Το 2019, πάνω από 219 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ενδέχεται να είναι άνεργοι, σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Η ILO προειδοποιεί ότι ο αριθμός των ανέργων αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω κατά τουλάχιστον 11 εκατομμύρια μέσα στα τέσσερα επόμενα χρόνια και οι ανισότητες στον κόσμο θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται. «Περισσότερες από 61 εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάθηκαν αφότου άρχισε η παγκόσμια κρίση το 2008 και οι προβολές μας δείχνουν ότι η ανεργία θα συνεχίσει να επιδεινώνεται ως το τέλος της δεκαετίας. Αυτό σημαίνει πως η κρίση της απασχόλησης απέχει πολύ από το τέλος της», δήλωσε ο γενικός διευθυντής της ILO Γκάι Ράιντερ.

Συγκεκριμένα, μολονότι η κατάσταση της απασχόλησης βελτιώθηκε στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία ή τη Βρετανία, παραμένει και θα παραμείνει αντιθέτως δύσκολη σε πολλές προηγμένες οικονομίες, κυρίως στην Ευρώπη. Η ILO δεν βλέπει έτσι σημαντική μείωση της ανεργίας στη Γαλλία μέχρι το 2017, οπότε το ποσοστό της πρόκειται να περάσει ελαφρώς κάτω από το 10% (9,9%), το επίπεδο του 2015. Στη Γερμανία, η ανεργία μπορεί μάλιστα να αυξηθεί και να φθάσει το 5% (έναντι 4,7% φέτος). "Οι πολιτικές λιτότητας, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, συνέβαλαν στη θεαματική αύξηση της ανεργίας. Δεν πιστεύω πως ήταν αναπόφευκτες", δήλωσε ο Ράιντερ.

Στην έκθεση της ILO επισημαίνεται πως οι προοπτικές της απασχόλησης επιδεινώθηκαν πολύ στον αραβικό κόσμο και σε ορισμένες περιοχές της λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, κυρίως εξαιτίας της μεγάλης πτώσης των τιμών του πετρελαίου και του αερίου. Αντιθέτως η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να βελτιώσει τις προοπτικές της απασχόλησης "σε πολυάριθμες προηγμένες οικονομίες" και σε πολλές ασιατικές χώρες, προστίθεται. Οι εργαζόμενοι ηλικίας 15 ως 24 ετών, οι οποίοι έχουν ήδη πληγεί ιδιαίτερα από την τρέχουσα κρίση με το παγκόσμιο ποσοστό ανεργίας γι' αυτή την ηλικιακή ομάδα να φθάνει σχεδόν το 13%, θα συνεχίσουν να πλήττονται έντονα τα επόμενα χρόνια, αλλά με άνισο τρόπο.

Ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανεργία των νέων αναμένεται να μειωθεί συνολικά μέχρι το 2019 (πρόκειται να σημειώσει πτώση μεγαλύτερη των τριών μονάδων στην Ισπανία ή την Ελλάδα), αναμένεται να γνωρίσει σημαντική αύξηση στη Μέση Ανατολή (άνοδος μέχρι μια μονάδα στη Σαουδική Αραβία, ακόμη και οκτώ στο Ομάν) και στη νοτιοανατολική Ασία (άνοδος μέχρι δύο μονάδες στην Κίνα ή στη Μαλαισία). Η ILO υπογραμμίζει στο πλαίσιο αυτό, εκτός από τις "αυξανόμενες και επίμονες ανισότητες", τις "αβέβαιες προοπτικές σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις σε επιχειρήσεις".

"Εφόσον το χαμηλό επίπεδο των μισθών υποχρεώνει τους ανθρώπους να καταναλώνουν λιγότερο και οι επενδύσεις παραμένουν χαμηλές, αυτό έχει προφανώς αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη", εκτιμά ο Ράιντερ. "Σε ορισμένες προηγμένες οικονομίες, οι εισοδηματικές ανισότητες πλησιάζουν πλέον τα επίπεδα που παρατηρούνται στις αναδυόμενες οικονομίες. Αντίθετα αυτές οι τελευταίες έχουν πραγματοποιήσει προόδους μειώνοντας το υψηλό επίπεδο των ανισοτήτων", πρόσθεσε.

Ο Ράιντερ δήλωσε πως οι παγκόσμιοι ηγέτες που θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα στο Νταβός είναι πιθανό να συμφωνήσουν πως η ανισότητα είναι ένα πρόβλημα, αλλά μάλλον απίθανο να κάνουν κάτι γι' αυτό. Ο επικεφαλής της ILO, ο οποίος πρόκειται να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, επισήμανε πως ένα χαρακτηριστικό αυτής της ετήσιας συνάντησης είναι το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις των συμμετεχόντων πάνω στο ζήτημα των ανισοτήτων.

