Τελικά ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα για άλλη μια φορά στις κάλπες. Είναι η 8η φορά από το 2009 που πηγαίνουμε στις κάλπες με το ίδιο ερώτημα, 7 φορές με εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές και μία φορά με δημοψήφισμα χωρίς να είναι σε θέση το ελληνικό πολιτικό σύστημα να προσφέρει ένα βιώσιμο σχέδιο σωτηρίας της χώρας.

Μια σειρά κυβερνητικά στελέχη προετοίμαζαν το κλίμα για την διεξαγωγή εκλογών με διαδικασία εξπρές. Όχι μόνο από κομματικά στελέχη αλλά και από άλλους ακούγονται επιχειρήματα που τονίζουν τον ρόλο που θα παίξουν οι εκλογές «για δημοκρατική διέξοδο από τα προβλήματα» που δημιουργεί κυρίως η διαφοροποίηση μεγάλου αριθμού βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και οι εκπρόσωποι της Κομισιόν δήλωσαν ότι θα μπορούσε με τις εκλογές να διευρυνθεί η υποστήριξη στο Μνημόνιο 3! Εκτός τόπου και χρόνου, όπως και οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού που πιστεύουν ότι και χωρίς το αντιμνημονιακό προφίλ, χωρίς το ¼ των σημερινών βουλευτών του και χωρίς το 30-40% της οργανωμένης βάσης του, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα «σαρώσει» πάλι και …«μπορεί να πάρει και αυτοδυναμία»!

Οι ψηφοφόροι θα ακολουθήσουν χωρίς απώλειες τις μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Καταρχάς, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ αν και θα χάσει τη μισή οργανωμένη βάση και το πολιτικό προφίλ που τον εκτίναξε από το 3% στο 37%, θα καταφέρει όχι μόνο να κρατήσει το εκλογικό ποσοστό του αλλά και να το αυξήσει, στηριζόμενο στην αρνητική διάθεση της κοινωνίας απέναντι σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στην δημοσκοπική δημοφιλία (?) ενός πρωθυπουργού που δεν έσκισε το μνημόνιο, όπως υπόσχονταν, αλλά θα το (εξ)ασκήσει και μάλιστα στην πιο σκληρή εκδοχή του.

Φυσικά, όλα μπορεί να συμβούν σε μια χώρα όπου οι πολίτες αντί να επιλέγουν με πολιτικά κριτήρια, περιμένουν πάντα έναν σωτήρα εξ ουρανών, ακολουθούν τα συναισθήματά τους και, συχνά, αυτόν που τους μοιράζει τις πιο απίθανες υποσχέσεις (εδώ και ο Λεβέντης διεκδικεί - και με πιθανότητες - είσοδο όχι μόνο στην Βουλή αλλά και… στην κυβέρνηση).

Τα νέα αδιέξοδα θα προκύψουν αμέσως μετά τις εκλογές

Είτε όμως ο Αλ Τσίπρας καταφέρει να κερδίσει αυτοδυναμία είτε σχηματίσει κυβέρνηση με την συνεργασία Καμμένου-Λεβέντη είτε Θεοδωράκη-Καμμένου (ίσως και Λεβέντη), υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα να διαλυθεί ολοκληρωτικά μέσα στο επόμενο εξάμηνο.

Οι εκλογές τώρα, με δεδομένη την κατάσταση, θα επιφέρουν νέο πλήγμα στην οικονομία. Δεν θα επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Είναι πλέον φανερό ότι ένα μόνο κόμμα δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, ούτε καν μόνο τα κόμματα. Η κατάσταση σήμερα απαιτεί ευρύτερη συνεννόηση όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά κυρίως με τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς.

Η επίσημη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το γεγονός ότι οι εκλογές είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος για να ξεκαθαριστεί το πολιτικό τοπίο αλλά αυτό αφορά σχεδόν αποκλειστικά το εσωκομματικό τοπίο του κυβερνώντος κόμματος.

