Tη μεγάλη εξαίρεση στην πανελλαδική τάση της πληθυσμιακής συρρίκνωσης αποτέλεσε η Περιφέρεια Νότιου Αιγαίου. Εκεί η ΕΛΣΤΑΤ κατέγραψε αύξηση του πληθυσμού κατά 6,1%, συγκριτικά με την απογραφή του 2011, ενώ ανεπαίσθητη αύξηση σημειώθηκε και στην Περιφέρεια Κρήτης (0,2%). Στις υπόλοιπες 11 περιφέρειες ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων μειώθηκε.
Στην Κω, μάλιστα, η αύξηση του πληθυσμού άγγιξε το 10,6%. Σύμφωνα με τον δήμαρχο του νησιού Θεοδόση Νικηταρά, η εξέλιξη αυτή οφείλεται σε δύο παράγοντες: στην ισχυρή τοπική οικονομία και στην ποιότητα ζωής. Το νησί υποδέχεται ενάμισι εκατ. τουρίστες, κυρίως από Γερμανία, Ολλανδία, Πολωνία και Βρετανία. Τα τουριστικά επαγγέλματα ανθούν και δίνουν νέες θέσεις εργασίας. Ως αποτέλεσμα, όπως εξηγεί ο Θεοδόσης Νικηταράς, τα χρόνια της οικονομικής κρίσης πολλοί ήταν εκείνοι που επέλεξαν την Κω.

«Οχι μόνο άνθρωποι που έχουν καταγωγή από το νησί αλλά και άνθρωποι που είδαν την Κω ως μια ευκαιρία να διασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης» τονίζει. Η επαγγελματική αποκατάσταση, το υψηλό βιοτικό επίπεδο και το όμορφο περιβάλλον «έσπρωξαν» την εσωτερική μετανάστευση, έφεραν κόσμο στο νησί και αύξησαν τον πληθυσμό, καθιστώντας την Κω παράδειγμα προς μίμηση.

Οικονομικοί λόγοι
Στην οικονομία βρίσκει την απάντηση για την αύξηση του πληθυσμού και στη γειτονική Ρόδο ο αντιδήμαρχος Οικονομικών του νησιού Κώστας Ταρασλιάς: «Ο τουρισμός αναπτύσσεται σε όλο το εύρος του νησιού από την Παλιά Πόλη μέχρι το νότιο μέρος του νησιού, έτσι, όχι μόνο δεν φεύγουν οι Ροδίτες από τον τόπο τους, αλλά έρχονται διαρκώς κι άλλοι, κυρίως από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Τα παιδιά μας φεύγουν για να σπουδάσουν και έπειτα επιστρέφουν στο νησί. Σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι φοιτητές μας γυρίζουν στον τόπο τους, μένουν εδώ, κάνουν οικογένειες». Στους εσωτερικούς μετανάστες έρχονται, μάλιστα, να προστεθούν και άλλοι από το εξωτερικό. «Είναι οι λεγόμενοι “σκοτεινοί χειμώνες”. Ξένοι από τη Σουηδία ή τη Βρετανία έρχονται για να ζήσουν μόνιμα στην Ρόδο και να απολαμβάνουν τον ήλιο μας. Και αυτοί – αν και σε μικρότερο ποσοστό – συμβάλλουν στην αύξηση του πληθυσμού του νησιού μας» καταλήγει ο αντιδήμαρχος Οικονομικών.

Ωστόσο, η ειδυλλιακή εικόνα απειλήθηκε από τα δύο χρόνια πανδημίας, γι’ αυτό επαγγελματίες και φορείς του τόπου συσπειρώθηκαν προκειμένου να κρατήσουν το brand name ζωντανό. Ετσι το ακριτικό νησί κατέγραψε ρεκόρ επισκεπτών το 2022.

Πηγή: tanea.gr

Σε 10.432.481 υπολογίζεται ο πληθυσμός της Ελλάδας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της «Απογραφής Πληθυσμού - Κατοικιών 2021», της πρώτης ψηφιακής απογραφής που διενήργησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) και τα οποία δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Η ΕΛΣΤΑΤ παρουσιάζει τα προσωρινά αποτελέσματα της «Απογραφής Πληθυσμού - Κατοικιών 2021», της πρώτης ψηφιακής απογραφής της Ελλάδας.

Ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι και επίσημα 10.432.481 άτομα.

Όπως ανέφεραν κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας είναι μειωμένος κατά 3,5% σε σύγκριση με την απογραφή του 2011, όταν είχε καταγραφεί πληθυσμός 10.815.197 ατόμων στη χώρα.

Οι γυναίκες ανέρχονται σε 5.357.232 και αποτελούν το 51,3% του πληθυσμού, ενώ οι άνδρες είναι 5.075.249.

Ο πληθυσμός της Αττικής υπολογίζεται σε 3.792.469.

Ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται κάτι το οποίο αποτυπώνεται και στα στοιχεία της πενταετίας 2014-2019.

«Η συρρίκνωση του συνολικού πληθυσμού αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δημογραφικές διαστάσεις στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι την πενταετία 2014-2019 αφαιρούνται στη χώρα μας από τον συνολικό πληθυσμό περίπου 37 άτομα κατά μέσο όρο ετησίως για κάθε 10.000 κατοίκους ενώ την ίδια περίοδο, κάτω από τη θετική επίπτωση της μετανάστευσης, στον πληθυσμό του συνόλου της ΕΕ27 σε κάθε 10.000 κατοίκους προστίθενται συνολικά 13 επιπλέον άτομα».

Πρόκειται μία από τις διαπιστώσεις πρόσφατης δημοσίευσης του καθ. Δημογραφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Χρήστου Μπάγκαβου στο τελευταίο τεύχος μιας νέας σειράς ψηφιακών δελτίων που δημιουργήθηκαν υλοποιώντας το χρηματοδοτούμενο από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ) ερευνητικό πρόγραμμα «Δημογραφικά Προτάγματα στην Έρευνα και Πρακτική στην Ελλάδα»

Στη δημοσίευση αυτή αναλύεται ο διακριτός ρόλος των μεταναστών και των γηγενών για τις πρόσφατες μεταβολές του συνολικού πληθυσμού στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 Κρατών Μελών. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον κ. Μπάγκαβο, η μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας την εξαετία 2014-2019 οφείλεται στους γηγενείς, η μείωση των οποίων (-62 άτομα κατά μέσο όρο ετησίως /10.000 κατοίκους) ήταν σαφώς ταχύτερη από την μείωση των γηγενών στην ΕΕ27 (-33/10.000). Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο η αύξηση των αλλοδαπών ήταν αισθητά υψηλότερη στην Ευρώπη (+ 46 άτομα ανά 10.000) από ό,τι στην Ελλάδα (+24/10.000). Έτσι, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωσης η μετανάστευση υπερκαλύπτει την συρρίκνωση του γηγενούς πληθυσμού οδηγώντας επομένως και σε αύξηση του συνολικού πληθυσμού (+ 13 άτομα ανά 10.000 κατοίκους), η μετανάστευση στην Ελλάδα επιβραδύνει απλώς την μείωση του συνολικού πληθυσμού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί, διευκρινίζει ο κ. Μπάγκαβος ότι παρά τις προαναφερόμενες διαφοροποιήσεις, το ποσοστό των μεταναστών στον συνολικό πληθυσμό είναι περίπου το ίδιο στην Ελλάδα και την Ευρώπη των 27 (11,7% και 11,3% αντίστοιχα).

Η διαφορά μεταξύ γεννήσεων και θανάτων στο μεταναστευτικό πληθυσμό, σύμφωνα με τη δημοσίευση, είναι της ίδιας βαρύτητας στην Ελλάδα και την ΕΕ27, καθώς το Φυσικό Ισοζύγιο του μεταναστευτικού πληθυσμού δεν διαφοροποιείται ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΕΕ27 (9 και 10/10.000 αντίστοιχα κατά μέσο όρο την περίοδο 2014-2019). Αντίθετα, το Μεταναστευτικό Ισοζύγιο διαφοροποιείται αισθητά καθώς η υπεροχή των εισροών έναντι των εκροών των μεταναστών είναι υπερδιπλάσια στην ΕΕ27 (+36 έναντι 15/10.000 στην Ελλάδα).

