(ας θυμηθουμε ένα σημαντικο Ελληνα του 20ου αι.)        
20 XΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε το 1925 στην Ξάνθη και πέθανε 15-6-1994 στην Αθήνα.
A.    Η τελευταία φορά που ο Χατζιδάκις ανέβηκε στη σκηνή ήταν στις 22 Φεβρουαρίου 1993 για να διευθύνει την Ορχήστρα των Χρωμάτων, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μια συναυλία αφιερωμένη σε ένα… «ανεπίκαιρο» θέμα: Στον αγώνα ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό!
21 χρόνια πριν…
Μ. Χατζιδάκις: «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και   αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση -εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική “παράδοση” η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.(…). Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή “λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων” σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες».
Μ. Χατζιδάκις: «Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός»
Μ. Χατζιδάκις: «Ο πατριωτισμός των φασιστών έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»...
Μ. Χατζιδάκις: «Ταξίδεψα πολύ – γράφει - και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πως η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι Έλληνες σοβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές».
Μ. Χατζιδάκις:  «Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος».
B.  Το 1948 και σε ηλικία 23 ετών, ο Μάνος Χατζιδάκις, σε διάλεξη που δίνει με αφορμή το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου του οποίου έχει γράψει τη μουσική, αποκαλύπτει την αξία και τον πλούτο που κρύβουν τα ρεμπέτικα και γενικότερα τα παλιά λαϊκά μας τραγούδια. Παράλληλα επισημαίνει ότι τα "Ελαφρά Τραγούδια" της εποχής εκείνης δεν έχουν ελληνικό χαρακτήρα και υπογραμμίζει την ανάγκη να στραφεί το ελληνικό κοινό στα παλιά λαϊκά τραγούδια, που τα θεωρεί γνήσια και αυθεντικά.
Δέκα χρόνια αργότερα και αφού ο Μάνος Χατζιδάκις είχε ήδη πυροδοτήσει το μηχανισμό μιας μουσικής επανάστασης στην Ελλάδα, η οποία θα εκτοξεύσει το ελληνικό τραγούδι σε μία από τις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως. Έτσι, οι Μάνος Χατζιδάκις και Μίκης Θεοδωράκης, σπάνε το τσόφλι θα λέγαμε και από μέσα ξεπηδάει αναγεννημένη η καθαρή ελληνική μουσική, βαπτισμένη από τη βυζαντινή, δημοτική και λαϊκή μας παράδοση.
Συνολικά, ως το θάνατό του το έτος 1994 είχαν κυκλοφορήσει περισσότεροι από 110 δίσκοι του στην ελληνική αγορά.
Το 1948 "Για μια μικρή λευκή αχιβάδα". "O Ματωμένος Γάμος" Το 1949-50 γράφει το χορόδραμα "Έξι λαϊκές ζωγραφιές", "To καταραμένο φίδι". Ακολουθεί "Ο κύκλος CNS" το (1954), Το 1957 "Παραμύθι χωρίς όνομα" καθώς και το έργο του Μπρεχτ "O κύκλος με την κιμωλία". Από το 1960 ως το 1970 γράφει διάφορα έργα για θέατρο ή κινηματογράφο όπως "Η κλέφτρα του Λονδίνου", "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε", "Βάκχες", "Καίσαρ και Κλεοπάτρα","Οδός ονείρων", "Αμέρικα – Αμέρικα", "Οι ήρωες", "Το παραμύθι του Μάρλετ". Επίσης γράφει και έργα με αυτόνομα τραγούδια όπως "Ο Καπετάν Μιχάλης", "Δεκαπέντε Εσπερινοί", "Το χαμόγελο της Τζοκόντας". Ακολουθούν "O μεγάλος ερωτικός", "Αθανασία", "Ρωμαϊκή αγορά", "Λαϊκή αγορά", "Για την Ελένη", "Αντικατοπτρισμοί" και άλλα. Δημιούργησε μία δισκογραφική εταιρία με την επωνυμία "Σείριος" προωθώντας νέους καλλιτέχνες, όπως επίσης και την "Ορχήστρα των Χρωμάτων" το 1989 με την οποία παρουσίασε πάρα πολλά έργα.
Διοργάνωσε παράλληλα μία σειρά από καλλιτεχνικές εκδηλώσεις όπως τον "Μουσικό Αύγουστο" το 1981 – '82 στο Ηράκλειο και τους "Αγώνες Τραγουδιού" στην Κέρκυρα το Σεπτέμβριο του 1981 και 1983.  Βιβλιογραφία: Κώστας Μυλωνάς (Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 2).

