Τι θα γινόταν εάν ο Ιάσονας του 1.700 συναντούσε τον Ιάσονα του 2017;

Τι θα συνέβαινε εάν ο ήρωας μας, γνώριζε ένα πρωινό έναν … Παραμυθά που θα του χάριζε την ευκαιρία να τον ταξιδέψει στο χρόνο, από το δικό του παρόν στο δικό μας μέλλον. Σίγουρα η έκπληξη θα ήταν μεγάλη, το νοητικό πείραμα επιτυχές και το μόνο μετρήσιμο γεγονός, οι αντιδράσεις του Ιάσονα (!)

Γράφει ο Δρ. Στέφανος Δράκος
Δρ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ.
MPhil Swansea University UK
Civil & Computational Engineering
Πολιτευτής Δωδεκανήσου Ν.Δ.

Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι στο χρόνο…
Ανδρωθήκαμε ακούγοντας τους μεγαλύτερους να μας λένε αρκετές φορές «εμείς στην εποχή μας», «ο κόσμος στην εποχή μας» κ.α., υποδηλώνοντας τη διαφορετικότητα του παρελθόντος με το παρόν. Σήμερα, φράσεις όπως «στην εποχή που ζούμε», «η εποχή που διανύουμε» κ.α., έχουν λάβει μια εντελώς διαφορετική έννοια. Έχει καταστεί μια κοινότυπη φράση που επαναλαμβάνεται κυρίως από πολιτικούς, που επιθυμούν να καταδείξουν τη διαφορετικότητα του παρόντος από το παρελθόν. Να αναδείξουν, με αυτό τον τρόπο, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κοινωνία σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης που έπληξε την πατρίδα μας.
Αν θέλαμε να συγκρίνουμε την κάθε εποχή με μία άλλη, θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να ορίσουμε ένα μέτρο ή μια συνάρτηση, όπως μάθαμε νεότεροι στο σχολείο. Βάσει αυτού, θα ήταν εφικτή αυτή η σύγκριση. Για να το κάνουμε αυτό, στο πλαίσιο των αναγκών του άρθρου μας, θα δημιουργήσουμε ένα νοητικό πείραμα (!)
Για το πείραμά μας, θα χρειαστούμε μια χρονομηχανή και δύο φανταστικούς χαρακτήρες. Η χρονομηχανή, θα μπορούσε να είναι από την ταινία με πρωταγωνιστή τον Μάϊκλ Φοξ «Επιστροφή στο μέλλον», μία ταινία ιδιαίτερα γνωστή στη δική μας γενιά. Παρόλα αυτά, γιατί να μην είναι ένα πρόσωπο από την παιδική μας ηλικία, ένας ξεχωριστός ήρωας, αγαπητός σε μικρούς και μεγάλους, ο κος Παραμυθάς (!)
Ο Παραμυθάς, έχει τη δυνατότητα να μετακινείται στο χρόνο χωρίς κανένα περιορισμό και να μεταφέρει μαζί του και όποιον άλλον εκείνος επιλέξει.
Έτσι λοιπόν, μία φορά και έναν καιρό, ο Παραμυθάς, θέλοντας να μας βοηθήσει, αποφάσισε να κάνει μερικά ταξίδια στο χρόνο.
Αρχικά, επέστρεψε στο 1.700, όπου συνάντησε τον Ιάσονα και μετά από μια σύντομη συνομιλία μαζί του, αποφάσισε να τον μετακινήσει στο 2017 (!) Ο Ιάσονας, από την εποχή που γνώριζε και βίωνε, βρέθηκε ξαφνικά σ’ έναν κόσμο όπου η συνομιλία γίνεται με κινητά τηλέφωνο, οι μετακινήσεις των ανθρώπων με μηχανικά μέσα, τεράστια μεταλλικά πουλιά μεταφέρουν τους ανθρώπους, άκουσε ήχους που τραγουδήθηκαν πριν από 70 χρόνια, είδε ανθρώπους μέσα από ένα κουτί να του μιλάνε και έμαθε ότι ο άνθρωπος ταξιδεύει καθημερινά στο διάστημα. Όλη αυτή η νέα πραγματικότητα, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε στον Ιάσονα τέτοιο σοκ που ήταν ικανό να τον σκοτώσει (!) Έτσι, ο Παραμυθάς, επέστρεψε τον Ιάσονα στο 1.700. Ήθελε όμως, να πραγματοποιήσει ακόμη ένα μικρότερο ταξίδι στο χρόνο. Διάλεξε τον αντίστοιχο Ιάσονα του 1.500, μίλησε μαζί του, τον έπεισε και τον μετέφερε στην εποχή του 1.700. Παρότι δε, εκείνα τα έτη, συντελέστηκαν σπουδαίες ανακαλύψεις, οι διαφορές που διαπίστωσε ο Ιάσονας του 1.500 δεν ήταν στο επίπεδο εκείνων που συνάντησε ο προηγούμενος ταξιδευτής. Για να συναντήσει το ίδιο επίπεδο αντίδρασης, ο Παραμυθάς, θα έπρεπε να γυρίσει στο 12.000 π.