Ο κ. Μπάγκαβος τονίζει στη μελέτη, πως οι όποιες διαφορές ανάμεσα στο Φυσικό Ισοζύγιο των μεταναστών και των γηγενών δεν εξαρτώνται τόσο από τις διαφορές στα επίπεδα γονιμότητας και θνησιμότητας αλλά κυρίως από τις διαφορές ανάμεσα στην κατανομή ανά ηλικία των δύο αυτών πληθυσμών (οι μετανάστες είναι πολύ νεότεροι) καθώς η διαφορική θνησιμότητα και γονιμότητα των δύο ομάδων δεν παίζουν σημαντικό ρόλο. Αντίστοιχες διαπιστώσεις προκύπτουν και για την ΕΕ27, αν και η θετική συμβολή της θνησιμότητας και της γονιμότητας στις μεταβολές του πληθυσμού είναι υψηλότερη από την αντίστοιχη στην Ελλάδα.

Συμπερασματικά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι μεν μετανάστες επηρεάζουν θετικά την μεταβολή του συνολικού πληθυσμού (περισσότερες γεννήσεις από θανάτους), οι δε γηγενείς αρνητικά (περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις) όχι γιατί οι πρώτοι έχουν υψηλότερη γονιμότητα ή χαμηλότερη θνησιμότητα από τους δεύτερους, αλλά γιατί ο μεταναστευτικός πληθυσμός είναι πιο νεανικός από τον γηγενή (πολύ χαμηλότερα ποσοστά ηλικιωμένων ατόμων στον πληθυσμό των αλλοδαπών από τα αντίστοιχα στους γηγενείς και υψηλότερα ποσοστά γυναικών που βρίσκονται σε ηλικία αναπαραγωγής για τους μετανάστες σε σχέση με τους γηγενείς).

Πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ

Μεγάλη μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα, που φτάνει και το μισό εκατομμύριο, εκτιμάται ότι θα δείξει η απογραφή που θα διεξαχθεί σε λίγους μήνες.

Ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται συνεχώς μετά το 2010 και η απογραφή θα το επιβεβαιώσει, σύμφωνα με ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το ΕΛ.Ι.Δ.Ε.Κ., καθώς πιθανότατα οι μόνιμοι κάτοικοι της χώρας μας στα τέλη του 2021 θα είναι κατά 450.000-500.000 λιγότεροι από αυτούς που απεγράφησαν τον Μάιο του 2011 (υπό την προϋπόθεση ότι η κάλυψη του πληθυσμού στις δυο αυτές απογραφές δεν θα διαφοροποιείται σημαντικά).

Σε αναμονή των αποτελεσμάτων της απογραφής, η έρευνα, αξιοποιώντας τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για την εννεαετή αυτή περίοδο (εκτιμήσεις για τον πληθυσμό, δεδομένα ληξιαρχείων για τις γεννήσεις και τους θανάτους), θα περιοριστεί στην περίοδο 2011-2020, στη διάρκεια της οποίας η μείωση ανέρχεται σε περίπου 400.000.

Την περίοδο 1/1/2011-1/1/2020 με βάση τις εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας μας μειώθηκε κατά 3,7% (-405.000 άτομα). Οι τάσεις όμως σε περιφερειακό επίπεδο είναι μεικτές. Η πλειοψηφία των Νομών (39/51) είχε απώλειες και μια μειοψηφία μόνον (12/51) είχε κάποια κέρδη. Αν δε εξετάσουμε την ίδια περίοδο τα ποσοστά μεταβολής και όχι τα απόλυτα μεγέθη θα διαπιστώσουμε ότι, τέσσερεις μόνον νομοί είχαν μια σημαντική αύξηση του πληθυσμού τους (>+6%, Δωδεκάνησα, Χίος, Λέσβος, Σάμος), ενώ οκτώ μια πολύ ήπια (<+3%). Στον αντίποδα, ανάμεσα στους 39 νομούς που έχουν απώλειες το 1/5 (8) είχαν σημαντικά αρνητικά ποσοστά μεταβολής (υψηλοτέρα του – 7%). Οι νομοί με σημαντικά κέρδη είναι όλοι νησιά που «φιλοξενούν» κέντρα υποδοχής προσφύγων, ενώ αυτοί με σημαντικές απώλειες βρίσκονται όλοι στην ηπειρωτική ορεινή Ελλάδα (>+3%). Στον αντίποδα, ανάμεσα στους 39 νομούς που έχουν απώλειες το 1/5 (8) είχαν σημαντικά αρνητικά ποσοστά μεταβολής (υψηλοτέρα του – 7%). Μάλσιτα σύμφωνα με την έρευνα, όπως διαπιστώνεται οι νομοί με σημαντικά κέρδη είναι όλοι νησιά που «φιλοξενούν» κέντρα υποδοχής προσφύγων, ενώ αυτοί με σημαντικές απώλειες βρίσκονται όλοι στην ηπειρωτική ορεινή Ελλάδα.