Για την αντιγραφή Νίκος Μυλωνάς

Eν μέσω της εκλογικής ανόδου της Χρυσής Αυγής, ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει το αντιφασιστικό και βαθιά πολιτικό έργο του Κλάους Μαν και μιλάει για τη δραματική επικαιρότητά του και όχι μόνο
Στην κορύφωση του φασισμού στη Γερμανία, οι Ναζί ζήτησαν από τον διευθυντή του Θεάτρου του Αμβούργου να χωρίσει τη γυναίκα του γιατί ήταν Εβραία. Εκείνος δεν δέχθηκε, κλείστηκαν στο σπίτι, ήπιαν δηλητήριο και άνοιξαν το γκάζι για να σιγουρέψουν την αυτοχειρία τους.

«Θα πεθάνουμε και δεν θα έχουμε κάνει τίποτε» αναφωνεί εκείνος. «Σε κάποια χρόνια ίσως κάποιοι σκεφτούν πώς πεθάναμε, ίσως μας θυμηθούν για λίγο» λέει εκείνη. Η δραματική σκηνή είναι από το «Μεφίστο» του Κλάους Μαν. Και η επιλογή του σκηνοθέτη Νίκου Μαστοράκη να ανεβάσει το έργο σε διασκευή Αριάν Μνουσκίν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τέμνεται με τη δραματική επικαιρότητα της ανόδου του φασισμού στη χώρα μας.

«Μου το πρότειναν. Δέχθηκα με χαρά γιατί έχει να κάνει με το σήμερα. Θέτει ερωτήματα, είναι ένα πολιτικό έργο. Με απασχολεί τι συμβαίνει στον κόσμο και νιώθω πως έχουμε κρίση της πρακτικής του καπιταλισμού. Ενα από τα συμπτώματα είναι και ο φασισμός σε όλη την Ευρώπη. Πρόσφατα ξήλωσαν τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου της Βουδαπέστης γιατί είναι ομοφυλόφιλος» σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Μαστοράκης στο ρετιρέ της Πλατείας Αμερικής όπου διαμένει, με το «Ολα για τη μητέρα μου» του Αλμοδόβαρ πάνω στο τραπέζι και το «Φιλουμένα Μαρτουράνο» που ανεβάζει τον χειμώνα με την Ελένη Ράντου.

«Το 16% της Χρυσής Αυγής είναι πάρα πολύ, δεν είναι περιθώριο, είναι κυρίαρχο. Οι άνθρωποι που τους ψηφίζουν δεν είναι μόνο αμόρφωτοι. Συχνά είναι και κακοί. Το κακό είναι να επιβουλεύεσαι τον άλλο, να μη θέλεις την ανθρώπινη ύπαρξη. Και είμαστε κακοί όταν αφεθούμε στην εκδικητικότητά και στον θυμό μας. Μόνο ο πολιτισμός μάς έχει ηρεμήσει, τώρα όμως υποχωρεί και ο κόσμος έχει υποστεί πλύση κυρίως από το Ιντερνετ και τις ανεξέλεγκτες πληροφορίες και ομαδοποιήσεις που ευδοκιμούν σε αυτό».

