Η Ναυμαχία που έκρινε τη τύχη του Ελληνικού κράτους μετά από την επανάσταση του 1821 , έγινε σαν σήμερα το 1827. Η ναυμαχία του Ναυαρίνο έκρινε τα πάντα μέσα σε λίγες ώρες και ανέστησε ένα έθνος που είχε επαναστήσει μεν αλλά την ίδια ώρα “αλληλοσπαράσονταν” από μίση,έριδες και πάθη.

Στις 24 Μαίου 1827 η πτώση της Ακρόπολης ,επιβεβαιώνει ότι η Επανάσταση του 1821 κρεμόταν από μια κλωστή. “Σφυγμός” υπήρχε μόνο στην Πελοπόννησο ,αλλά κι εκεί υπήρχε η απειλή του Ιμπραήμ που ετοιμαζόταν για εκστρατεία σε Ναύπλιο και Ύδρα.
Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας ,μόλις έχει αναλάβει ο Γεώργιος Κάνινγκ. Η παρουσία του επηρεάζει συνολικά την ευρωπαϊκή διπλωματία.

Στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Η συνθήκη προέβλεπε τη δημιουργία ελληνικού κράτους υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο.

Προέβλεπε όμως και κάτι ακόμη:

Την επέμβαση των τριών μεγάλων δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.

Αυτή η πρόβλεψη έφερε τον αγγλικό στόλο υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, το γαλλικό υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και το ρωσικό υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, στην Πελοπόννησο.

Οι Έλληνες δέχτηκαν τη πρόταση όχι όμως και ο Σουλτάνος.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, αναπτύχθηκε στη λιμνοθάλασσα του Ναυαρίνου.
Οι τρεις ναύαρχοι είχαν ως αντικειμενικό σκοπό να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1827 ο Κόδριγκτον, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή την οποία αν αρνείτο θα την επέβαλε.

Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, αγνόησε τη προειδοποίηση και δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου απέπλευσαν από το Ναυαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και επέστραψαν πάλι στο Ναυαρίνο.

12 βρετανικά πλοία με επικεφαλής τη ναυαρχίδα Ασία, 7 γαλλικά με ναυαρχίδα τη φρεγάτα Σειρήνα και 8 ρωσικά με ναυαρχίδα το πλοίο Αζόφ, “έκλεισαν” το στόλο του Ιμπραήμ.

Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου τα πλοία του συμμαχικού στόλου άρχισαν να εισπλέουν στον κόλπο του Ναυαρίνου, με επικεφαλής την αγγλική ναυαρχίδα Ασία. Ο Κόδριγκτον προσδοκούσε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο Ιμπραήμ θα δεχόταν την προτεινόμενη ανακωχή. Γι΄ αυτό κι έστειλε μια βάρκα για την τελική συνεννόηση. Η βάρκα δέχτηκε πυρά και σκοτώθηκε ο Έλληνας ναύτης Πέτρος Μικέλης. Αμέσως μετά άρχισαν κανονιοβολισμοί εναντίον των πλοίων των τριών μεγάλων δυνάμεων.

Η απάντηση ήταν άμεση και λίγες ώρες μετά η λιμνοθάλασσα είχε γεμίσει από τα κατεστραμμένα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. 12 φρεγάτες, 22 κορβέτες και 25 μικρότερα πλοία είχαν βυθισθεί, ενώ 6.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 172 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε περίπου 500. Δύο πλοία καταστράφηκαν ολοσχερώς και αρκετά υπέστησαν εκτεταμένες ζημίες.

Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού.

makeleio.gr

Ανεβαίνει το ψυχροπολεμικό θερμόμετρο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς ρωσική φρεγάτα έκανε επικίνδυνους ελιγμούς κοντά σε αμερικανικό πολεμικό πλοίο λίγες ημέρες μετά από «θερμό επεισόδιο» με αμερικανικό αντιτορπιλικό.

Χθες η διοίκηση των αμερικανικών δυνάμεων Ευρώπης ανακοίνωσε ότι στις 30 Ιουνίου, η ρωσική φρεγάτα «Γιαροσλάβ Μουντρί» πλησίασε σε μικρή απόσταση το πλοίο κατευθυνόμενων πυραύλων «USS San Jacinto» στις 30 Ιουνίου και πραγματοποίησε επικίνδυνους ελιγμούς.

