Αλίμονο στην ανθρωπότητα. Μπήκαμε στον Ψυχρό Πόλεμο Νο2..
 
Κυρίαρχο του παιχνιδιού στην παγκόσμια σκακιέρα εμφανίζει τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν το εγκυρότερο αμερικανικό περιοδικό, Τime.
 
Σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ περιγράφει με σαφήνεια τον εξευτελισμό που έχουν υποστεί ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ από τις στρατηγικές κινήσεις του Πούτιν, τόσο στα θερμά μέτωπα με την προσάρτηση της Κριμαίας και τον έλεγχο της κατάστασης στην Συρία, μέχρι τον οικονομικό εγκλωβισμό των ευρωπαϊκών κρατών με μια σειρά συμφωνίες που αφορούν την ενέργεια, και τις προμήθειες.
Το αμερικανικό περιοδικό προβλέπει την επικράτηση Πούτιν σε ολόκληρη την Ευρώπη και την μετεξέλιξη της Ρωσίας σε νέα αυτοκρατορία.
 
Στο ρεπορτάζ αναφέρεται, επίσης η αριστοτεχνική πολιτική του Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος μετά την προσάρτηση της Κριμαίας άνοιξε νέο μέτωπο στην Ανατολική Ουκρανία φέροντας διαρκώς τη Δύση προ τετελεσμένων γεγονότων.
 
Τι γράφει το ΤΙΜΕ
O αρθρογράφος, Σάιμον Σούστερ, ανταποκριτής του περιοδικού στην περιοχή, κάνει μια ανατριχιαστική περιγραφή των όσων έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες και διερωτάται μέχρι που μπορεί να φθάσει αυτή η δεύτερη εκδοχή του Ψυχρού Πολέμου.
«Το σκηνικό ήταν ήδη αρκετά αποκρουστικό» γράφει ο Σούστερ και συνεχίζει «ωστόσο, σε έναν κόσμο γεμάτο απειλές αυτό που συνέβη ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικό: Ενα σκάφος της Malaysia με 298 ψυχές ανατινάχθηκε στον αέρα, προφανώς από αυτονομιστές, ενώ οι νεκροί έπεφταν από τον ουρανό σε μια φρικτή καταιγίδα. Μια φωνή και μόνο θα μπορούσε να βάλει ένα τέλος σε αυτή την ιστορία. Αλλά ο Βλαντιμίρ Πούτιν απλά κούνησε το δάχτυλο προς την ουκρανική κυβέρνηση και κατ΄ επέκταση στους Δυτικούς συμμάχους της».
 
Η γενιά των Δυτικών που πίστεψε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει
Μια γενιά Δυτικών έχει μεγαλώσει με την ευχάριστη πεποίθηση ότι ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε πριν από λίγο καιρό και η ειρήνη είναι το προδιαγεγραμμένο μέλλον της Ευρώπης. Δεν δείχνουν γρήγοροι αρκετά ώστε να συνταχθούν εκ νέου και να περιορίσουν τις φιλοδοξίες της Ρωσίας.
 
Ετσι, ο Πούτιν προελαύνει. Στόχος του είναι να διασπάσει περισσότερο την Ευρώπη, να σκίσει την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και να αποκαταστήσει τη ρωσική επιρροή σε όλο τον κόσμο. Και σαν να θέλει να βάλει ένα θαυμαστικό σε αυτή τη διακήρυξη, οι φιλορώσοι αντάρτες στην Ουκρανία συνέχισαν τις αντιαεροπορικές επιθέσεις τους λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την καταστροφή της πτήσης 17. Στις 23 Ιουλίου, δύο στρατιωτικά αεροσκάφη που ανήκουν στη φιλοδυτική κυβέρνηση της Ουκρανίας καταρρίφθηκαν μόλις λίγα μίλια μακριά από το σημείο της συντριβής του αεροσκάφους του.
 
