Διπλωματικό επεισόδιο σημειώθηκε στο δείπνο των ηγετών καθώς ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης αποφάσισε να μην παραστεί στο δείπνο που οργάνωσε ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου της Κωνσταντινούπολης.

Σύμφωνα με πληροφορίες του ΣΚΑΪ, ο κ. Αναστασιάδης όταν πληροφορήθηκε ότι καλεσμένος ήταν ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί αποφάσισε να μην λάβει μέρος στο δείπνο που διοργανώθηκε στο παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ.

Δείτε το βίντεο από τον ΣΚΑΪ:

enikos.gr

Το ηγετικό του προφίλ επιχειρεί να δημιουργήσει και να ενισχύσει στο εξωτερικό ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας σειρά επαφών με Ευρωπαίους ηγέτες, οικοδομώντας τις σχέσεις εμπιστοσύνης με τον ξένο παράγοντα.

Η αρχή θα γίνει την προσεχή Τρίτη στο Παρίσι, όπου θα συναντηθεί με το Γενικό Γραμματέα του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία στην έδρα του Οργανισμού στη γαλλική πρωτεύουσα.

Με το πέρας της ιδιωτικής συνάντησης των δύο αντρών θα γίνει δίωρη συνάντηση εργασίας μεταξύ των αντιπροσωπιών της Ν.Δ. και του ΟΟΣΑ, παρουσία Μητσοτάκη και Γκουρία, αντίστοιχα.

Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας αυτής η αντιπροσωπεία την Ν.Δ. θα ενημερωθεί για την παρούσα κατάσταση όσον αφόρα το «Κοινό Έγγραφο Συνεργασίας» μεταξύ ΟΟΣΑ και Ελλάδος που υπογράφηκε το Μάρτιο του 2015. Ειδικότερα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αντιπροσωπεία της Ν.Δ. αποτελεί η όποια πρόοδος έχει συντελεστεί μέχρι σήμερα και τα επόμενα βήματα που σχεδιάζονται όσον αφορά την αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως επίσης για την όποια συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και ΟΟΣΑ στα θέματα διαφάνειας και στα θέματα αξιολόγησης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον πρόεδρο της Ν.Δ. αποτελεί η παρουσίαση από πλευράς ΟΟΣΑ του προγράμματος «New Approaches του Economic Challenges». Ως παγκόσμιος οργανισμός, ο ΟΟΣΑ θεωρεί πως πρέπει να αντλήσει μαθήματα από τη διαχείριση της παγκόσμιας κρίσης τα τελευταία χρόνια και να δει ξανά από μηδενική βάση το αναλυτικό πλαίσιο και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για το πώς μια χώρα μπορεί να επιτύχει βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία θα επιφέρει πρόοδο για τους πολίτες της.

Σύμφωνα με την ηγεσία της Ν.Δ. είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η νέα προσέγγιση του ΟΟΣΑ, η οποία θεωρεί ότι απαιτείται μια ευρύτερη θεώρηση της σχέσης της οικονομίας μιας χώρας με τους θεσμούς που διαμορφώνονται από την ιστορία, τις κοινωνικές τάσεις και τις πολιτικές επιλογές. «Μια τέτοια θεώρηση, μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικές ειδικά διαμορφωμένες για τις ανάγκες μιας χώρας και τις δυνατότητες που αυτή έχει» λένε στο επιτελείο του Κυρ. Μητσοτάκη.

Η αποστολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αποτελείται από τον πρόεδρο του κόμματος, τον αντιπρόεδρο Κωστή Χατζηδάκη και τον καθηγητή Γιώργο Πρεβελάκη, μέλος της Επιτροπής Προγράμματος της Ν.Δ. και πρώην Πρέσβη της Ελλάδας στον Διεθνή Οργανισμό.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο Παρίσι, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα έχει επίσης κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον υπουργό Οικονομίας της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν που δημιούργησε ένα κόμμα μεταξύ της δεξιάς και της αριστεράς με κεντρώα και μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά, αλλά και με τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας και Πρόεδρο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος Νικολά Σαρκοζί.