Το αμερικανικό πλοίο δεν απειλήθηκε από τους ελιγμούς της ρωσικής φρεγάτας, ενώ διατήρησε σταθερή την πορεία του και την ταχύτητά του, αναφέρει η ανακοίνωση, τονίζοντας ότι οι ελιγμοί του ρωσικού πλοίου, θεωρούνται υψηλής επικινδυνότητας.

Στις 30 Ιουνίου το ρωσικό υπουργείο Άμυνας διαμαρτυρήθηκε για επικίνδυνους ελιγμούς από το αμερικανικό αντιτορπιλικό «Γκρέιβλι». Το αμερικανικό αντιτορπιλικό στις 17 Ιουνίου πλησίασε σε μικρή απόσταση τη ρωσική φρεγάτα «Γιαροσλάβ Μουντρί», η οποία ανήκει στην ρωσική πολεμική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο για τις επιχειρήσεις στη Συρία.

Σε βίντεο που προβλήθηκε από τα ρωσικά ΜΜΕ η ρωσική φρεγάτα εμφανίζεται να προσεγγίζεται από το «Γκρέιβλι», το οποίο διατηρεί παράλληλη πορεία με την φρεγάτα προτού στρίψει απότομα και περάσει μπροστά από την πλώρη του ρωσικού πολεμικού πλοίου.

«Οι Αμερικανικοί ναύτες αμέλησαν το Άρθρο 13, το οποίο ορίζει ότι μια προσπέραση σκάφους πρέπει να γίνεται εκτός της πορείας του σκάφους αυτού», δήλωσε το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας. Προσέθεσε ότι το USS Gravely παραβίασε και το Άρθρο 15, το οποίο αναφέρει ότι ένα σκάφος που έχει ένα άλλο σκάφος στη δεξιά πλευρά πρέπει να δώσει χώρα και να αποφύγει την διέλευση από μπροστά του.

ΠΗΓΗ: Real.gr

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι δεν κρίθηκαν μόνο στην ξηρά, αλλά και στη θάλασσα, όπου το ελληνικό ναυτικό αντιμετώπισε τον στόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατανικώντας τον και πρακτικά κλείνοντάς τον στα Στενά των Δαρδανελλίων- ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου.

Τον πόλεμο στη θάλασσα έκριναν δύο μεγάλες ναυμαχίες: της Έλλης (στις 16 Δεκεμβρίου 1912- 3 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με το ημερολόγιο που χρησιμοποιούσαν τότε), και της Λήμνου, η οποία ακολούθησε, λίγο καιρό μετά, στις 18 Ιανουαρίου 1913 (5 Ιανουαρίου, σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο). Σε αυτές, καθοριστικός ήταν ο ρόλος του θρυλικού θωρηκτού (αν και τυπικά χαρακτηρίζεται εύδρομο μάχης) «Γεώργιος Αβέρωφ», της ναυαρχίδας του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη.

Η πορεία προς τη ναυμαχία και η αναμέτρηση

Κατά τα τέλη του Δεκεμβρίου, είχαν παρατηρηθεί συχνές εμφανίσεις τουρκικών πολεμικών μπροστά στα Δαρδανέλλια, υποδεικνύοντας ότι οι Οθωμανοί θα δοκίμαζαν ξανά να βγουν από τα στενά. Όταν εν τέλει ο οθωμανικός στόλος, υπό τον Ραμίζ Μπέη, το προσπάθησε, βρήκε εμπρός του τον ελληνικό στόλο για άλλη μια φορά.

Στην ιστοσελίδα του «Γεώργιος Αβέρωφ, η ναυμαχία παρατίθεται με λεπτομέρειες, με απόσπασμα από το βιβλίο των Πλοιάρχου Γεωργίου Π. Κρέμου Π.Ν. και Richard Arnold – Baker «ΑΒΕΡΩΦ, το πλοίο που άλλαξε την πορεία της ιστορίας, 1990».