χ., την εποχή όπου άρχισε να αναπτύσσετε η γεωργία και η κτηνοτροφία. Η μεταφορά ενός κατοίκου εκείνης της εποχής στο 1.700, θα είχε σίγουρα τα ίδια αποτελέσματα με τη μεταφορά του Ιάσονα του 1.700 στο σήμερα.
Έχοντας δει τις διαφορές και τις ανάγκες σε χρόνο για να έχουμε την αντίδραση του σοκ, ερχόμαστε στο σήμερα, όπου σύμφωνα με τον Ray Kurzweil, η ανθρώπινη πρόοδος κινείται ολοένα και γρηγορότερα με την πάροδο του χρόνου, υπακούοντας το νόμο της επιταχυνόμενης ανθρώπινης ιστορίας. Αυτό, συμβαίνει επειδή οι πιο προηγμένες κοινωνίες έχουν την ικανότητα να προχωρούν με ταχύτερο ρυθμό από τις λιγότερο προηγμένες.
Λαμβάνοντας υπόψιν μας, ότι η ανθρωπότητα του 19ου αιώνα διαθέτει περισσότερη και καλύτερη τεχνολογία απ’ αυτή του 15ου, δεν αποτελεί έκπληξη ότι η ανθρωπότητα έκανε πολύ μεγαλύτερες προόδους τον 19ο αιώνα απ’ ότι τον 15ο. Μια ανάλυση της ιστορίας της τεχνολογίας, δείχνει ότι η τεχνολογική αλλαγή είναι εκθετική, σε αντίθεση με την κοινή λογική "διαισθητική γραμμική" άποψη.
Επομένως, στον 21ο αιώνα 100 χρόνια προόδου αντιστοιχούν, σύμφωνα με τον σημερινό ρυθμό ανάπτυξης, σε 20.000 χρόνια πραγματικού χρόνου. Αν ο Παραμυθάς ταξίδευε τον σημερινό Ιάσονα στο μέλλον και πιο συγκεκριμένα 100 χρόνια μετά, θα είχε τις ίδιες αντιδράσεις σοκ με τον αντίστοιχο του 1.700.
Ο Παραμυθάς, ολοκληρώνοντας το ταξίδι του στο χρόνο, είχε να απαντήσει της εξής απορία: Γιατί κάναμε αυτό το πείραμα και τι χρησιμότητα έχει;
Το τελευταίο καιρό λοιπόν, ακούμε σχεδόν σε καθημερινή βάση, ότι θα εφαρμοστούν μέτρα και θα ψηφιστούν νέα, που θα αφορούν στα επόμενα ακόμη και 20 χρόνια. Μέτρα καθαρά λογιστικού χαρακτήρα με σημείο αναφοράς το σήμερα.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα ταξίδια του Παραμυθά, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι μεταβολές που συντελούνται καθημερινά σε όλο τον κόσμο είναι τέτοιες, που το κλειστό περιβάλλον της Ελλάδας δεν θα μπορεί να ακολουθήσει. Αν τα μόνα μέτρα που ακούμε από την κυβέρνηση, είναι η μείωση συντάξεων και το μόνο αντίμετρο τα κουπόνια για τα συσσίτια, είναι βέβαιο ότι το χάσμα που θα δημιουργηθεί με τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο θα είναι τέτοιο, που δεν μπορέσει να καλυφθεί ποτέ.

Η πατρίδα μας, πέρασε 400 χρόνια τουρκοκρατίας, χάνοντας το θαύμα του διαφωτισμού που λάμβανε χώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σήμερα, χωρίς να γίνεται αισθητό, γιατί όλοι μας είμαστε απασχολημένοι με την καθημερινότητα μας, το «κακό» που συντελείται είναι πολύ μεγαλύτερο από τις δυσκολίες της μέσης οικογένειας (που είναι πραγματικά ασήκωτες). Κάθε μέρα που περνάει το ταξίδι του Παραμυθά στο μέλλον, θα προκαλεί μικρότερη έκπληξη για τον Ιάσονα της Ελλάδας από τον αντίστοιχο Ευρωπαίο.