Με δεδομένο ότι σχεδόν κανένα κόμμα δεν προβλέπεται να έχει κέρδη από τις εκλογές, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να κυβερνήσει ακόμα και αν η κυβέρνησή του ήταν μειοψηφίας, στηρίζονταν, για παράδειγμα, από 115-120 δικούς της βουλευτές. Μπορούσε να έχει την υποστήριξη της κοινωνίας και την ανοχή των άλλων πολιτικών κομμάτων για το διάστημα μέχρι τουλάχιστον τον Νοέμβριο 2016, εφόσον μέσα από τον διάλογο είχε δεσμευθεί να προωθήσει ένα νέο κοινωνικό "συμβόλαιο" όπως αυτό που προτείναμε οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Μια λογική πρόταση από τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η χώρα χρειάζονταν και θα συνεχίσει να χρειάζεται μια περίοδο ηρεμίας ώστε να ανοίξει ένας ψύχραιμος διάλογος για το τι πρέπει να αλλάξουμε. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείναμε να υπάρξει ένας ουσιαστικός πολιτικός και κοινωνικός διάλογος με στόχο να διαμορφωθεί ένα Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο (μια συμφωνία με στόχους και μέτρα) που θα αφορά κυρίως στην αναζωογόνηση και αλλαγή της οικονομίας, στην δημιουργία θέσεων εργασίας και στην δραστική μείωση της φτώχειας. Αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να εξισορροπήσει τα σκληρά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου 3 #ΣΥΡΙΖΑ, αν συνοδεύονταν από δέσμευση όλων των κομμάτων για εκλογές μετά τον Νοέμβριο του 2016, αλλαγή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο (συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης του δώρου των 50 εδρών) καθώς και διευκόλυνση της συνεργασίας των κομμάτων προεκλογικά και μετεκλογικά αυστηρά όμως στη βάση προγραμματικών συμφωνιών.

Τώρα αυτά δεν θα γίνουν, αντιθέτως θα ανοίξει ένας νέος κύκλος αβεβαιότητας και σύγχυσης.

Μέχρι τώρα η κοινωνία δεν έχει συμμετάσχει στο όποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση αλλά στο τέλος είναι αυτή που πληρώνει τον βαρύ λογαριασμό. Τώρα πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο δημιουργικές κοινωνικές (και πολιτικές) δυνάμεις και να συνδιαμορφώσουν τουλάχιστον ένα μέρος των πολιτικών.

Εκλογές ως εκβιασμός, όχι ως δημοκρατική διέξοδος

Οι εκλογές εξπρές και μάλιστα με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο μόνο ως εκβιασμός μπορεί να εκληφθούν. Δεν θα βοηθήσουν τον πολιτικό διάλογο, οι εκλογείς δεν θα προλάβουν καν να συνειδητοποιήσουν ότι καλούνται να απαντήσουν σε ένα πανομοιότυπο ερώτημα για 8η φορά από το 2009 μέχρι σήμερα (ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές 2009, διπλές εθνικές 2012, ευρωεκλογές 2014, εθνικές 2015, δημοψήφισμα 2015 και τώρα εκλογές 2015). Ένα ερώτημα, όπως, στο οποίο κάθε φορά τα πολιτικά κόμματα της Βουλής (εκτός ΚΚΕ-ΧΑ) απαντούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκονταν ως προς την εξουσία. Μάλιστα, ΟΛΑ τα κόμματα εξουσίας αποδείχτηκαν ανίκανα να παρουσιάσουν ένα σοβαρό σχέδιο μεταρρυθμίσεων για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της χώρας.

Πολλοί είχαν προειδοποιήσει – μεταξύ άλλων και εμείς οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο ότι οι ιδεοληψίες που προέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρού, ισορροπημένου σχεδίου διεξόδου από την κρίση μέσα από οικολογικές, κοινωνικές, οικονομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις θα οδηγούσαν σε απότομη προσγείωση και ίσως σε καταστροφή. Την τελευταία στιγμή ο πρωθυπουργός κατάλαβε που οδηγούσε τη χώρα η αλλοπρόσαλλη πολιτική και κατέληξε σε μια «συμφωνία» λίγο πριν πέσουμε στον γκρεμό. Η συμφωνία αυτή – παρά το γεγονός ότι έχει κάποια θετικά σημεία – σε γενικές γραμμές είναι πολύ σκληρή και συνεπάγεται μεγάλο κοινωνικό κόστος, αν λάβουμε υπόψη ότι θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί μια πολύ πιο ισορροπημένη συμφωνία είτε μέσα στο 2014, αν υπήρχε μια ευρύτερη συνεννόηση των κομμάτων, είτε έστω τον Φεβρουάριο 2015.