Στον απόηχο της ψήφισης των νέων μέτρων και αφού έχει κλείσει η αξιολόγηση της κυβέρνησης με τους πιστωτές, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα βρεθεί στις 30 Μαΐου στο Λουξεμβούργο, όπου θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με αφορμή τα 40 χρόνια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μέλος του οποίου είναι και η ΝΔ.

Στο περιθώριο της εκδήλωσης, σχεδιάζεται να έχει πολλές συναντήσεις, ανάμεσα στις οποίες και με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μάρκελ, τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, που θα δώσουν επίσης το παρών στην εκδήλωση.

Αντίστοιχες συναντήσεις ο πρόεδρος της ΝΔ θα έχει και μέσα στον Ιούνιο, όταν θα επισκεφθεί δύο τουλάχιστον φορές τις Βρυξέλλες, με βάση τον σημερινό προγραμματισμό, ενώ προετοιμάζεται και επίσκεψή του στη Μόσχα.

Αυτή την περίοδο, καταβάλλεται προσπάθεια από την ηγεσία της Ν.Δ. να εξηγήσουν στους κεντρικούς παράγοντες του ΕΛΚ τη στάση του κόμματος στα κρίσιμα νομοσχέδια, καθώς σε Βρυξέλλες και Βερολίνο δεν κατανοούν πλήρως τους λόγους που η αξιωματική αντιπολίτευση αντιτάσσεται στη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές. Σε μεγάλο βαθμό ο Κυρ. Μητσοτάκης και κεντρικά πρόσωπα της Ν.Δ. όπως η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Κ. Χατζηδάκης έχουν ενημερώσει σχετικά την ηγεσία του ΕΛΚ, αλλά υπάρχει και μεγάλη συζήτηση για την κίνηση του κόμματος να ζητήσει εκλογές.

parapolitika.gr

 

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί, ποιο είναι το ποσό που εισπράτουν ως μισθό οι ηγέτες της Ευρώπης και όχι μόνο; Σε ποια θέση βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας; Τα παρακάτω διαγράμματα δίνουν απάντηση σε όλα αυτά, δίνοντας αναλυτικά τους μισθούς. Πιο ακριβοπλήρωμένος είναι ο Γιούνκερ, ο Τουσκ, ο Μπετέλ (Λουξεμβούργο) και η Μέρκελ. Ο Αλέξης Τσίπρας με 85.479 ευρώ μισθό το χρόνο βρίσκεται στην 15η θέση. 





Δεύτερος πίνακας της Eurostat δείχνει το ωρομίσθιο των ηγετών συγκρινόμενο με το μέσο κόστος εργασίας στη χώρα. Εδώ ο Ελληνας πρωθυπουργός σκαρφαλώνει στην 9η θέση.



Επίσης η ιστοσελίδα statista δημοσιεύει πόσα χρήματα βάζουν στην τσέπη τους οι 12 κορυφαίοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί του πλανήτη. Το αξιοπερίεργο είναι στην κορυφή της λίστας, όπου ο Λι Χσιενγκ Λουνγκ της Σιγκαπούρης, λαμβάνει ως καταγεγραμμένο μισθό πάνω από ένα εκατομμύριο λίρες ετησίως, ενώ ο δεύτερος Μπαράκ Ομπάμα, μόλις 269.690 λίρες! Ουραγός της λίστας είναι ο Κινέζος ηγέτης Σι Ζινπίνγκ με ετήσιο εισόδημα 14.836 λίρες.


protothema.gr

 

Ανάμεσα στους ηγέτες με... σιδηρά πυγμή περιλαμβάνονται ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Κινέζος ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, ο Ρώσος Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και ο Αιγύπτιος Φατάχ αλ Σίσι. Από τη λίστα απουσιάζει το όνομα του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Όμπαμα.

Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.

Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.

«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.

Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».

Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.

Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.





Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.



Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.

Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.



Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.

Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.

Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.

zougla.gr