Έχοντας ολοκληρώσει το νοητικό μας πείραμα και θέλοντας να καταλήξουμε σε ένα μετρό σύγκρισης των εποχών, θα λέγαμε ότι το μόνο μετρήσιμο γεγονός είναι αντιδράσεις του Ιάσονα μέσα από τα μάτια του Παραμυθά, αλλά και η ευχή μας, αυτές οι αντιδράσεις στο μέλλον, να είναι κάθε φορά και μεγαλύτερες, όχι όμως, απογοήτευσης ή θλίψης, αλλά χαράς και ευχάριστης έκπληξης.

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός επισκέφθηκε την Κω και την Κάλυμνο στις 28 και 29 Απριλίου όπου είχε συνάντηση με πολίτες και συζήτησε μαζί τους τα προβλήματα που τους απασχολούν.

Στην Κάλυμνο, σε εντυπωσιακή συγκέντρωση στο Πνευματικό Κέντρο Καλύμνου, παρέθεσε πολιτική ομιλία όπου μεταξύ άλλων τόνισε:

«Θα πρέπει να θυμάστε ότι ο μειωμένος ΦΠΑ των νησιών μας και ειδικά της Καλύμνου ισχύει μέχρι το τέλος του έτους. Δυστυχώς έχει ήδη πάψει να ισχύει για τη Ρόδο και για την Κάρπαθο. Το ότι εξακολουθεί ακόμα να βρίσκεται η Κάλυμνος υπό προστασία οφείλεται στο ότι κάποιοι για εθνικούς λόγους είπαν όχι στις απαιτήσεις της Τρόικας τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο μνημόνιο. Έτσι, χάρη σε αυτούς εξακολουθείτε να έχετε μειωμένο ΦΠΑ για λίγους μήνες. Δυστυχώς, όμως, η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η οποία υποσχόταν να διατηρήσει το καθεστώς προστασίας του ΦΠΑ των Νησιών ήταν αυτή που υποχώρησε στις πιέσεις της Τρόικας και έφερε στη Βουλή το σχετικό νόμο της κατάργησής του μειωμένου ΦΠΑ. Ήταν αυτή που, με την πλειοψηφία των 153 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, το ψήφισε. Αυτό θα γράψει η Ιστορία.

Το μέτρο αυτό, δηλαδή της κατάργησης του μειωμένου ΦΠΑ σε συνδυασμό με το τέλος διανυκτέρευσης για κάθε τουρίστα στα ξενοδοχεία θα καταστήσει την περιοχή μας μη ανταγωνιστική σε σχέση με τις χαμηλές τιμές των ξενοδοχείων της γείτονος Τουρκίας. Έτσι, στο προσεχές μέλλον, που αναμένεται να βελτιωθεί η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή, ο Τουρισμός μας θα υποστεί μεγάλο πλήγμα και η ανεργία των εργαζομένων στα τουριστικά επαγγέλματα θα αυξηθεί.

Έτσι, πέραν του αυξημένου ΦΠΑ στο 24% που θα επιβαρύνεται ο κάθε πολίτης της Δωδεκανήσου σε οτιδήποτε αγοράζει θα επέλθει καίριο πλήγμα στον τουρισμό μας.

Γνωρίζω την ευαισθησία σας στα εθνικά θέματα γιατί εσείς «φυλάσσετε Θερμοπύλες». Ζείτε 10 μίλια μακριά από τα Ίμια και η περιοχή σας απειλείται συνεχώς. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Επιθυμούμε διακαώς της ειρήνη και σεβόμεθα τις συμφωνίες των μεγάλων πολιτικών. Του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κεμάλ Ατατούρκ, όπως αυτές διατυπώθηκαν στη Συνθήκη της Λωζάνης. Η μεταβολή των συνθηκών εγκυμονεί κινδύνους πολέμου και εμείς δεν θέλουμε τον πόλεμο. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά και θέλουμε οι λαοί μας, Έλληνες και Τούρκοι να ζουν αδελφωμένοι. Για αυτό θα πρέπει να σταματήσουν οι εμπρηστικές δηλώσεις και από τις δύο πλευρές. Διαφορετικά η Κυβέρνηση οφείλει να ζητήσει σύγκληση του Συμβουλίου Κορυφής των Πρωθυπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διακηρύξει η Ευρώπη ότι στηρίζει τη Συμφωνία της Λωζάνης και ότι κατά συνέπεια θεωρεί ότι τα σημερινά σύνορα της Ελλάδας είναι σύνορα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παράλληλα θα πρέπει να πάψουμε να απαντούμε στις απειλές και στις εμπρηστικές δηλώσεις των γειτόνων μας γιατί αυτή η τακτική μπορεί να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο και να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα και των δύο χωρών. Όμως, εάν συνεχιστούν οι απειλές η ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να ζητήσει τη στήριξή του όσον αφορά την απειλή η οποία διατυπώνεται κατά της ειρήνης. Διότι στο καταστατικό του Συμβουλίου Ασφαλείας εμπεριέχεται ότι πέραν των εχθροπραξιών, η στρατιωτική απειλή θεωρείται λόγος συγκλήσεως του Συμβουλίου.