Στον όρμο του Μούδρου όλα ήταν ήσυχα, όταν ξαφνικά ο ΑΒΕΡΩΦ έλαβε αστραπιαίο σήμα από τον ΛΕΟΝΤΑ, σε ανοικτή γλώσσα: «Ολόκληρος ο στόλος εξέρχεται». Η ώρα ήταν 08.25.Σε λίγο δεύτερο σήμα του ΛΕΟΝΤΟΣ έδινε την πορεία του εχθρικού στόλου. Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης με ηρεμία διέταξε να λάβουν οι άνδρες το πρόγευμά τους και εν συνεχεία τα πλοία να απάρουν, ακολουθώντας τον ΑΒΕΡΩΦ. Συγχρόνως απέστελλε σήμα προς όλα τα πλοία: «Ο Ναύαρχος εύχεται την καλήν ημέραν προς τα γενναία επιτελεία και πληρώματα. Τα πάντα εξαρτώνται από την σημερινήν ημέραν».

Ο Τουρκικός Στόλος, του οποίου οι δέκτες για κάποιον άγνωστο λόγο δεν είχαν εντοπίσει τα σήματα του ΛΕΟΝΤΟΣ, πλησίαζε πλέον τη Λήμνο, περιμένοντας να αιφνιδιάσει τον Ελληνικό Στόλο, οπότε έκπληκτος ο Ταχήρ αντίκρισε τις σιλουέτες του ΑΒΕΡΩΦ και των θωρηκτών να ξεπροβάλλουν «εν σχηματισμώ» από την είσοδο του Μούδρου. Ο αιφνιδιασμός είχε απωλεσθεί. Ο ΑΒΕΡΩΦ με τα θωρηκτά ΣΠΕΤΣΑΙ, ΥΔΡΑ και ΨΑΡΑ ήσαν σε γραμμή παραγωγής, δεξιά της τα αντιτορπιλλικά ΑΕΤΟΣ και ΙΕΡΑΞ και αριστερά της τα αντιτορπιλλικά ΣΦΕΝΔΟΝΗ, ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ και ΝΙΚΗ. Οι τρεις αυτές στήλες έλαβαν Νοτιοανατολική πορεία. Ο Τουρκικός στόλος ευρίσκετο περί τα 10 μίλια ανατολικά της άκρας «Ειρήνης» της Λήμνου επί Δυτικής-Νοτιοδυτικής πορείας. Το BARBAROSSA προηγείτο των θωρηκτών TURGUT-REIS, MESSOUDIE και MEDJIDIEH σε γραμμή παραγωγής ενώ στο δεξιό ισχύο της γραμμής έπλεαν οκτώ αντιτορπιλλικά επίσης σε γραμμή παραγωγής. Οι δύο στόλοι πήραν συγκλίνουσες πορείες προς Νοτιοανατολικά και Νοτιοδυτικά αντιστοίχως, ενώ οι δύο Στόλαρχοι εμφορούμενοι από τις ίδιες σκέψεις δεν ήθελαν να αρχίσουν πυρ πριν η απόσταση ελαττωθεί τόσο, ώστε η επιτυχία να είναι εξασφαλισμένη.

Ώρα 11.35 η απόσταση των αντιπάλων είχε ελαττωθεί στα 8.200 μέτρα έτσι που διεκρίνοντο όλες οι λεπτομέρειες των πλοίων, μεταξύ των οποίων και η μυστηριώδης για τους Έλληνες κόκκινη και χρυσή σημαία τεραστίων διαστάσεων, στον πρωραίο ιστό της Τουρκικής ναυαρχίδος. Συγχρόνως οι πλευρές των Τουρκικών θωρηκτών έλαμψαν από τις πρώτες ομοβροντίες στις οποίες αμέσως απήντησαν τα Ελληνικά πλοία.

Ευθύς εξ αρχής οι Τουρκικές βολές ήσαν ή πολύ μακρές ή βραχείες εκατέρωθεν του Ελληνικού σχηματισμού. Το αντίθετο ακριβώς συνέβαινε με το Ελληνικό πυρ, το οποίο άρχισε αμέσως να βρίσκει τον στόχο του. Τις πρώτες επιτυχείς πτώσεις ακολούθησαν άλλες και εκείνες άλλες και δεν εβράδυνε να φανεί επί των εχθρικών πλοίων πυκνός καπνός και φλόγες. Στις 11.55 το MESSOUDIEH φάνηκε να εξέρχεται της γραμμής και να παίρνει αντίθετη πορεία. Βλήματα της ΥΔΡΑΣ και των ΨΑΡΩΝ είχαν ανατινάξει 3 πύργους πυροβόλων του σκοτώνοντας τις ομοχειρίες τους (68 ανδρών συνολικά). Μετά από λίγα λεπτά μια τεράστια κατακόρυφη λάμψη φάνηκε μεταξύ γέφυρας και πρώτης καπνοδόχου του HAIREDIN-BARBAROSSA και ο πρωραίος ιστός μαζί με την περίεργη κόκκινη σημαία έπεσε στη θάλασσα.

