκη από ένα νέο πολιτικό φορέα "που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της".

Αναλυτικά, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Real.gr η Άννα Διαμαντοπούλου υποστηρίζει ότι οι πολίτες που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι, ζητούν ένα νέο φορέα που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της.

"Το νέο δεν μπορεί να προκύψει σε καμία περίπτωση από το απλό άθροισμα των παλιών και φθαρμένων δομών", σχολίασε και αναφερόμενη στην "Κίνηση των 58" προτείνει:

"Θεωρώ λοιπόν ότι το εγχείρημα παίρνοντας υπόψη την πραγματική ‘ανάγκη’ των πολιτών, πρέπει να μετεξελιχτεί θέτοντας με καθαρό τρόπο το διακύβευμα του νέου κόμματος προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και επ΄ αυτού να κληθούν να τοποθετηθούν όλοι, και κυρίως βεβαίως οι δύο αρχηγοί".

Τα χαρακτηριστικά του νέου κεντροαριστερού πόλου:

"Ο νέος πόλος που θα δημιουργηθεί πρέπει από την αρχή να έχει χαρακτηριστικά αυτονομίας και να μην θεωρηθεί κυβερνητικό συμπλήρωμα είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. Αντίθετα πρέπει να δημιουργηθεί για να πρωταγωνιστήσει", είπε η πρώην υπουργός και τόνισε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.

"Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες. Να υπάρξει ώστε να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που έχει ανάγκη η χώρα μας. Να λειτουργήσει ως καταλύτης για την εκ βάθρων ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το "ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά", ούτε η έλευση του μεσσία.

Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους. Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020".

Στην ερώτηση εάν το πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα βγαίνει η κ. Διαμαντοπούλου απάντησε αρνητικά και εξήγησε:

"Η Ελλάδα μπήκε πρώτη στο Πρόγραμμα και είναι η μόνη που δεν δίνει σαφείς ενδείξεις εξόδου. Η εφαρμογή του Μνημονίου γίνεται με βάση αριθμητικούς στόχους και χωρίς την προτεραιότητα υποστήριξης της πραγματικής οικονομίας και των πηγών δημιουργίας της απασχόλησης που είναι οι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Στη χώρα συντελείται ένα παραγωγικό ‘έγκλημα’. Απουσιάζουν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες σε συνδυασμό με πολιτικές υποστήριξης των φτωχών και των αδύναμων θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ βάθρων τη χώρα.

Μετά από δεκαετίες συλλογικής πολιτικής ραστώνης και πελατειακών πολιτικών διανομής χρημάτων και προνομίων η κρίση θα έπρεπε να λειτουργήσει ως ηλεκτροσόκ στο πολιτικό σύστημα ώστε να κατανοηθούν οι παθογένειες, να αναγνωρίσουμε όλοι και ο καθένας χωριστά τις ευθύνες μας και να συμβάλλουμε στη ριζική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της χώρας. Όμως αυτό δεν συμβαίνει".

Και στην ερώτηση τι πρέπει να γίνει η πρώην υπουργός πιστεύει ότι μια ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να κινηθεί σε δύο επίπεδα:

"το πρώτο να ορίσει τους τομείς προτεραιότητας για το αναπτυξιακό μοντέλο και να τους υποστηρίξει με διαδικασίες νομοθεσία και επιμόρφωση, και το δεύτερο να επιδιώξει απευθείας χρηματοδότηση των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σ΄ αυτούς τους τομείς από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με τους όρους, που γίνεται και σε άλλες περιοχές και μάλιστα εκτός Ε.Ε".

Τέλος σύμφωνα με την Άννα Διαμαντοπούλου η σχέση κυβέρνησης-τρόικας είναι προβληματική:

"Ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με την Τρόικα, η Τρόικα ελέγχει τους Υπουργούς , και τελικά αυτή αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου και οι Βουλευτές απλά παίρνουν το βάρος της ψήφου τους. Ως Ελληνίδα, με γνώση της λειτουργίας άλλων χωρών και Κυβερνήσεων αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, το αισθάνομαι ως εθνική προσβολή".