Ο Νίκος Μαστοράκης δεν μασάει τα λόγια του για το φαινόμενο: «Τα κόμματα αυτά πρέπει να απαγορεύονται. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς ένα κόμμα δεξιό ή ακροδεξιό, είναι εγκληματικό, είναι κτήνη».
Το «Μεφίστο» του πιάνει το θέμα μέσω μιας ομάδας ηθοποιών που μετασχηματίζονται στο φόντο της ανόδου του φασισμού στη μεσοπολεμική Γερμανία. Ο ίδιος έστειλε ένα μέιλ στην Μνουσκίν ότι θα ακολουθήσει τη διασκευή της - με μία διαφορά: «Αποκαλύπτω την ομοφυλοφιλία του πρωταγωνιστή, που είναι ο ηθοποιός Γκούσταβ Γκρίντγκενς, ο οποίος για να συνεχίσει την καριέρα του ξεπούλησε την ψυχή του στον ναζισμό. Ο ίδιος ο Κλάους Μαν ήθελε να το κάνει, αλλά του το απαγόρευσε ο εκδότης. Ο Μαν ήταν ο ίδιος ακτιβιστής ομοφυλόφιλος, αλλά όταν πήγε στον εκδότη του αυτός τρόμαξε. Είναι ενδιαφέρον πως και η Μνουσκίν όταν το ανέβασε (ιεραρχώντας την επενέργεια του φασισμού σε μια ομάδα και όχι απλώς στον πρωταγωνιστή, όπως είναι το αρχικό κείμενο) αποσιώπησε το γεγονός της σεξουαλικής ταυτότητας του ηθοποιού, ενώ αντίθετα αποτύπωνε την ομοφυλοφιλία της Ερίκα Μαν με την οποία αυτός είχε παντρευτεί. Σήμερα όμως, βλέποντας και την ομοφοβία σε Ρωσία κι αλλού ας πούμε, θεώρησα πως πρέπει να το αλλάξω» σημειώνει ο Μαστοράκης.

Δηλωμένος ομοφυλόφιλος ο ίδιος στην πιο δύσκολη εποχή του '70, έφαγε το κόστος των επιλογών του πριν να φτάσει στο σήμερα της σκηνοθετικής του δράσης. Ηταν τότε που εκδιώχθηκε από το Θέατρο Τέχνης γι' αυτό ακριβώς το θέμα: «Ο Κάρολος Κουν και οι πέριξ στο Θέατρο Τέχνης ήταν ομοφοβικοί. Δεν σου επιτρεπόταν να το δείξεις. Ο Τσαρούχης που το δήλωνε με διάφορους τρόπους έκανε έξαλλο τον Κουν. Το έχω ζήσει αυτό». Χαμογελά και χαϊδεύει τον γάτο του Μήτσο. Δεν μιλάει συχνά, αποδρά για μήνες στην Ασία («ιδιόρρυθμη ψυχανάλυση» το λέει) και σκέφτεται πολύ τώρα που αγγίζει τα εξήντα. Ενα είδος ασκητή που διαμένει στο κέντρο της πόλης, περιζήτητος, αν και δείχνει απόμακρος από το σινάφι του, παρά τα πολλά χρόνια ως ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Εζησε δέκα χρόνια στη Βιέννη, συνέπραξε με τον Λευτέρη Βογιατζή, ταξίδεψε και έκανε τη θητεία του σε σκυλάδικα της «κάτω νύχτας» όπως ομολογεί (δεν χρησιμοποίησε τυχαία ψαγμένο λαϊκό τραγούδι πέρυσι στο έργο «Γύρος του θανάτου» στο ΚΒΘΕ πάνω στο ομώνυμο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη που αφορούσε την υπόθεση Παγκρατίδη). Αν πέρυσι δημιούργησε αίσθηση με την «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπρεχτ, φέτος επιμένει πολιτικά.

«Σήμερα γίνεται ελάχιστο πολιτικό θέατρο. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που είναι στα πράγματα μπάφιασαν από την πολιτικοποίηση της Μεταπολίτευσης και του στρατευμένου θεάτρου και τo θεωρούν πασέ. Κι όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Σήμερα στην Ευρώπη η τάση είναι όσο πιο γυμνά και πιο πολιτικά τα έργα».