Ένα βλήμα του ΑΒΕΡΩΦ είχε ανατινάξει τον μεσαίο πύργο του θωρηκτού μαζί με την ομοχειρία του. Η Τουρκική ναυαρχίς άρχισε τότε να στρέφει επί τόπου προς Βορράν, και εν συνεχεία προς Βορειοανατολικά. Στις 12.10 ο Ναύαρχος Κουντουριώτης θέλοντας να ανακόψει την οπισθοχώρηση του εχθρού, επανέλαβε την τακτική της ναυμαχίας της Έλλης κινούμενος με τον ΑΒΕΡΩΦ ανεξαρτήτως και ολοταχώς προς τα Στενά. Ο Ταχήρ όμως αντελήφθη εγκαίρως τις προθέσεις του και διέταξε γενική πορεία των πλοίων του προς την κατεύθυνση των Δαρδανελλίων χωρίς απαιτήσεις συνοχής ή σχηματισμού. Έτσι ο ΑΒΕΡΩΦ βρέθηκε πρύμα τους σε μια λυσσώδη καταδίωξη ελισσόμενος πότε δεξιά και πότε αριστερά ώστε να μπορεί να βάλλει εναλλάξ με τα πυροβόλα και των δυο πλευρών του. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσεως ο Τουρκικός Στόλος υπέστη τα χειρότερα πλήγματα, από τον ΑΒΕΡΩΦ κυρίως, διότι τα άλλα τρία ελληνικά θωρηκτά με την μειωμένη τους ταχύτητα άρχισαν σιγά σιγά να μένουν πίσω μέχρι που εξήλθαν από το βεληνεκές των πυροβόλων τους. Μετά δυόμισυ ώρες, δηλαδή στις 02.30, τα Τουρκικά πλοία καλυμμένα από καπνούς και φλόγες, με το TURGUT-REIS επ' ουράς και με καταφανή κλίση δεξιά, εισήρχοντο στα Στενά και ο Ναύαρχος Κουντουριώτης διέταζε παύσατε πυρ. Η ναυμαχία της Λήμνου, την οποία η Τουρκία επλήρωσε πολύ ακριβά, είχε λήξει. Εκατοντάδες ήσαν οι νεκροί και τραυματίες από τα Τουρκικά επιτελεία και πληρώματα, σε τρόπο που η κυβέρνηση εκήρυξε εθνικό πένθος. Ανυπολόγιστες οι ζημιές των πλοίων με τον περισσότερο οπλισμό τους εκτός μάχης, με καμένους χώρους και πλημμυρισμένα μηχανοστάσια, λεβητοστάσια και πυριτιδαποθήκες. Τέτοια ήταν η κατάσταση, ώστε ο Αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, Αρχιστράτηγος Ναζίμ, εδήλωσε ευθαρσώς ενώπιον του κοινοβουλίου ότι: «Ο στόλος έπραξε ό,τι ήτο δυνατόν, δυστυχώς ουδέν δυνάμεθα πλέον να αναμένωμεν από αυτόν».

Η ναυμαχία της Λήμνου είχε λήξει, με το ελληνικό ναυτικό ξεκάθαρο νικητή για άλλη μια φορά. Τα τρία ελληνικά θωρηκτά είχαν μείνει ανέπαφα, ενώ το «Αβέρωφ» επλήγη μόνο από δύο βλήματα, προκαλώντας έναν τραυματία. Ο πόλεμος είχε τελειώσει για τον τουρκικό στόλο, αφήνοντας το Αιγαίο στον πλήρη έλεγχο του ελληνικού στόλου, με τον ναύαρχο Κουντουριώτη, μετά την απελευθέρωση των νησιών, να στρέφεται στο Θρακικό Πέλαγος, υποστηρίζοντας την προέλαση του ελληνικού στρατού προς ανατολάς.

http://www.huffingtonpost.gr/