Η πρώτη αφορά γνωστό πρακτορείο γενικού τουρισμού που ζήτησε να ακυρωθούν εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους του Δήμου Ρόδου, που αφορούν οφειλόμενο ΔΗΦΟΔΩ, ετών 2008 και 2009, ύψους 4.375,68 ευρώ και 2.886,44 ευρώ, αντιστοίχως, καθώς και ισόποσα πρόστιμα.

Η δεύτερη αφορά γνωστό επιχειρηματία του κλάδου των κατασκευών, που ζήτησε την ακύρωση εγγραφών στον βεβαιωτικό κατάλογο του ΔΗΦΟΔΩ που αφορούν οφειλόμενο φόρο ύψους 2.012,15 ευρώ και πρόστιμο ύψους 1.207,50 ευρώ του έτους 2010.

Στις δύο αποφάσεις επαναλαμβάνεται ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του επιδίκου φόρου, πενήντα περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι, προφανώς, διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μιαν ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση.

Τούτο προκύπτει άλλωστε και από τη διαφαινόμενη σε σειρά νεότερων φορολογικών ρυθμίσεων μεταβολή της ουσιαστικής εκτίμησης του νομοθέτη, σύμφωνα με την οποία η Δωδεκάνησος δεν αντιμετωπίζεται μεμονωμένα, αλλά μαζί με άλλες περιοχές με τα αυτά χαρακτηριστικά, ενιαία.

Εκρινε περαιτέρω ότι δεν υφίστανται λόγοι που να δικαιολογούν την επιβολή του ένδικου φόρου υπέρ μονών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου και, κατά συνέπεια, σε βάρος εκείνων μόνον που ασκούν εκεί οικονομική δραστηριότητα, κατ’ εξαίρεση όλων, όσοι την ασκούν στη λοιπή ελληνική επικράτεια, κρίνει ότι η επιβολή του ένδικου φόρου αντίκειται στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και καθιστά εκ του λόγου τούτου, ανίσχυρη τη σχετική ρύθμιση.

Τους προσφεύγοντες εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κ.κ. Ελπινίκη Κυρμπάση, Γ. Μαυρομάτης και Αικατερίνη Κυπριώτη.

dimokratiki.gr

Το 2ο Τμήμα του Διοικητικού Δικαστηρίου ακύρωσε συγκεκριμένα εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους οφειλών που καταλογίστηκαν στον ταμία του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου κ. Γ. Μαυρομάτη.

Στην απόφαση τονίζεται μεταξύ άλλων ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του επιδίκου φόρου, πενήντα περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι, προφανώς, διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μιαν ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση.

Τούτο προκύπτει άλλωστε και από τη διαφαινόμενη σε σειρά νεότερων φορολογικών ρυθμίσεων μεταβολή της ουσιαστικής εκτίμησης του νομοθέτη, σύμφωνα με την οποία η Δωδεκάνησος δεν αντιμετωπίζεται μεμονωμένα, αλλά μαζί με άλλες περιοχές με τα αυτά χαρακτηριστικά, ενιαία.

Εκρινε περαιτέρω ότι δεν υφίστανται λόγοι που να δικαιολογούν την επιβολή του ένδικου φόρου υπέρ μονών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου και, κατά συνέπεια, σε βάρος εκείνων μόνον που ασκούν εκεί οικονομική δραστηριότητα, κατ’ εξαίρεση όλων, όσοι την ασκούν στη λοιπή ελληνική επικράτεια, κρίνει ότι η επιβολή του ένδικου φόρου αντίκειται στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και καθιστά εκ του λόγου τούτου, ανίσχυρη τη σχετική ρύθμιση.

Θυμίζουμε εξάλλου ότι ο κ. Μαυρομάτης έχει προσφύγει και κατά άλλης απόφασης με την οποία του καταλογίζονται φόροι από τέλη παρεπιδημούντων!!
Εχει καταστήσει σαφές ότι δεν υπάγεται σε κανένα τέλος παρεπιδημούντων, αφού δεν διατηρεί ουδεμία επιχείρηση, η οποία δραστηριοποιείται στο δήμο της Ρόδου και ότι η μόνη δραστηριότητα την οποία ασκεί είναι αυτή του δικηγορικού λειτουργήματος και μόνο, τα δε έσοδά του, προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από αυτή τη δραστηριότητα.

dimokratiki.gr

Με τρείς αποφάσεις που εξέδωσε το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου ανεστάλησαν ισάριθμες ταμιακές βεβαιώσεις οφειλών γνωστής εταιρείας του νησιού, που αφορούν τέλη και πρόστιμα για μη καταβολή του ΔΗΦΟΔΩ, αφού ορθώς κρίθηκε ότι κακώς είχαν εκδοθεί εξαιτίας της αντισυνταγματικότητας του φόρου.

