Για τον πλέον δυσάρεστο λόγο θα μείνει στην Ιστορία το 2015, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης, ήταν το χειρότερο έτος σε ό,τι αφορά στις ανθρώπινες απώλειες στα νερά της Μεσογείου.

Με ανακοίνωση που εξέδωσε, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης γνωστοποίησε ότι τους προηγούμενους δώδεκα μήνες, 3,771 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη.

Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της τραγωδίας, κάθε μέρα του 2015, χάνονταν δέκα ζωές. Και συνολικά, καταγράφηκαν 492 θάνατοι περισσότεροι από το 2014.«Το γεγονός ότι μέσα στο 2015 χάθηκαν τόσες ανθρώπινες ζωές είναι σοκαριστικό και αδικαιολόγητο. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να δράσει άμεσα για να μην συνεχιστεί αυτή η κατάσταση», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο διευθυντής του Οργανισμού, Ουίλιαμ Σουίνγκ.
Το ακόμα πιο δυσάρεστο είναι πως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κάτι θα αλλάξει. Την Τρίτη, 24 άνθρωποι πνίγηκαν ανοιχτά της Τουρκίας στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με δημοσίευμα του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Anadolu, τα θύματα προέρχονταν από το Ιράκ, την Αλγερία και τη Συρία.

Ο τραγικός απολογισμός αποτελεί συνέπεια και της ιδιαίτερα αυξημένης μεταναστευτικής τάσης που παρατηρήθηκε το 2015.

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, ο αριθμός των ατόμων που εισήλθαν στην Ευρώπη διά ξηράς και θαλάσσης ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο.
Ο χειρότερος μήνας από πλευράς απωλειών ήταν ο Απρίλιος (1.250 θάνατοι), κυρίως λόγω του πολύνεκρου ναυαγίου που σημειώθηκε ανοιχτά της Λιβύης, όταν περίπου 800 άνθρωποι χάθηκαν στα νερά της Μεσογείου.

Deaths of migrants on the Mediterranean hit record numbers in 2015

Tim Hume by CNN

Σε αυτό το βίντεο που ακολουθεί θα δείτε ένα έξυπνο κόλπο από ένα πεζοναύτη προκειμένου να αποφύγει το πνιγμό μέσα στην θάλασσα. Δείτε πως φτιάχνει ένα αυτοσχέδιο σωσίβιο μέσα σε λίγα λεπτά, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο για τη ζωή κάποιου που ίσως δεν γνωρίζει κολύμπι.

Όπως θα δείτε και μόνοι σας, ο πεζοναύτης με το όνομα Mike έχει βουτήξει στη θάλασσα μόνο με το παντελόνι του. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να έχει τίποτα άλλο μαζί του, καθώς αυτό του φθάνει. Αρχικά, βγάζει το παντελόνι και κάνει δύο σφιχτούς κόμπους με τα μπατζάκια. Κλείνει το φερμουάρ και αφού γυρίσει το παντελόνι προς την μεριά της θάλασσας, περνάει το παντελόνι από το λαιμό του, όπως ένα κανονικό σωσίβιο.

Τέλος, χτυπά με το χέρι του τουλάχιστον τρεις φορές στη θάλασσα, και το παντελόνι γεμίζει αέρα. Δεδομένου ότι το παντελόνι είναι βρεγμένο, είναι δύσκολο να διαφύγει ο αέρας. Τέλος, ρυθμίζει το σωματικό του βάρος και αν χρειαστεί να ξαναγεμίσει το παντελόνι με περισσότερο αέρα επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία.
Δείτε το βίντεο:

newsit.gr

Καθημερινά τα στελέχη του Λιμενικού που υπηρετούν στα νησιά του βορείου Αιγαίου και στα Δωδεκάνησα δίνουν μάχη με το χρόνο προκειμένου να σώσουν πρόσφυγες που κινδυνεύουν. Σε αρκετές περιπτώσεις το καταφέρνουν. Σε κάποιες άλλες όχι.

