«Μετά από βασανιστική σκέψη και έντονο προβληματισμό αποφάσισα να μην διεκδικήσω να είμαι υποψήφιος στις εκλογές της 25ης Ιανουάριου. Η απόφασή μου αυτή καθορίστηκε από τις εξής παραμέτρους:

 

Οι επικείμενες εθνικές εκλογές, αποτυπώνουν δυστυχώς κατά τον πλέον εμφανή τρόπο, την αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος να βοηθήσει τη χώρα και τον Λαό μας για να ξεπεραστούν διαρθρωτικά και ενδογενή προβλήματα που μας ταλανίζουν για χρόνια ολόκληρα. Ενώ αναμέναμε την 31η Δεκεμβρίου 2014 ως ημέρα ορόσημο που θα αποδείκνυε ότι απέδωσαν οι επί μία πενταετία θυσίες του Λαού μας και θα απαλλασσόμασταν επιτέλους οριστικώς από τα μνημόνια και τις «τρόικες» , όχι μόνο αυτό δεν συνέβη, αλλά αντιθέτως φθάσαμε στο σημείο , να τίθεται εν αμφιβόλω ξανά η παραμονή μας στην Ευρωζώνη και ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας .

 

Ούτε η συγκυβέρνηση δυστυχώς κατάφερε όσα υποσχέθηκε, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς στέκεται στο ύψος των περιστάσεων για να θέσει ένα τέρμα οριστικό στη κρίσιμη αμφισβήτηση παραμονής μας στο ΕΥΡΩ .  Κοντά στα παραπάνω, τόσο η συγκυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση , δεν εξήγησαν για ποιο λόγο, επί 30 ολόκληρους μήνες δεν ήρθε στη Βουλή το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος και φοβάμαι ότι , ούτε θα δώσουν κάποια εξήγηση, αν προκύψουν νέες παραγραφές αδικημάτων πολιτικών προσώπων δεδομένου ότι χωρίς νέο σύνταγμα, ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών παραμένει  σε ΙΣΧΥ αναλλοίωτος. Μαζί με  όλα αυτά παρακολουθούμε τα προγράμματα και τις θέσεις των «μεγάλων» κομμάτων και πουθενά, μα πουθενά δεν διακρίνουμε κάποια πρόταση για το πώς θα έρθουν επενδύσεις, πως θα καταπολεμηθεί η ανεργία, πως θα υπάρξει ανάπτυξη.

 

Περισσεύουν ξανά τα λόγια και οι αοριστίες.

Είναι προφανές ότι η πολιτική ζωή του τόπου χρειάζεται συνολική ανανέωση. Το φαινόμενο του παλαιοκομματισμού, των συντροφικών μαχαιρωμάτων, της κομματοκρατίας, του πελατειακού κράτους , της διεφθαρμένης δημόσιας διοίκησης και της αναξιοκρατίας, είναι παντού κυρίαρχα. Τα κόμματα, στο σύνολό τους, αποτελούν σκουριασμένους προσωπικούς μηχανισμούς,  όπου ο καθένας διεκδικεί το φέουδό του.

 

Το μέλλον της χώρας μας, παραμένει αβέβαιο. Αν θα γίνει νέα περικοπή ή όχι του χρέους, κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί. Το αν μία τυχόν νέα περικοπή θα οδηγήσει σε νέες δεσμεύσεις, ουδείς το γνωρίζει. Αν θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις για να υπάρξει ανάπτυξη παραμένει τεράστιο ερωτηματικό χωρίς καμία αισιόδοξη απάντηση στον ορίζοντα.

 

Κανένα κόμμα δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο ελληνικό σχέδιο που θα οδηγήσει την Ελλάδα με υπερηφάνεια και ευημερία στον 21ο αιώνα.

Ποτέ δεν ήταν τόσο βέβαιο, ότι όλα πρέπει να αλλάξουν. Υπάρχει κόμμα που να μπορεί; Μπορεί το κίνημα που δημιούργησε ο Γιώργος Παπανδρέου να βάλει τις στοιχειώδεις βάσεις για την αλλαγή του τόπου; Πιστεύω πως κάτω από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ναι μπορεί.

 

Σ΄ αυτή τη πορεία θα δηλώσω παρών συμπαραταγμένος με τη πλατιά πλειοψηφία των συντρόφων που με συνδέουν κοινά οράματα και κοινοί αγώνες, ναι.