Δυστυχώς όμως, μέχρι τώρα η Κυβέρνηση δεν έχει πράξει τίποτα στον τομέα αυτό, περιοριζόμενη σε δηλώσεις λεονταρισμών που σίγουρα θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέρονται εξυπηρετώντας χαμηλούς στόχους πολιτικής εκμετάλλευσης.»

Αναφερόμενος στους πανηγυρισμούς της Κυβέρνησης όσον αφορά το πλεόνασμα του 4% είπε τα εξής:

«Η κυβέρνηση θα πρέπει να θλίβεται για το πρωτογενές πλεόνασμα του 4%.

Γιατί δεν είναι πλεόνασμα που προέρχεται από την Ανάπτυξη και την παραγωγή αλλά είναι πλεόνασμα ιδρώτα και αίματος που προέρχεται κυρίως από τη μεσαία τάξη με τη σκληρή φορολογία που επιβάλλει και τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς όλων των ειδών. Επανειλημμένα τονίζω ότι η Ανάπτυξη δεν γίνεται μέσα από την εξαθλίωση των πολιτών με τις μειωμένες συντάξεις και τους μειωμένους μισθούς. Η Κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι σήμερα υπογράφει την αξιολόγηση με μέτρα της τάξεως των 12 δισεκατομμυρίων όταν η Τρόικα το 2014 ζητούσε μέτρα 4 δισεκατομμυρίων και το περίφημο «email Χαρδούβελη» πρότεινε μέτρα ενός δισεκατομμυρίου.

Η Κυβέρνηση Του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων οδήγησε τη χώρα σε μεγάλο αδιέξοδο. Το περίφημο ‘φως στο βάθος του τούνελ» δεν είναι, δυστυχώς, ορατό. Οι δανειστές διεκδικούν σήμερα ολόκληρη τη χώρα, προτείνοντας και οι δύο πλευρές τις γνωστές σε όλους μεταρρυθμίσεις που οδηγούν σε ύφεση της οικονομίας με μια μεγάλη διαφορά. Το ΔΝΤ θέλει διαγραφή όλου ή μέρους του χρέους δηλαδή να χάσουν τα λεφτά τους τα ευρωπαϊκά κράτη ενώ το ίδιο δεν χάνει ούτε ένα ευρώ. Από την άλλη, τα ευρωπαϊκά κράτη θέλουν επιμήκυνση του δανείου με χαμηλά επιτόκια χωρίς διαγραφή του χρέους. Όμως και οι δύο συμφωνούν στις μεταρρυθμίσεις γιατί θέλουν να πάρουν τα πάντα σε σχεδόν μηδενικές τιμές. Με απλά λόγια να αγοράσουν την πολυκατοικία στην αξία ενός διαμερίσματος. Αυτή είναι η αλήθεια, και εφόσον η Κυβέρνηση δεν ζητήσει και δεν επιμείνει για ένα αναπτυξιακό δάνειο μηδενικού σχεδόν επιτοκίου η χώρα θα οδηγηθεί σε ανάπτυξη τριτοκοσμικού τύπου με πτωχευμένο και εξαθλιωμένο τον πληθυσμό της.»

Πολύ σύντομα δημοσιεύεται η ΚΥΑ για τους όρους παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας.