Και όταν επιστρέφουν πίσω στις ελάχιστες ώρες ξεκούρασης θα πρέπει να δώσουν έναν άλλο «αγώνα». Συνήθως μέσα τους. Συνήθως μόνοι τους για να μην επιβαρύνουν τους οικείους τους και χωρίς καμία ψυχολογική υποστήριξη. Να καταπολεμήσουν τις άσχημες σκέψεις, τους «εφιάλτες» που τους προκάλεσε μια ακόμη επιχείρηση έρευνας – διάσωσης που δεν είχε αίσιο τέλος. Ειδικά όταν ανάμεσα στα θύματα είναι παιδιά και βρέφη.

Και αυτό θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν πριν αντικρύσουν ή μιλήσουν στο τηλέφωνο με τους δικούς τους ανθρώπους. Όπως λένε ο πιο συχνός τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων είναι να μην συζητούν για αυτά τα γεγονότα. Μια τακτική που συνήθως ακολουθούν εθελοντές διασώστες, δύτες ακόμα και ιδιώτες που εμπλέκονται σε διασώσεις προσφύγων.

Και σημειώνουν ότι το ψυχικό «φορτίο» που κουβαλούν είναι μεγάλο και ολοένα και πιο βαρύ μέρα με τη μέρα. Αλλά επειδή δεν υπάρχει χρόνος για ψυχολογική ξεκούραση επιστρέφουν κάθε φορά στην υπηρεσία τους για να δώσουν νέες μάχες. Νιώθουν άγχος για να φτάσουν και να σώσουν έγκαιρα πρόσφυγες που κινδυνεύουν και τα επόμενα δυνατά συναισθήματα εναλλάσσονται ανάλογα με το αποτέλεσμα της επιχείρησης. Χαρά και ανακούφιση εάν όλα έχουν πάει καλά. Πόνος και απογοήτευση εάν υπάρχουν θύματα.

Ψυχολόγοι αναφερόμενοι στο θέμα σημειώνουν ότι: «Οι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές με τις συνακόλουθες απώλειες ανθρώπινων ζωών, πέραν της σωματικής κόπωσης του στελεχιακού δυναμικού, υποβάλλουν τα καταπονημένα στελέχη σε συχνό επιχειρησιακό στρες» και χαρακτηρίζουν ως μείζονος σημασίας «τη ψυχολογική στήριξη των λιμενικών που υπηρετούν στη «πρώτη γραμμή» έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά όχι μόνο τη στρεσσογόνο εμπειρία, αλλά και τις συνέπειές της στις καθημερινές, επαγγελματικές και επιχειρησιακές τους δραστηριότητες.»

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος (ΠΕΑΛΣ ) κ. Δημήτρης Σαιτάκης είχε θέσει και παλαιότερα το θέμα της ψυχολογικής υποστήριξης των συναδέλφων του και προτίθεται να το θέσει και στον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Θοδωρή Δρίτσα.

Μιλώντας στο «Βήμα» τόνισε ότι: «Τα στελέχη αυτά, σχεδόν καθημερινά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, έρχονται αντιμέτωπα με εικόνες που τα συγκλονίζουν και που είναι συχνά αποτρόπαιες. Καλούνται να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν την απόγνωση και το σπαραγμό ενηλίκων και παιδιών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι δε λίγες οι αποτρόπαιες σκηνές, οι οποίες ”τραυματίζουν” τον ψυχικό τους κόσμο, γεννούν αναπάντητα ερωτήματα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους και διάθεση μέσα στο εργασιακό, οικογενειακό και εν γένει κοινωνικό περιβάλλον που ζούνε».

Και πρόσθεσε: «Σε αυτά τα στελέχη η υπηρεσία έχει ευθύνη και χρέος να σταθεί δίπλα τους, να τα υποστηρίξει, να τα προσφέρει ανακούφιση, να συμπαρασταθεί στην αγωνία τους, στο φόβο και στα μπερδεμένα συναισθήματά τους. Η παροχή τακτικής ψυχολογικής υποστήριξης στα άτομα αυτά από κατάλληλο προσωπικό, είναι πολύ σημαντική και κρίνεται απαραίτητη.»

Το ΒΗΜΑ