Σε αυτό το πρωτόγνωρο για μένα τοπίο, καλούμαι να τοποθετηθώ και να σταθώ αντιμέτωπος με χιλιάδες συντρόφους μου, με συμπατριώτες μας που στήριξαν και στηρίζουν τις προσπάθειες που έκανα για τον Τουρισμό, με φίλους και συντρόφους που πιστεύουν σε μένα και τις δυνατότητές μου.

 

Ανεξαρτήτως των διαφωνιών που είχα διατυπώσει επανειλημμένως  και που διατηρώ για την δυνατότητα του σημερινού ΠΑΣΟΚ να δώσει λύσεις για την χώρα στη πορεία της στον 21ο αιώνα και ανεξαρτήτως της προτίμησης που εκφράζω στο νέο ξεκίνημα με τον Γιώργο Παπανδρέου, θεωρώ ότι δεν θα είναι ωφέλιμη για όσα υπηρετώ η συμμετοχή μου στις ερχόμενες εκλογές, όποιο  αποτέλεσμα και αν προκύψει.

 

Δηλώνω παρών ούτως ή άλλως. Παρών για να βοηθήσω στην λύση των προβλημάτων των νησιών μας, παρών για την τουριστική ανάπτυξη, παρών για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων των νησιών μας, των τόσο οξυμένων και ευαίσθητων αυτή την περίοδο. Παρών για να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο που επιτέλους θα φέρει την Ελλάδα μας και τα νησιά μας εκεί που τους αξίζει».

 

Παρών στην πορεία, που εύχομαι και προσδοκώ , για την επανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού δημοκρατικού χώρου που είμαι βέβαιος ότι εκ των πραγμάτων θα προκύψει ως ιστορική αναγκαιότητα, για να ξαναβάλει και πάλι τη χώρα μας σε πορεία δημιουργικής ανάπτυξης και την κοινωνία σε τροχιά ευημερίας.

 

Συγκεκριμένα ζητούσαν να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα προκειμένου:

1) Να απαγορευθεί σε εμένα να δημοσιεύσω στο περιοδικό μου οποιοδήποτε κείμενο, άρθρο ή σχόλιο που να αναφέρεται στην ΚΟΙΝΣΕΠ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙΝ.

2) Να διακοπεί προσωρινά τόσο η κυκλοφορία του περιοδικού "Νήσος Κως" όσο και η ηλεκτρονική κυκλοφορία του αναφερόμενου όπως το αποκαλούν δυσφημιστικό άρθρο

3) Να αποσυρθεί προσωρινά το - για εκείνες - συκοφαντικό έντυπο

4)Ζητούσαν να διαταχθεί η συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας στα χέρια μου ή στα χέρια τρίτων και κάθε απαίτηση μου έναντι τρίτων μέχρι του ποσού των 30.000€ και συνολικής αποζημίωσης 80.000€

5)Να διαταχθεί η δημοσίευση της απόφασης που θα εκδοθεί με επιμέλεια και δαπάνη μου στο περιοδικό εκδόσεως μου.

 

Για την παραπάνω αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων που άσκησε - κατέθεσε η ΚΟΙΝ.Σ.Ε.Π. ΕΥΦΡΑΙΝΕΙΝ, εξεδόθη η υπ' αριθμόν 691/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), η οποία και απορρίπτει την εν λόγω αίτηση ενώ έγινε δεκτή και η προφορικώς ασκηθείσα πρόσθετη παρέμβαση που άσκησε υπέρ μου ο κος Στάθης Πίτσης, υπό την ιδιότητα του προέδρου του ΣΕΜΜΕΚ.

 

Ειδικότερα η εκδοθείσα υπ' αριθμόν 691/2014 απόφαση καταπέλτης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω (που σας κοινοποιώ με την μορφή φωτογραφιών) με τρόπο σαφή και ρητό έριξε άπλετο φως στην υπόθεση δικαιώνοντάς με και διατάσσοντας την απόρριψη της Αιτήσεως και συγκεκριμένα κατά τρόπο σαφή ανέδειξε (όπως αναφέρεται στη σελ. 10 & 11) ότι στα πλαίσια μιας δημοκρατικά ευνομούμενης πολιτείας το άτομο το οποίο αναλαμβάνει οποιαδήποτε θέση που θεωρείται ή μπορεί να θεωρηθεί ότι αφορά το δημόσιο βίο, όπως την ιδιότητα του μέλους κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης, υπόκειται στον αμείλικτο έλεγχο του τύπου, για τον οποίο έχει υποχρέωση ανοχής ιδίως από την στιγμή που δεν θίγει ανεπίτρεπτα την τιμή ή την υπόληψή του.