Και ο Πούτιν προφανώς θα συνεχίσει, από τη στιγμή που κάθε νέα κρίση τον κάνει ακόμη πιο δυνατό. Ο «τσάρος» του 21ου αιώνα έχει αναπτύξει τέλεια τη σκοτεινή τέχνη του να δημιουργεί προβλήματα που μόνο εκείνος μπορεί να λύσει, ούτως ώστε οι δυτικοί ηγέτες να εμφανίζονται συνεχώς να τον «προειδοποιούν» και ταυτόχρονα να τον παρακαλούν. Η κρίση στην Συρία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Προμήθευε όπλα και εκπαίδευση για τα στρατεύματα του Ασαντ, στηρίζοντάς τον τη στιγμή που οι Δυτικοί ζητούσαν την παραίτησή του. Οταν ο Ασαντ πέρασε την κόκκινη γραμμή του Ομπάμα και χρησιμοποίησε χημικά, ο Πούτιν παρενέβη, ο Ασαντ εγκατέλειψε τα χημικά και πλέον στη Δαμασκό εξακολουθεί να βασιλεύει ο Πούτιν με το σύμμαχό του Άσαντ.
Ενώ άλλοι ηγέτες προσπαθούν να αποφύγουν την οποιαδήποτε κρίση, ο Πούτιν φαίνεται να τρέφεται από αυτές. Οταν μια φιλοδυτική κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στην Ουκρανία ο Πούτιν όρμησε για να προσαρτήσει την Κριμαία, αρπάζοντας το στολίδι της Ουκρανίας, μια κίνηση που επανασχεδιάζει τα σύνορα της Ευρώπης. Μέσα σε ένα μήνα, δυτικοί διπλωμάτες θεώρησαν το γεγονός παρελθόν. Γιατί; Επειδή μέχρι τότε, η Ρωσία είχε προλάβει ήδη να δημιουργήσει άλλη μια κρίση την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι Δυτικοί και ένα νέο πρόβλημα που θα μπορούσε να λύσει μόνο ο πρόεδρος Πούτιν (σσ η εμφύλια σύρραξη που μαίνεται εδώ και μήνες στις Ανατολικές επαρχίες).
 
Μπορεί να τον ανακόψει η Δύση;
Μπορεί η Δύση να σταματήσει μια περσόνα που είναι αποφασισμένη να υποστηρίξει τις θλιβερές συνήθειες των τσάρων και των σοβιετικών ηγετών, προβάλλοντας, ταυτόχρονα τη ρωσική ιδιαιτερότητα και την ισχύ; Ο Πούτιν δεν έχει πολλά να ανησυχεί όταν παρατηρεί τις δυνάμεις που ευθυγραμμίζονται εναντίον του. Ο Ομπάμα, ως ηγέτης ενός έθνους κουρασμένου από τον πόλεμο, έχει αυτοαποκλειστεί από όλες τις στρατιωτικές επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της παροχής όπλων στην Ουκρανία. Η Ευρώπη είναι τόσο πολύ διχασμένη όσο και υπερβολικά εξαρτημένη από το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό για να προκαλέσει οποιαδήποτε διαρκή ρήξη στις σχέσεις με την Μόσχα. Η μόνη επιλογή φαίνεται να είναι η σταθερή «λύση» των κυρώσεων.
 
Αυτό είναι πιο δύσκολο από όσο ακούγεται. Ο Πούτιν έχει συμμάχους στην καρδιά της Ευρώπης-κυρίως στην Ιταλία, η οποία αυτή τη στιγμή έχει και την προεδρία της ΕΕ και έχει πιέσει κατά των οποιονδήποτε κυρώσεων που θα μπορούσαν να κάνουν σοβαρή ζημιά στη ρωσική οικονομία. «Κόβοντας το εμπόριο»,λένε οι Ιταλοί (και μιλούν για τους άλλους), ,θα δημιουργηθούν τεράστια προβλήματα στις ευρωπαϊκές εταιρείες που επωφελούνται από αυτό». «Οι Ευρωπαίοι είναι σε πανικό πάνω από τη γραμμή των ΗΠΑ για τις κυρώσεις», λέει ο Σεργκέι Μακρόφ , ένας πολιτικός σύμβουλος πολύ κοντά στο Κρεμλίνο, ο οποίος ταξίδεψε στην Ευρώπη στα μέσα Ιουλίου να συσπειρώσει την υποστήριξη στην Μόσχα ανάμεσα σε ειδικούς και πολιτικούς. «Η ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία που θα βρει για να απομακρυνθεί από τη γραμμή των ΗΠΑ για την Ουκρανία θα το κάνει».
 