Όπως ο Γ. Παπανδρέου το 2009 και ο Α. Σαμαράς το 2012, έτσι και ο Α. Τσίπρας το 2014 επέλεξε τη στρατηγική κατάληψης της πολυπόθητης εξουσίας με κάθε μέσο, αντί να διαμορφώσει ευρύτερες συμμαχίες για τις αναγκαίες αλλαγές - με δίκαιες πολιτικές - του παραγωγικού, οικονομικού, κοινωνικού και αξιακού μοντέλου της χώρας που είχε χρεοκοπήσει.

Κι αν αποτύχει η νέα κυβέρνηση που θα έχει προκύψει από τις εκλογές;

Ο πρωθυπουργός έκανε άλλο ένα τραγικό λάθος, όπως έκανε το 2014 με το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν επιδίωξε μια ευρύτερη συμφωνία, τώρα που αυτό ήταν εφικτό. Είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, σε 6 μήνες να καταρρεύσει πλήρως η χώρα είτε, ως αποτέλεσμα των εκλογών, έχουμε αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είτε μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και συμμάχους του κάποιον είτε όλους μαζί Καμμένο, Θεοδωράκη και Λεβέντη.

Μέσα στις συνθήκες που επικρατούν, μια μονοκομματική κυβέρνηση μετά από εκλογές θα έχει να αντιμετωπίσει την εχθρότητα και την επιθετικότητα όλων των υπόλοιπων κομμάτων, όχι μόνο της αριστερής πλατφόρμας, του ΚΚΕ και της ΧΑ. Με την κοινωνία να έχει κάθε λόγο να δυσανασχετεί όταν θα συνειδητοποιήσει τον λογαριασμό που θα κληθεί να πληρώσει, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα θελήσουν γρήγορα να καρπωθούν κάθε δυσαρέσκεια. Δεν θα έχουν κανένα λόγο να ανέχονται ή να δίνουν την υποστήριξή τους στα σκληρά μέτρα που θα είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να φέρει στην Βουλή αλλά κυρίως να επιβάλει – ακόμα και με πολύ αυταρχικά μέσα – στην κοινωνία. Τα 5 χρόνια κρίσης μας έχουν διδάξει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας, κάτι που εξάλλου δίδαξε με επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε 6 μήνες ο Τσίπρας θα είναι εξίσου μισητός με τον Γ. Παπανδρέου (που ας μην ξεχνάμε είχε εξίσου υψηλά ποσοστά δημοφιλίας για ένα διάστημα), ασχέτως αν η «ρεαλιστική» (ή κυνική) στροφή του ήταν πλέον μονόδρομος, όπως έφτασαν τα πράγματα και με δική του ευθύνη. Τίποτα δεν πείθει ότι μετά από 6 μήνες και μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν θα χάσει εκ νέου 10-15 βουλευτές και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά στο δεύτερο μετεκλογικό σενάριο, αυτός της κυβέρνησης συνεργασίας του (νέου) ΣΥΡΙΖΑ με Καμμένο είτε/και Θεοδωράκη, Λεβέντη, μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα πάει πολύ μακριά. Τόσο απότομες μεταλλάξεις – όσο τυχοδιωκτικό κι αν είναι το πολιτικό σύστημα - δεν είναι βιώσιμες για πολλούς μήνες, αφού δεν βασίζονται σε πολιτικά προγράμματα και πολιτικές συμφωνίες. Με βάση, λοιπόν, κι αυτό το σενάριο, προβλέπουμε ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του 2015, θα αναγκαστεί να πάει σε νέες εκλογές μέχρι τα μέσα του 2016.

Όμως νέες εκλογές ή κατάρρευση της κυβέρνησης μέσα σε 6 μήνες (όπως πολλοί είχαμε εκτιμήσει ότι θα συμβεί αντιλαμβανόμενοι τις αστοχίες του ΣΥΡΙΖΑ και τις εκτός πραγματικότητας απόψεις του), θα οδηγήσει την χώρα σε πλήρη διάλυση.

Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα δεν έμαθε από τα παθήματα του παρελθόντος. Πήγαμε σε διπλές εκλογές το 2012, ενώ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί τουλάχιστον η δεύτερη εκλογή. Θα ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν αντί για εκλογές τον Ιανουάριο 2015, αυτές είχαν γίνει αργότερα, ίσως και μετά τον Οκτώβριο 2015 και αφού είχε κλείσει με ευρύτερη συμμετοχή μια πιο ισορροπημένη συμφωνία. Τώρα πάμε εκ νέου σε εκλογές ενώ τους πρώτους μήνες του 2015 η νέα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είχαν τεράστια (δημοσκοπική και όχι μόνο) υποστήριξη. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά χρονικό, είναι εξόχως πολιτικό.