 

Κατ' επέκταση τα γεγονότα που αναφέρονται στο επίμαχο δημοσίευμα εμπίπτουν στη σφαίρα του δημόσιου βίου της ΚΟΙΝ.Σ.Ε.Π. ΕΥΦΡΑΙΝΕΙΝ και των μελών της και ανακύπτει δικαιολογημένο ενδιαφέρον για τον έλεγχό τους και σχετική κριτική δια του τύπου. Κατά συνέπεια η οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητας της ΚΟΙΝΣΕΠ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙΝ και των μελών της από το επίμαχο δημοσίευμα είναι ενέργεια που βρίσκεται μέσα στα όρια του νόμου και επομένως δεν δημιουργεί αξίωση προς ικανοποίηση οποιασδήποτε μορφής.

 

Κατά τρόπο πασιφανές δε, προκύπτει ότι δεν υπήρχε σκοπός εξυβρίσεως ή δυσφημήσεως εκ μέρους μου, δηλαδή σκοπός που να κατευθύνεται ειδικώς σε προσβολής της φήμης, της τιμής και της υπόληψης της ΚΟΙΝ.Σ.Ε.Π. και των μελών της με αμφισβήτηση της επαγγελματικής, ηθικής και κοινωνικής αξίας του προσώπου ή με περιφρόνηση αυτών.

 

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημανθεί ότι η συγκεκριμένη υπ' αριθμόν 691/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω - Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων αποτελεί απάντηση - καταπέλτη και σε όσους βιάστηκαν, κρυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία να θίξουν την τιμή και την υπόληψη μου, αλλά και το περιοδικό "Νήσος Κως".

Ευχαριστώ ειλικρινά όλους αυτούς που βρέθηκαν δίπλα μου από την αρχή αυτής της δικαστικής μου περιπέτειας, ακόμα και δημότες-αναγνώστες του "Νήσος Κως" που μέχρι πρότινος δεν γνώριζα προσωπικά. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του ΣΕΜΜΕΚ και συνάδελφο κο Στάθη Πίτση, καθώς και τους πληρεξούσιους δικηγόρους μου, την κα Αλεξάνδρα Ζερβού και τον κο Μάνο Θαλασσινό που έδωσαν μία πραγματική μάχη μαζί μου, εντός των δικαστικών αιθουσών.

 

Σας ευχαριστώ, καλές γιορτές και καλή συνέχεια στο έργο σας.

 Ζαχαριας Κουζούκας

 

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως απεκάλυψε το Σάββατο η «δημοκρατική», τάχθηκε υπέρ των απόψεων που είχε κρίνει το Β’ Τμήμα σε 7μελή σύνθεση με τις υπ΄αριθμ. 3930 και 3931/2013 αποφάσεις του και έθεσε οριστικά τέρμα στο φόρο!

Η Ολομέλεια του ΣτΕ εξέτασε την από 31η Ιουλίου 2006 αίτηση της Κοινοπραξίας με την επωνυμία “Κοινοπραξία Νοσοκομείου Ρόδου ΤΕΡΝΑ Α.Ε. – ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε. – ΕΜΠΕΔΟΣ Α.Ε. – J & P ΑΒΑΞ Α.Ε. – IMEC GMBH” και το διακριτικό τίτλο «Κοινοπραξία Κατασκευής Νοσοκομείου Ρόδου», όπως μετονομάσθηκε η Κοινοπραξία με την επωνυμία «ΓΕΚ Α.Ε. – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ Α.Ε. – Α.Τ.Ε. ΓΝΩΜΩΝ Α.Ε. – ΑΒΑΞ Α.Ε. – IMEC GMBH», η οποία παρέστη με τους δικηγόρους Σπυρίδωνα Μαράτο και Φιλιώ Μεντή κατά του Δήμου Ρόδου, ο οποίος παρέστη με τους δικηγόρους Θεόδωρο Παπαγεωργίου και Γλυκερία Σιούτη.

Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος της Ολομέλειας των δικαστών του ΣτΕ, που εκδίκασε την υπόθεση, ήταν ο ίδιος που προήδρευσε στο Β’ Τμήμα, κρίνοντας αντισυνταγματικό το φόρο.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε, ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του φόρου, 50 περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι «προφανώς διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μια ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση».

Γίνεται χρήση εκφράσεων και επίκληση συνθηκών, που θα δικαιολογούσαν ενδεχομένως τη διαφοροποίηση με βάση γενικά και αντικειμενικά κριτήρια όχι όμως μόνης της Δωδεκανήσου, μη αρκώντας για την υποστήριξη του θεσμού «χωρίς συγκεκριμένη εξειδίκευση των λόγων που το επιβάλλουν» επίκληση των άρθρων 102 παρ. 6 και 101 και 106 του Συντάγματος για τις νησιωτικές παραμεθόριες περιοχές, ούτε του άρθρου 9 του Ν. 11850/198 περί κυρώσεως του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας, που ορίζει το δικαίωμα και την υποχρέωση των ΟΤΑ να έχουν επαρκείς ίδιους πόρους από τοπικούς φόρους.

Πιο συγκεκριμένα η Ολομέλεια του ΣτΕ, που συνεδρίασε σε 22μελή σύνθεση, έκρινε με συντριπτική πλειοψηφία αντισυνταγματικό τον δημοτικό φόρο. Μειοψήφισαν συγκεκριμένα 6 μέλη (συμπεριλαμβανομένου και του εισηγητή) ενώ ακόμη ένα μέλος  του υποστήριξε ότι για την αναγκαιότητα θέσπισης ενός φόρου, το Ακυρωτικό Δικαστήριο του ΣτΕ δεν έχει αρμοδιότητα  να ελέγχει  τους  λόγους θέσπισής του.

Στην Ολομέλεια δεν προήδρευσε ο πρόεδρος του ΣτΕ κ. Σωτήρης Ρίζος που κατά κανόνα προεδρεύει και προήδρευσε και λοιπών υποθέσεων της ίδιας δικασίμου, αλλά ο  κ. Φ. Αρναούτογλου,  αντιπρόεδρος που ήταν και ο πρόεδρος του  Β΄ Τμήματος που  και με τη ψήφο  του ίδιου, παρέπεμψε τον φόρο ως αντισυνταγματικό στην Ολομέλεια.
Κατά την πλειοψηφούσα άποψη  αιτιολογείται η αποδοχή της αναίρεσης, της έφεσης και της προσφυγής της Κοινοπραξίας των εταιρειών  κατασκευής του Νοσοκομείου ως προς την αντισυνταγματικότητα  του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. με την εξής περιληπτικά αιτιολογία:

Αφού γίνεται μια ιστορική αναδρομή της ισχύος του φόρου, από το προηγούμενο δηλαδή καθεστώς του  δημοτικού φόρου κατανάλωσης Δωδεκανήσου που ίσχυε μέχρι το 1994, και αφού γίνεται επίκληση ότι ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ προσκομίσθηκαν νέα  στοιχεία τεκμηρίωσης της ιδιαιτερότητας της Δωδεκανήσου, όπως είναι τα περιεχόμενα στην από  το 1992 μελέτη του Παντείου Πανεπιστημίου, στην συγγραφή του οικονομολόγου κ. Μ. Λογοθέτη  ως και στην συμπληρωματική  γνωμοδότηση της καθηγήτριας   φορολογικού δικαίου κ. Ελ. Θεοχαροπούλου, κρίνει ότι αυτά ως επί το πλείστον είναι μεταγενέστερα της ψήφισης του νόμου το 1994 και ότι δεν επαρκούν για να αιτιολογήσουν ειδικούς και επαρκείς λόγους διαφοροποίησης  της Δωδεκανήσου  από τις υπόλοιπες νησιωτικές περιοχές.

Κρίνει επίσης ότι οι συνταγματικές  διατάξεις περί νησιωτικότητας , από μόνες τους δεν είναι επαρκείς για θέσπιση εξαιρετικών για νησιά μέτρων.
Κατά την μειοψηφούσα άποψη έξι (6 μελών), μεταξύ των οποίων και του κ. Γ. Τσιμέκα- Εισηγητή της υπόθεσης,  ο ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. δεν είναι αντίθετος με τις αρχές της ισότητας και καθολικότητας του Συντάγματος.
Υποστήριξαν συγκεκριμένα ότι ο ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. αποτελεί διάδοχο του προηγούμενου δημοτικού φόρου κατανάλωσης, δέχεται ότι  η διατήρηση του εσόδου ήταν σύμφωνη με τις κρατούσες συνθήκες και δικαιολογείται για τα Δωδεκάνησα όπως έχει ήδη κριθεί από το ΣτΕ με την απόφαση 2956/1981.