Καυστικός, δεν αφήνει απ' τα βέλη του ευρύτερα θέματα: «Σε κανέναν φορέα πολιτισμού σήμερα δεν υπάρχει πολιτική κατεύθυνση. Φοβάται ο καθένας να μιλήσει εναντίον εκείνου που τον διόρισε. Εδώ έχουμε έναν υποτιθέμενο υπουργό Πολιτισμού που δεν έχει αρθρώσει λέξη περί τέχνης. Είναι σαν να ανοίξει κάποιος ένα μπακάλικο και να πουλάει όπλα ή ποντικοφάρμακα. Σαν να το κάνουν επίτηδες και βάζουν τον πιο άσχετο» συμπληρώνει.

Τώρα ετοιμάζεται να υποδεχθεί το κοινό για το «Μεφίστο». Μοιάζει ήρεμος. Βρίσκεται στην τελική ευθεία, μένουν λίγες ημέρες για το ανέβασμα της παράστασης. Απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά λειτουργούν γραφεία της Χρυσής Αυγής. «Δεν φοβάστε» τον ρωτώ. «Δεν φοβάμαι. Μήπως ξέρουν, μωρέ, οι φασίστες τι σημαίνει "Μεφίστο";».

Για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών
Ο Νίκος Μαστοράκης έχει τις αντιρρήσεις του και για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών: «Ο Γιώργος Λούκος είναι υπέροχος και καλός οργανωτής. Οταν του έδιναν λεφτά έκανε σημαντικά φεστιβάλ. Φέτος όμως επικρατεί το μότο "κάνε κι εσύ θέατρο, μπορείς". Το Φεστιβάλ πρέπει να είναι το έκτακτο που μέσα στη ροή σού δίνει το παραπάνω, ενώ τώρα θα δούμε ό,τι βλέπουμε όλο τον χρόνο σε σύνοψη. Θα έπρεπε να δοθούν περισσότερα λεφτά σε λιγότερους».

Πηγή: tanea.gr

Στρατιωτικό κίνημα αριστερών αξιωματικών στην Πορτογαλία, που οδήγησε στην κατάλυση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας, μετά 48 χρόνια. Εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1974 και ήταν σχεδόν αναίμακτο, με τέσσερις μόνο νεκρούς. Έμεινε στην ιστορία ως «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» («Revolucao dos Cravos» στα πορτογαλικά), επειδή πολλοί κυβερνητικοί στρατιώτες είχαν τοποθετήσει στις κάννες των όπλων τους γαρύφαλλα, με την προτροπή των εξεγερμένων κατοίκων.

Η Πορτογαλία από τις 26 Μαΐου 1926 κυβερνιόταν δικτατορικά, από τους στρατιωτικούς, που είχαν ανατρέψει το εύθραυστο δημοκρατικό καθεστώς. Στους κόλπους της χούντας αναδείχθηκε η προσωπικότητα του καθηγητή οικονομικών Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ, ο οποίος κυβέρνησε από το 1932 έως το 1968, όταν λόγω εγκεφαλικού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εξουσία. Ο Σαλαζάρ δημιούργησε το «Νέο Κράτος», ένα καθεστώς με πολλά στοιχεία φασισμού. Τον διαδέχθηκε ο καθηγητής Νομικής Μαρσέλο Καετάνο, ο οποίος κυβέρνησε ως το 1974, όταν ανετράπη από τους στρατιωτικούς.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70, η Πορτογαλία αιμορραγούσε οικονομικά. Η προσπάθεια διατήρησης της αποικιακής της δύναμης απορροφούσε το 40% του προϋπολογισμού. Κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους στρατιωτικούς, που ήταν δυσαρεστημένοι από την πορεία της χώρας και την επαγγελματική τους εξέλιξη, συγκρότησαν το «Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων», με σκοπό να αλλάξουν την κατάσταση.