Εν τω μεταξύ, το ισοζύγιο γεννήσεων – θανάτων σε εθνικό επίπεδο είναι αρνητικό την τελευταία εννεαετή περίοδο αγγίζοντας τις 223.000. Ελάχιστοι Νομοί διαφοροποιούνται, έχοντας περισσότερες γεννήσεις από θανάτους όπως: τα Δωδεκάνησα, οι Κυκλάδες, η Ξάνθη, τα Χανιά, το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο, το θετικό φυσικό ισοζύγιο των οποίων συσσωρευτικά δεν υπερβαίνει τα 12.000 άτομα.

Από τους έξι αυτούς Νομούς με θετικά Φυσικά Ισοζύγια (Φ.Ι. +), μόνον τέσσερεις (Δωδεκάνησα, Ρέθυμνο, Χανιά και Ηράκλειο) είχαν αύξηση του πληθυσμού τους, ενώ στις Κυκλάδες και την Ξανθή ο πληθυσμός μειώθηκε ελαφρώς εξ αιτίας των αρνητικών μεταναστευτικών τους ισοζυγίων (περισσότεροι έξοδοι από εισόδους).

Τα υψηλοτέρα αρνητικά Φ.Ι. σε απόλυτες τιμές καταγράφονται στην Αττική (σχεδόν -40 χιλ.), στο Νομό Σερρών (σχεδόν -15 χιλ.) και στους Νομούς, Φθιώτιδας, Μεσσηνίας, Αιτωλοακαρνανίας, Καρδίτσας, Ηλείας, Τρικάλων, Ευβοίας, Καβάλας, Έβρου, Πέλλας και Μαγνησίας (-8 έως – 6 χιλ.) συμβάλλοντας, αν και σε διαφοροποιημένο βαθμό, στην μείωση του πληθυσμού τους. Η μη ταύτιση, των εχόντων θετική μεταβολή πληθυσμού Νομών με αυτούς που έχουν θετικά φυσικά ισοζύγια (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Χίος που με 1.100 περισσοτέρους θανάτους από γεννήσεις είχε αύξηση του πληθυσμού κατά 6.000 χιλιάδες), όπως και το γεγονός ότι, ενώ 6 στους 51 νομούς είχαν θετικά Φ.Ι., οι διπλάσιοι (12) είχαν αύξηση του πληθυσμού τους αποδεικνύει ότι ένα τμήμα μόνον των καταγραφόντων μεταβολών -θετικών ή αρνητικών- του πληθυσμού στην εξεταζόμενη περίοδο οφείλεται στην φυσική κίνηση.

Τα μεταναστευτικά ισοζύγια (είσοδοι-έξοδοι) υπεισέρχονται και παίζουν συχνά καθοριστικό ρόλο. Τα ισοζύγια αυτά σε εθνικό επίπεδο δίδουν μεν σχεδόν 185.000 περισσότερες εξόδους από εισόδους (είναι δηλαδή αρνητικά), αλλά στην πλειοψηφία των Νομών (32/51) είναι θετικά. Είναι προφανές ότι όπου τόσο το Φ.Ι. όσο και το Μ.Ι. είναι αρνητικά, προστιθέμενα, οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις του πληθυσμού. Αντιθέτως, όταν τα Μ.Ι. είναι θετικά α) είτε υπερτερούν των αρνητικών Φ.Ι και οδηγούν σε αύξηση του πληθυσμού, είτε ιι) υπολείπονται των Φ.Ι. και στην περίπτωση αυτή οι μειώσεις είναι μικρότερες.