Δέχεται επίσης ότι  τα προσκομισθέντα στοιχεία στην Ολομέλεια του ΣτΕ και  ιδιαίτερα  τα στοιχεία της  από το 1992 μελέτης του Παντείου Πανεπιστημίου και τα ψηφίσματα της Δ.Ε. της ΤΕΔΚ, αποτέλεσαν κύριο στοιχείο προπαρασκευής για την θέσπιση του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.  το 1994 , καθώς η μελέτη του Παντείου αιτιολογεί την ανάγκη επιβολής και τις συνέπειες που θα προκληθούν από την κατάργησή του εσόδου, έτσι ώστε να συντρέχουν επαρκείς λόγοι που διαφοροποιούν τη Δωδεκάνησο και διαφορετικά θα επερχόταν αιφνίδια ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης.

Τέλος υπάρχει και άλλη μία επιπλέον  μειοψηφούσα άποψη (κ. Μ. Καραμανώφ) που δέχεται ότι για την αναγκαιότητα θέσπισης ενός φόρου, το Ακυρωτικό Δικαστήριο του ΣτΕ δεν έχει αρμοδιότητα  να ελέγχει  τους  λόγους θέσπισής του, όταν μάλιστα η αναγκαιότητα του συγκεκριμένου εσόδου  έχει ήδη κριθεί με την απόφαση 2956/1981 του ΣτΕ.
Θυμίζουμε ότι με κατεπείγον έγγραφό του προς την Ολομέλεια των Δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας, που υπογράφεται από τον δήμαρχο Ρόδου κ. Φώτη Χατζηδιάκο, η νομική υπηρεσία του Δήμου Ρόδου, επεδίωξε με επίκληση νέων ισχυρισμών να ανατρέψει την απόφαση της 7μελούς συνθέσεως του ανωτάτου ακυρωτικού διοικητικού δικαστηρίου για την αντισυνταγματικότητα του Δημοτικού Φόρου.

Η δημοτική αρχή υπέβαλε αρμοδίως και συμπληρωματική γνωμοδότηση της Επίκουρης Καθηγήτριας Φορολογικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ. κ. Ελένης Θεοχαροπούλου με την οποία επιχειρηματολογεί υπέρ της διατήρησης του ΔΗΦΟΔΩ υποστηρίζοντας ότι οι ανάγκες σε υπηρεσίες είναι μεγάλες διότι το νησί της Ρόδου είναι δεύτερο στη χώρα σε τουρισμό πολυτελείας και ως εκ τούτου είναι αυξημένες οι ανάγκες για έσοδα για την αντιμετώπιση πρόσθετων δαπανών της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αυτό που προκάλεσε εντύπωση είναι το γεγονός ότι η δημοτική αρχή επεδίωξε να πείσει ότι οι κάτοικοι της Ρόδου είναι υψηλής οικονομικής στάθμης και ως εκ τούτου δεν επιβαρύνεται το εισόδημά τους με την καταβολή του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.!!

Τόνισε συγκεκριμένα και τα εξής…
«Η Δωδεκάνησος δεν είναι μόνο πρώτη σε δείκτη τουριστικής πυκνότητας (αναλογία μεταξύ τουριστών και μόνιμων κατοίκων), αλλά σύμφωνα με τα τεκμηριωμένα στοιχεία της συμπληρωματικής γνωμοδότησης, είναι πρώτη και επί του ιδιαιτέρως σημαντικού, δείκτη τουρισμού πολυτελείας, καθώς η  Κρήτη (με έκταση 8.303 τετραγ. χιλιομ. και συγκροτούμενη από τέσσερις νομούς), έχει 86 πεντάστερα ξενοδοχεία (άρα δείκτη 1,03%), ενώ η Δωδεκάνησος (πολυνησιακό συγκρότημα 27 κατοικημένων νησιών, με έκταση 2.579 τετραγ. χιλιομ., συγκροτούμενη από έναν νομό) έχει 58 πεντάστερα ξενοδοχεία (άρα δείκτη 2,25%).