Με απόλυτα συνωμοτικό τρόπο και κάτω από τη μύτη της δικτατορίας Καετάνο, αποφάσισαν να κινηθούν δυναμικά το ξημέρωμα της 25ης Απριλίου 1974, με αρχηγό τον ταγματάρχη Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο. Τα συνθηματικά της εξέγερσης θα ήταν δύο τραγούδια. Το πρώτο με τίτλο «Μετά το Αντίο» («E depois do adeus»), με ερμηνευτή τον Πάουλο ντε Καρβάλιο, εκπροσωπούσε τη χώρα στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, που γινόταν αργά το βράδυ της 24ης Απριλίου και αποτέλεσε το γενικό πρόσταγμα για τους πραξικοπηματίες. Το δεύτερο τραγούδι με τίτλο «Γκράντολα, μελαψή πόλη» («Grandola, Vila Morena») του αντιστασιακού τραγουδιστή Ζέκα Αφόνσο, ακούστηκε στις 12:20 τα ξημερώματα από το κρατικό ραδιόφωνο, δίνοντας το έναυσμα της εξέγερσης.

Έξι ώρες αργότερα, το δικτατορικό καθεστώς είχε σχεδόν καταρρεύσει. Οι χιλιάδες κόσμου, που, εν τω μεταξύ, είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους της Λισαβόνας, προέτρεψαν τους κυβερνητικούς στρατιώτες να ενωθούν με τους επαναστάτες και να βάλουν στις κάννες των όπλων τους από ένα κόκκινο γαρύφαλλο, που την εποχή της άνοιξης αφθονούν στην Πορτογαλία. Ο δικτάτορας Καετάνο αργά το απόγευμα αναχώρησε για τη Βραζιλία και δεν επέστρεψε ποτέ στη χώρα, μέχρι το 1980 που πέθανε.

Τη διακυβέρνηση της Πορτογαλίας θα αναλάβει για τα επόμενα δύο χρόνια η επταμελής «Χούντα Εθνικής Σωτηρίας», με επικεφαλής τον στρατηγό Αντόνιο Ριμπέιρο ντε Σπίνολα. Την περίοδο αυτή δόθηκε στους κόλπους της σκληρή μάχη για την εξουσία μεταξύ αριστερών και δεξιών αξιωματικών. Η επικράτηση των μετριοπαθών δυνάμεων οδήγησε στο σημαδιακό 1976. Το έτος αυτό ψηφίστηκε το νέο δημοκρατικό Σύνταγμα κι έγιναν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές, που ανέδειξαν στην Προεδρία τον στρατηγό Αντόνιο Ραμάλιο Εάνες και στην πρωθυπουργία τον σοσιαλιστή Μάριο Σοάρες. Η Πορτογαλία μπήκε οριστικά σε δημοκρατική ρότα και το 1986 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ως άμεσο αποτέλεσμα της επικράτησης των επαναστατών ήταν η διάλυση της αποικιοκρατικής Πορτογαλίας. Η Γουϊνέα - Μπισάου κέρδισε την ανεξαρτησίας της το 1974 κι ένα χρόνο αργότερα η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, το Σάο Τομέ ε Πρίνσιπε και τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. Η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» προκάλεσε το «τρίτο κύμα του εκδημοκρατισμού», όπως το ονόμασε ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Χάντιγκτον, που εξαπλώθηκε στην Ελλάδα (24 Ιουλίου 1974), την Ισπανία (1975) και τη Λατινική Αμερική.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr

Επισκεφτήκαμε τον συνοικισμό τους δίπλα στα σφαγεία.
Ζουν σε χάρτινα και ξύλινα παραπήγματα. Κάπου βρήκαν τα γνωστά από το παρελθόν ΕΛΕΝΙΤ-αμιαντόπλακες και με αυτά έχουν επενδύσει τα καταλύματα τους.
-Είναι καρκινογόνα, πρέπει να τα απομακρύνετε με προσοχή.
-Μας είναι χρήσιμα. Έτσι κι αλλιώς από καρκίνο πεθαίνουμε.
-Ποια είναι τα προβλήματα σας εδώ;
-Ακόμη να γίνουν οι 2 τουαλέτες. Ευτυχώς μας έβαλαν νερό από τα σφαγεία.
Τα παΐδια μας δεν πάνε σχολειό. Κάτι πήγε να γίνει αλλά σταμάτησε την δεύτερη μέρα.
-Έρχεται περιοδικά κοινωνική λειτουργός σε επαφή μαζί σας για τα προβλήματα σας;
-Δεν ήρθε ποτέ.
-Σας επισκέπτεται κάπου κάπου γιατρός;
-Όχι αλλά πάμε στο νοσοκομείο και μας φέρονται καλά.
-Με δουλειά τι κάνετε;
-Οι άνδρες στα παλιοσίδερα, στα αλουμίνια και στα ψυγεία. Οι γυναίκες στην ζητιανιά. Περιμένουμε εδώ και χρόνια την κοινσεπ της ανακύκλωσης όπου μας είπαν ότι θα μας πάρουν.
- Σε όλο τον κόσμο οι ομοεθνείς σας έχουν προβλήματα με ρατσιστικές συμπεριφορές. Είναι η παγκόσμια μέρα τσιγγάνων. Εσείς τι σκέπτεστε;
-Καταλαβαίνουμε ότι ενοχλούμε τον κόσμο με τον τρόπο που ζούμε. Ζητήσαμε να γίνει περίφραξη του καταυλισμού και να φυτέψουμε γύρω-γύρω δένδρα να μην φαινόμαστε. Περνούν ντόπιοι αλλά και πολλοί τουρίστες. Δεν θέλουμε να δημιουργούμε προβλήματα. Θέλουμε να ζούμε ήσυχα με ψηλά το κεφάλι. Δεν θέλουμε να μας βρίζουν!
-Να μεταφέρουμε κάτι στην Δημοτική Αρχή; Να γράψουμε κάτι στις εφημερίδες;
- Όλα είναι γνωστά. Πριν δυο μέρες είδαμε πάλι τον Αντιδήμαρχο! Περιμένουμε.

Θυμίζουμε:
1.    ψήφισμα του ΟΗΕ  Αύγουστος 1977: ‘’Έκκληση προς όλες τις χώρες όπου κατοικούν Ρομά να τους παραχωρήσουν όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνει ο υπόλοιπος πληθυσμός. Σε πολλές χώρες υπάρχουν διάφορα εμπόδια για την εφαρμογή των ατομικών, πολιτικών κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων των ατόμων που ανήκουν στους Ρομά. Συνθήκες αποκλεισμού από βασικές δομές της υγείας. Αναλφαβητισμός των παιδιών Ρομά. Καταυλισμοί γκέτο με επιδεινούμενες σύγχρονες διαβίωσης σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης
2.    ΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΡΟΜΑ: Στις 2 Αυγούστου του 1944, Παγκόσμια μέρα του άγνωστου ολοκαυτώματος των Ρομά από τους Ναζί που οδήγησαν 4000 Ρομά κυρίως παιδιά στους θαλάμους αερίων.

Συμπαράταξη Ελπίδας

Καλεσμένη εχθές το βράδυ στα "Καρντάσιανς" ήταν η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη.
Η Λιάνα μίλησε για όλα έξω από τα δόντια, αναφέρθηκε στον φασισμό και που οφείλεται, για τα λάθη που έχει κάνει στην ζωή της και για την σοβαρότητα που τους αποδίδει.
Αναφέρθηκε για το κύρος του ΚΚΕ, για την Ευρώπη και τον καπιταλισμό.
Μεγάλη έμφαση έδωσε στον Αλέξη Τσίπρα όπου χαρακτηριστικά ανέφερε «Πουλάει περισσότερες ψευδαισθήσεις λόγο του φαίνεσθαι».