Αν και ήταν κατανοητή η ανησυχία που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο καιρό από παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκηση και από τους επιχειρηματίες του τουρισμού, με την αλλαγή του νομικού πλαισίου και με την υπογραφή της ΚΥΑ, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι πρόθεση της Κυβέρνησης είναι η εισαγωγή μιας διαδικασίας που θα στοχεύει στην εδραίωση της διαφάνειας και της δικαιοσύνης, στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και ταυτόχρονα στην στήριξη των ΟΤΑ.
Παρόλο που το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής δεν είναι το επισπεύδον Υπουργείο, εντούτοις, λόγω αρμοδιοτήτων Νησιωτικότητας, έχουμε παρακολουθήσει από κοντά και έχουμε συμβάλει με απόψεις στην διαδικασία, τόσο της τροποποίησης του Άρθρου 13 του Νόμου 2971/2001, όσο και την σύνταξη της φετινής ΚΥΑ.
Συγκεκριμένα, η Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Εσωτερικών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που σύμφωνα με τον νόμο 2971/2001 καθορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλιών είναι ήδη έτοιμη και αναμένεται να δημοσιευτεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ισχύς της θα είναι μέχρι 31/12/19 και προβλέπει δημοπράτηση από ένα έως τρία έτη. Βασικό σημείο αυτής είναι η διατήρηση για τους Δήμους του 70% επί των εισπράξεων από τα τιμήματα της παραχώρησης- το 30% αποδίδεται στο Δημόσιο.
Το Υπουργείο Οικονομικών προχώρησε, πρόσφατακαι σε αλλαγή του νομικού πλαισίου (άρθρο 13 του 2971/2001) περί του τρόπου παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας, αφού το προηγούμενο νομικό καθεστώς, πάνω στο οποίο βασίζονταν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, κρίθηκε αντισυνταγματικό από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Για πολύ καιρό, ο μέχρι τώρα τρόπος δημοπράτησης των παραλιών, κρατούσε υγιείς επιχειρηματίες του τουρισμού σε καθεστώς ομηρίας, το δημόσιο συμφέρον δεν ήταν εξασφαλισμένο και σε πολλές περιπτώσεις οι διαδικασίες χαρακτηρίζονταν ως αδιαφανείς και χαριστικές για λίγους. Η Κυβέρνηση λύνει ένα ζήτημα που απασχολούσε μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων των νησιών, στοχεύοντας στο να δημιουργηθούν συνθήκες για ώθηση της ανάπτυξης τους, ενώ παράλληλα θωρακίζει την δημόσια περιουσία από την αυθαίρετη εκμετάλλευση.

Σύσκεψη πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στις εγκαταστάσεις του Περιφερειακού Φυτωρίου.

Στην σύσκεψη συμμετείχαν, ο Αντιπεριφερειάρχης Υγείας ,Πρόνοιας και Κοινωνικής Συνοχής κ. Σωτρίλλης ,ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Φυτωρίου κ. Μπαριανάκης , από την ΑΝΔΩ η Διευθύνουσα Σύμβουλος κ. Ρένα Παυλάκη – Διακίδη και ο Δ/ντης κ. Ζήφος, ο Πρόεδρος της ΠΑΝΑΚΕΙΑ κ. Αναστάσης Πλατύς και από την ΚΟΙΣΠΕ Λέρου ο Πρόεδρος κ. Ανδρέας Γεωργίου με τον συνεργάτη του κ. Δημήτρη Χατζαντώνη.
Σκοπός της σύσκεψης ήταν η συνεργασία όλων των φορέων που συμμετείχαν για να στηρίξουν τον Κοινωνικό Συνεταιρισμό Περιορισμένης Ευθύνης Τομέας Ψυχικής Υγείας Δωδ/σου (ΚΟΙΣΠΕ) Λέρου ο οποίος είναι μια μορφή εναλλακτικής κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Ο κύριος στόχος της ίδρυσης του -πέραν του προφανούς που είναι το επιχειρείν- είναι το θεραπευτικό κέρδος για άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, χρόνιους ως πρότινος ασθενείς, προσφέροντας τους εργασία και επαγγελματική εμπειρία στις δραστηριότητες που ήδη έχει αναπτύξει (αγροτικές καλλιέργειες, ζαχαροπλαστείο, επεξεργασία και τυποποίηση μελιού, κυλικείο).
Η συνεργασία έχει σαν στόχο το ΚΟΙΣΠΕ να δραστηριοποιηθεί εκτός των συνόρων του νησιού της Λέρου και στην Ρόδο, με την συνεργασία της ΠΑΝΑΚΕΙΑ Ρόδου και ως τεχνικός σύμβουλος η ΑΝΔΩ.
Η συνεργασία με το Περιφερειακό Φυτώριο συνίσταται στην παραχώρηση αγροτικής έκτασης στην ΚΟΙΣΠΕ ώστε τα άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, χρόνιους ως πρότινος ασθενείς, να προσφέρουν εργασία και εκτός το θεραπευτικό κέρδος να είναι και το επιχειρείν.
Στην σύσκεψη η οποία είναι μία πρώτη προσέγγιση ,συζητήθηκε ο τρόπος και το πλαίσιο της συνεργασίας.

Ο
Πρόεδρος
Μιχαήλ Μπαριανάκης