Ακόμη και αν η Ευρώπη αρχίσει να εναρμονίζεται με σκληρή στάση της Ουάσιγκτον για κυρώσεις, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να δείχνουν ότι αυτές θα φέρουν αποτέλεσμα. Οι πρώτες κυρώσεις, για παράδειγμα, δεν εμπόδισαν την Ρωσία από το να εξοπλίσει τους αυτονομιστές με πυραύλους σαν και εκείνον που φαίνεται πως κατέρριψε το μοιραίο Boeing. Η επιβολή κυρώσεων μπορεί να κάνει τον Πούτιν απλά να επιτεθεί περισσότερο. «Είναι σαν να τσιμπάς μια αρκούδα στο πόδι με μια μιρκή βελόνα» σημειώνει ο Αντρέι Ιλαριόνοφ, ο οποίος έχει υπηρετήσει ως κορυφαίος οικονομικός σύμβουλος του Πούτιν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
 
Στην πραγματικότητα, οι τρεις πρώτοι γύροι κυρώσεων των ΗΠΑ, με στόχο Ρώσους αξιωματούχους, ολιγάρχες και κρατικές εταιρείες έκαναν ελάχιστα στο να αποτρέψουν την αιμορραγία της Ουκρανίας. Αν μη τι άλλο, τη στιγμή που ο κόσμος έστρεψε τους τελευταίους μήνες την προσοχή του μακριά από αυτή τη χώρα, οι συγκρούσεις επιδεινώθηκαν. Ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγός Φίλιπ Μπρήντλοβ, αναφέρει ότι ρωσικά όπλα και μαχητές συνέχισαν να περνούν στις ανατολικές επαρχίες. Την ίδια στιγμή, ρωσικά στρατεύματα έχουν μαζευτεί στα σύνορα με την Ουκρανία συντηρώντας ζωντανή την περίπτωση μιας μεγάλης κλίμακας εισβολής. Οι Ρώσοι δεν υποχωρούν.
 
Ποιος είναι ο υπέρτατος στόχος του προέδρου της Ρωσίας
Σύμφωνα με την ανάλυση του περιοδικού Time, μέσα από αυτά τα παιχνίδια πολέμου ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταφέρει να αυξήσει στον μέγιστο βαθμό τη δημοτικότητά του εντός της Ρωσίας και ανάμεσα στην οικονομική ελίτ, παρά τις κυρώσεις και τις απειλές για διεθνή απομόνωση.
 
Το σύστημα των μέσων ενημέρωσης, το οποίο ελέγχει απόλυτα, παρουσιάζει τις ρωσικές διεκδικήσεις στην Ουκρανία ως δίκαιες τοποθετώντας την Ρωσία απέναντι στην «κατακτητική» Δύση. Τελευταίο παράδειγμα η τραγωδία της πτήσης MH17 την οποία τα ρωσικά μίντια καλύπτουν εκτεταμένα εκτοξεύοντας κατηγορίες προς την Ουκρανία και τις ΗΠΑ για την κατάρριψη του αεροπλάνου.
 
Ωστόσο, τα σχέδια του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πολύ μεγαλύτερα από την Ουκρανία. Εκείνο που ελπίζει είναι ότι αυτή η διαμάχη της Ρωσίας με την Δύση θα δημιουργήσει περισσότερες ρωγμές εντός της Ευρώπης και θα συρρικνώσει κι άλλο την αμερικανική επιρροή. Το «όραμά» του για μια μεγαλύτερη Ευρώπη εκτείνεται από την Πορτογαλία έως τις ρωσικές ακτές του Ειρηνικού με την Μόσχα στο επίκεντρο.
 
Αλλωστε, δημιουργώντας προβλήματα τα οποία μόνο ο ίδιος μπορεί να επιλύσει πετυχαίνει να έχει τον πιο κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Σε αυτό το «σενάριο» οι ΗΠΑ μετατρέπονται περισσότερο σε αντίπαλο παρά σύμμαχο της Ευρώπης.
 