Επαναλήφθηκε το ίδιος λάθος

Αν είχε λιγότερο πάθος για να καταλάβει την πρωθυπουργική καρέκλα, Ο Αλ Τσίπρας θα μπορούσε να διασφαλίσει την ομαλή και ήπια μετάβαση σε μια εποχή πιο δίκαιων πολιτικών, δεσμεύοντας την προηγούμενη κυβέρνηση σε ένα σύνολο αλλαγών της σκληρής λιτότητας, με αντάλλαγμα, εκ μέρους του, την ψήφιση ενός προέδρου όπως ο Στ. Δήμας και δέσμευση για εκλογές αργότερα, πχ τον Οκτώβριο 2015. Ήταν μια πρόταση που είχαμε καταθέσει δημόσια οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, προτείνοντας μάλιστα να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ τον συντονισμό μιας διευρυμένης «επιτροπής διαπραγμάτευσης» με τους «θεσμούς» ώστε να προετοιμαστεί η μετά την λιτότητα εποχή. Θα αποκτούσε έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ επίγνωση των πραγματικών προβλημάτων και θα διασφάλιζε την «πιο αποφασιστική διαπραγμάτευση» – όπως υπόσχονταν – χωρίς παράλληλα να «ξεπουλήσει» την διάθεση της κοινωνίας για πολιτική αλλαγή. Πιθανόν μια τέτοια πρόταση να γίνονταν αποδεκτή και από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που έτσι κι αλλιώς έβλεπε να έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο σημαντικό είναι, όμως, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υιοθετήσει μια τέτοια στρατηγική για την κατάκτηση της εξουσίας, θα προετοίμαζε την μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και ισορροπημένο σχέδιο, με πολύ μικρότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος σε σχέση με αυτό που έφερε η 6μηνη «διαπραγμάτευση» αλά Βαρουφάκη και λοιπών.

Ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα τώρα σε εκλογές εξπρές, δείχνοντας ότι δεν έμαθε από τα λάθη του. Και ίσως συνδέσει το όνομά του όχι με την διάσωση της χώρας, όπως προφανώς θα ήθελε, αλλά με την διάλυσή της. Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθούμε.

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκφράζοντας την ανησυχία της για την τύχη των χιλιάδων προσφύγων που καταφθάνουν στις ακτές των νησιών του Β. Αιγαίου έστειλε επιστολή στην Αν. Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής ζητώντας της να επιληφθεί ώστε να δοθεί άμεσα λύση στο πρόβλημα της πρώτης υποδοχής και φροντίδας των ανθρώπων αυτών. Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή.

Προς την αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής

Αξιότιμη κα Χριστοδουλοπούλου,

Όπως γνωρίζετε και από την πρόσφατη επίσκεψη σας στη Μυτιλήνη οι καθημερινές ροές των προσφύγων στο νησί έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μόνο για το Μάρτιο αναφέρθηκαν περισσότερες από 3,000 αφίξεις ενώ ο ρυθμός αυξάνει καθημερινά. Οι αφίξεις έχουν αυξηθεί ιδιαίτερα στο Βόρειο - Βορειοανατολικό τμήμα του νησιού με την Αστυνομία και το Λιμενικό να αδυνατούν να μεταφέρουν γρήγορα τους πρόσφυγες στην πόλη, στο κέντρο υποδοχής της Μόριας με αποτέλεσμα εκατοντάδες άνθρωποι, οικογένειες με παιδιά:

Α. να μένουν για αρκετές ώρες εξαντλημένοι κάτω από τον ήλιο στα χωριά της Λέσβου, ιδιαίτερα στο Μόλυβο, που έχει και λιμενικό σταθμό. Δεν υπάρχει μέριμνα από την Πολιτεία για τη φιλοξενία αυτών των ανθρώπων για τις πρώτες ώρες μετά τη «σύλληψη» τους, οπότε η κατάσταση διασώζεται μόνο από την συγκινητική πραγματικά προσπάθεια των εθελοντών πολιτών όπως ακριβώς έγινε την Παρασκευή 22 Μαΐου όταν κάτοικοι του Μολύβου οργάνωσαν μόνοι τους με ΙΧ –αψηφώντας τον κίνδυνο να διωχθούν ποινικά- τη μεταφορά των προσφύγων (κυρίως των γυναικών και των παιδιών) στη Μυτιλήνη.