Ουσιώδεις δηλαδή ιδιαιτερότητες που επίσης στοιχειοθετούν την ανάγκη αυξημένων, σε σχέση με τις λοιπές περιφέρειες, εσόδων για την αντιμετώπιση πρόσθετων δαπανών της τοπικής αυτοδιοίκησης, για την επιτέλεση της αναγκαίας υποδομής, έργων και υπηρεσιών υπέρ της διατήρησης των παραπάνω ιδιαιτεροτήτων, καθώς «ο τουρισμός υψηλών προδιαγραφών αφενός μεν αποφέρει προσπορισμό εσόδων με ιδιαίτερα πολλαπλασιαστικές επιδράσεις στο σύνολο της εν λόγω περιφέρειας, όπου ανθεί, χωρίς να αποκλείεται η επέκτασή τους: σε εθνικό επίπεδο, αφετέρου δε αποφέρει ιδιαίτερα άμεσα έσοδα σε όσους ασκούν οικονομική δραστηριότητα στην εν λόγω περιφέρεια σε σχέση με τη λοιπή Ελλάδα.

 

Από τον τουρισμό υψηλών προδιαγραφών, σε συνδυασμό με το δείκτη τουριστικής πυκνότητας της περιφέρειας Δωδεκανήσου, τεκμαίρεται η ύπαρξη ανάλογης οικονομικής δύναμης και επομένως, φοροδοτικής ικανότητας μεγαλύτερης στους ασκούντες οικονομική δραστηριότητα στην Περιφέρεια της Δωδεκανήσου σε σχέση με τους ασκούντες οικονομική δραστηριότητα στη λοιπή Ελλάδα».

Σημειώνεται ότι κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, η αναιρεσείουσα ισχυρίσθηκε ότι ο δημοτικός φόρος εντάσσεται σε κατάσταση 37 φόρων υπέρ τρίτων που το Υπουργείο Ανάπτυξης πρότεινε προς το Υπουργείο Οικονομικών για να καταργηθούν

Ο Δήμος Ρόδου αντέτεινε ότι παρόντος του δημάρχου Ρόδου κ. Φ. Χατζηδιάκου, ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Γ. Γιακουμάτος, διευκρίνισε ότι απλώς  το Υπουργείο Ανάπτυξης θεωρώντας, εσφαλμένα,  ότι ο ένδικος φόρος είναι φόρος υπέρ τρίτων και περιέλαβε και τον δημοτικό φόρο Δωδεκανήσου σε κατάσταση με όλους τους ισχύοντες φόρους υπέρ τρίτων, που ζητήθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών για μελέτη ποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να καταργηθούν, υποκατασταθούν, τροποποιηθούν κ.λ.π.  κατά τις συζητήσεις με την τρόικα.

 

Η αναρεσείουσα ισχυρίσθηκε ότι πλέον δεν υφίστανται λόγοι, που να δικαιολογούν τη διατήρηση του δημοτικού φόρου στη Δωδεκάνησο και ότι σε σχέση με άλλες νησιωτικές και παραμεθόριες περιοχές η διατήρηση του συνιστά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 4 του Συντάγματος.

Ο Δήμος Ρόδου επέμεινε ωστόσο ότι στη Δωδεκάνησο υφίστανται εξακολουθητικά γενικοί και αντικειμενικοί λόγοι, οι οποίοι κατά αντίστοιχα γενικά και αντικειμενικά κριτήρια, διαφοροποιούν τη Δωδεκάνησο και δικαιολογούν την υπέρ αυτής διατήρηση της ισχύος του ένδικου φόρου, πόσω μάλλον, που κατά τα κοινώς γνωστά η τραγική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας,  για λόγους δημοσίου συμφέροντος καθιστά απαγορευτική την σε περίπτωση κατάργησης ισχύος τους φόρου αναπλήρωση αυτού από το κράτος, το οποίο έχει ήδη εξαντλήσει την επιβολή βαρέων και επαχθέστατων δημοσιονομικών μέτρων.

Σημείωσε μάλιστα ότι πλέον  σε περίπτωση απώλειας εσόδων  και αδυναμίας εκτέλεσης προϋπολογισμού ΟΤΑ,  ο σημερινός νομοθέτης επιβάλλει αναγκαστικά τη  θέσπιση άλλων αναπληρούντων πόρων από επιβολή τοπικής φορολογίας και αύξηση τοπικών τελών.

dimokratiki.gr