«Οι ΗΠΑ είναι ένας τεράστιος παγκόσμιος παίκτης και σε κάποιο σημείο άρχισαν να σκέφτονται πως είναι η μόνη ηγετική δύναμη εγκαθιδρύοντας ένα μονοπολικό σύστημα. Τώρα μπορούμε να διακρίνουμε όττι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται» δήλωνε ο Βλαντιμίρ Πούτιν σε μια συνέντευξή του τον Απρίλιο κάνοντας ξεκάθαρους τους σκοπούς του προσθέτοντας «Εάν προσπαθήσουν να τιμωρήσουν κάποιον σαν να είναι άτακτο παιδί ή κάνουν κάτι για να τον πειράξουν, θα καταλάβουν ότι προσπαθούν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει».
 
Οι επόμενες ημέρες στον απόηχο της τραγωδίας της πτήσης MH17 θα κρίνει κατά πολύ την προσπάθεια του Πούτιν να αγνοήσει τη δύναμη των ΗΠΑ. Σύντομα θα φανεί αν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη μπορούν τελικά να σχηματίσουν έναν δυνατό συνασπισμό απέναντι στον πρόεδρο της Ρωσίας, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πολλά σημάδια ενότητας.
 
Προς το παρόν ο Πούτιν δεν απολογείται σε κανέναν και ο απόλυτος έλεγχος που ασκεί στα ρωσικά ΜΜΕ δεν θα επιτρέψουν πολλές διαφορετικές φωνές να τον αμφισβητήσουν στο εσωτερικό της χώρας. Το μόνο σίγουρο είναι πως εάν οι Δυτικοί συνεχίσουν να «ενοχλούν» την αρκούδα, η Μόσχα δεν θα κάνει πίσω και θα πιέσει ακόμη περισσότερο.’’
 
kontranews.gr

 

«Συμπληρώνονται, σήμερα 24 Ιουλίου, σαράντα χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην χώρα που τη γέννησε, την Ελλάδα.
 
Με την σημαντική αυτή Επέτειο, τιμούμε τους ανθρώπους που πάλεψαν κατά της Δικτατορίας αλλά και όλους όσους συνέβαλαν στην αποκατάσταση της ιστορίας στο πολίτευμα του τόπου μας, που γέννησε την μεγάλη ιδέα της Δημοκρατίας.
 
Μαθαίνουμε από την πολιτική ιστορία ότι η Δημοκρατία είναι το υπέρτατο αγαθό και σε ένα τέτοιο πολίτευμα δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
 
Η Νέα Δημοκρατία διά του ιδρυτή της, Κωνσταντίνου Καραμανλή, που διασφάλισε την πορεία της πατρίδας και χάραξε δρόμους για την πολιτική της ιστορία μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, βρίσκεται πάλι εδώ για να αποκαταστήσει όχι μόνο την πολιτική σταθερότητα αλλά και την παραμονή στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, και, φυσικά, να χαράξει την ουσιαστική αναπτυξιακή πολιτική του μέλλοντος.
 
Είμαστε εδώ για να εργαστούμε για τη Νέα Ελλάδα που θα προκύψει μετά την έξοδο από την κρίση και θα μπορέσει να αντικρίσει την οικονομική της αυτοτέλεια και να εγκαθιδρύσει την θέση της μέσα στο διεθνές πολιτικό και αναπτυξιακό περιβάλλον.
 
Σήμερα, απαντάμε σε κείνους όσοι επιχειρούν να επαναφέρουν τον φασισμό αλλά και σε κείνους που ονειρεύονται α-ναρχία μέσα στον τόπο της Δημοκρατίας.
 
Οι Έλληνες απέδειξαν ότι είναι βαθιά δημοκράτες και ξέρουν να αντιμετωπίζουν ενωμένοι τα προβλήματα, μακριά από λαϊκισμούς, ψεύτικες υποσχέσεις και αντι-δημοκρατικές τρομοκρατικές αντιλήψεις.
 
Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και θα τα καταφέρουμε».
 
Παππάς Κ.Ιωάννης
τ.βουλευτής Δωδεκανήσου ,μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ,Οικονομολόγος

Ενισχύει το ειδικό του βάρος στον ελληνικό τουρισμό ο μεγαλύτερος ταξιδιωτικός όμιλος της Ευρώπης. Έξι ελληνικούς προορισμούς προσθέτει στο πρόγραμμα δρομολογίων της η αεροπορική εταιρεία TUIfly.
 