Ταξινομώντας τους νομούς με βάση τρία κριτήρια: την μεταβολή του πληθυσμού, τα Φυσικά τους (Φ.Ι) και τα Μεταναστευτικά τους Ισοζύγια (Μ.Ι) προκύπτει μια πιο σύνθετη εικόνα.

Διαπιστώνεται ότι το 1/3 των Νομών (17, όλοι στην ηπειρωτική χώρα με εξαίρεση το Λασίθι) έχουν ταυτόχρονα αρνητικά Μ.Ι. και Φ.Ι. (και προφανώς και απώλειες στον πληθυσμό τους). Στον αντίποδα, 4 μόνον Νομοί (τρείς στην Κρήτη + Δωδεκάνησα) έχουν θετικά Μ.Ι. και Φ.Ι. (και προφανώς αύξηση του πληθυσμού τους). Οι υπόλοιποι 30 νομοί εντάσσονται σε κάποια από τις άλλες τρεις ενδιάμεσες ομάδες. Η πρώτη συμπεριλαμβάνει δυο μόνον νομούς, την Ξάνθη και τις Κυκλάδες, που αν και έχουν περισσότερες γεννήσεις από θανάτους (Φ.Ι. +) χάνουν πληθυσμό καθώς οι έξοδοι είναι περισσότερες από τις εισόδους (Μ.Ι. -). Στην δεύτερη ομάδα εντάσσονται 20 νομοί – όλοι στην ηπειρωτική Ελλάδα-, όπου αν και τα μεταναστευτικά τους ισοζυγία είναι θετικά, δεν επαρκούν να καλύψουν τις απώλειες των αρνητικών Φυσικών τους Ισοζυγίων, με αποτέλεσμα και έχουν μείωση του πληθυσμού τους.

Τέλος, η τελευταία ομάδα, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς στους 8 Νομούς που την αποτελούν (Βοιωτίας, Θεσπρωτίας, Λέσβου, Πιερίας, Σάμου, Φωκίδος, Χαλκιδικής και Χίου) τα ισοζύγιο είσοδοι -έξοδοι είναι θετικό σε τέτοιο βαθμό (Μ.Ι .++) που υπερκαλύπτουν τις απώλειες που προκαλεί τα αρνητικά Φ.Ι (περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις), με αποτέλεσμα να έχουν και αυτοί, όπως οι τρεις νομοί της Κρήτης και τα Δωδεκάνησα, αύξηση του πληθυσμού τους.

Από την ανάλυση αυτή προκύπτει ότι, κάτω από τους μέσους εθνικούς όρους κρύβονται σημαντικές διαφοροποιήσεις, καθώς οι όποιες μεταβολές του πληθυσμού ανάμεσα στο 2011 και το 2021 σε χαμηλότερα διοικητικά επίπεδα (Νομοί) αφενός μεν διαφοροποιούνται αυτών της χώρας, αφετέρου δε απορρέουν συχνά από το διαφοροποιημένο «παίγνιο» των δυο ισοζυγίων (Φ.Ι. & Μ.Ι.) που τις προσδιορίζουν. Η «ελκυστικότητα» των Νομών όπως αποτυπώνεται στα Μεταναστευτικά τους Ισοζύγια διαφοροποιείται σημαντικά, όπως διαφοροποιείται εξ ίσου σημαντικά και το αποτέλεσμα της ζυγαριάς γεννήσεις- θάνατοι. Η ζυγαριά αυτή (Φ.Ι.) επηρεάζεται κυρίως από την κατανομή του πληθυσμού κάθε νομού ανά ηλικία (δηλ. το ποσοστό των 65 ετών και άνω – βλ. γήρανση – και το ποσοστό των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας), καθώς οι διαφορές ανάμεσα στους νομούς τόσο της θνησιμότητας (μέσος όρος ζωής) όσο και της γονιμότητάς (μέσος αριθμός παιδιών/ γυναίκα) είναι πολύ μικρές συγκρινόμενες με αυτές των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.

Πηγή: Ναυτεμπορική