Προς όλα τα κορίτσια που έπαιξαν για τη φανέλα του Ιπποκράτη αλλά και σε όσους μόχθησαν, στήριξαν κι αγάπησαν το γυναικείο

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΣΣΑΝΙΚΟΛΑΚΗΣ: ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΓΙΑ ΤΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Και το ταξίδι συνεχίζεται - Ποιος ξέρει που, πότε και σε ποια…

Σε τέτοιες περιστάσεις δεν ξέρεις πως ν’ αρχίσεις, τι να πρωτοπείς και ποιον/α να πρωτοθυμηθείς. Πραγματικά, μαθαίνοντας στο γήπεδο της Γλυφάδας τ’ αποτέλεσμα του Κρόνου, που σήμανε και τον υποβιβασμό της γυναικείας ομάδαςμπάσκετ του Ιπποκράτη στην Α2, παγώσαμε. Όχι γιατί δεν περιμέναμε την πιο πιθανή εξέλιξη, μετά τις δικές μας αποτυχίες, αλλά γιατί αυτό σήμανε το τέλος μιας ωραίας εποχής.

Το τέλος μιας εποχής στη μεγαλύτερη εθνική κατηγορία. Το τέλος της μεγαλύτερης κωακής επιτυχίας σε συλλογικό επίπεδο. Το άδοξο τέλος μιας ομάδας που είχε και έχει τα φόντα να βρίσκεται ψηλά, που το πάλεψε έως το τέλος, που έχασε από δικά της λάθη την παραμονή, που προσπάθησε να τα διορθώσει, αλλά έμεινε (ή καλύτερα αφέθηκε) από δυνάμεις. 

Δεν είναι της παρούσης (άλλωστε υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες) ν’ αναλυθούν τα λάθη, ούτε να δοθεί απάντηση στην ατέρμονη εσωστρέφεια. 

Είναι η ώρα ν’ αποτίσουμε φόρο τιμής σ’ όλες τις κοπέλες του τότε Ανταγόρα, με προπονητή τον κ. Πέτσαλη (με χάρη κορίτσια, με χάρη), οι οποίες υπήρξαν οι πρωτεργάτισσες της σημερινής ομάδας που κατάφερε να σταθεί επάξια στα σαλόνια της Α1. 

Είναι ώρα να αποτίσουμε φόρο τιμής στις ντόπιες αθλήτριες μας (κι ειδικά της φετινής χρονιάς) που στήριξαν την ομάδα αμμισθί, με ιδιαίτερο κόπο και ζήλο, αλλά σε όλες τις μπασκεμπολίστριες, Ελληνίδες και μη, οι οποίες βοήθησαν την ομάδα μας τόσο στα δύσκολα όσο και στα εύκολα. 

Είναι ώρα να αποτίσουμε φόρο τιμής στους προπονητές, στους βοηθούς και στους γυμναστές που συνέβαλαν στην καλή παρουσία της ομάδας στο γήπεδο.

Είναι ώρα να αποτίσουμε φόρο τιμής στους παράγοντες του Ανταγόρα κι έπειτα του Ιπποκράτη, οι οποίοι ο καθένας ξεχωριστά αλλά κι όλοι μαζί στήριξαν την ομάδα από το τοπικό μέχρι να φτάσει να παίζει με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου και τις καλύτερες ομάδες της Ελλάδος. 

Είναι ώρα να χειροκροτήσουν τόσο οι αθλήτριες όσο κι οι κατά καιρούς διοικητικοί παράγοντες της ομάδας τους Κωους φιλάθλους εντός κι εκτός Νησιού, οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν αυτή την ομάδα, υλικά και ηθικά, γεμίζοντας το Κλειστό (ή με παρουσία στους εκτός έδρας αγώνες). 

Προσωπικά, ως απλός φίλαθλος, φωνάζοντας κι αγωνιώντας μαζί με τους υπόλοιπους για τη νίκη της ομάδας μας, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες τις αθλήτριες που έπαιξαν και στήριξαν το γυναικείομπάσκετ της Κω, αλλά κι όλους όσους συνέβαλαν στο να πραγματοποιηθούν τα όνειρα των κοριτσιών, αλλά και τα κυριακάτικα ταξίδια μας, 

Θα μας λείψουν οι κυριακάτικες αποδράσεις που τις είχαμε συντροφιά, αλλά εάν ο κόσμος το θελήσει, εάν όλοι εμείς συνεχίσουμε να στηρίζουμε το εγχείρημα (πέρα από ονόματα, πρόσωπα και διαφορές), μπορεί να υπάρξει αύριο. 

Σας ευχαριστούμε για όλα. Μας γεμίσατε πολλές χαρές και υπερηφάνεια. 

Γιώργος Χ. Πασσανικολάκης

Ένας απλός φίλαθλος

* Αφιερωμένο στα κορίτσια (κι ειδικά στην εορτάζουσα - τραγική ειρωνεία που συνέπεσε με την αυλαία στην Α1 – αρχηγό σύμβολο, συνδετικό κρίκο παλιών και νέων, ντόπιων και ξένων, Ελένη Δρεττάκη): Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα. Μη, για ό,τι καλό ή ό,τι κακό, τα λέμε άλλη ώρα...