Σύμφωνα με την έκθεση, οι εισοδηματικές ανισότητες θα συνεχίσουν να αυξάνουν, καθώς το 10% των πλουσιότερων θα κατέχει το 30% ως 40% των συνολικών εισοδημάτων ενώ το 10% των φτωχότερων θα πρέπει να αρκεσθεί στο 2% ως 7%. Η ILO προειδοποιεί πως "η κοινωνική αστάθεια είναι ιδιαίτερα οξυμένη στις χώρες και τις περιφέρειες όπου η ανεργία των νέων είναι υψηλή ή αυξάνεται με ταχύτητα".

Υπογραμμίζει πως ο αριθμός των κοινωνικών ταραχών είναι σήμερα "10% πιο αυξημένος απ' ό,τι πριν από την κρίση" του 2008. Η συνολική περιουσία του 1% των πιο πλούσιων του κόσμου θα υπερβεί το 2016 αυτή του υπόλοιπου 99%, υποστηρίζει η Oxfam σε μια μελέτη που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Σύμφωνα μ' αυτή τη μη κυβερνητική οργάνωση, "το μερίδιο της παγκόσμιας κληρονομιάς που κατέχει το 1% των πιο πλούσιων πέρασε από 44% το 2009 σε 48% το 2014 και το 2016 πρόκειται να υπερβεί το 50%".

www.dikaiologitika.gr

Τα τελευταία στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΔ για την απασχόληση και την ανεργία αντίστοιχα, αποδεικνύουν ότι η όποια ανάπτυξη ευαγγελίζονται οι υπερασπιστές του Κεφαλαίου και των πολυεθνικών σημαίνει μόνιμη εξαθλίωση και μοίρασμα της φτώχειας για τους εργάτες, ζωή με τα ψίχουλα για το λαό.

Σύμφωνα με το ΙΚΑ τον Μάη του 2014 αν και φαίνεται πως αυξάνεται ο αριθμός των ασφαλισμένων, την ίδια στιγμή τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για την αμέσως μεταγενέστερη περίοδο δείχνουν εκ νέου αύξηση των ανέργων, δείγμα της ελαστικής σχέσης που έχουν αποκτήσει οι εργαζόμενοι με τα προγράμματα απασχόλησης κυρίως στον κλάδου του τουρισμού.

Αναδεικνύεται στην πράξη με βάση τα στοιχεία που παρουσιάζονται ανά μήνα πως τα προγράμματα απασχόλησης δεν αντιμετωπίζουν την ανεργία, δε δημιουργούν σταθερές θέσεις εργασίας αλλά ξεγελούν την ανεργία, μοιράζουν τη φτώχεια. Η ανεργία είναι παγιωμένη σε υψηλά επίπεδα, τα μεροκάματα σε χαμηλά και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις πλέον κυριαρχούν.

Παράλληλα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, το μέσο ημερομίσθιο μειώνεται κατά 7,9%, ενώ ταυτόχρονα, συνεχίζεται η αύξηση της μερικής απασχόλησης, αυξανόμενη κατά 30,5%! Ακόμη, είναι χαρακτηριστικό ότι στις κοινές επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση το μέσο ημερομίσθιο μειώθηκε κατά 6,18%, ενώ ο μέσος μισθός μειώθηκε κατά 7,47%.

Επιδίωξη του Κεφαλαίου και της ΕΕ, είναι ανεξαρτήτως του ποιας απόχρωσης θα είναι η Κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τις κατευθύνσεις τους, να συνεχιστεί η επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων. Να κυριαρχήσουν παντού και να μονιμοποιηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μισοανεργία, ο μισθός να φτάσει σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αξιοποιήσουν την πείρα τους, τα παραδείγματα των εργαζομένων σε κλάδους και τόπους δουλειάς. όπου με τους αγώνες επιβλήθηκαν αυξήσεις και κατακτήσεις. Αυτός είναι ο δρόμος! Ακολουθώντας τέτοια αγωνιστικά παραδείγματα, απομονώνοντας τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που καλλιεργούν την αναμονή και την μοιρολατρία, οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Με μαζικά αγωνιστικά, ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι να ισχυροποιήσουν τον αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας. Να απαιτήσουν και να επιβάλλουν την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, ουσιαστικά και άμεσα μέτρα προστασίας για τους ανέργους και τις οικογένειες τους.