Β. σε πολλές περιπτώσεις, καθώς περνούν οι ώρες και δεν μεταφέρονται στη Μυτιλήνη, οι πρόσφυγες ξεκινάνε μόνοι τους να περπατάνε προς την πόλη, μια απόσταση που ξεπερνά τα 60 χλμ, δοκιμασία όπως καταλαβαίνετε ιδιαίτερα κοπιαστική μέσα στο καλοκαίρι.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος ζητάμε την παρέμβαση σας σε δυο επίπεδα:

Α. στην εύρεση ενός χώρου φιλοξενίας στη βόρεια Λέσβο για την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων για λίγες ώρες μέχρι τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη.

Β. στην παρέμβαση της Πολιτείας ώστε μην απαγορεύεται η μεταφορά των μεταναστών προς τη πόλη της Μυτιλήνης από τα μέσα μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία - ταξί) . Το ίδιο πρέπει να ισχύσει για τους εθελοντές πολίτες που επιθυμούν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες αλλά φοβούνται την δίωξη τους -σύμφωνα με το Ν4251/2014 άρθρο 30 - σε περίπτωση που συλληφθούν από τις αρχές. Το αίτημα αυτό το υποστηρίζει και με ανακοίνωση της στα ΜΜΕ η οργάνωση «Συνύπαρξη για την επικοινωνία στο Αιγαίο»

Mε θαρραλέες τοποθετήσεις, συζήτηση σε βάθος και μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3.5.2015 η εκδήλωση της Θεματικής Ομάδας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικολόγων Πράσινων, με θέμα "Πρόσφυγες-Μετανάστες/τριες και ευρωπαϊκές πολιτικές", με τη συμμετοχή της αναπληρώτριας Υπουργού Τασίας Χριστοδουλοπούλου και της Ska Keller, αντιπροέδρου της Ομάδας των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο.

Εισηγήσεις πραγματοποίησαν, επίσης, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, πρώην Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, η Στέλλα Νιώτη, Kοινωνιολόγος Μsc, Κοινωνική Επιθεωρήτρια ΣΕΥΥΠ, ο Λάμπρος Μπαλτσιώτης, Δρ Ιστορίας, ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη και η Έφη Λατσούδη, Κινηματογραφίστρια - Πρόγραμμα Υποστήριξης Προσφύγων στο Αιγαίο -«Χωριό του ‘Όλοι Μαζί» στη Λέσβο.

- See more at: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=5845:2015-05-05-16-11-19&catid=11:rights&Itemid=27#sthash.K7AIVJqE.dpuf
Στην εκδήλωση συμμετείχε πλήθος κόσμου και εκπρόσωποι φορέων και μεταναστευτικών οργανώσεων οι οποίοι/ες συμμετείχαν στη συζήτηση με παρεμβάσεις τους, καθώς και ο βουλευτής των ΟΠ Γιώργος Δημαράς. Πιο συγκεκριμένα, μίλησαν ή εκπροσωπήθηκαν η Διεθνής Αμνηστία, η Lgbt κοινότητα, το forum μεταναστών/στριών, το σωματείο «Ουκρανοί της Ελλάδας», πρόσφυγες από την Αφρική και τη Μ. Ανατολή, ακτιβιστές/στριες από τα νησιά του Αιγαίου κ.α.

Η αναπλ. Υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου τόνισε την απαρέγκλιτη προσήλωση του υπουργείου σε λύσεις με γνώμονα τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης ζωής, με αξιοποίηση όλων των μέσων και των οικονομικών πόρων και κονδυλίων που διατίθενται γι' αυτό τον σκοπό. Στηλίτευσε την καλλιέργεια του εθνικισμού και του ρατσισμού κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς και την άνοδο της ΧΑ ως απότοκο αυτής της διαδικασίας. Ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμο το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, το οποίο και θα κατατεθεί εντός των ημερών στο κοινοβούλιο. Επεσήμανε την επιτακτική ανάγκη για δημιουργία δομών φιλοξενίας (κυρίων δομών ανηλίκων) και δήλωσε ότι το υπουργείο κινείται εντατικά για τη διασφάλιση της άμεσης χρηματοδότησης για το σκοπό αυτό. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο άσκησε κριτική στις πολιτικές που εστιάζουν μόνο στους διακινητές και στη φρούρηση των συνόρων, τόνισε την ανάγκη για αναλογική κατανομή των προσφύγων, για διεύρυνση της χρήσης της ανθρωπιστικής βίζας, για ενιαία ευρωπαϊκή υπηρεσία ασύλου. Τέλος, δήλωσε ότι κεντρικός στόχος του υπουργείου είναι η εφαρμογή όλων των οδηγιών της ΕΕ και των ευρωπαϊκών και διεθνών συνθηκών που θεωρούν τον πρόσφυγα «ιερό πρόσωπο».

Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και η εισήγηση της Σκα Κέλλερ, η οποία τόνισε την ανάγκη να επικεντρωθεί η Ευρώπη στη διάσωση και την προστασία της ζωής των προσφύγων και να εφαρμοστούν άμεσα προγράμματα διάσωσης, με συμμετοχή όλων των χωρών-μελών της ΕΕ. Υποστήριξε ότι όλες οι προηγούμενες απόπειρες υλοποίησης τέτοιων επιχειρήσεων απέτυχαν όχι μόνο λόγω της ανεπαρκούς οικονομικής τους στήριξης από την ΕΕ, αλλά κυρίως λόγω της απουσίας πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή τους. Η πολιτική αυτή επιλογή της ΕΕ στηρίζεται στο κυνικό -κατά δήλωση της- δόγμα «αν σώσουμε αυτούς, θα έρθουν κι άλλοι». Τόνισε την ανάγκη για δημιουργία ασφαλών, νόμιμων οδών εισόδου, για ισόρροπη, δίκαιη κατανομή των προσφυγικών ροών, για περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ και για εξάλειψη των αιτιών που γεννούν το φαινόμενο. Αυτό μπορεί να γίνει εν μέρει με την αλλαγή των ευρωπαϊκών πολιτικών (εμπορίου, αγροτική και αλιευτική πολιτική) που εφαρμόζονται ως τώρα και κάνουν τις φτωχές χώρες φτωχότερες. Τέλος, επεσήμανε ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο -παρόλες τις αδυναμίες του- έχει προοδευτικές απόψεις για πολλά από αυτά τα ζητήματα αλλά είναι συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες λειτουργούν ως τροχοπέδη στην ανάληψη πρωτοβουλιών για την ουσιαστική λύση του προβλήματος.

Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος κριτικάρισε τις ευρωπαϊκές πολιτικές και παρουσίασε τις πάγιες θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για το μεταναστευτικό και τους/τις πρόσφυγες, οι οποίες -μεταξύ άλλων- στηρίζουν ειρηνευτικές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες με στόχο τη λήξη αιματηρών πολέμων στη γειτονιά της Ευρώπης και αναπροσανατολισμό των ευρωπαϊκών κονδυλίων, με έμφαση στην υποδοχή, στήριξη και κοινωνική ένταξη προσφύγων και μεταναστών/στριών.

Η Έφη Λατσούδη παρουσίασε τη δομή ανοιχτής φιλοξενίας στη Λέσβο «Το χωριό του Όλοι Μαζί», η οποία συνιστά πρότυπο εγχείρημα, λειτουργεί τα τελευταία 4 χρόνια και στηρίζεται στον εθελοντισμό και στην έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης των κατοίκων.

Η Στέλλα Νιώτη ανέλυσε τις αιτίες των προσφυγικών ροών και ανέδειξε τις βαρύτατες ευθύνες της Δύσης για το φαινόμενο αυτό και ο Λάμπρος Μπαλτσιώτης χαρτογράφησε τα νομικά πλαίσια κτήσης ιθαγένειας και ένταξης μεταναστών/στριών, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τέλος, ο βουλευτής Γιώργος Δημαράς με την παρέμβασή του πρόσθεσε στη συζήτηση την οικολογική διάσταση του θέματος, αναδεικνύοντας το πρόβλημα των περιβαλλοντικών προσφύγων και την κλιμάκωση του φαινομένου τα τελευταία χρόνια.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν τις πρωτοβουλίες της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Χριστοδουλοπούλου και τη στροφή, που διαφαίνεται σε αυτές, προς μία ανθρωπιστική προσέγγιση του μεταναστευτικού ζητήματος με μέτρα και πρωτοβουλίες που έχουν ως κανόνα την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας. Στηρίζουν τη νομοθετική ρύθμιση για την απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών και συνεχίζουν να πιέζουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνεργασία με την ομάδα των Πρασίνων στο ευρωκοινοβούλιο, τις πρωτοβουλίες για την ουσιαστική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος.