Σε αυτές τις εκλογέςη πολιτική δεν λειτουργεί ως φορέας ελπίδας.

Πριν λίγες μέρες:
--Ο Σλοβάκοςπρωθυπουργόςμας δήλωσε: ‘’φτιάξαμε ένα προτεκτοράτο, την Ελλάδα! Που είναι το κακό;’’!
--Ο αξιωματούχος της ΕΕ κ. Ρέγκλιγκ μας είπε: ‘’Δεν έχει σημασία ποιος θα κερδίσει τις εκλογές’’!
--Ο Ντάισεμπλουμμας συμπλήρωσε:’’ειστε ελεύθεροι να επιλέξετε αν θα γίνεται ‘’Βόρεια ή Νότια Κορέα’’!
--Ο Σόιμπλε ολοκλήρωσε: ‘’ελεύθεροι να εφαρμόσετε την ίδια πολιτική,είτεεντόςείτεεκτός τουΕυρώ’’!

--Στις 10.9.2015 αποχή της Ελλάδας από την ψηφοφορία στον ΟΗΕ για το δικαίωμα των κρατών στην αναδιάρθρωση των χρεών τους! Βάσει του ψηφίσματος,πιέζεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα λέγοντας: «Ένα ανεξάρτητο κράτος έχει το δικαίωμα να χαράσσει τη μακροοικονομική του πολιτική, συμπεριλαμβανομένης και της αναδιάρθρωσης του χρέους του». "Δεν είμαστε αρμόδιοι", απαντά το υπουργείο Οικονομικών για την αποχή! Κατ’ εντολήν του ΕΚΟΦΙΝ η υπερχρεωμένη Ελλάδα απείχε από τη ψηφοφορία πράττοντας αντίθετα προς το συμφέρον της.

---Ακολούθησε η αποχή της Ελλάδας πάλιν κατ εντολήν των εταίρων σε βάρος της Παλαιστινιακής υπόθεσης σε αντίθεση με την πάγια υποστηρικτική μας στάση στην δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους. Κι αυτή κατ επιταγών των εταίρων και των ΗΠΑ.

---Την ίδια περίοδο η Ελλάδα υπερψήφισε την συνέχιση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για το θέμα της Ουκρανίας που είναι σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων και των εμπορικών σχέσεων Ελλήνων παραγώγων και εξαγωγέων με την Ρωσική κοινωνία. Κι αυτή κατ επιταγή των εταίρων και των ΗΠΑ.
Τα σημάδια είναι σαφή. Τα γεγονόταμιλούν ότι δεν πορευόμαστε σωστά. Η Γερμανίακλείνει λέει τα σύνορα της στο κύμαπροσφύγων και μεταναστών που έφρασε στις πόλεις της και μονομερώςξαναστέλνει την συνθήκη Σέγκεν. Το ίδιο κάνουν Ουγγαρία, Κροατία, Ρουμανία, Αυστρία. Για την Ελλάδα που κατακλύστηκε από το προσφυγικόρεύμα, αυτό απαγορεύεται. Εντελώς ποταπά η Γερμανία δηλώνει:’’να μην παίρνουνμονό τα χρήματα αλλά να κρατούν και τους μετανάστεςσύμφωνα με την Σέγκεν’’

---Θα περίμενε κανείς μια εθνική αντίσταση στην ολισθηρή υποχώρηση. Αντί αυτούδιαπιστώνουμε την ταχύτατηδιολίσθηση στον συντηρητισμότου συμβιβασμού. Αυτό που μέχρι χθες καταδικάζαμε και απορρίπταμε,σήμερααναθεωρείται, αιτιολογείται, γίνεταιαποδεκτό και προβάλλετεως χρήσιμο, ώριμο, αναγκαίο. Τεράστια ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ που στη θέση ενός υψηλούεπιπέδουεπιδίκωνθεμάτωνεθνικής και ευρωπαϊκής σημασίας βάζει διαχειριστικές λεπτομέρειες, υποστέλλοντας την σημαία της αντίστασης και της αλλαγής στην τραπεζοκρατία,δημιουργώνταςευρύέδαφοςνέαςεθνικήςσιωπής και νέας υποτέλειας σε βάρος του τόπουκαι του Λαού μας.‘’Εγώπιστεύωμόνο στην μνημονιακή πολιτική!’’ομολογούνπια ανερυθρίαστα οι γνωστοί θιασώτες του συμβιβασμούαλλά και μέχρι χθες αντι-μνημονιακοί πολίτες.

Ας δούμε το πολιτικό ιστορικό μας παρελθόν κι ας θυμηθούμε τηνΙδρυτική Διακήρυξη Βασικών Αρχών και Στόχων ΠΑΣΟΚ 3 Σεπτέμβρη 1974:
--- ‘’…Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση της νέας Ελλάδας.’’!
---‘’…η Εθνική Ανεξαρτησία είναι προϋπόθεση της Λαϊκήςκυριαρχίας που και τα δυο είναι βασικέςπροϋποθέσεις της κοινωνικήςαπελευθέρωσης…’’
---Αλλάξαμε γιατί οι συνθήκες φτιάχνουν τον άνθρωπο και τις συνθήκες τις δημιουργούν οι ισχυροί!
---Ναι αλλά μόνο όταν οι από κάτω σιωπούν ή συμβιβαστούν!
---Οι κάτω δεν πρέπει να συμβιβαστούν αλλά να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα!

Ν. Μυλωνάς

Το μεταναστευτικό είναι ζήτημα διεθνές που γενεσιουργό αιτία έχει τους πολέμους της Μέσης Ανατολής, με τον συνεχή πολεμικό ανταγωνισμό των δύο μεγάλων δυνάμεων.

Εάν λειτουργούσε σωστά ο ΟΗΕ, θα έπρεπε το Συμβούλιο Ασφαλείας να έχει επέμβει επιβάλλοντας την παύση των εχθροπραξιών σε όλα τα μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν συμβαίνει και έτσι το μεταναστευτικό πρόβλημα επιδεινώνεται.

Αυτό το διεθνές και ευρωπαϊκό πρόβλημα που η Ευρώπη μέχρι σήμερα αρνείται να διαχειριστεί, καλούνται επί σειρά ετών να το αντιμετωπίσουν περιοχές της Ελλάδας όπως η Λέσβος, η Λέρος, η Κως, το Αγαθονήσι και τα άλλα νησιά της παραμεθορίου. Οι ευθύνες της Ευρώπης είναι τεράστιες. Όμως και οι ευθύνες της παραιτηθείσας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι πολύ μεγάλες. Όχι μόνο γιατί παρέμεινε παρατηρητής και δεν έπραξε τίποτα για να αποτρέψει το κύμα των μεταναστών, αλλά γιατί με τις ενέργειές της συνέβαλε στη γιγάντωσή του.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Τσίπρα για μη ύπαρξη θαλασσίων συνόρων αν δεν είναι άγνοια, είναι σίγουρα ανοιχτή πρόσκληση, τη στιγμή που το μείζον πρόβλημα σχετικά με το μεταναστευτικό είναι η φύλαξη των πρακτικά αφύλακτων θαλασσίων συνόρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τουρκικές ακταιωροί γυρίζουν πίσω τους μετανάστες, ενώ το δικό μας Λιμενικό έχει εντολή να τους υποδέχεται. Η δε παρουσία της Frontex δεν έχει βοηθήσει.