Στις αποφάσεις τονίζεται ότι η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πράξη έναρξης της αναγκαστικής εκτέλεσης, η οποία ακολουθεί τη νομότυπη ταμιακή βεβαίωση του χρέους του οφειλέτη του Δημοσίου και αποσκοπεί στο να γνωστοποιηθεί στον οφειλέτη το χρέος και η αιτία του, ούτως ώστε αυτός να μπορεί να στραφεί με τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπει ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ανακοπή, αναστολή εκτελέσεως) κατά της πράξης ταμιακής βεβαίωσης, η οποία, σε περίπτωση προσβολής της ατομικής ειδοποίησης, θεωρείται ως συμπροσβαλλόμενη, ή να προβεί σε ρύθμιση του χρέους του. (ΣτΕ 2104/2014, 2999/2013, 1566/2012

Επισημαίνεται παραπέρα ότι η νέα ρύθμιση της παραγράφου 2 του άρθρου 202 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας εισάγει, προκειμένου περί φορολογικών διαφορών, περιορισμούς στην εξουσία του δικαστηρίου της αναστολής, ως προς τον τρόπο, με τον οποίο αυτό μπορεί να χορηγήσει προσωρινή δικαστική προστασία στον αιτούντα. Ειδικότερα, σε περίπτωση αποδοχής του σχετικού αιτήματος, δεν αναστέλλεται η εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης καθ’ εαυτή, αλλά απαγορεύεται η λήψη από την Διοίκηση αναγκαστικών μέτρων είσπραξης ή διοικητικών μέτρων για τον εξαναγκασμό ή την διασφάλιση της είσπραξης της οφειλής. Τούτο δε ισχύει όταν ο αιτών επικαλείται ως λόγο αναστολής ανεπανόρθωτη βλάβη από την λήψη των συγκεκριμένων μέτρων.

Στην περίπτωση, επομένως, αυτή είναι δυνατή η αναστολή μόνον ως προς τα συγκεκριμένα μέτρα. Απεναντίας, είναι δυνατή η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης πράξης καθ’ εαυτή, ήτοι η καθ’ ολοκληρίαν αποδοχή της αίτησης αναστολής, εάν το Δικαστήριο εκτιμά ότι το κύριο ένδικο βοήθημα είναι προδήλως βάσιμο. Περίπτωση, δε, πρόδηλης βασιμότητας του κυρίου ενδίκου βοηθήματος συντρέχει, ιδίως, όταν αυτό βασίζεται σε πάγια νομολογία ή νομολογία της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας και πάντως όχι όταν πιθανολογείται απλώς η ευδοκίμηση του (ΣτΕ ΕΑ 496/2011).
Ως προς την ουσία της υπόθεσης η αιτούσα εδρεύουσα στην Ρόδο έχει ως αντικείμενο εργασιών την παροχή επενδυτικών, εμπορικών, τουριστικών και ξενοδοχειακών υπηρεσιών. Με τις προσβαλλόμενες ατομικές ειδοποιήσεις της ταμιακής υπηρεσίας του Δήμου Ρόδου ενημερώθηκε ότι σε βάρος της βεβαιώθηκαν οφειλές από πρόστιμα και μη καταβολή του αναλογούντος Δημοτικού Φόρου Δωδεκανήσου (ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.).
Ζήτησε την αναστολή εκτέλεσης τους, προβάλλοντας ότι η ασκηθείσες προσφυγές είναι προδήλως βάσιμες, μεταξύ άλλων και για τον λόγο ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις ταμιακής βεβαίωσης εξεδόθησαν για μη καταβολή τελών και προστίμων ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ., η επιβολη του οποίου αντίκειται στο άρθρο 4 του Συντάγματος.