Ενισχύει από την άνοιξη του 2015 την από αέρος παρουσία του στην ελληνική ταξιδιωτική αγορά ο μεγαλύτερος ταξιδιωτικός οργανισμός της Ευρώπης, ο γερμανικός τουρ οπερέιτορ TUI.
 
Αιχμή του δόρατος για την επέκταση των δραστηριοτήτων του γερμανικού ομίλου στη χώρα μας θα αποτελέσει η αεροπορική εταιρεία TUIfly η οποία προσθέτει νέους ελληνικούς προορισμούς στο πρόγραμμα δρομολογίων των αεροπλάνων της.
 
Οι πτήσεις πρόκειται να ξεκινήσουν τον ερχόμενο Μάιο και θα συνδέουν τη Γερμανία και την Αυστρία με έξι ελληνικούς προορισμούς (Ηράκλειο, Ρόδο, Άραξο, Κω, Κέρκυρα και Χανιά).
 
Τα δρομολόγια που έχουν προγραμματιστεί έχουν ως εξής:
• Βιέννη-Ηράκλειο: Οι πτήσεις είναι προγραμματισμένες να ξεκινήσουν στις 2 Μαΐου και θα πραγματοποιούνται μία φορά την εβδομάδα.
• Βιέννη-Ρόδος: Το δρομολόγιο θα πραγματοποιείται δύο φορές την εβδομάδα και η πρώτη πτήση θα γίνει στις 21 Μαΐου.
• Βιέννη-Άραξος (Πάτρα): Οι πτήσεις ξεκινούν στις 22 Μαΐου και το δρομολόγιο θα πραγματοποιείται μία φορά την εβδομάδα.
• Αμβούργο-Κως: Τα δρομολόγια ξεκινούν στις 25 Μαΐου και θα πραγματοποιούνται μία φορά την εβδομάδα.
• Βιέννη-Κέρκυρα: Οι πτήσεις προς το νησί των Φαιάκων θα πραγματοποιούνται μία φορά την εβδομάδα και το εναρκτήριο δρομολόγιο είναι προγραμματισμένο για τις 26 Μαΐου.
• Στουτγκάρδη-Χανιά: Το δρομολόγιο θα εκτελείται μία φορά την εβδομάδα και οι πτήσεις ξεκινούν στις 27 Μαΐου.
• Ντίσελντορφ-Χανιά: Το εναρκτήριο δρομολόγιο είναι προγραμματισμένο για την 1η Ιουλίου 2015 και θα πραγματοποιείται μία φορά την εβδομάδα.
• Ανόβερο-Χανιά: Όπως και στην περίπτωση του δρομολογίου από το Ντίσελντορφ, οι πτήσεις ξεκινούν την 1η Ιουλίου και θα εκτελούνται μία φορά την εβδομάδα.
 
Η TUIfly δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2007 από τη συγχώνευση των αεροπορικών Hapag-Lloyd Express (HLX) και Hapagfly. Η αεροπορική εταιρεία ανήκει στον όμιλο TUI Travel Plc (εδρεύει στο Λονδίνο) στον οποίο κατέχει πλειοψηφικό πακέτο ο μεγαλύτερος ταξιδιωτικός όμιλος του κόσμου, γερμανικών συμφερόντων, TUI AG.
 
Η TUIfly χρησιμοποιεί ως έδρα το αεροδρόμιο του Ανόβερο και πετά σε τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου για λογαριασμό του TUI και άλλων ευρωπαϊκών τουρ οπερέιτορ.
 
Το προηγούμενο καλοκαίρι ο στόλος της αποτελούνταν από 26 αεροπλάνα Μπόινγκ 737. Το 2013 υπολογίζεται ότι μετέφερε 7,6 εκατ. επιβάτες.
 
euro2day.gr

 

Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown», υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη, προκειμένου να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου.
 
Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.
 
Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».  
 
Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.
 
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους. Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.
 
Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης.
 
Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού», υποστηρίζεται στο βιβλίο.
 
Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών.
 
Μπορεί κάνεις δικαιολογημένα να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι παιχνίδι παίζεται εδώ;  
 
Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές.
 
Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».
 
Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη», ενώ προσθέτει: «Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε, "δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμη" και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, "δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγία" και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ».
 
Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.
 
Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.
 
«Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος», επισημαίνει.
 
Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ακόμη ότι τα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει ότι το αποτέλεσμα είναι μια εξέλιξη της οικονομίας όπως αυτή με τον Καγκελάριο Μπρούνινγκ. "Τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο απύθμενο".
 
xrimablog.gr

 

Το ίδρυμα Marc de Montalembert φιλοξένησε το Σάββατο, 28 Ιουνίου, το 1ο Ετήσιο Διεθνές Συνέδριο του Ροδιακού Κέντρου Ιστορικών και Κοινωνικών Ερευνών – Rhodes Project ΚΣΕ, με τίτλο «Εκφάνσεις του Φασιστικού Επεκτατισμού στο Αιγαίο: η Ρόδος στο Επίκεντρο». Σκοπός του συνεδρίου ήταν ο απολογισμός των πολύμηνων επαφών του Rhodes Project ΚΣΕ με τους εκπροσώπους τοπικών φορέων και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων του εξωτερικού, καθώς και ο εντοπισμός κοινών τόπων έρευνας και δραστηριοποίησης.
 
Οι εργασίες του συνεδρίου ξεκίνησαν με την περιγραφή της εξέλιξης της ιστορικής και κοινωνικής έρευνας στο νησί μας καθώς και της άμεσης ανάγκης των τοπικών φορέων να εξάγουν συγκεκριμένα συμπεράσματα από αυτήν. Συνεχίστηκαν με την αποτύπωση άγνωστων διαστάσεων της ιταλικής αποικιοκρατίας και του φασισμού στην ιδιωτική και δημόσια ζωή. Κατόπιν εντοπίστηκαν συνέχειες και ασυνέχειες των διαστάσεων αυτών σε σχέση με το σύγχρονο φαινόμενο της ανόδου της Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη. Οι εργασίες κατέληξαν σε στρογγυλή τράπεζα με θέμα την συμπύκνωση περαιτέρω συνεργασιών.
 
Στο 1ο Ετήσιο Διεθνές Συνέδριο του Rhodes Project ΚΣΕ συμμετείχαν τα μέλη του κ.κ. Ιωάννης Παπαγεωργίου, Μιχάλης Παπαμιχαήλ και Σάββας Παυλίδης. Εκ του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου παραστάθηκαν ο κ. Αντώνης Ζερβός, μέλος του διοικητικού του συμβουλίου, καθώς και η κα Τίνα Χατζηκωνσταντίνου. Από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους συμμετείχε η Διευθύντρια της περιφερειακής υπηρεσίας Δωδεκανήσου, κα Ειρήνη Τόλιου. Επίσης συμμετείχε η κα Αθηνά Χατζή, ερευνήτρια αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και συντονίστρια στο πρόγραμμα Ιστορία της Τέχνης του Προϊστορικού Αιγαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το Πανεπιστήμιο του Teeside παρευρέθηκε ο αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας κ. Mathew Feldmann και ο αναπληρωτής καθηγητής εγκληματολογίας κ. Γιώργος Παπανικολάου. Από το Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας συμμετείχε ο ερευνητής – αρχειολόγος κ. Marco Clementi, ενώ από το Πανεπιστήμιο του Trento ο ερευνητής – ιστορικός κ. Filippo Espinosa. Χαιρετισμό απηύθυνε  ο καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Lancaster κ. Αριστοτέλης Καλλής.
 
Σε συνέχεια του συνεδρίου, το Rhodes Project ΚΣΕ και τα προαναφερθέντα πανεπιστημιακά ιδρύματα μελετούν τώρα τη σύμπηξη οργανικών σχέσεων μέσω μνημονίου συνεργασίας, υλοποιώντας τις διεθνείς συνεργασίες που θα αναδείξουν τη νεώτερη ιστορία του νησιού μας ως θέμα υψηλού ερευνητικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
 
 
Ροδιακό Κέντρο Ιστορικών και Κοινωνικών Ερευνών
Rhodes Project
www.rhodesproject.gr
Ρωμανού Μελωδού 21
85100 Ρόδος