Στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Κυκλική οικονομία – εδαφική συνοχή - νησιωτικότητα» μίλησε σήμερα ο βουλευτής Ηλίας Καματερός, εκπροσωπώντας τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, ως Συντονιστής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Δωδεκανήσιος βουλευτής στην ομιλία του αναφέρθηκε στην κατάκτηση ίδρυσης Υφυπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, γεγονός που συμβάλλει στην προώθηση της νησιωτικότητας.

Ανέπτυξε μάλιστα την προσπάθεια, που βρίσκεται σε εξέλιξη σε κυβερνητικό επίπεδο, για τη δημιουργία του ελληνικού μοντέλου νησιωτικής πολιτικής.
Ο Ηλίας Καματερός τόνισε ότι είναι χρήσιμη η εμπειρία άλλων χωρών αλλά, όπως είπε, «…έχουμε ανάγκη το δικό μας μοντέλο, το ελληνικό μοντέλο, που είναι βασισμένο στις ιδιαιτερότητες της χώρας μας, και καθορίζεται από την ύπαρξη δεκάδων κατοικημένων μικρών νησιών».

Το συνέδριο διοργάνωσε, στο Ηράκλειο, η Περιφέρεια Κρήτης, με την υποστήριξη της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στόχος του συνεδρίου η δικτύωση των νησιωτικών χωρών και Περιφερειών των νησιωτικών περιοχών της Μεσογείου σε ένα κοινό μέτωπο διεκδίκησης χρηματοδοτήσεων και υλοποίησης καλών πρακτικών. Οι πολιτικές αυτές αναπτύσσονται στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, δηλαδή της ταυτόχρονης βελτίωσης της οικονομικής ευημερίας και του περιβάλλοντος.

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός, κατά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ τόνισε τα εξής:

«Καίτοι προσωπικά πιστεύω ότι η χώρα θα έπρεπε να είχε Κυβέρνηση από όλα τα κόμματα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου» για να μπορεί να διαπραγματεύεται σκληρά με τους λεγόμενους θεσμούς, δηλαδή την Τρόικα και ιδιαιτέρως το ΔΝΤ, δυστυχώς μέχρι σήμερα αυτό δεν υλοποιήθηκε. Φοβούμαι, ότι κάποια στιγμή όταν τα πράγματα οδηγηθούν σε αδιέξοδο αυτό θα υλοποιηθεί αλλά τότε θα είναι πολύ αργά. Και όταν μιλώ για αδιέξοδο δεν εννοώ μόνο το οικονομικό αδιέξοδο αλλά και το αδιέξοδο των εξωτερικών μας θεμάτων τα οποία, δυστυχώς, λόγω απειρίας των κυβερνώντων είναι αφημένα στην τύχη τους. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ζητά συνέχεια εκλογές για να αναγκαστεί την επομένη των εκλογών να αναζητά συνεργασίες με όλη την Αντιπολίτευση έστω και αν έχει -που δεν προβλέπεται από τις δημοσκοπήσεις- αυτοδυναμία. Συνεργασίες όμως που από την πράξη έχει αποδειχθεί ότι δεν γίνονται μετά τις εκλογές. Και όταν γίνονται αποσπασματικά, με ένα κόμμα, κατά κανόνα αποτυγχάνουν.
Εάν όμως οδηγηθούμε σε εκλογές θα πρέπει η Δημοκρατική Συμπαράταξη - δηλαδή κυρίως το ΠΑΣΟΚ - πρωτίστως να πείσει γιατί οι ψηφοφόροι του του 44% των εκλογών του 2009 δεν θα πρέπει να ψηφίσουν ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε Νέα Δημοκρατία. Εκείνοι που επλανήθησαν και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσαν κατάργηση του μνημονίου και των μνημονιακών νόμων και είδαν να υλοποιείται το 3ο και χειρότερο από όλα μνημόνιο εν αναμονή του 4ου και οι μνημονιακοί νόμοι όχι μόνο να ισχύουν αλλά να γίνονται σκληρότεροι. Όσον αφορά τους μισθούς και τις συντάξεις όχι μόνο δεν τους επανέφεραν αλλά τους μείωσαν δραματικά. Το επιχείρημα ότι «και εσείς τους μειώσατε περισσότερο» δεν ισχύει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να αποδεχθεί όλες τις μειώσεις και μάλιστα να τις θεωρήσει ανεπαρκείς και να επιβάλει νέες μειώσεις! Και όλα αυτά, στηριζόμενος επιλεκτικά από ένα κόμμα που δεν έχει καμία ιδεολογική συγγένεια μαζί του και κινείται σαφώς δεξιότερα από τη Νέα Δημοκρατία, προς την άκρα δεξιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να περάσει τα νομοσχέδια για την ιθαγένεια και το μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα εάν δεν το ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ και δεν ακολουθούσε στην Ολομέλεια και Το Ποτάμι. Άραγε, πόσο ικανοποιημένοι μπορεί να είναι με όλα αυτά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ για να δουν καλύτερες μέρες;