Το δικαστήριο επισημαίνει ότι με την 4504/2014 απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, κρίθηκε ότι η επιβολή του προβλεπόμενου υπό του άρθρου 60 του ν 2214/1994 «Αντικειμενικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος και άλλες διατάξεις (Α’ 75)» Δημοτικού Φόρου Δωδεκανήσου, και μάλιστα πάγια, σε μόνους όσους ασκούν οικονομική δραστηριότητα στην Δωδεκάνησο υπερ των OTA αυτής αντίκειται, στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και καθιστά εκ του λόγου τούτου ανίσχυρη τη σχετική ρύθμιση.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η έκδοση των πράξεων, με τις οποίες βεβαιώθηκαν ταμιακές οφειλές της αιτούσας προς τον Δήμο Ρόδου, που αφορούν τέλη και πρόστιμα για μη καταβολή του ΔΗΦΟΔΩ, ήταν μη νόμιμη λόγω της αντίθεσης της επιβολής αυτού στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι προσφυγές της αιτούσας είναι προδήλως βάσιμες και επομένως συντρέχει νόμιμος λόγος χορήγησης της αιτούμενης αναστολής (άρθρο 202 παρ. 2 του Κ. Διοικ. Δικ., όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 19 του Ν. 3659/2008), ανεξαρτήτως του αν η προκαλούμενη στην αιτούσα βλάβη από την άμεση εκτέλεση των προσβαλλόμενων πράξεων είναι ανεπαπόρθωτη.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Αγγελος Μπόνης.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Αυτοί που ψήφισαν την κατάργηση των φοροαπαλλαγών στα νησιά με πληθυσμό μικρότερο των 3100 κατοίκων κρύβονται τώρα πίσω από το δάκτυλό τους και κάνουν πως λυπούνται για αυτό κατηγορώντας τη σημερινή κυβέρνηση.

Με αφορμή δημοσιεύματα του στυλ "Καταργούνται οι φοροαπαλλαγές σε όσα νησιά έχουν πληθυσμό κάτω των 3.100 κατοίκων", τα οποία υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και όχι την αντικειμενική πληροφόρηση των πολιτών, χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε στους συντάκτες και διακινητές τους τι πραγματικά έχει γίνει.
Οι συγκεκριμένες διατάξεις, ψηφισμένες από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (Ν. 4172/2013, άρθρο 15, παράγραφος 5 - άρθρο 58, παράγραφος 4) είχαν ορίζοντα εφαρμογής μέχρι τις 31/12/2015.

Στο σχετικό Νόμο αναφέρονταν, επί λέξη:
«…Για τους φορολογούμενους που κατοικούν μόνιμα σε νησιά με πληθυσμό, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, κάτω από τρεις χιλιάδες εκατό (3.100) κατοίκους, το φορολογητέο εισόδημα του πρώτου κλιμακίου της κλίμακας της παραγράφου 1 αυξάνεται κατά πενήντα τοις εκατό (50%), προκειμένου να υπολογιστεί το ποσό του φόρου που αναλογεί στο εισόδημά τους.
Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου ισχύει μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2015.
Για τους φορολογούμενους των περιπτώσεων α', β', δ', ε' και στ' του άρθρου 45 οι συντελεστές της παραγράφου 1 μειώνονται κατά ποσοστό σαράντα τοις εκατό (40%) για τα κέρδη που προκύπτουν από επιχειρηματική δραστηριότητα που ασκείται σε νησιά με πληθυσμό, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, κάτω από τρεις χιλιάδες εκατό (3.100) κατοίκους. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου ισχύει μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2015.»

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κανένα από τα δημοσιεύματα, που δήθεν κόπτονται για τους κατοίκους των μικρών νησιών, δεν αναφέρεται το πότε νομοθετήθηκαν οι παραπάνω διατάξεις και από τους βουλευτές ποιων κομμάτων ψηφίστηκαν.

Ο λαός μας όμως δεν ξεχνά. Η χώρα μας δεν είναι χώρα λωτοφάγων, κι ας πιστεύουν μερικοί το αντίθετο!!!

• Οι ρυθμίσεις για την απαλλαγή των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στα νησιά μας από βεβαιωμένες οφειλές ΔΗΦΟΔΩ,
• η ένταξη των νησιών για πρώτη φορά μέσω του Αναπτυξιακού νόμου σε ειδικό καθεστώς ενισχύσεων,
• η στήριξη των μικρών νησιωτικών Δήμων για την υλοποίηση έργων ΕΣΠΑ,
• η ενίσχυση των δημόσιων δομών υγείας κατά προτεραιότητα στα νησιά

είναι μερικές από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στην κατεύθυνση μιας πραγματικής και ουσιαστικής νησιωτικής πολιτικής.
Απέναντι στη λάσπη και στα ψεύδη ενός θλιβερού παρελθόντος, προχωράμε!!!