Τώρα πλέον διαφαίνεται ότι η ΕΕ αρχίζει να υιοθετεί σοβαρότερα το θέμα της φύλαξης των θαλασσίων συνόρων. Έως ότου τα κράτη-μέλη συμφωνήσουν στο πόσους εκπατρισμένους και πότε θα δεχτούν να φιλοξενήσουν, η Ελλάδα πρέπει να κάνει 4 απολύτως απαραίτητα βήματα:
Πρώτον, με τη βοήθεια της ΕΕ να συνεργαστεί με την Ιντερπόλ και την τουρκική αστυνομία για την εξάρθρωση των κυκλωμάτων που διακινούν και εκμεταλλεύονται τους δυστυχείς αυτούς ανθρώπους.
Δεύτερον, να φυλάξει τα θαλάσσια σύνορά της με τη συνεχή παρουσία των ταχυπλόων του Λιμενικού και της Frontex για την αποτροπή του κύματος εισερχομένων.
Τρίτον, όσοι εισέρχονται να μετακινούνται καθημερινά προς την ενδοχώρα για φιλοξενία σε αξιοπρεπείς χώρους υποδοχής, με ανθρώπινες συνθήκες.
Τέταρτον, να μεταφέρονται άμεσα με ασφάλεια στα σύνορα για τη συνέχιση της πορείας τους προς την Κεντρική και τη Δυτική Ευρώπη και κάθε τελικό προορισμό τους.

Συμπερασματικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διασφαλίσει επειγόντως -στην πράξη, όχι στα λόγια- την αναλογική εγκατάσταση των μεταναστών σε όλα τα κράτη-μέλη, καθώς επίσης και την ανθρώπινη διέλευσή τους από χώρα σε χώρα, για να μη δημιουργούνται σκηνές ντροπής ανάλογες με τις εικόνες των συνόρων της Ουγγαρίας και της ΠΓΔΜ. όμως, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να εξαλειφθεί ο όρος «ανοιχτά και ελεύθερα σύνορα της Ελλάδας» για τη διέλευση του οποιουδήποτε.

Γράφει ο Δημήτριος Θ. Κρεμαστινός, καθηγητής, υποψήφιος βουλευτής με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) Δωδεκανήσου, πρώην υπουργός

Ως πρώτο βήμα για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους θεωρείται η έγκριση από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ παλαιστινιακού ψηφίσματος, σύμφωνα με το οποίο η σημαία της Παλαιστινιακής Αρχής θα μπορεί πλέον να κυματίζει στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών. Η απόφαση, όπως ήταν αναμενόμενο, εξόργισε το Ισραήλ.

Το ψήφισμα εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία καθώς από τα 193 μέλη του ΟΗΕ, τα 119 ψήφισαν υπέρ της πρότασης. Μεταξύ των οκτώ κρατών που την καταψήφισαν συγκαταλέγονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.

Οι περισσότερες χώρες-μέλη της 28μελούς Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν μεταξύ των 45 κρατών που απείχαν από την ψηφοφορία. Από τα μέλη της ΕΕ, υπέρ της πρότασης ψήφισαν εκτός από τη Γαλλία και η Σουηδία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Σλοβενία, Μάλτα, Πολωνία καθώς και το Λουξεμβούργο και Βέλγιο.

Σύμφωνα με το ψήφισμα, οι σημαίες των κρατών-παρατηρητών που δεν είναι μέλη του οργανισμού, όπως η Παλαιστίνη, μπορούν να υψωθούν στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και σε γραφεία του οργανισμού, μετά τις σημαίες των κρατών-μελών.

Το μόνο άλλο μη-μέλος του ΟΗΕ και κράτος-παρατηρητής είναι το Βατικανό, το οποίο αρνήθηκε να συμμετάσχει από κοινού στην κίνηση, λέγοντας ότι δεν ήξερε αν το ίδιο θα προχωρούσε σε ύψωση της σημαίας του σε περίπτωση που περνούσε η πρόταση.

Παλαιστίνιοι διπλωμάτες είπαν ότι η σημαία τους θα υψωθεί στις 30 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς θα απευθυνθεί στους ηγέτες κρατών-μελών στην ετήσια συνάντηση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Ο πρέσβης του Ισραήλ Ρον Προσόρ άσκησε κριτική στη Συνέλευση για την αποδοχή της πρότασης, ενώ η πρέσβης των ΗΠΑ Σαμάνθα Πάουερ είπε ότιη ύψωση της παλαιστινιακής σημαίας δεν θα λειτουργήσει υπέρ της προσέγγισης των δύο πλευρών.a

Το 1990 πέθαναν 12,7 εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών, ενώ φέτος ο αντίστοιχος αριθμός υπολογίζεται ότι για πρώτη φορά θα μειωθεί κάτω από τα έξι εκατομμύρια (5,9 εκατ.).

Σύμφωνα με το crazynews.gr η παιδική θνησιμότητα έχει μειωθεί σήμερα περίπου στο μισό, σε σχέση με το 1990, σύμφωνα με νέες επιστημονικές εκτιμήσεις από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Unicef. Ενώ το 1990 πέθαναν 12,7 εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών, φέτος ο αντίστοιχος αριθμός υπολογίζεται ότι για πρώτη φορά θα μειωθεί κάτω από τα έξι εκατομμύρια (5,9 εκατ.).

Σύμφωνα με νέες επιστημονικές εκτιμήσεις από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Unicef, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντάντσεν Γιου, που έκαναν τη δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», χαρακτήρισαν θετική αυτή την εξέλιξη. Επισήμαναν όμως ότι η πρόοδος είναι μικρότερη σε σχέση με τους αρχικούς στόχους που είχαν τεθεί. Ο στόχος του ΟΗΕ ήταν η μείωση της παιδικής θνησιμότητας κατά τα δύο τρίτα μεταξύ 1990-2015, ενώ η μείωση έφθασε στο 53%. Τον στόχο του ΟΗΕ πέτυχαν να υλοποιήσουν μόνο 62 από τις 195 χώρες.

Σύμφωνα με την έκθεση, περίπου 16.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά, πολλά από αιτίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί (πνευμονίες, διάρροια, ελονοσία, κακή διατροφή κ.α.). Συνολικά, μεταξύ 1990-2015 πέθαναν 236,3 εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών, τα περισσότερα στη Δυτική και Κεντρική Αφρική.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος πρόωρου θανάτου είναι στις πρώτες μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού. Σχεδόν οι μισοί θάνατοι (45%) συμβαίνουν κατά τον πρώτο μήνα μετά τον τοκετό.

Η έκθεση επίσης αναδεικνύει τις μεγάλες ανισότητες που υπάρχουν διεθνώς και στην παιδική θνησιμότητα. Ενώ τα παιδιά στην υποσαχάρια Αφρική έχουν μία στις 12 πιθανότητες να πεθάνουν προτού γιορτάσουν τα πέμπτα γενέθλιά τους, στις ανεπτυγμένες χώρες η αντίστοιχη πιθανότητα είναι μόλις μία στις 147.

Δείτε επίσης: Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Να πληρώσει η εκκλησία ολόκληρο το ελληνικό χρέος!
Τα νέα στοιχεία για την παιδική θνησιμότητα δόθηκαν στη δημοσιότητα λίγο πριν τη σύνοδο κορυφής στη Νέα Υόρκη, όπου θα τεθούν οι ανανεωμένοι «Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης», οι οποίοι θα αντικαταστήσουν για την επόμενη 15ετία (2016-2030) τους «Στόχους Ανάπτυξης Χιλιετίας» (1990-2015).

Το 1990 οι θάνατοι παιδιών ανά 1.000 γεννήσεις ήταν κατά μέσο όρο 91, το 2015 έπεσαν στους 53 και ο νέος στόχος για το 2030 είναι η μείωσή τους στους 25. Σήμερα 116 χώρες έχουν ήδη «πιάσει» αυτό τον στόχο, αλλά άλλες απέχουν πολύ.

Με τις σημερινές τάσεις, γύρω στα 94 εκατομμύρια παιδιά θα πεθάνουν μεταξύ 2015 – 2030, αλλά αν υπάρξει περαιτέρω πρόοδος και οι νέοι στόχοι επιτευχθούν, τότε οι θάνατοι μέσα στην επόμενη 15ετία θα περιοριστούν στα 56 εκατομμύρια, δηλαδή 38 εκ. παιδιά θα σωθούν. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται σημαντική πρόοδος σε 47 χώρες, από τις οποίες οι 34 στην υποσαχάρια Αφρική.