Τώρα, όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία, εάν εφαρμόσει την πολιτική που εξαγγέλλει, την πολιτική δηλαδή «πρώτα ανατάσσω την οικονομία και μετά διανέμω ό,τι έχω κερδίσει» πιστεύω ότι αυτό θα οδηγήσει κατ’ ανάγκη σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει ότι παράλληλα με την ανόρθωση της οικονομίας μεριμνά για το κοινωνικό κράτος, για το ανθρώπινο πρόσωπο της εξουσίας. Είναι ουσιαστική αυτή η διαφορά μας γιατί απλούστατα αποδείχθηκε κατά τη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ με τα αλλεπάλληλα βέτο μας σε διάφορα νομοσχέδια και κυρίως στην Υγεία και στην Πρόνοια. Άρα το επιχείρημα «ανήκω στο ΠΑΣΟΚ αλλά ψηφίζω ΝΔ για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ» είναι ένα λάθος επιχείρημα γιατί μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα χειρότερες μέρες τον αδύναμο οικονομικά πολίτη.Κατά συνέπεια, χρειάζεται στρατηγική και εκλαΐκευση των επιχειρημάτων μας για να γίνουν κατανοητά από τους πολίτες.»

Επειδή η σιωπή μπορεί να παρερμηνευτεί ως αδυναμία, αναρωτιέμαι…

Από πότε η αλήθεια, μπορεί να κακοποιείται, προς όφελος όσων επιθυμούν να ξεφύγουν από την ανυπαρξία και να καλύψουν την προσωπική τους ανικανότητα;
Από πότε τα ψεύδη, η λάσπη και η συμπεριφορά πεζοδρομίου αποτελούν πολιτική;
Από πότε αυτοί, που αποτελούν μίασμα του θεσμού της οικογένειας και του γάμου, τολμούν, να κάνουν μαθήματα ηθικής;
Από πότε αυτοί, που πλούτισαν διαλύοντας σπίτια και οικογενειακούς προϋπολογισμούς, αυτοί, που αφαίμαξαν νοικοκυριά και περιουσίες κερδοσκοπώντας, τολμούν να ασκούν κριτική σε αξίες και να κατηγορούν άλλους για μικροψυχία;
Από πότε, τολμούν να μιλούν για νομιμότητα και να κατηγορούν άλλους, για θεσμική εκτροπή, αυτοί που μόνιμα καταπατούν τους νόμους, αυθαιρετούν και ευτελίζουν σε κάθε ευκαιρία τους θεσμούς;
Από πότε οι πλέον απαίδευτοι, έχουν το θράσος να λογοκρίνουν και να απαξιώνουν, την παιδεία και τις γνώσεις, αυτών που κόπιασαν για να τις αποκτήσουν;
Από πότε τολμούν να μιλούν για σοβαρότητα, αυτοί, που με φαιδρότητα και λαϊκισμό, αντιμετωπίζουν και εκμεταλλεύονται, όσους βρίσκονται σε ανάγκη;
Από πότε τολμούν να μιλούν για αλήθεια, αυτοί που αποτελούν προσωποποίηση της παραπληροφόρησης;
Από πότε τολμούν να μιλούν για συκοφάντηση, αυτοί, που με κίβδηλα πρόσωπα, υβρίζουν και λασπολογούν, οποιονδήποτε τολμήσει να αντιταχθεί στις ορέξεις τους;
Από πότε τολμούν να μιλούν για ειλικρίνεια και να κατηγορούν άλλους, για σκοπιμότητες και συγκαλυμμένες προσωπικές φιλοδοξίες, αυτοί, που αποδεδειγμένα σκηνοθετούν κακόγουστες παραστάσεις και πανηγυράκια, εμπαίζοντας τους πάντες και τα πάντα;
Από πότε η υπονόμευση και η στοχευμένη απαξίωση του αντιπάλου αποτελεί θεμιτή συμπεριφορά;
Από πότε;;;;;;;;

Μία είναι η απάντηση φίλες και φίλοι και είναι θλιβερή:
Από τότε δυστυχώς, που η αλητεία έγινε θεσμός!!!!!!!!!!!!!!!